Η ανάλυση που ακολουθεί είναι επεξεργασμένο κείμενο συνεδρίου. Οι πυκνές και αναγκαστικά σύντομες επισημάνσεις μου θα αναφερθούν σε 4 αλληλένδετους άξονες:
• Το Γερμανικό ζήτημα.
• Τις οντολογικές προϋποθέσεις της ΕΕ.
• Την εγγενή πλην εύθραυστη αντί-ηγεμονική φύση της ΕΕ.
• Τις αποφάσεις μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ιδιαίτερα όσον αφορά τα νομισματικά δεσμά
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Καθώς εισερχόμαστε βαθύτερα στον 21ο αιώνα οι περισσότερες συζητήσεις περιστρέφονται γύρω ο πόλεμος στην Ουκρανία και το ενδεχόμενο κλιμάκωσής του, τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή που περιέπλεξε ακόμη περισσότερο μύρια ιστορικά ζητήματα και τις αλλαγές πολιτικής εξουσίας στις ΗΠΑ. Το Γερμανικό ζήτημα, εν τούτοις, το οποίο αφορά την θέση και τον ρόλο του ισχυρότερου κράτους της Δυτικής Ευρώπης, συνεχίζει να επηρεάζει τις στρατηγικές όλων των ενδιαφερομένων. Πάντως, πολλοί δεν γνωρίζουν ή λησμόνησαν, ότι η ΕΕ Μεταψυχροπολεμικά εισήλθε σε μετάβαση και ότι ένας λόγος για τον οποίο διαιωνίστηκε η Ατλαντική Συμμαχία παρά την κατάργηση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αφορούσε, ακριβώς, το Γερμανικό ζήτημα. Καθώς προχωράμε εν μέσω Αμερικανικών αντιφατικών στρατηγικών προσεγγίσεων που αφορούν ευθέως την Ευρώπη τα πάντα είναι ρευστά, και ολοφάνερα, προκαλούν ολοένα και περισσότερες διαιρετικές τάσεις στην Ευρώπη. Αυτές οι τάσεις δεν είναι άγνωστες σε όσους μελετούν αυτά τα ζητήματα, αλλά συχνά παρατηρείται άγνοια όσον αφορά τους Μεταψυχροπολεμικούς στρατηγικούς συσχετισμούς που υπήρχαν και πριν την σύρραξη στην Ουκρανία. Ο πόλεμος αυτός πλήθυνε τα ερωτήματα, προκάλεσε μεγάλη στρατηγική ρευστότητα, εξώθησε την Ρωσία προς την Κίνα, κτλ, συν βέβαια και πάλι το Γερμανικό ζήτημα με τον ένα ή άλλο τρόπο είναι επίκαιρο και κρίσιμης σημασίας για τις ευρωπαϊκές και πλανητικές στρατηγικές ισορροπίες. Ακόμη, πασίδηλα και καταμαρτυρούμενα, είναι δύσκολο πλέον να διακρίνει κανείς την στρατηγική στην «καλή πλευρά» των δυτικών συμμαχιών καθότι εδώ και καιρό την προσδιορίζει ο Ζελένσκι και τα αλλοπρόσαλλα αζοφικά στοιχεία του κακόμοιρου αυτού κράτους. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, πάντως, δεδηλωμένα έχει συγκεκριμένη θέση και άποψη για το ζήτημα αυτό. Ένα είναι σίγουρο: Εισήλθαμε σε μια ιστορική φάση όπου όλα να εξελίσσονται ρευστά, ανορθολογικά και απρόβλεπτα (ακόμη και με πιθανότητα ενός πέραν κάθε φαντασίας ενδεχομένου πυρηνικού ολοκαυτώματος). Αυτές είναι μεταξύ πολλών άλλων οι μεταβλητές που διαμορφώνουν τις εξελίξεις.
Εντός αυτού του πλαισίου η ισχυρότερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης είναι η Γερμανία και το Γερμανικό ζήτημα σημαντικό και προσδιοριστικό πολλών εξελίξεων. Κατανόησή αυτού του γεγονότος βοηθά στο να ερμηνευτούν οι πραγματικά εκπληκτικές αντιφάσεις της συγκαιρινής Γαλλικής πολιτικής ηγεσίας την οποία σίγουρα ο Μεγάλος Ντε Γκολ μέσα από το μνήμα του όταν ακούει δηλώσεις και όταν παρακολουθεί τις αντιφατικές αποφάσεις σίγουρα ανατριχιάζει και εξοργίζεται.
Ο πολίτης ενός σύγχρονου κράτους εάν θέλει να επιβιώσει η πατρίδα του έχει συμφέρον να αποτινάξει κάθε ιδεολογική και κομματική παρωπίδα και δεύτερο να κατανοήσει το διεθνές σύστημα και το πως εξελίσσονται οι στρατηγικές ανακατατάξεις. Εδώ ένα άρθρο για το «Γερμανικό ζήτημα» που ότι και να συμβεί θα συνεχίσει να επηρεάζει καθοριστικά τις εξελίξεις στην Ευρώπη και όχι μόνο …
Σχόλια