Οι αθηναϊκές ψευδαισθήσεις πρέπει να υποχωρήσουν και αντί στην ελληνική πρωτεύουσα να βαυκαλίζονται με όνειρα ήρεμων νερών να προετοιμάσουν την χώρα για σκληρές αντιπαραθέσεις.
Αν δεν συμβούν αυτές οι αντιπαραθέσεις τόσο το καλύτερο. Αν συμβούν, όμως, θα μπορούν να αντιμετωπισθούν. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Η Τουρκία θα αναθεωρήσει την πολιτική της. Φαίνεται αυτό και απο την επιλογή του Φιντάν στο ΥΠΕΞ, ενός σκληρού, σκοτεινού, ανθρώπου, βγαλμένου απο το τουρκικό βαθύ κράτος. Στυγνός υπολογιστής, χωρίς συναισθήματα θα μας κάνει να ονειρευόμαστε την εποχή Ερντογάν. Δεν αξιολογήθηκε με την σημασία που έχει η επιλογή Φιντάν.
[Λεπτομέρεια: ο ομόλογος του Φιντάν στην Αθήνα είναι ο Γεραπετρίτης].
Ήδη, ο Φιντάν αναδιοργανώνει το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών και σε λίγο θα μάθουμε τις νέες προτεραιότητές του και τον τρόπο που θα τις πετύχει.
Μπορεί στην Αθήνα να έβγαλαν στεναγμό ανακούφισης απο την τελευταία παράγραφο της ανακοίνωσης του τουρκικού ΥΠΕΞ για τα θαλάσσια πάρκα [η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει νομικές συνέπειες απο την διαδικασία] αλλά η Άγκυρα, φαίνεται, ακόμη να χρειάζεται την Διακήρυξη Φιλίας και δεν θέλει να την πετάξει, απο τώρα, στον κάλαθο των αχρήστων. Έθεσε, όμως, για άλλη μια φορά θέμα αμφισβήτησης νησιών, άρα ελληνικής κυριαρχίας. [Αν δεν θυμάται την ιστορία, ας υπενθυμίσουμε στον Έλληνα πρωθυπουργό πως ο μιθριδατισμός σκότωσε στο τέλος τον Μιθριδάτη].
Καθοριστικές για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας θα είναι οι συναντήσεις του Ερντογάν με τον Μπαϊντεν. Εκεί θα θέσει τις επιδιώξεις του, θα δει αν και ποιές εγκρίνουν οι ΗΠΑ και αναλόγως θα πράξει. Δεν θα πολυλάβει υπόψη του τα όχι των αμερικανών. Η Τουρκία απέκτησε υψηλό βαθμό αυτονομίας στην χάραξη της εξωτερικής της πολιτικής.
Μετά την συνάντηση με τον Μπάϊντεν ο Ερντογάν θα συναντηθεί με τον Μητσοτάκη. Και στον Έλληνα πρωθυπουργό θα θέσει τα τελεσίγραφά του.
Αυτές οι δύο συναντήσεις θα καθορίσουν τις κινήσεις της Άγκυρας.
Δεν θα είναι θετικές. Γι αυτό δεν πρέπει να βρούν γυμνή την Αθήνα.
Το άλλο μέτωπο που έχει ενδιαφέρον και θα μας απασχολήσει [και πρέπει να βρει έτοιμη και την ελληνική διπλωματία] είναι το Ισραηλοπαλαιστινιακό. Στο μέτωπο αυτό, μάλλον, διακρίνεται ένας ιρανικός πραγματισμός που βλέπει την σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστινίων να εξελίσσεται σε μηδενικού αθροίσματος και αυτό ανησυχεί την Τεχεράνη.
Παρόλο που πολλοί ανησυχούν για την περιφερειακή επέκταση του πολέμου το Ιράν στέλνει μηνύματα συνδιαλλαγής. Η ευθύνη για την αποδοχή τους και για μια συντεταγμένη ειρήνευση ανήκει στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Υπάρχει πεδίο ειρήνευσης. Να δούμε αν αξιοποιηθεί.
Σχόλια