Το εξευτελισμένο ελληνικό κράτος, που ως υπ. Πολιτισμού χρηματοδοτεί και την τελευταία αηδία κάθε ανοήτου, έκλεισε την πόρτα στον Σμαραγδή και στην ταινία του για τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας.
Μεθαύριο ο Ελληνισμός θυμάται την αποφράδα μέρα. Την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Την πτώση της χιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο συμβαίνουν πράγματα στην πατρίδα μας που μας πείθουν ότι η άλωση συμβαίνει πλέον εντός μας. Οτι έχει μετακομίσει στο έδαφός μας. Ως άλωση φρονήματος, ως άλωση ταυτότητας, ως άλωση αξιοπρέπειας.
Παρακολουθούσα προχθές σε μεταμεσονύκτια εκπομπή της ΕΡΤ την πολλοστή κραυγή αγωνίας που εξέπεμψε ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, ο οποίος προσπαθεί από το 2021 να συγκεντρώσει τα κεφάλαια που απαιτούνται για τα γυρίσματα μιας ταινίας που θα αφιερωθεί στον πρώτο κυβερνήτη του ελληνικού κράτους, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Στη ζωή και στο έργο του. Το εξευτελισμένο ελληνικό κράτος, που ως υπουργείο Πολιτισμού χρηματοδοτεί και την τελευταία αηδία κάθε ανοήτου, δυστυχώς απαξίωσε να δώσει έστω ένα ευρώ για το φιλόδοξο εγχείρημα του Σμαραγδή.
Αλλά και οι ευεργέτες που αφανώς πλησίασαν τον Σμαραγδή για να τον βοηθήσουν δέχονται απειλές από… δοξασμένα κέντρα νενέκων πως, αν το πράξουν και διανοηθούν να τον βοηθήσουν, θα χαρακτηρισθούν… ρωσόφιλοι και θα έχουν προβλήματα με τις επιχειρήσεις τους! Είναι προφανές τι συμβαίνει. Κάποιοι φοβούνται. Φοβούνται πολύ μην τυχόν και γίνει γνωστό στις μάζες ποιοι πάτρωνες έδωσαν την εντολή δολοφονίας του Καποδίστρια. Γιατί, όπως θα αποκαλυφθεί, η εντολή αυτή είναι το σταθερό μοτίβο που επικράτησε για όλους τους ανεξάρτητους πολιτικούς μας ηγέτες καθ’ όλη τη διάρκεια του ελεύθερου βίου μας. Επί 203 ολόκληρα χρόνια! Διαρκώς στεφανώνονται και προάγονται οι δούλοι που προδίδουν την Ελλάδα και συνεχώς κυνηγιούνται τα ελεύθερα πνεύματα που αγαπούν την Ελλάδα.
Ο Καποδίστριας δεν ήταν ρωσόφιλος. Εφτιαξε το Σύνταγμα της Ελβετίας, επέδρασε δημιουργικά στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, ξεκαθάρισε στον τσάρο τι θα κάνει αν συγκρουστούν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα με τα ρωσικά. Θα υπερασπιστεί τα πρώτα. Το αμάρτημα του Καποδίστρια είναι πως ήταν ελεύθερος και πατριώτης. Δεν ήταν δεδομένος. Και οι μη δεδομένοι απαγορεύεται να γίνονται πρότυπα για τη νεότερη γενιά μέσα από τη μεγάλη οθόνη. Επικίνδυνο! Οι καιροί απαιτούν υπάκουους ηγέτες που να εκτελούν τις εντολές των ξένων κέντρων χωρίς να ρωτάνε και πολλά!
Ο Σμαραγδής σε μια ελεγχόμενη έκρηξη θυμού είπε σε αυτή τη συνέντευξη πως «και να με σκοτώσουν, έχω βρει αυτόν που θα γυρίσει την ταινία!» Η οποία, και να γυριστεί, μην υπάρχει αμφιβολία, θα αντιμετωπίσει πρόβλημα με τη διανομή της στα σινεμά γνωστών πολυεθνικών. Ωστόσο, πέρα απ’ όλα θεωρώ την υπόθεση της ταινίας για τον Καποδίστρια σκάνδαλο εθνικής ντροπής. Αν ένας διακεκριμένος σκηνοθέτης δεν μπορεί να γυρίσει μια ταινία για τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας του και δέχονται απειλές αυτός και οι χρηματοδότες του από άθλιους νενέκους, μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία και για δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα; Μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία έκφρασης της τέχνης; Η απάντηση είναι όχι.
Ελευθερία της τέχνης στον 21ο αιώνα στην Ελλάδα είναι να κάνεις κουρέλι τη σημαία, να τη βάφεις ροζ, να την καις και, όταν σε συλλαμβάνουν, να αθωώνεσαι στο Αυτόφωρο. Ελευθερία της τέχνης είναι να βεβηλώνεις τον σταυρό ατιμώρητα. Τέχνη στην Ελλάδα αυτής της διακυβέρνησης είναι οτιδήποτε κατά της πατρίδας. Οτιδήποτε υπέρ της πατρίδας δεν θεωρείται τέχνη. Γι’ αυτό επί αυτής της διακυβέρνησης δεν έχω ελπίδα για τον Καποδίστρια. Ο Γιάννης ματαιοπονεί. Η ταινία θα γίνει. Οταν ο Θεός το θελήσει. Τώρα με αυτούς, όχι . Σήμερα έχουμε άλωση.
Σχόλια