Le Point: Οι επικήδειοι λένε πάντα καλά λόγια για τον θανόντα. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω στους Δημοκρατικούς.

Μην τα πολυπιστεύουμε όλα αυτά τα καλά λόγια που ακούστηκαν για το πρόσωπο του μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής του Τζο Μπάιντεν από την κούρσα των προεδρικών εκλογών υπέρ της Καμάλα Χάρις. Οι επικήδειοι τέτοια καλά λόγια λένε : δεν υπάρχει ούτε αρχοντιά ούτε αξιοπρέπεια σε μια απόφαση που επιβάλλεται σε έναν απερχόμενο Πρόεδρο που προσκολλήθηκε στην υποψηφιότητά του. Χρειάστηκε να γίνει ο κακός χαμός για να υποχρεωθεί να τα παρατήσει. Οι New York Times, η βίβλος της καλής κοινωνίας των Δημοκρατικών, δεν τήρησε καν τα προσχήματα. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ, του οποίου η φιλική σχέση με τον Μπαράκ Ομπάμα είναι γνωστή, τα είπε έξω από τα δόντια : «Ο Μπάιντεν του σήμερα δεν είναι πλέον ο Μπάιντεν του 2020».

Δεκάδες αντιπρόσωποι των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο δεν έκρυβαν την δυσαρέσκεια τους. Η ατμόσφαιρα είχε γίνει αποπνικτική στην Ουάσιγκτον, όπου, όπως και αλλού, οι καρχαρίες δεν μπορούν να αντισταθούν στη μυρωδιά του αίματος. Ο Μπάιντεν έπρεπε να απαντάει χωρίς να δείχνει την οργή του σε ερωτήσεις του τύπου αν είχε γεροντική άνοια. Δεν είχε πλέον άλλη επιλογή, από το να μετατρέψει την καμπάνια του σε ένα ατελείωτο μαρτύριο, όπου όλοι θα παραμόνευαν για το παραμικρό γλωσσικό του ολίσθημα, και ακόμα και η παραμικρή του χειρονομία θα πέρναγε από μικροσκόπιο για να διατυπώνονται ιατρικές υποθέσεις για την κατάστασή του.

Μην πολυπιστεύουμε εκείνους που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η αλλαγή υποψηφίου στη μέση μιας καμπάνιας είναι μια απλή υπόθεση, και δεν τρέχει τίποτα , τρεισήμισι μήνες πριν από τις εκλογές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ολόκληρη ήπειρος και οι Αμερικανοί που επικεντρώνουν το πολιτικό τους ενδιαφέρον στην πολιτεία τους συχνά παρακολουθούν τις ομοσπονδιακές υποθέσεις από μακριά. Όποια και αν είναι η αντιπρόεδρος, η Καμάλα Χάρις θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να γίνει γνωστή και να αποκτήσει ένα αναγνωρίσιμο προφίλ στα μάτια των ψηφοφόρων σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι απέχουν πρόθυμα από τις εκλογές. Κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας, παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό στη σκιά του προέδρου, όπως οι περισσότεροι από τους προκατόχους της σε αυτή την άχαρη θέση.

Τέλος, ας μην προσποιούμαστε ότι η Καμάλα Χάρις επιβλήθηκε γιατί, κατά γενική ομολογία, ήταν η καλύτερη δυνατή υποψήφια. Στην πραγματικότητα, οι Δημοκρατικοί δεν είχαν άλλη επιλογή : χρειάζονταν επειγόντως ένα πρόσωπο σχετικά γνωστό σε όλη τη χώρα. Επιπλέον, ήξεραν ότι δεν θα δεχόταν να παραμεριστεί και δεν μπορούσαν να προσθέσουν και την διχόνοια στην υπάρχουσα καταστροφή. Άρα ήταν αυτή ή κανείς. Και εδώ, ας μη βιαζόμαστε να καταλήξουμε ότι η ενέργειά της είναι αρκετή για να δικαιολογήσει αυτή την επιλογή.

Στο παρελθόν, έχω σημειώσει σε αρκετές περιπτώσεις το βαθμό στον οποίο η Kάμαλα Χάρις προκαλούσε διαμάχες στις τάξεις των Δημοκρατικών. Το 2020, αποκλείστηκε άδοξα από τις προκριματικές απέναντι στην εχθρότητα της αριστεράς, που την κατηγορούσε ότι ήταν είχε επιδείξει υπερβάλλοντα ζήλο ως γενική εισαγγελέας της Καλιφόρνια. Επιπλέον είναι γενικά αποδεκτό ότι δεν εκπλήρωσε σωστά την αποστολή που της ανέθεσε ο Μπάιντεν για τον συντονισμό της αμερικανικής μεταναστευτικής πολιτικής. Τέλος, οι κατηγορίες για αυταρχισμό στη μέθοδο και ασυνέπεια στην ουσία εμφανίζονται ξανά και ξανά. Πριν από λίγους μήνες, κανένας από τους φίλους μου στις τάξεις των Δημοκρατικών δεν την έβλεπε ως αξιόπιστη υποψήφια. Εφτασαν στο σημείο να αναρωτιούνται μήπως ο Μπάιντεν θα έπρεπε να αλλάξει αντιπρόεδρό.

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω

Επομένως, η απόφαση του Μπάιντεν δεν είναι μια καλά λαδωμένη επιχείρηση όπως προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να αποφευχθεί μια προβλεπόμενη καταστροφή και το φταίξιμο των Δημοκρατικών είναι όλο δικό τους. Δεν μπορούν να προσποιηθούν ότι ανακάλυψαν το πρόβλημα στην πρώτη τηλεοπτική μονομαχία με τον Τραμπ, όπου όλοι οι σχολιαστές είδαν επιδείνωση της εγκεφαλικής του ικανότητας. Το 2018, πριν από έξι χρόνια ήδη, πρώην μέλη της ομάδας Ομπάμα μου εκμυστηρεύτηκαν ότι δίσταζαν να εμπλακούν στην εκστρατεία υπέρ του Μπάιντεν επειδή «είχε γεράσει». Εδώ και δύο χρόνια, ο Πορτορικανός που μου πουλά τον καφέ μου στη Νέα Υόρκη, μου έλεγε αναστενάζοντας ότι «είναι πολύ μεγάλος».

Η τύφλωση της ηγεσίας των Δημοκρατικών όταν ο Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι ήθελε να είναι υποψήφιος πρόεδρος μέχρι την ηλικία των 86 ετών ξεπερνάει κάθε λογική. Αυτό θα μπορούσε να ήταν φάρσα αν ο Ρεπουμπλικανός αντίπαλος που επωφελούνταν από αυτό δεν ήταν ο ίδιος ο Τραμπ. Μας έκανε να ξεχάσουμε όχι μόνο τις αμετροέπειες του, πολύ πιο σοβαρές από αυτές του ανταγωνιστή του, και τις οποίες είχε επιδείξει και στο Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, αλλά και κυρίως την καταδίκη που πρέπει να λάβει τις επόμενες εβδομάδες από τον δικαστή της Νέας Υόρκης για πλαστογραφία. Το ότι το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής συζήτησης επικεντρώθηκε στο πρόσωπο του υποψηφίου των Δημοκρατικών ήταν για τον Τραμπ ένα δώρο από τους θεούς, ενώ, επιπλέον, οι δικηγόροι του είχαν καταφέρει, με την ενεργό συνενοχή του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ενός Ρεπουμπλικανού δικαστή από τη Φλόριντα, να αποφύγουν τις πιο επικίνδυνες δοκιμασίες που τον απειλούσαν.

Φτάσαμε έστω κι έτσι πάντως στο ξαναανακάτεμα της τράπουλας. Πώς νιώθουν οι Αμερικανοί ; Χωρίς αμφιβολία, ανακούφιση των Δημοκρατικών που ήταν όλο και πιο πεπεισμένοι ότι ο Μπάιντεν οδεύει προς την ήττα. Και, αντιστοίχως, σκεπτικισμό μεταξύ των αντιπάλων τους, που ήλπιζαν να τονίσουν έντονα την αδυναμία του αντιπάλου τους μπροστά στο θηρίο της σκηνής που είναι ο Τραμπ, όπως απέδειξε για άλλη μια φορά η αντίδρασή του μετά την επίθεση της οποίας ήταν θύμα .

Συνολικά καλά νέα για τους Δημοκρατικούς, αλλά σε ποιο βαθμό ; Προς το παρόν, κυρίαρχα είναι τα ερωτηματικά. Το ότι η Χάρις μπορεί να επανακινητοποιήσει την βάση των Δημοκρατικών δεν είναι δεδομένο παρά τα φαινόμενα : η αντιδημοφιλία της στα αριστερά και η ισχυρή υποστήριξή της στο Ισραήλ μπορούν να λειτουργήσουν εναντίον της. Η καταγωγή της από την Καλιφόρνια θα μπορούσε επίσης να είναι ένα μειονέκτημα για τους κεντρώους που ταυτίζουν αυτή την πολιτεία με όλες τις woke υπερβολές.

Τα δεξιά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης γεμίζουν τακτικά με «ιστορίες τρόμου» σχετικά με αυτό το θέμα : η τελευταία αφορά την απόφαση του κυβερνήτη της Καλιφόρνια να απαγορεύσει στα σχολεία να ενημερώνουν τους γονείς των οποίων τα παιδιά δηλώνουν τρανς. Ο Έλον Μασκ ανακοίνωσε ότι, ως απάντηση, θα μεταφέρει τα κεντρικά γραφεία της Tesla και της SpaceX στο Τέξας για να «προστατεύσει τα παιδιά» των υπαλλήλων του. Αυτό είναι αναμφίβολα απλώς ένα πρόσχημα για μια φορολογικά συμφέρουσα κίνηση αλλά ο Μασκ πράττει μάλλον το αυτονόητο : ποιος γονέας δεν θα το ενέκρινε ; Τι θα έλεγε η Καμάλα Χάρις, παγιδευμένη ανάμεσα στους κεντρώους και την αριστερά της, σε μια ανάλογη περίπτωση ;

Η αμερικανική προεδρική εκστρατεία αναμφίβολα ξαναρχίζει. Οι επόμενες εβδομάδες θα μας πουν εάν η καμπάνια της Kamala Harris μπορεί να πάει μακριά όταν, μέχρι στιγμής, δεν έχει αποδείξει πραγματικά τις ρητορικές της ικανότητες. Ο Τραμπ φαινόταν σε καλό δρόμο για να εκλεγεί στις 5 Νοεμβρίου. Για αυτόν, η προοπτική έχει σίγουρα αλλάξει, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία ότι έχουν επιδεινωθεί. Όποια και αν είναι η θετική διαφημιστική εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης γύρω από την Καμάλα Χάρις, η υποψηφιότητά της εξακολουθεί να θυμίζει περισσότερο μια κίνηση πόκερ παρά καλά υπολογισμένη στρατηγική.

Gérard Araud

Πρέσβης της Γαλλίας στις ΗΠΑ (2014-2019)

Le Point

25/7/24

VIA  Babis Georges Petrakis

----------------

 

Tragi-comédie à Washington

Enjeux. Face au danger Trump, le retrait de Joe Biden au profit de la vice-présidente Kamala Harris rebat les cartes.
Par Gérard Araud