«Αυτές οι (Αμερικανικές) εκλογές θα είναι μια επιλογή μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας τύπου Reich»
«Αυτές οι (Αμερικανικές) εκλογές θα είναι μια επιλογή μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας τύπου Reich»
Woke Agenda, Αντισημιτισμός, Τρομοκρατία της Πολιτικής Ορθότητας, Ισλαμικός και Αριστεριστικός Φασισμός
Σημαντική μακρά συνέντευξη του διάσημου Ιστορικού και Ακαδημαικού Niall Ferguson στην Γερμανική ημερήσια εφημερίδα Die Welt.
----------------------------------------
Ο Niall Ferguson θεωρείται απο αρκετούς ώς ο πιο σημαντικός εν ζωή ιστορικός. Eρευνά, γράφει και διδάσκει για θέματα της Διεθνούς Ιστορίας κυρίως του 20ού αιώνα, την Οικονομική και Χρηματοοικονομική Ιστορία γενικά και τον Βρετανικό και Αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Ο Niall Ferguson (γεννηθείς το 1964) είναι Σκωτσέζος-Αμερικανός ιστορικός και ανώτερος συνεργάτης στο Ίδρυμα Hoover στο Πανεπιστήμιο του Stanford, California. Προηγουμένως, ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Harvard, στο London School of Economics και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, επισκέπτης καθηγητής στο New College of the Humanities και ανώτερος ερευνητής στο Jesus College της Οξφόρδης.
------------------------------------------
"Η πρώτη λογική αντίδραση στο «Queers for Palestine» είναι το γέλιο απέναντι σε μια τέτοια παραφροσύνη. Ο αντισιωνισμός των ισλαμιστών έχει ενεργοποιήσει όλα τα γνωστά κλισέ και οι χρήσιμοι ηλίθιοι τα έχουν κάνει copy-paste. Ολοι αυτοί που φωνάζουν "From the River to the Sea Palestine will be Free" δεν είναι καν σε θέση να κατονομάσουν που και ποιο είναι αυτό το ποτάμι και που και ποια είναι αυτή η θάλασσα."
Niall Ferguson
---------------------------------------------
Die Welt: Πώς εξηγείτε όλες αυτές τις βίαιες αναταραχές στα πανεπιστήμια της Αμερικής;
Niall Ferguson : Την τελευταία δεκαετία, τα πανεπιστήμια βρίσκονται ολοένα και περισσότερο υπό την κυριαρχία ενός συνασπισμού των λεγόμενων προοδευτικών ή «woke» διοικητικών στελεχών, καθηγητών και φοιτητών. Κάθε χρόνο που περνά, αυτός ο συνασπισμός γίνεται πιο επιθετικός. Ξεκίνησε με «ακυρώσεις» προσκλήσεων σε ομιλητές που δεν τους άρεσαν, μετά ήρθε η «ακύρωση» καθηγητών ή καμπάνιες για την απόλυσή τους. Ήταν σχεδόν αναπόφευκτο ότι θα κλιμακωθεί σε πιο επιθετικές μορφές διαμαρτυρίας - που στην πραγματικότητα σημαίνει υποταγή και των άλλων φοιτητών και καθηγητών πανεπιστημίου.
Die Welt : Τι οδηγεί αυτή την εξέλιξη ;
Είναι εν μέρει οργανωμένο. Οι ριζοσπαστικές αριστερές και ισλαμιστικές ομάδες καθώς και τμήματα του κινήματος Black Lives Matter δίνουν στρατηγικές και τακτικές συμβουλές, έτσι οι ενέργειες επαναλαμβάνονται με συγκεκριμένο τρόπο. Η επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου λειτούργησε ως καταλύτης και από τότε υπήρξε σχεδόν συνεχής αναταραχή. Αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτό συσσωρεύεται εδώ και δέκα χρόνια. Χρειάστηκε η 7η Οκτωβρίου για να συνειδητοποιήσουν οι απόφοιτοι αυτών των πανεπιστημίων ότι τα αγαπημένα τους πανεπιστήμια (Alma Mater) είχαν προ πολλού εκτροχιαστεί.
Die Welt : Πιαστήκαμε στον ύπνο ;
Εκτιμώ ότι πολλοί άνθρωποι που αποφοίτησαν από ελίτ πανεπιστήμια πριν από δέκα χρόνια και μετά δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο τι συνέβαινε εκεί, σκέφτονταν ότι «τα πανεπιστήμια ήταν πάντα έτσι, πάντα υπήρχαν διαμαρτυρίες και στην εποχή μας.» Αυτή η αυταπάτη τους έκανε να μην κατανοούν αυτό που είναι πραγματικά διαφορετικό σήμερα και τι ακριβώς μεσολάβησε. Αυτό που μεσολάβησε είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου κτίστηκε μια ολόκληρη γραφειοκρατία αφοσιωμένη στην επιβολή της DEI (diversity, equity and inclusion, διαφορετικότητα, δικαιοσύνη, συμπεριληπτικότητα). Οι διοικήσεις των πανεπιστημίων αποτελούνται σχεδόν πάντα από αριστερούς που αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ως καθοδηγητές των μειονοτήτων για να προωθήσουν τη στρατηγική της DEI. Η DEI όμως είναι οργουελική. Σημαίνει το αντίθετο από αυτό που υπόσχεται : σημαίνει ενιαία σκέψη για όλους και αποκλεισμό κάθε διαφωνίας ειδικά των διαφωνιών που προέρχονται από κλασικούς φιλελεύθερους ή συντηρητικούς στοχαστές.
Die Welt : Είναι αυτές οι διαμαρτυρίες «η χρονιά του 68» αυτής της γενιάς ;
Υπάρχει μεγάλη διαφορά γιατί όλες οι διαμαρτυρίες από το '68 μέχρι τον πόλεμο στο Ιράκ ήταν λίγο πολύ αυθόρμητες φοιτητικές διαμαρτυρίες. Τώρα οι διαμαρτυρίες αποτελούν μέρος του οπλοστασίου ενός ισχυρού συνασπισμού που ελέγχει οτιδήποτε λέγεται στα campus των πανεπιστημίων. Και αυτός ο έλεγχος παραβλέπει τον «αντισιωνισμό» – του οποίου η διαφορά από τον αντισημιτισμό είναι δυσδιάκριτη ειδικά όταν είσαι Εβραίος φοιτητής και σου επιτίθενται, άλλοτε λεκτικά και άλλοτε σωματικά.
Die Welt : Δηλαδή οι διαδηλωτές δεν πολεμούν το σύστημα αλλά είναι το σύστημα ;
Ferguson: Το χάσμα των γενεών στην πολιτική είναι διαφορετικό σήμερα από ό,τι ήταν στα τέλη της δεκαετίας του '60. Αναλογικά σήμεα σπουδάζουν πολύ περισσότερα άτομα στην ηλικιακή ομάδα 18 έως 23 ετών. Όμως δημογραφικά, αυτή η ηλικιακή ομάδα είναι λιγότερο σημαντική. Έτσι έχουμε να κάνουμε με το μεγαλύτερο τμήμα μιας ωστόσο μικρότερης πληθυσμιακής ομάδας. Και αυτό σημαίνει ότι η επιρροή του «woke» σε αυτή τη γενιά είναι μεγαλύτερη. Αλλά πολιτικά είναι σχετικά απαίδευτοι και θεωρούν ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν τους ταιριάζουν. Αν κοιτάξετε τα τελευταία δέκα χρόνια, το 2016 και το 2020 ήταν χρονιές ορόσημα στην άνοδο του «woke». Ήταν χρονιές εκλογών. Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ενίσχυσε μαζικά την αριστερά στο campus του Stanford, για παράδειγμα, επειδή έλεγαν στον εαυτό τους : Ο φασισμός είναι στην εξουσία, πρέπει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Παρόμοια ήταν και μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, γιατί έλεγαν ότι ο θάνατος του Φλόιντ απέδειξε ότι η αστυνομία έκανε συστηματικές διακρίσεις κατά των μαύρων. Τα πράγματα λοιπόν προχώρησαν σταδιακά και δεν φαίνεται τυχαίο ότι επαναλαμβάνονται σε χρονιές εκλογών.
Die Welt: Πώς εξηγείτε αυτές τις περίεργες συμμαχίες? Ένας από τους ηγέτες των διαδηλωτών στην Κολούμπια, ο Khymani James, είναι ένας μαύρος, ανοιχτά queer φοιτητής που πολεμά τους Σιωνιστές. Η Χαμάς όμως δεν θα ανεχόταν τον τρόπο ζωής του.
Ferguson: Η πρώτη λογική αντίδραση στο «Queers for Palestine» είναι το γέλιο απέναντι σε μια τέτοια παραφροσύνη. Εχει κανείς την αίσθηση ότι όλα αυτά είναι ιστορίες που έγραψε ο Jonathan Swift. Πρέπει όμως να καταλάβουμε πως επικράτησαν τέτοιες παράλογες θέσεις. Όταν η σύζυγός μου (η επικριτική έναντι του Ισλάμ Ayaan Hirsi Ali) κλήθηκε από το Πανεπιστήμιο Brandeis της Μασαχουσέτης,πριν από δέκα χρόνια, ο κατάλογος των υπογραφόντων ήταν ένας συνασπισμός ισλαμιστών, μαρξιστών και ριζοσπαστών queer ακτιβιστών. Θυμάμαι ότι είπα στη γυναίκα μου τότε: «Αν οι άνθρωποι μαζεύονταν όλοι σε ένα δωμάτιο, θα σκότωναν ο ένας τον άλλον».
Die Welt : Στην ακαδημαϊκή ορολογία, αυτή η συμμαχία ονομάζεται «intersectionality».
Η intersectionality είναι ένας περίεργος ιδεολογικός όρος που επινοήθηκε για να μετατοπίσει τον αγώνα από το επίπεδο της ταξικής πάλης -όπου είχε κερδίσει η αστική τάξη- στο επίπεδο της πολιτισμικής ταυτότητας. Αυτή είναι η πραγματική μεταμόρφωση της ιδεολογικής αντιπαράθεσης : η εργατική τάξη εγκαταλείφθηκε για να αναδιανεμηθούν οι ρόλοι των θυμάτων της ιστορίας. Αν τώρα ταξινομήσετε τους ανθρώπους με βάση το πόσο έχει «υποφέρει» η ομάδα τους στο παρελθόν, τότε αυτός ο τρελός συνασπισμός αποκτά περισσότερο νόημα. Οι queers και οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται σχετικά ψηλά στην κατάταξη των θυμάτων, μαζί με τους μαύρους και τους τρανς. Δυστυχώς οι Εβραίοι, είναι στον πάτο, μαζί με κακούς λευκούς όπως εσείς και γω.
Die Welt : Οι διαδηλωτές δηλώνουν αντισιωνιστές και όχι αντισημίτες. Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της διάκρισης ;
Ferguson: Ο αντισιωνισμός ήταν αναπόσπαστο μέρος της σοβιετικής προπαγάνδας από τη δεκαετία του 1960. Η ιδέα αναβίωσε ως ισλαμιστική παραλλαγή, η οποία έγινε πιο αποτελεσματική μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Ο αντισιωνισμός έχει χρησιμοποιήσει όλα τα γνωστά επιχειρήματα και χρήσιμοι ηλίθιοι τα έχουν κάνει copy-paste. Οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να ονομάσουν το ποτάμι και τη θάλασσα για την οποία φωνάζουν όταν χρησιμοποιούν το σύνθημα "From the River to the Sea". Τα τελευταία 200 χρόνια, ο αντισημιτισμός εμφανίζονταν συχνά μεταμφιεσμένος σε ψευδοεπιστημονική γλώσσα. Το έκαναν και οι Ναζί. Υπήρχε μια περίτεχνη φυλετική θεωρία που περιελάμβανε ψευδοεπιστημοικές διατυπώσεις σχετικά με τη φυλετική υγιεινή και τη δημόσια υγεία. Σήμερα βλέπουμε το μαρξιστικό αντίστοιχο, όπου η θεμελιώδης προκατάληψη κάποιου απέναντι στους Εβραίους συγκαλύπτεται ως γεωπολιτικό επιχείρημα. Όλα αυτά προυποθέτουν μια καρικατουρίστκη άποψη για την ιστορία της Μέσης Ανατολής. Πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο ότι το Ισραήλ είναι ένας «έποικος-αποικιστής».
Die Welt : Αλλά αυτό ακριβώς πιστεύουν οι διαδηλωτές?
Ferguson: Πρόκειται για παραλογισμό. Η ίδρυση του Ισραήλ ήταν μια πράξη αποαποικιοποίησης ενάντια στη βρετανική κυριαρχία στην Παλαιστίνη και η σχέση των Εβραίων με τη χώρα χρονολογείται από αιώνες. Δεν είναι τόσο περίπλοκο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα πανεπιστήμια διδάσκουν ιστορία έχει ριζοσπαστικοποιηθεί την τελευταία δεκαετία. Το Ολοκαύτωμα σχεδόν δεν διδάσκεται πλέον, και η ιστορία της Μέσης Ανατολής διδάσκεται από δεδηλωμένους αντισιωνιστές. Είναι αρκετά δύσκολο να αποκτήσεις θέση καθηγητή στις σπουδές της Μέσης Ανατολής στις ΗΠΑ αν είσαι Εβραίος ή Ισραηλινός. Εκτός αν είσαι πεπεισμένος αντισιωνιστής. Το έζησα αυτό στο Χάρβαρντ, όταν η λίστα για μια θέση καθηγητή στην ιστορία της Μέσης Ανατολής κυριαρχούνταν πλήρως από ακτιβιστές, ορισμένοι από τους οποίους υποστήριξαν ανοιχτά το κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ, Εκποίηση, Κυρώσεις, κατά του Ισραήλ). Η απαίτηση του Μαξ Βέμπερ να διαχωριστούν η επιστήμη και η πολιτική υπονομεύεται από μια ολόκληρη γενιά μελετητών. Και είναι περήφανοι για αυτό. Οι λίστες στο Columbia έχουν αλλάξει όλο και περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση τα τελευταία χρόνια.
Die Welt: Ο Joseph Howley, καθηγητής του Columbia, υπερασπίστηκε τους διαδηλωτές φοιτητές και είπε ότι δεν υπήρχε αντισημιτισμός στην Κολούμπια. Ο Rashid Khalidi, επικεφαλής του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής, επευφημεί τους μαθητές με ένα τηλεβόα.
Ferguson: Για μένα δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτών των καθηγητών και των καθηγητών που ήταν ανοιχτά εθνικοσοσιαλιστές στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930. Καταχρώνται τη θέση τους ως εκπαιδευτικοί για να ασκήσουν δημαγωγική πολιτική. Αυτό είναι θλιβερό. Και αυτό που πραγματικά με ενοχλεί είναι η αδυναμία αυτών των ανθρώπων να δουν ότι είναι εξίσου απαίσιοι με τους ναζί καθηγητές. Με τον ίδιο τρόπο τους κάνουν κατάχρηση της ευθύνης και της εξουσίας τους ως καθηγητές. Η υποκρισία τους και η αυτοπεποίθησή τους ότι υπερασπίζονται τις δημοκρατικές αρετές με εξοργίζουν. Γιατί είναι βαθιά ανελεύθεροι και εχθροί της επιστήμης. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το πνεύμα εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα τα τελευταία δέκα χρόνια σε εταιρείες, εκδοτικούς οίκους, στη βιομηχανία του θεάματος, τους New York Times και το Google. Ο συγγραφέας Andrew Sullivan το έθεσε περίφημα: «Όλοι ζούμε σε campus εδώ και πολύ καιρό». Οι περισσότεροι διοικητικοί υπάλληλοι, κοσμήτορες και διευθύνοντες σύμβουλοι φοβούνται απλώς μήπως κατηγορηθούν για σεξισμό ή ρατσισμό ή κάποιο είδος -ισμού, και μετά υποχωρούν.
Die Welt
4η Μαίου 2024
Το μεταφρασμένο κείμενο της συνέντευξης λήφθηκε απο τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα FB τοίχο του κυρίου Babis Georges Petrakis τον οποίο και ευχαριστώ πολύ.
==============
VIA Babis Georges Petrakis
Σχόλια