Μια μεγάλη παρεξήγηση σχετικά με τον φιλελευθερισμό είναι ότι πρόκειται για μία ιδεολογία όπως ο σοσιαλισμός (αυτή είναι μια παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί υπερασπιστές του φιλελευθερισμού). Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια, έλεγε πάντα ο Jean-François Revel. O φιλελευθερισμός δεν είχε ποτέ τη φιλοδοξία να οικοδομήσει την τέλεια κοινωνία (ο Χάγιεκ έλεγε ότι μια από τις ιδιότητες ενός φιλελεύθερου είναι να αναγνωρίζει πρώτος όταν κάνει κάτι λάθος). Ο φιλελευθερισμός βασίζεται, από τις απαρχές του, στην ιδέα του «benchmarking», δηλαδή στην σύγκριση κοινωνιών μεταξύ τους και στην αξιολόγηση στο πως κάποιες κοινωνίες λειτουργούν καλύτερα από άλλες. Τα στοιχεία σύγκρισης του είναι αριθμοί, στατιστικά και εμπειρικά δεδομένα, όχι κηρύγματα και υποσχέσεις. Τα σημεία αναφοράς του δεν είναι βγαλμένα από «ιστοριούλες και αφηγήματα» αλλά από την πραγματικότητα και η επιτυχία του εξαρτάται από το άτομο και τις δυνατότητες του, όχι από γραφειοκρατικές οντότητες που ορίζουν αυθαίρετα το καλό και το κακό. Όπως ο καπιταλισμός και σε αντίθεση με τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, ο φιλελευθερισμός έχει από τη φύση του την μόνιμη ικανότητα να μεταρρυθμίζει τον εαυτό του και να διορθώνει τα ελαττώματα του. Δεν είναι ουτοπία και δεν ισχυρίζεται ότι παρέχει θαυματουργές συνταγές. Βασίζεται μόνο στην εμπειρία και την κριτική ανάλυση. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που οι αντίπαλοί του απορρίπτουν κάθε διάλογο με βάση γεγονότα και αποτελέσματα και προτιμούν τους μονόλογους του ηθικού κηρύγματος. Με αυτό τον τρόπο επιτρέπουμε στην δημόσια σφαίρα να κατακλύζεται από καταδίκες του φιλελευθερισμού ο οποίος ευθύνεται για όλα τα κακά αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο κομμουνισμός δεν ήταν τελικά τόσο κακός, ότι οι ζωές των ανθρώπων κυλούσαν υπέροχα με αυτό το καθεστώς και στο κάτω-κάτω είχαν τη σιγουριά μιας δουλειάς και ενός εισοδήματος.
Όπως έλεγε ο Jean-François Revel : «Ο φιλελευθερισμός δεν ήταν ποτέ ιδεολογία, εννοώ ότι δεν είναι μια θεωρία που βασίζεται σε έννοιες προγενέστερες κάθε εμπειρίας, ούτε ένα αμετάβλητο δόγμα ανεξάρτητο από την πορεία των πραγμάτων ή τα αποτελέσματα της δράσης. Είναι μόνο ένα σύνολο παρατηρήσεων, που σχετίζονται με γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί... Η οικονομία της αγοράς, που βασίζεται στην ελευθερία των επιχειρήσεων και στον δημοκρατικό καπιταλισμό αποκομμένο από την πολιτική εξουσία αλλά συνδεδεμένο με το κράτος δικαίου, μόνο αυτή η οικονομία μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι φιλελεύθερη. Και είναι κάτι που καθιερώνεται στον κόσμο, συχνά εν αγνοία των ανδρών που τον εδραιώνουν και τον διευρύνουν καθημερινά. Αυτό δεν συμβαίνει γιατί είναι το καλύτερο «σύστημα» ή το χειρότερο. Είναι απλώς αυτό που τελικά λειτουργεί καλύτερα»
Le Figaro
11/5/16
VIA Babis Georges Petrakis
=============
Par Nicolas Lecaussin
Publié le 11/05/2016 à 12:57
Publié le 11/05/2016 à 12:57
Σχόλια