ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
Την 12 Οκτωβρίου, ο Ταγίπ Ερντογάν, μετά την επίσκεψή του στη Σερβία δήλωσε ότι «είναι σημαντικό να υπάρχει βούληση και από τις δύο πλευρές να ορίσουν τα προβλήματα και να βρουν συγκεκριμένες λύσεις» και επίσης ξεκαθάρισε ότι «θα υπάρξει συζήτηση για όλα τα θέματα στη βάση της ολιστικής μας προσέγγισης της Τουρκίας για το Αιγαίο». Επίσης ανέφερε πως ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν θα μεταβεί στην Ελλάδα και θα έχει συνομιλίες για τα θέματα αυτά.
Ο Ερντογάν ανέφερε για πολλοστή φορά πως «Οι δύο χώρες μπορούν να επιδείξουν βούληση για λύση και να αφήσουν πίσω τους τα προβλήματα. Ζητάμε ανέκαθεν τον καθορισμό των περιοχών δικαιοδοσίας του θαλάσσιου και του εναέριου χώρου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ως χώρες της περιοχής, μπορούμε να αυξήσουμε την ασφάλεια και τη σταθερότητα και να μειώσουμε τους κινδύνους συγκρούσεων μόνο μέσω του διαλόγου και της συνεργασίας. Επιδιώκουμε τη δικαιοσύνη. Δεν επιβουλευόμαστε τα εδάφη κανενός και είμαστε πλήρως αποφασισμένοι να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας μέχρι τέλους».
Όμορφα λόγια μόνο που στη πράξη δεν επιβεβαιώνονται. Στις Μικρασιατικές ακτές, όχι μόνο παραμένουν οι Τουρκικές αποβατικές δυνάμεις, αλλά οι βάσεις τους εκεί ενισχύονται και το δόγμα τους είναι καθαρά επιθετικό, αφού και το αεροπλανοφόρο που ήθελαν να έχουν, είναι για μεταφορά μιας αποβατικής δύναμης.
Επιβουλεύονται λοιπόν νησιωτικά εδάφη που δεν τους ανήκουν, αφού με βάση το άρθρο 6 της Συνθήκης της Λωζάνης η κυριαρχία τους περιορίζεται όχι στα τρία ναυτικά μίλια που λένε, αλλά στα τρία μίλια που η σύμβαση λέει, δηλαδή στα 2,6 ναυτικά μίλια. Επίσης για ότι νησιά υπάρχουν πέρα από την απόσταση αυτή, πάλι με το άρθρο 16 της συνθήκης η Τουρκία έχει παραιτηθεί «παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως» εκτός από τα νησιά Ίμβρου, Τενέδου και Λαγουσών. Ενόψει λοιπόν αυτής της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας το Νοέμβριο, πολλά λέγονται από την τουρκική πλευρά και πολύ λίγα από την ελληνική.
Χωρική θάλασσα και αμφισβήτηση κυριαρχίας
Μας λέει συνεχώς ο Ερντογάν, επαναλαμβάνουν οι υπουργοί του και ο τουρκικός τύπος, και δεν διαψεύδεται από κανένα από την χώρα μας, το εξής «Θέλετε να πάμε Χάγη;». Να πάμε αλλά δεν είναι μόνο η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ γιατί πρέπει να ξεκαθαρίσει πρώτα το τοπίο στην περιοχή. Θέτει δηλαδή θέμα ιδιοκτησιακού καθεστώτος ενώ εμείς είμαστε προσκολλημένοι στη μία και μόνο διαφορά, την υφαλοκρηπίδα. Μας λέει βέβαια αυτό που θέλουμε και χρόνια επιζητούμε, δηλαδή να προσφύγουμε στη Χάγη, αλλά προσθέτει πως θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ποια νησιά είναι δικά μας και ποια δικά τους.
Δίκιο δεν έχει; Αφού και να πάμε με οποιοδήποτε αίτημα, θα μας πουν πάλι πως είτε είναι αναρμόδιοι, είτε πως πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς και κατ’ επέκταση η κυριαρχία. Παρά του ότι η Τουρκία, με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης δεν δικαιούται να αμφισβητεί την κυριαρχία κανενός νησιού, εντούτοις αμφισβητεί την κυριαρχία μας σε 153 Ελληνικά νησιά τα οποία εμφανώς εποφθαλμιά, ενώ με βάση την ίδια συνθήκη, κατέχει καταχρηστικά 17 νησιά στο Αιγαίο.
Αυτό θα έπρεπε να το λέμε φωναχτά και να το διαλαλούμε στα πέρατα της γης και όχι να παραμένουμε άφωνοι! Με το να μην μιλούμε δεν λύνεται το πρόβλημα, απλά μετατίθεται. Εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που οι καλοί μας γείτονες διατύπωσαν τις βλέψεις τους, θα έπρεπε να το φωνάζουμε. Σε τέτοια θέματα θέλει δυνατή και σταθερή φωνή, διαφορετικά θα είναι σαν να τους δίνουμε δίκιο.
Οι Τούρκοι αξιωματούχοι, σε κάθε σχετική δήλωση τους είναι ξεκάθαροι και επειδή τίποτε δεν λέγεται τυχαία από αυτούς, θα έπρεπε να έχουν τύχει της άμεσης και αποστομωτικής μας απάντησης. Λένε οι Τούρκοι πως επιθυμούν μια συνολική και δίκαιη λύση σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και ευλόγως κάποιος θα διερωτηθεί: με βάση ποιο δίκαιο θα συζητηθεί η μόνη διαφορά για μάς (υφαλοκρηπίδα) ή οι διαφορές κατά αυτούς (Χωρική Θάλασσα, Εθνικός Εναέριος Χώρος, FIR, κυριαρχία αρκετών νησιών και στρατικοποίηση μερικών); Με το δίκαιο του ισχυρότερου ή με το δίκαιο που επικαλούνται, αλλά που δεν έχουν υπογράψει και αφορά τα περισσότερα θέματα που θέτουν;
Εθνική γραμμή και η κ. Γαβουνέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ
Οι γείτονες μας βάζουν θέματα, κάθε φορά και πιο πολλά, τα λένε με όμορφα λόγια που ακούγονται σωστά στα αυτιά καθενός που δεν είναι γνώστης και δυστυχώς για το θέμα αυτό μιλάνε μόνο αυτοί. Από την πλευρά μας που έχουμε τόσα επιχειρήματα, σιγή ιχθύος. Λες και η Εθνική Στρατηγική και οι εθνικοί μας στόχοι είναι θέμα ενός προσώπου ή ενός μόνο κόμματος. Με έκπληξη βλέπουμε πως καμιά δήλωση δεν γίνεται τις μέρες αυτές από τους πολιτικούς μας για τα εθνικά μας θέματα, ενώ γίνονται δυστυχώς πολλές δηλώσεις για τα εσωτερικά των κομμάτων.
Στη χώρα μας υπάρχουν επτά Συλλογικά Κυβερνητικά Όργανα υπό τον πρωθυπουργό, εκ των οποίων τουλάχιστο τα δύο, θα μπορούσαν να εκφέρουν γνώμη για τα Εθνικά μας θέματα και να υποστηρίξουν τα Εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά κανένα φαίνεται δεν ενδιαφέρεται και δεν αρθρώνει λέξη.
Αφού δεν έχουμε ένα αρμόδιο όργανο, όπως έχει η Κύπρος το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, Άμυνας και Ασφάλειας, θα μπορούσε κάλλιστα το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (Ε.Σ.Ε.Π.) με πρόεδρο τον Υπουργό Εξωτερικών και μέλη την Υφυπουργό Εξωτερικών, την πρόεδρο της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, την Γενική Γραμματέα του υπουργείουτ Εξωτερικών και από δύο τακτικά μέλη από τα 8 πολιτικά κόμματα, να συνεργαστεί με το ΚΥΣΕΑ για να προσδιορίσει τους Εθνικούς μας στόχους και επιδιώξεις. Έτσι θα υπάρχει μια κοινή γραμμή που θα ακολουθείτο από όλες τις κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης. Κάτι που έχουν στη Τουρκία και κανείς δεν μπορεί να εκτραπεί από την πορεία που έχει χαράξει.
Δεν είναι πρέπον σε μια δημοκρατική Ελλάδα, να επιτρέπουμε σε ιδρύματα (όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ της κας Γαβουνέλη) να εκφέρουν γνώμη και μάλιστα σε κρατικά κανάλια, που είναι επιζήμια για την χώρα ή που να προσπαθεί να χειραγωγήσει τη κοινή γνώμη, εκτός και αν θέλουμε να την προετοιμάσουν για κάτι.
Η κ. Γαβουνέλη και τα χωρικά ύδατα
Πρόσφατα, στις 14 Οκτωβρίου, εν όψει τα επισκέψεως του Τούρκου ΥΠΕΞ, στην εκπομπή Συνδέσεις της ΕΡΤ ακούστηκαν ανήκουστα λόγια από το στόμα της καθηγήτριας του Διεθνούς Δικαίου στη Νομική και προέδρου του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) κας Μαρία Γαβουνέλη η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, ανέφερε πως το εύρος της Χωρικής Θάλασσας είναι θέμα διαπραγμάτευσης!
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής πολύ ορθά ο δημοσιογράφος Κώστας Παπαχλιμίντζος λέγοντας επί λέξει: «Επειδή το μεγάλο θέμα είναι η ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, για να πας και να βρεις που αρχίζει και που τελειώνει δεν πρέπει πρώτα να έχεις κλείσει το θέμα με τα χωρικά ύδατα; να πείς δεν είναι στα έξι είναι στα 10 που είναι;» και πετάγεται η σοφή πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ) Μ. Γαβουνέλη για να απαντήσει κάνοντας εκπτώσεις στο εύρος της λέγοντας:
«Στα 9; στα 8; Να αμέσως-αμέσως μια διαπραγμάτευση, δεν είναι;» και συνεχίζει η κα Γαβουνέλη: «Όταν ξεκινά κανείς μια διαπραγμάτευση ξεκινά από το μέγιστο που μπορεί να ζητήσει…Θεωρητικά (δεν ξέρω γιατί, μα εδώ την κα Γαβουνέλη έπιασε ξερόβηχας) είναι μονομερής όπως το ‘κανε στο Ιόνιο, εν τοις πράγμασι όμως θα είναι κομμάτι της διαπραγμάτευσης (!) αυτονόητο και λογικό…Η λογική οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης, είτε αγοράζουμε πατάτες στη λαϊκή είτε φτιάχνουμε την αιγιαλίτιδα είναι η ίδια…
Δεν μας τα λέει καλά η κα Γαβουνέλη, ή μήπως θέλει να μας προετοιμάσει για κάτι που έχει ήδη αποφασιστεί; Όλοι ξέρουμε πως σύμφωνα με το άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας το οποίο δεν θα υπερβαίνει τα δώδεκα ναυτικά μίλια, μετρούμενα από τις γραμμές βάσεως και πως με τέτοια ενέργεια είναι μια από τις ελάχιστες μονομερείς πράξεις που η Σύμβαση προβλέπει.
Ώρα εγρἠγορσης
Εκτιμάται πως στην επικείμενη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών των χωρών μας, που προγραμματίζεται να γίνει νωρίτερα απ’ ότι αναμενόταν, θα πρέπει να υποστηρίξουμε σθεναρά τις θέσεις μας και οι θέσεις μας αυτές να γίνουν γνωστές σε όλους. Καλό θα ήταν πριν αυτή η συνάντηση γίνει, να εκπληρώσουμε τις πρόνοιες της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, σχετικά με τις γραμμές βάσεως, το εύρος της Χωρικής Θάλασσας και της Συνορεύουσας ζώνης (άρθρο 33 της σύμβασης) καθώς και την πρόθεση μας για ανακήρυξη ΑΟΖ (άρθρο 55, 74 και 75).
Όσο δεν το κάνουμε θα μας προλαβαίνουν οι εξελίξεις, θα δημιουργούνται από πολλούς εσφαλμένες εντυπώσεις και μακροπρόθεσμα μόνο χαμένοι θα είμαστε. Δεν μπορεί η Λιβύη να έχει από 5/12/2023 καθορίσει παράνομα γραμμές βάσεως, το εύρος της Χωρικής της Θάλασσας τα 12 ναυτικά μίλια και το εύρος της Συνορεύουσας Ζώνης μέχρι τα 24νμ από τις γραμμές βάσεως, όπως και η Αίγυπτος από τον Ιανουάριο του 1990, ενώ εμείς που είμαστε απέναντι, να μην το έχουμε πράξει ακόμη. Οι καιροί, ου μενετοί!
===============
==================
--------------------
Σχόλια