Διαμαρτυρία για τα απλήρωτα κατοχικά χρέη της ναζιστικής Γερμανίας


Σιωπηρή συγκέντρωση στις 6 Απριλίου, για να καταβάλει το Βερολίνο τα οφειλόμενα στην Ελλάδα από την περίοδο της Κατοχής

Του Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου*

Στις 6 Απριλίου 1941 η Γερμανία εισέβαλε στην Ελλάδα. Το Σάββατο 6 Απριλίου 2024 και ώρα 12 με 2 το μεσημέρι οργανώνω σιωπηρή συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη γερμανική πρεσβεία, Υψηλάντου 10 στην Αθήνα, ζητώντας να καταβάλει η Γερμανία στην Ελλάδα όσα της οφείλει από την περίοδο της Κατοχής που κράτησε μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 και που είχε τα εξής αποτελέσματα για τη χώρα μας:

Με την επίσχεση και κατάσχεση τροφίμων 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα τον χειμώνα του 1941, ενώ ακολούθησαν μέχρι το τέλος της Κατοχής κι άλλοι 300.000 θάνατοι από πείνα, ασθένειες, σφαγές κι εκτελέσεις. Ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 13,5%.

Οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις κατέστρεψαν 1.770 πόλεις και χωριά με 131 ολοκαυτώματα, με μεγαλύτερα τα εξής έξι:

1. Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων (13 Δεκεμβρίου 1943). Εκτελέστηκαν 1.460 άμαχοι και κατεδαφίστηκε η πόλη.

2. Το ολοκαύτωμα του Διστόμου (10 Ιουνίου 1944). Σφαγιάστηκαν 117 γυναίκες, 11 άντρες και 53 παιδιά.

3. Το ολοκαύτωμα της Βιάννου (14-16 Σεπτεμβρίου 1943). Σφαγιάστηκαν 461 κάτοικοι, κάηκαν 10 χωριά και ανατινάχτηκαν 980 σπίτια.

4. Το ολοκαύτωμα του Κομμένου (16 Αυγούστου 1943). Σφαγιάστηκαν 317 κάτοικοι (ανάμεσά τους 97 βρέφη και παιδιά και 119 γυναίκες).

5. Το ολοκαύτωμα της Κανδάνου (3 Ιουνίου 1941). Εκτελέστηκαν 300 άντρες και ισοπεδώθηκε το χωριό.

6. Το ολοκαύτωμα των Ανωγείων (Αύγουστος 1944). Σφαγιάστηκαν 24 ηλικιωμένοι και ανάπηροι, ενώ ανατινάχτηκαν 940 σπίτια.

Α. Από τις παραπάνω φρικαλεότητες προκύπτει η πρώτη γερμανική οφειλή προς την Ελλάδα. Πρόκειται για αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν στη Διάσκεψη των Παρισίων του 1946 για τα θύματα εγκλημάτων πολέμου. Η ελληνική Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή υπολόγισε το 2016 ότι το χρέος γι’ αυτές τις αποζημιώσεις ανέρχεται σε 107 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Μ’ ένα επιτόκιο 3% το ποσόν φτάνει σήμερα το 1 τρισ. ευρώ. Η Γερμανία, έναντι αυτού, έχει καταβάλει μόνο 115.000.000 μάρκα σε ορισμένες κατηγορίες θυμάτων.

Β. Η δεύτερη γερμανική οφειλή προς την Ελλάδα είναι οι αποζημιώσεις για την καταστροφή των υποδομών της χώρας από τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις. Καταστράφηκαν το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο, τα λιμάνια, η πολιτική αεροπορία, η διώρυγα της Κορίνθου, το 74% των εμπορικών πλοίων και το 95% των επιβατικών. Η Συνδιάσκεψη των Παρισίων του 1946 αποφάσισε επανορθώσεις ύψους 6,7 δισ. δολαρίων ΗΠΑ σε τιμές 1938, που με τους τόκους το ποσόν ανέρχεται σήμερα σε 595 δισ. ευρώ. Η Γερμανία, έναντι αυτού, έχει καταβάλει μόνο 20.000.000 δολάρια.

Γ. Η τρίτη γερμανική οφειλή είναι η αποπληρωμή των κατοχικών δανείων βάσει διακρατικής συμβατικής συμφωνίας. Το συνολικό ποσόν αποτιμάται, ανάλογα με την τιμαριθμική αναπροσαρμογή, από 100 μέχρι 506 δισ. ευρώ.

Δ. Η τέταρτη γερμανική οφειλή είναι η επιστροφή στην Ελλάδα των 8.500 αρχαιολογικών θησαυρών και 460 πινάκων που εκλάπησαν από τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις. Το 1946 παραδόθηκε από την ελληνική κυβέρνηση στη γερμανική κατάλογος με τα κλαπέντα πολιτιστικά αγαθά.

Ανάλογες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα πραγματοποιηθούν την ίδια ημέρα έξω από τη γερμανική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον και στο γερμανικό γενικό προξενείο στο Τορόντο, ενώ στην Κρήτη θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου «Γιαβόλ!» του Γιώργου Χαρβαλιά.

Με τη δημοσιότητα που θα δοθεί στις εκδηλώσεις αυτές ελπίζουμε να υπενθυμίσουμε στο Βερολίνο ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεχάσει το θέμα επιμένοντας στην αποπληρωμή των χρεών προς την Ελλάδα και να ασκηθεί πίεση στην ελληνική κυβέρνηση να θέσει το θέμα επιτακτικά, και γιατί όχι εκβιαστικά, στο Βερολίνο.

Σας περιμένουμε το Σάββατο 6 Απριλίου στην Αθήνα, στην Ουάσιγκτον και στο Τορόντο.

*Πρέσβης επί τιμή

 

 

 ------------------------

 

-------------------------------

Με πρωτοβουλία του Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου πρέσβη ε.τ. θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα το Σάββατο 6 Απριλίου και ώρα 12-2 το μεσημέρι. Η διαμαρτυρία αποβλέπει στο να υπενθυμίσει την άρνηση της Γερμανίας να καταβάλλει τις αποζημιώσεις που χρωστά στην Ελλάδα από τη ναζιστική κατοχή. Εξαιτίας των χιλιάδων Ελλήνων, που σφαγιάστηκαν από τους Ναζί, εξαιτίας των ελληνικών πόλεων που πυρπολήθηκαν, εξαιτίας του αναγκαστικού δανείου που εξαναγκάστηκε να καταβάλει η Ελλάδα, εξαιτίας της αλύπητης πλήρους καταστροφής της οικονομίας της, αλλά και εξαιτίας της κλοπής πολυάριθμων πολύτιμων έργων τέχνης. Αυτά τα γερμανικά χρέη υπολογίζονται με τους τόκους των 83 ετών σε πάνω από 2 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Το τεράστιο αυτό ποσό, το οποίο αναμφίβολα δικαιούται η χώρα μας, και από το οποίο ουδέποτε έχει παραιτηθεί, αρνείται ωστόσο να το καταβάλλει η Γερμανία. Και το χειρότερο είναι ότι δεν το διεκδικεί και η Ελλάδα στις 8 δεκαετίες, που πέρασαν, με την αποφασιστικότητα και τα μέσα που επιβάλλει το υπέρτατο αυτό εθνικό μας συμφέρον. Ως συμπύκνωμα της υποτελούς ελληνικής στάσης, απέναντι στο ακανθώδες αυτό εξάμβλωμα, επανέρχομαι στην υπενθύμιση της όντως ανεκδιήγητης πρόσφατης ρήσης αξιωματούχου της Κυβέρνησης. Ο οποίος αρμόδιος, ως δικαιολογία της μη αποτελεσματικής απαίτησης των γερμανικών αποζημιώσεων δήλωσε : «εμείς κοιτάζουμε το μέλλον και όχι το παρελθόν» (ωσάν να υπάρχει μέλλον στην πορεία ενός Έθνους, χωρίς παρελθόν. Και ωσάν να πρόκειται για ποσά που ο χειρισμός τους του έχει ανατεθεί!!!).

Δυστυχώς, απολύτως κατανοητό, το ότι ο μέσος Έλληνας, με τα καθημερινά και άλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει, φαίνεται να μην έχει το σθένος να ασχοληθεί με το σκάνδαλο των γερμανικών αποζημιώσεων, διευκολύνοντας έτσι τη λήθη του.

Ωστόσο, καθώς αποφάσισα να παραστώ στη διαμαρτυρία του προσεχούς Σαββάτου, και θα είμαι έξω από την πρεσβεία της Γερμανίας, δράττομαι της ευκαιρίας (για πολλοστή φορά είναι αλήθεια), να ψηλαφίσω την, προς το παρόν, τελευταία, από τις πολυάριθμες και θανάσιμες συνέπειες της μη καταβολής των γερμανικών χρεών στην Ελλάδα.

Θα ξεπεράσω, έτσι, τις 7 δεκαετίες, πριν από το 2009, στο διάστημα των οποίων η χώρα μας δοκιμάστηκε από ανυπέρβλητες δυσκολίες, ενώ θα μπορούσε να είναι η πλουσιότερη οικονομία της Ευρώπης, αν είχε στη διάθεσή της τις γερμανικές αποζημιώσεις, που εδικαιούτο. Θα αρκεστώ, μόνο, στο φιάσκο των Μνημονίων, που ήδη έχουν συντρίψει κάθε ικμάδα της ελληνικής οικονομίας, και που αναγγέλλουν με απόλυτη σιγουριά την εξαφάνισή της (αν δεν ανανήψουμε στο μεταξύ). Δεν γνωρίζω πόσοι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει, ότι κατά την υπογραφή των εγκληματικών Μνημονίων, οι Γερμανοί (ας πούμε για μεγαλύτερη ακρίβεια η ΕΕ) απαίτησαν την παραίτηση μας, από το (αναφαίρετο) δικαίωμά συμψηφισμού χρεών. Και, όσο απίστευτο, όσο αδιανόητο και αν αυτό ηχεί, οι δικοί μας διαχρονικοί αξιωματούχοι, όχι μόνο υπέγραψαν αυτήν την ανήθικη, αυτήν την παρανοϊκή, αυτήν την εκτρωματική απαίτηση των εταίρων/συμμάχων μας, αλλά και στη συνέχεια, όταν υποτίθεται ότι είχε ξεκαθαρίσει η νοητική τους εμβέλεια, δεν απαίτησαν την άμεση αναθεώρησή της.

Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα καταβάλλει πειθήνια τα χρέη της, που αποτελούν ασήμαντο κλάσμα των γερμανικών χρεών προς αυτήν. Και δεν κινείται φύλλο, ούτε ενόψει της απερίγραπτης φτώχειας που μαστίζει τη χώρα, ούτε ενόψει των λοιπών πολλαπλών μαρτυρίων που βιώνουμε από το 2009. Πειθήνια! Υποτελώς!

Να συμπεράνω: ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΜΨΗΦΙΣΜΟ ΧΡΕΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΤΑ ΦΟΝΙΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ. ΟΥΤΕ Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΙΚΗ ΑΦΙΞΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΔΝΤ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΟΥΤΕ ΟΙ ΧΡΟΝΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ..

Προσπάθησα να αποτυπώσω τις φάσεις, τις εκφάνσεις και τις συνέπειες, αυτής της απύθμενης υποτέλειας, στο τελευταίο μου βιβλίο «Για την Ελλάδα που ματώνει». Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι οι τρεις εκδόσεις του, σε λίγους μήνες, μαρτυρούν την ευρεία αποδοχή του περιεχομένου του, εγώ συχνά διερωτώμαι για το αν και για το κατά πόσο, με όσες προσπάθειες και αν καταβληθούν, μπορεί να αποδοθεί, στις σωστές της διαστάσεις, αυτή η απύθμενη υποτέλεια, που μαστίζει την Ελλάδα επί 203 χρόνια, και μας εξαφανίζει από το πρόσωπο της Γης.

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, αποφάσισα να παραστώ στη διαμαρτυρία του Σαββάτου. Έξω από τη γερμανική πρεσβεία. Όχι βέβαια για να μαζέψω τα τρισεκατομμύρια των γερμανικών χρεών. Αλλά, με την ελπίδα ότι έτσι το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, αλλά αντιθέτως θα εμψυχώσει μελλοντικές κυβερνήσεις που θα θέσουν, την αντιμετώπισή του, ως πρωταρχικό στόχο τους, περνώντας επιτέλους τις εθνικές ανάγκες πάνω από τα ξένα συμφέροντα

=================

 

Σχόλια