Pantelis Savvidis
Ασχολήθηκα τις τελευταίες ημέρες αρκετά με το θέμα της Θράκης για να γράψω ένα κείμενο για τα Νέα, το οποίο θα δημοσιευθεί το Σάββατο.
Εκείνο που διαπίστωσα με θλίψη είναι ότι ενώ μεγάλο μέρος της μειονότητας θέλει να αποστασιοποιηθεί απο την επιρροή του Προξενείου (το οποίο, ουσιαστικά, λειτουργεί ως κράτος εν κράτει στην περιοχή), το ελληνικό κράτος δεν το βοηθά. Αυτά είπε και την Κυριακή στην εκπομπή Καφές της Κυριακής ο βουλευτής Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ.
Το πλέον κραυγαλέο κι αδιανόητο είναι να προπηλακίζεται απο τραμπούκους του προξενείου ένας δημόσιος λειτουργός (εν προκειμένω ο διορισμένος λόγω της αρμοδιότητάς του μουφτής Κομοτηνής) και το ελληνικό κράτος να μην κάνει τίποτε για να τον προστατεύσει και να διαφυλάξει και το κύρος του. Να μην καλείται ο τραμπούκος ούτε για μια σύσταση στο αστυνομικό τμήμα.
Υπάρχει άνθρωπος που θα δώσει εμπιστοσύνη σ αυτό το μόρφωμα που αποκαλείται ελληνικό κράτος;
Διαπίστωσα και κάτι ακόμη. Ούτε το κράτος, ούτε οι νοτιοελλαδίτες ενδιαφέρονται για το τι γίνεται στη Θράκη και γενικότερα στον ελληνικό βορρά.
Αυτός ο λαός δεν έχει συνείδηση ούτε της ιστορικής του πορείας ούτε και του αποτυπώματος που άφησε.
Έχει όλα τα στοιχεία διάλυσης.
Θα μου πείτε εσύ τι ρόλο παίζεις; Του υπερπατριώτη (για να χρησιμοποιήσω έναν όρο της επικαιρότητας).
Καθόλου. Δεν υπάρχει η έννοια της πατρίδας. Έχει τελειώσει. Έχει αποδομηθεί επιτυχώς. Όποιος την χρησιμοποιεί γελοιοποιείται.
Υποτίθεται ότι έχουμε ένα κράτος με συμφέροντα, μέσα στο οποίο υπάρχουν και τα δικά μας. Έτσι πεζά, αυτό μας ενδιαφέρει να περισώσουμε, για να το καταλάβετε με όρους συμφέροντος.
Δεν υπάρχει καμιά ομοιογένεια σε αυτόν τον λαό (η σύνθεσή του και η νοοτροπία του στο βορρά είναι διαφορετική απο του νότου) και ο καθένας ενδιαφέρεται ως την αυλή του.
Σε μια εποχή με έντονα αποδομητικά φαινόμενα τέτοιοι λαοί είναι τα πρώτα θύματα αποσύνθεσης.
Τουλάχιστον να αναζητήσουμε το κοινό μας συμφέρον και να το προασπίσουμε. Υπάρχει;
Κατά τα άλλα, όποιος θέλει να έχει ψευδαισθήσεις ας τις έχει. Και λίγα ψήγματα ιδεολογικής και ιστορικής αναφοράς να υπήρχαν ο κ. Μητσοτάκης φρόντισε να τα διαλύσει με τις θεωρίες του περί παγκόσμιας κυβέρνησης.
Το τραγικό είναι ότι οι οπαδοί του ενώ δηλώνουν αντίθετοι σε αυτήν την αντίληψη, όταν γίνεται κριτική στον αρχηγό τους τον υποστηρίζουν.
Και ο ίδιος με τα στελέχη του φροντίζει απο τη μια να κάνει τέτοιες δηλώσεις και απο την άλλη όταν είναι να προκληθεί κάποια αντίδραση να τις διαψεύδει και να συκοφαντεί τους αντιδρώντες.
Και οι οπαδοί τον χειροκροτούν.
Το πιο σημαντικό στοιχείο για την απελευθέρωση και την ευημερία ενός λαού είναι η παιδεία. Όταν ο άλλος δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει και λειτουργεί οπαδικά ο κάθε Μητσοτάκης ή όποιος άλλος θέλει τον σέρνει στο ρεύμα του.
Εν κατακλείδι, το πεδίο είναι καταθλιπτικό. Ελπίδα δεν διαφαίνεται απο πουθενά.
=============
Σχόλια