Όμηρος
@Pavloskanenas
O Οδυσσέας έλειπε 20 χρόνια απο το σπίτι του. Δέκα χρόνια πολεμούσε στην Τροία και άλλα δέκα χρόνια "πολεμούσε" στη θάλασσα μέχρι να τον "ξεβράσει" στην Ιθάκη, στο σπίτι του. Μετά απο όλα όσα τράβηξε γύρισε στην Ιθάκη μόνος του , γερασμένος , ταλαιπωρημένος , γεμάτος βάσανα και στεναχώριες , αγνώριστος πλέον απο όλους.
Ντυμένος με κουρέλια ώστε να μην τον αναγνωρίσει κανείς, τον συνόδευε ο Εύμαιος ο χοιροβοσκός , ο οποίος ούτε αυτός τον είχε καταλάβει. Καθώς φτάνουν στο παλάτι ο Οδυσσέας αντικρίζει τον Άργο, τον αγαπημένο του σκύλο και φίλο ο οποίος του έλειπε όσο βρισκόταν στο Ίλιον (Τροία), σε πολύ άθλια κατάσταση. Ο Όμηρος μας τον περιγράφει, γεμάτο τσιμπούρια , παραμελημένο στην μοίρα του, ακίνητο , ξαπλωμένο σαν να περιμένει κάτι , τον θάνατο του , αλλά ακόμα δεν είναι έτοιμος.
Γίνεται ένας διάλογος πάνω απο τον Άργο μεταξύ του Οδυσσέα και του Ευμαίου για τον Άργο και ύστερα ο Οδυσσέας μπαίνει στην αίθουσα με τους μνηστήρες.
Τώρα ο Άργος είναι έτοιμος να πεθάνει , να αφήσει την τελευταία του πνοή , καθώς αυτό που περίμενε 20 χρόνια έγινε. Αντίκρισε για τελευταία φορά τον καλύτερο του φίλο. Ο νόστος και η ελπίδα για τον γυρισμό του φίλου και αφεντικού τον κράταγε στη ζωή 20 ολόκληρα χρόνια. Μόνο ο Άργος τον αναγνώρισε !
Ο Ήρωας Οδυσσεύς κατασυγκινημένος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα δάκρυ, που το σκούπισε κρυφά για να μην τον δει ο Εύμαιος και υποψιαστεί, ("νόσφιν απομόρξατο δάκρυ"). Δεν μπορώ να κρύψω πως και εγώ ο ίδιος συγκινούμαι, διότι καταλαβαίνω ακριβώς τι σημαίνει ένας τέτοιος φίλος για έναν άνθρωπο.
ΡΑΨΩΔΙΑ ρ'
στ. 290. Έτσι και τέτοια έλεγαν εκείνοι μεταξύ τους όμως ο ξαπλωμένος σκύλος σήκωσε κεφάλι κι αυτία, ο Άργος, του καρετικού Οδυσσέως, που κάποτε αυτός έθρεψε, μα δεν χάρηκε , γιατί έφυγε πιο πρίν στο Ίλιον το ιερό..
στ. 295 .. μέσα σε κοπριά πολύ , χυμένη μπρος στις θύρες απο μουλάρια , άφθονη, και βόδια, για να παίρνουν οι δούλοι να κοπρίζουνε το κτήμα του Οδυσσέως.
στ. 300 Εκεί ο Άργος ξαπλωτός ήταν όλος τσιμπούρια. Μόλις λοιπόν κατάλαβε τον Οδυσσέα σιμά του,κουνούσε ουρά και έριξε τα δύο του αυτιά , όμως δεν μπόρεσε πολύ να σηκωθεί να τον φθάσει. Κι αυτός τον είδε μακριά και σκούπισε το δάκρυ, κρυφά απο τον Εύμαιο, κι ύστερα ευθύς τον ρώτησε:
στ. 305. "Θαύμα, ο σκύλος τούτος, Εύμαιε, που κοίτεται στην κόπρο. Καλός είναι στο σώμα του, όμως σαφώς δεν ξέρω αν είναι εκτός της ομορφιάς και στην τρεχάλα γρήγορος, ή έτσι όπως των ανθρώπων κύνες τραπεζοδίαιτοι είναι, επειδή οι άνακτες φροντίζον για στολίδι".
στ. 325. Ως είπε στους καλοκατοικημένους δόμους μπήκε και πήγε ευθύς στο μέγαρο με τους λαμπρούς μνηστήρες. Και μοίρα μαυροθάνατου κατέλαβε τον Άργο, ευθύς τον Οδυσσέα ως είδει χρόνο τον εικοστό..
#Παγκοσμια_ημερα_σκυλου
Σχόλια