ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
Ο Ghassan Abu-Sittah είναι διακεκριμένος χειρουργός, Βρετανός
υπήκοος, ο οποίος πρόσφατα έγινε Πρύτανης του Πανεπιστημίου της
Γλασκόβης. Είναι γνωστός για την ιατρική του δράση στην Υεμένη, το Ιράκ,
τη Συρία, τον Νότιο Λίβανο και επί πέντε έτη στη Γάζα. Πριν μερικές
μέρες, ταξίδεψε στη Γερμανία, προσκεκλημένος σε ένα συνέδριο, όπου θα
μιλούσε για την οδυνηρή εμπειρία του στο Νοσοκομείο Αλ Σίφα της Γάζας,
εκεί όπου συνάδελφοί του γιατροί δολοφονήθηκαν πρόσφατα από τον στρατό
του Ισραήλ. Μόλις έφτασε στο αεροδρόμιο του Βερολίνου, κρατήθηκε και
ανακρίθηκε επί τρεισήμισι ώρες από την γερμανική αστυνομία. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Του απαγορεύτηκε η είσοδος στη χώρα, το διαβατήριο του κατασχέθηκε και του επιστράφηκε μόνο με την επίδειξη της κάρτας επιβίβασης για την πτήση επιστροφής στην Αγγλία· του ανακοινώθηκε δε ότι αν τυχόν συμμετάσχει στο συνέδριο, ακόμα και εκτός Γερμανίας μέσω του zoom, αυτό θα αποτελέσει αδίκημα με τιμωρία ενός έτους φυλάκιση. Η γερμανική αστυνομία εισέβαλε και διέκοψε βίαια τη διαδικτυακή μετάδοση του εν λόγω συνεδρίου για την Παλαιστίνη, το οποίο διεξαγόταν με τη συνδυασμένη πρωτοβουλία των οργανώσεων “Εβραϊκές Φωνές για μια Δίκαιη Ειρήνη στη Μέση Ανατολή” και “ΜΕΡΑ 25”.
Ακολούθησε η απαγόρευση δραστηριότητας (Betätigungsverbot) στο Γιάνη Βαρουφάκη, ουσιαστικά απαγόρευση εισόδου στη Γερμανία. Παρόλο που η δράση του Έλληνα καθηγητή είχε ως στόχο την πολιτική ενός κράτους και διόλου την φυλετική του υπόσταση (συνεργάστηκε άλλωστε με Εβραίους αντικαθεστωτικούς), του αποδόθηκε με χαρακτηριστική ευκολία ο τίτλος του “πλέον αντισημίτη πολιτικού στην Ευρώπη”. Τίτλος με ιδιαίτερη αξία όταν αποδίδεται από εκείνους, οι οποίοι αποδεδειγμένα κατέχουν το αντικείμενο σε επιστημονικό βάθος.
Την ίδια στιγμή, η Γερμανία αντιμετωπίζει την κατηγορία της συνεργίας σε γενοκτονία, την οποία απήγγειλε εναντίον της η Νικαράγουα ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου των Ηνωμένων Εθνών. Ασχέτως των νομικών τεχνικών λεπτολογιών, στις οποίες ενδέχεται να προσκρούσει η καταγγελία αυτή και ανεξαρτήτως της τύχης που θα έχει η έγκληση, είναι πασιφανές ότι η συστράτευση του κράτους της Γερμανίας με την πολιτική του ισραηλινού κράτους είναι απόλυτη και ξεπερνά το επίπεδο της απλώς φιλικής συμπαράστασης. Η Γερμανία κάνει ό,τι μπορεί, όχι μόνον για να ενισχύσει το Ισραήλ στον πόλεμο κατά των Παλαιστινίων, αλλά εξαντλεί επίσης και κάθε μέσο προκειμένου να εμποδίσει να ακουστεί έστω η άλλη άποψη· ίσως με μεγαλύτερο ζήλο από ό,τι το ίδιο το Ισραήλ, όπου καθημερινώς το καθεστώς δέχεται και ανέχεται ανελέητη κριτική από την Χααρέτζ.
Γερμανία και Ισραήλ
Έχει ενδιαφέρον να δώσει κανείς προσοχή σε αυτόν τον ακραίο “προστατευτισμό”, που έχει επιλέξει η Γερμανία να ασκεί έναντι του κράτους του Ισραήλ. Η στήριξη προς το Ισραήλ εκδηλώνεται σε πολλά πεδία:
- Η Γερμανία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής του Ισραήλ σε οπλικά συστήματα μετά τις ΗΠΑ. Το 2023, η Γερμανία ενέκρινε εξαγωγές όπλων προς το Ισραήλ, αξίας €326.5 εκατομμυρίων ή περίπου 353.7 εκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε το υπουργείο Οικονομικών. Πρόκειται για ποσό σχεδόν δεκαπλάσιο εκείνου που εγκρίθηκε το προηγούμενο έτος (βλ. Stockholm International Peace Research Institute-SIPRI)
- Σε διπλωματικό επίπεδο, αποτελεί αχώριστο δίδυμο με τις ΗΠΑ στην στήριξη των ισραηλινών θέσεων σε όλους τους διεθνής θεσμούς.
- Η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης αυτού που ο Norman Finkelstein ονομάζει “βιομηχανία του Ολοκαυτώματος”, ο δε EnzoTraverso “παγκόσμια πολιτειακή θρησκεία του Ολοκαυτώματος”. Δεν υπάρχει συνέδριο, πρόγραμμα, ταινία, διοργάνωση, μουσείο σχετικό με το Ολοκαύτωμα που να μην προβάλλεται ως σπόνσορας η Γερμανία. Ακόμα και ενέργειες που θυμίζουν φτηνή προεκλογική δημαγωγία δεν περιφρονούνται, όπως η έκτακτη ενίσχυση με 220€ κάθε επιζώντα του Ολοκαυτώματος, με την ευκαιρία του συμβάντος της 7ης Οκτωβρίου!
Η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας ορίζει την υποστήριξη προς το Ισραήλ ως Staatsräson, ως λόγο κρατικού συμφέροντος για αυτήν: είναι δηλαδή πάγια στάση συνυφασμένη με το γερμανικό δημόσιο συμφέρον, η προστασία του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ. Πρόκειται για μια καταστατική αυτοδέσμευση του γερμανικού κράτους. Όπως δήλωσε κατά την εκδίκαση της καταγγελίας της Νικαράγουα στο Διεθνές Δικαστήριο, η δικηγόρος της γερμανικής πλευράς Tania von Uslar-Gleichen, « Η ιστορία μας είναι ο λόγος για τον οποίον η ασφάλεια του Ισραήλ βρίσκεται στον πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας».
Για τις ΗΠΑ γνωρίζουμε ότι λίγο πολύ οι αιτίες της φιλοϊσραηλινής των πολιτικής αναφέρονται στον στρατηγικό έλεγχο της γεωπολιτικά σημαντικότατης περιοχής, αφενός, και αφετέρου την μεγάλη δύναμη του Εβραϊκού λόμπι στο εσωτερικό. Η Γερμανία όμως, παρουσιάζεται να ενεργεί με βάση αρχές, με κίνητρα ηθικά και ανθρωπιστικά και ως φρόνιμη μαθήτρια της σκληρής ιστορικής της εμπειρίας και προς εξιλέωση από των πολλών παλαιών της αμαρτιών. Αυτό που ονομάζουν Vergangenheitsbewältigung (μέριμνα αναμέτρησης με το παρελθόν).
Ταύτιση αντισιωνισμού και αντισημιτισμού
Αν η Γερμανία διατείνεται πως η ενοχή της για τη μεγαλύτερη γενοκτονία της ιστορίας είναι που της επιβάλλει το καθήκον να επανορθώσει, δικαιούμαστε να επισημάνουμε ότι η πρακτική της παραβιάζει κατάφωρα ένα τέτοιο καθήκον. Η Γερμανία έχει υιοθετήσει πλήρως την – τόσο αρεστή στους Ισραηλινούς – ταύτιση αντισιωνισμού και αντισημιτισμού. Όπως δήλωσε ο Καγκελάριος Σόλτς κατά την 85η επέτειο του πογκρόμ της “νύχτας των κρυστάλλων” τον περασμένο Νοέμβριο: «Η θέση της Γερμανίας είναι με την πλευρά του Ισραήλ». Αναφερόμενος δε στις διαδηλώσεις συμπαράστασης στην Παλαιστίνη είπε: «Κάθε μορφή αντισημιτισμού δηλητηριάζει την κοινωνία μας, όπως κάνουν ακριβώς οι ισλαμικές διαδηλώσεις και πορείες».
Προχώρησε δε, σε απειλές εναντίον των μεταναστών ότι θα τους απελαύνει αν επιδεικνύουν «αντισημιτική συμπεριφορά». «Αντισημιτική συμπεριφορά» θεωρείται εδώ η διαφοροποίηση από την πολιτική του Ισραήλ. Στην περίπτωση αυτή, ο “αντισημιτισμός“ χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την εφαρμογή μιας ισλαμοφοβικής και ξενοφοβικής πολιτικής, στο πεδίο της οποίας το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα διαγκωνίζεται με το Κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία και με το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα. Εξετάζεται και η πρόταση του CDU, να μην δίδεται γερμανική υπηκοότητα σε κανέναν αλλοδαπό αν δεν υπογράψει δήλωση ότι δεσμεύεται στην υπεράσπιση του κράτους του Ισραήλ.
Άλλη πρόταση αφορά τον περιορισμό του δικαιώματος του συναθροίζεσθαι μόνο στους Γερμανούς υπηκόους. Από την άλλη, ωστόσο, η κυβέρνηση δεν φαίνεται να είναι το ίδιο ανήσυχη μπροστά το γεγονός ότι οι πραγματικά αντισημιτικές ενέργειες στη Γερμανία (επιθέσεις σε συναγωγές κτλ) έχουν ως δράστες, σε ποσοστό άνω του 80%, λευκούς χριστιανούς και άθεους, Άριους πάντως. Δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς το τερατώδες οξύμωρο αυτής της στάσης σε σύγκριση με τη στάση που κρατάει σταθερά η ίδια χώρα απέναντι σε άλλα, πλην των Εβραίων, θύματα του σκοτεινού της παρελθόντος, όπως είναι η Ελλάδα.
Είναι γνωστές οι τεράστιες υλικές καταστροφές και οι θηριωδίες που υπέστη η χώρα και ο λαός μας κατά τη γερμανική κατοχή. Το ΕΣΔΟΓΕ έχει καταγράψει αναλυτικά στην Μαύρη Βίβλο της Κατοχής. Η στάση της Γερμανίας παραμένει παγερά υπεροπτική, περιφρονητική και ενίοτε υβριστική απέναντι σε έναν λαό τον οποίο αναίτια επιχείρησε να υποδουλώσει, τον υπέβαλε σε εξοντωτικό λιμό και σε πλήθος ατιμώσεων και βασάνων. Η λεπταίσθητη και άγρυπνη ηθική συνείδηση της Γερμανίας δεν φαίνεται να συγκινείται από τα εδώ πεπραγμένα του ναζιστικού κράτους, του οποίου αποτελεί συνέχεια. Η ηθική συντριβή και μετάνοια φαίνεται είναι επιλεκτική και δεν προσφέρεται εξίσου σε όλους όσους έχουν υποστεί τα εγκλήματά της.
Περιφρόνηση στην Ελλάδα
Ο λαός μας βεβαίως δεν οδηγήθηκε στην καινοφανή βιομηχανοποιημένη θανάτωση των στρατοπέδων εξόντωσης, ωστόσο υπήρξε θύμα μιας πραγματικής γενοκτονικής πολιτικής, με κλασικότερες μεθόδους, η οποία ούτε παραγράφεται ούτε παραβλέπεται απλώς και μόνον επειδή έγιναν εγκλήματα ακόμα μεγαλύτερα. Ούτε θεραπεύεται με τη στήριξη νέων γενοκτονιών διενεργούμενων από τα παλαιά θύματα. Όπως γράφει η Josephine Valeske, ακτιβίστρια του The Transnational Institute’s War and Pacification programme, «υποστηρίζοντας τη γενοκτονία του Ισραήλ, η Γερμανία δεν διδάχτηκε τίποτα από την ιστορία».
Είναι γνωστό ότι για τη ναζιστική Γερμανία, η ζωή των ανθρώπων δεν είχε την ίδια αξία ανεξαρτήτως φυλής. Με τους δυστυχείς Εβραίους, να είναι τελευταίοι στη φρικτή αυτή ιεραρχία της απαξίας της ζωής των άλλων, και λίγο πάνω από αυτούς, να βρίσκονται οι Ρομά, οι Ρώσοι και οι λοιποί Σλάβοι, οι μη Nordic ή Germanic καταγωγής Ευρωπαίοι, οι Μεσογειακοί και οι Έλληνες. Αξιέπαινη κατ’ αρχήν, η προβαλλόμενη και πολυδιαφημιζόμενη πρόθεση της Γερμανίας να αναμετρηθεί με το παρελθόν της και να επανορθώσει την ύβρη.
Ωστόσο, θα ήταν λογικό να υποθέσει κανείς ότι η αντιστροφή εκείνης της στρεβλής και δολοφονικής αρχής, θα ήταν η αρχή της ισότητας όλων των ανθρώπων. Διαπιστώνουμε όμως, ότι αντ’ αυτού, έχουμε μια κραυγαλέα άνιση διαχείριση της υποτιθέμενης ενοχής, η οποία κλιμακώνεται από την πλήρη και άνευ όρων στήριξη στο κράτος του Ισραήλ, μέχρι την αλαζονική υβριστική περιφρόνηση προς την Ελλάδα.
Η στάση των γερμανικών κυβερνήσεων έναντι της Ελλάδας ως προς τα χρέη τη ήταν προσαρμοσμένη στην εξής αρχή, την οποία εύγλωττα διατύπωσαν οι εκπρόσωποί της, όπως ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα το 1969: «δεν πρέπει να ξυπνήσουμε τους σκύλους που κοιμούνται», αναφερόμενος στην παρελκυστική πολιτική που “με τη βοήθεια των φίλων μας Αμερικάνων” ακολούθησαν προκειμένου, μέσω της Συμφωνίας του Λονδίνου 1953, να παραπέμψουν στις καλένδες τις ελληνικές αξιώσεις επανορθώσεων (βλ. σχετικά το άρθρο του Αριστομένη Συγγελάκη).
Το γερμανικό σχέδιο
Το νεοαποικιακού χαρακτήρα διαβόητο Μνημόνιο που επέβαλε η Γερμανία, σε αγαστή συνεργασία με τις εγχώριες κοινωνικές και πολιτικές ελίτ (δεξιές και αριστερές), όχι μόνον οδήγησε σε οικονομική ασφυξία και πτωχοποίηση τα λαϊκά στρώματα, αλλά συνοδεύτηκε με μια θρασύτατη εκστρατεία δυσφήμισης, γελοιοποίησης και ενοχοποίησης του λαού μας, καθώς και άλλων λαών του ευρωπαϊκού Νότου.
Στερεότυπα, πολυχρησιμοποιημένα από τους Ναζί, ανασύρθηκαν, γυαλίστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν κατά τον πλέον ρατσιστικό τρόπο· στην παράδοση της αντισημιτικής υστερίας της ναζιστικής φυλλάδας Der Stürmer γέμισε ο γερμανικός τύπος με καρικατούρες των Ελλήνων: Οι τεμπέληδες, οι άπλυτοι, άσχημοι και αξύριστοι και ανεύθυνοι “Νότιοι” που ενδιαφέρονται μόνο για την ηλιοθεραπεία, το μπουζούκι και το ούζο, οι βαθύτατα “ανήθικοι” που ζουν με δανεικά και αγνοούν την υπέρτατη εντολή του εμπορίου, pacta sunt servanda (οι συμβάσεις πρέπει να τηρούνται).
Πόσο θράσος και αποικιακή υπεροψία χρειάζεται για να επικαλούνται την αρχή pacta sunt servanda εκείνοι που αρνούνται να αναγνωρίσουν και να αποπληρώσουν ακόμα και το αναγκαστικό δάνειο που επέβαλαν στην κατεχόμενη Ελλάδα, το διαβόητο κατοχικό δάνειο, το οποίο σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Oberregierungsrat (Ανώτατου Κρατικού Συμβούλου), Dr Siegfried Nestler, ανερχόταν σε 476 εκατομμύρια RM (Μάρκα του ΙΙΙ Ράϊχ). Και πόση εθελοδουλία απαιτείται για να συνεχίσουν τον ύπνο τους οι εδώ κοιμώμενοι!
Εν κατακλείδι, η στάση έναντι του Ισραήλ θα πρέπει να αναλυθεί όχι σε όρους Schuldkult (καλλιέργεια ενοχής), αλλά σε όρους γεωπολιτικών συμφερόντων, όπου η (άχρι καιρού) πρόσδεση στο άρμα των ΗΠΑ, αλλά και το ίδιον συμφέρον της Γερμανίας, υπαγορεύουν μια καλή επένδυση σε μια χώρα, όπου η γειτνίαση με το σταθερό προπύργιο της γερμανικής στρατηγικής, την Τουρκία, αφήνει ανοικτή τη δυνατότητα ενός ισχυρού προγεφυρώματος, χρήσιμου σε μια περιοχή μεγάλου στρατηγικού και ενεργειακού ενδιαφέροντος.
Όσον αφορά τα άλλα έθνη που γνώρισαν την ναζιστική κατοχή, μετά την επανένωση της Γερμανίας, έχει επιλεγεί από πλευράς της μια πολιτική αναθεωρητικής επεξεργασίας της μνήμης όχι των Γερμανών, αλλά των άλλων, κατά τρόπο που θα οδηγήσει στη λήθη τόσο των δεινών του ναζισμού, όσο και των αντιφασιστικών αγώνων των λαών. Εκεί εντάσσεται και η δική μας περίπτωση και αυτό το σχέδιο υπηρετούν οι γερμανικές soft power επενδύσεις του Ελληνο-γερμανικού Ταμείου για το Μέλλον και του Ελληνο-γερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας, υπό την καθοδήγηση του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών και την αγαστή συνεργασία των Ελληνικών Κυβερνήσεων, συνεπικουρούμενες υπό επώνυμων και γνωστών για τον “αντιεθνικιστικό” τους ζήλο εντόπιων ιστορικών.
==================
σαν πολύ φουριόζο βλέπω τον κ. Πρέσβη... (έτσι είναι αν έχεις όλες τις μαριονέτες πιασμένες...)
Στα δύσκολα οι Γερμανοί… ξεχνούν τους κοινοτικούς κανόνες: Πολλά δισ. ευρώ για τη διάσωση της UNIPER
------------------------------
Σχόλια