====
Από το βιβλίο του George Horton "The blight of Asia" (Η μάστιγα της Ασίας).
Με αυτούς διαπραγματευόμαστε σήμερα και δεν καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται να σταματήσουν ούτε μέχρι την Λάρισα. Τώρα η γαλάζια πατρίδα μετά η πράσινη η κίτρινη η κόκκινη και δεν συμμαζεύεται.
Σε ένα λόγο του στο Blackheath στα 1876 ο Gladstone είπε: «Θα διατηρήσετε την ονοµαστική κυριαρχία σας και δεν θα γίνει εισβολή στην αυτοκρατορία σας, αλλά ποτέ πειά όσο περνούν τα χρόνια και όσο θα εξαρτάται από τη δύναµή µας, ποτέ πειά δεν θα σηκώσετε χέρι για βιαιότητες, ποτέ πειά δεν θ' ανοίξουν για σας οι πύλες της ακολασίας».
Στο περίφηµο φυλλάδιό του «Bulgarian Horrors and the Question of the East» («Οι φρικαλεότητες στη Βουλγαρία και το Ανατολικό ζήτηµα») διαβάζαµε τα εξής που είναι χίλιες φορές πιο αληθινά σήµερα απ' όσο ήταν τότε που γράφηκαν:
«Ας αποµακρύνουν τώρα οι Τούρκοι τις ασχήµιες τους µε τον µόνο δυνατό τρόπο, δηλ. µε το να φύγουν οι ίδιοι. Οι Ζαπτιέδες τους και οι Μουντίρηδές τους, οι Μπίµπασίδες και οι Γιούζµπασίδες τους, οι Καϊµακάµηδες και οι Πασσάδες τους πρέπει να φύγουν, όπως έλπιζα, µια για πάντα µε όλες τους τις αποσκευές έξω απ' την επαρχία που κατέστρεψαν και βεβήλωσαν. Η απόλυτη αυτή ανακούφιση και η ευλογηµένη αυτή απελευθέρωση είναι η µόνη επανόρθωση που µπορούµε να κάµωµε στους τόσους σωρούς των νεκρών και για τους βιασµούς που διαπράχτηκαν αδιάκριτα σε βάρος πανδρεµµένων γυναικών, παρθένων και παιδιών για την περιφρόνηση και τον εξευτελισµό του πολιτισµού, για την παραβίαση των νόµων του Θεού ή αν προτιµάτε του Αλλάχ, και της αντιλήψεως περί ηθικής όλου του ανθρωπίνου γένους. ∆εν υπάρχει κανείς εγκληµατίας µέσα σε φυλακή της Ευρώπης, δεν υπάρχει κακούργος µέσα στα νησιά της Νοτίου θαλάσσης, που δεν θα ξεσηκωνόταν και δεν θα ξεχείλιζε από αγανάκτηση, όταν άκουγε αυτά που διαπράχτηκαν, που εξακριβώθηκαν πολύ αργά, που θα µείνουν όµως ατιµώρητα και θ' αφήσουν πίσω τους όλα τα χαµερπή και θηριώδη πάθη που τα προκάλεσαν, και που µπορούν πάλι να ξεπηδήσουν σε µια άλλη δολοφονική συγκοµιδή απ' το έδαφος που είναι µουσκεµένο και βγάζει αναθυµιάσεις από αίµα και µέσα σε µια ατµόσφαιρα µολυσµένη από εγκληµατικές επαίσχυντες πράξεις κάθε είδους, που θα µπορούσε να φανταστεί κανείς. Ότι τέτοια πράγµατα µπόρεσαν να γίνουν κάποτε, αποτελεί έναν τροµερό εξευτελισµό για το τµήµα του ανθρωπίνου γένους που τα διέπραξε· ότι θα µπορούσε να µείνει ανοιχτή η θύρα σε µια έστω και απλώς δυνατή επανάληψή τους, θα σκόρπιζε τη ντροπή αυτή σε όλο τον κόσµο.
Μπορούµε να ερευνήσουµε τα χρονικά του κόσµου, αλλά δεν ξέρω ποια έρευνα θα µπορούσε να µας δώσει ένα τόσο χτυπητό παράδειγµα σατανικής καταχρήσεως των εξουσιών που ο Θεός ίδρυσε για την τιµωρία των αδικοπραγούντων και για την ενθάρρυνση εκείνων που κάµνουν το καλό. Καµµιά κυβέρνηση δεν αµάρτησε µε τέτοιο τρόπο και καµµιά δεν αποδείχτηκε τόση αδιόρθωτη σχετικά µε την αµαρτία, ή, πράγµα που είναι το ίδιο, τόσο ανίκανη για αναµόρφωση».
Ποτέ δεν θα’ ρθει καιρός που τα λόγια του Γλάδστωνος, ενός απ' τους σοφώτερους Άγγλους πολιτικούς άνδρες, θα θεωρηθούν ανάξια σοβαρής προσοχής. Ο ακόλουθος χαρακτηρισµός των Τούρκων απ' τον ίδιο επαληθεύθηκε πληρέστερα απ' τα γεγονότα που συνέβησαν µετά τον θάνατό του, παρ' όσο απ' εκείνα που έγιναν προτήτερα:
«Θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω πολύ σύντοµα µε αδρότατες γραµµές τι ήταν η Τουρκική φυλή και τι είναι σήµερα. ∆εν πρόκειται µόνο για Μωαµεθανισµό, αλλά για Μωαµεθανισµό συνδυασµένο µε τον ιδιόρρυθµο χαρακτήρα µιας φυλής. ∆εν είναι οι πράοι Μωαµεθανοί των Ινδιών, ούτε οι ιπποτικοί Σαλαδίνοι της Συρίας, ούτε οι πολιτισµένοι Μαυριτανοί της Ισπανίας. Ήσαν στο σύνολό τους, απ' την πρώτη µαύρη µέρα που µπήκαν στην Ευρώπη, το µόνο δείγµα της ανθρωπότητας που έδειξε τη µεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισµού. Οπουδήποτε και αν πήγαν, µια πλατειά κηλίδα αίµατος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ' όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισµός εξαφανιζόταν. Παντού αντιπροσώπευαν µια διακυβέρνηση βίας σε αντίθεση µε την διακυβέρνηση δικαίου. Μια διακυβέρνηση βίας όµως δεν ηµπορεί να διατηρηθεί χωρίς την βοήθεια ενός τµήµατος διανοουµένων. Γι’ αυτόν τον λόγο αναπτύχθηκε, πράγµα σπάνιο στην ιστορία του κόσµου, ένα είδος ανεκτικότητας στη µέση της σκληρότητας, της τυραννίας και της αρπακτικότητας. Πολλοί Χριστιανοί αφέθηκαν περιφρονητικά να ζήσουν ήσυχοι και µια οµάδα Ελλήνων προσελκύσθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, γεγονός που συνετέλεσε µε τον καιρό στην αναπλήρωση των ελλείψεων του Τούρκικου Ισλαµισµού σχετικά µε το στοιχείο της διανοητικότητας».
Στα λόγια αυτά του Γλάδστωνος ηµπορεί να προσθέσει κανείς τον χαρακτηρισµό που έδωσε για τους Τούρκους ο περίφηµος καρδινάλιος Newman:
«Η βάρβαρη εξουσία, που επί αιώνες είχε εγκαθιδρυθεί µέσα στην καρδιά του Παλαιού Κόσµου και που είχε κάτω από την κτηνώδη πυγµή της τις περιφηµότερες χώρες της κλασικής και θρησκευτικής αρχαιότητας και πολλές απ' τις ευφορώτερες και ωραιότερες περιοχές της γης και που ακόµα, µη έχοντας η ίδια ιστορία, είναι κληρονόµος των ιστορικών ονοµάτων της Κωνσταντινουπόλεως και της Νίκαιας, της Νικοµήδειας και της Καισαρείας, της Ιερουσαλήµ και της ∆αµάσκου, της Νινευΐ και της Βαβυλώνας, της Μέκκας και της Βαγδάτης, της Αντιόχειας και της Αλεξανδρείας, και κρατεί χωρίς επίγνωση του πράγµατος στην κατοχή της το ήµισυ της ιστορίας όλου του κόσµου».
Σε ένα άλλο σηµείο του βιβλίου του ο Newman περιγράφει τους Τούρκους ως τον «µεγαλύτερο Αντίχριστο ανάµεσα στις φυλές του κόσµου».
Σχόλια