Του Κώστα Κόλμερ.
T’ απομνημονεύματα του Βόλφγκανγκ Σόυμπλε (ΒΣ), με τίτλο ‘Αναμνήσεις’, για το πώς η Ελλάς παρέμεινε στην Ευρωζώνη την εποχή της πιστωτικής και συναλλαγματικής κρίσεως 2010-16, είναι ενδιαφέροντα όχι τόσο για τα όσα γράφει αλλά για όσα δεν λέγει. Να ξεκινήσουμε από τα πρώτα. Ο ΒΣ ήταν εξ αρχής υπέρ της απόψεως ότι οι Ευρωπαίοι έπρεπε να λύουν τα προβλήματα των μόνοι τους, χωρίς της ανάμιξη άλλων. Παγίως, με την αυτοκρατορική αντίληψη των Γερμανών απ’ την εποχή της συμφωνίας Βεστφαλίας (1540). Αντίθετη γνώμη είχε η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, η οποία ήθελε να εμπλέξει τον Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην Ευρωπαϊκή κρίση χρέους, δηλ. τους Αμερικανούς και στην παραμονή της Ελλάδος στην ευρωζώνη. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο ΒΣ είχε αρχίσει «ήδη από το 2010» να εξετάζει την ενδεχομένη έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ («Γκρέξιτ») για ένα πρόβλημα χρηματοδοτήσεως του ελλείμματος εξωτερικών συναλλαγών 5 δισ., ευρώ το 2005 (σήμερα είναι υπερδιπλάσιο) ενώ η τότε Αμερικανική κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα υπεστήριζε την παράταση των αποπληρωμών του Ελληνικού χρέους και μία πιστωτική διευκόλυνση από την ΕΚΤ του Μάριο Ντράγκι (Pretend and extend).
Όμως, ο ΒΣ, ως γνήσιος Γερμανός φρονούσε ότι δεν πρέπει να ζει κανείς πέραν των οικονομικών του δυνάμεων και ότι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να παραδειγματισθούν οι υπόλοιποι έκλυτοι Ευρωπαίοι (κυρίως οι Ιταλοί) επιβάλλοντας κυρώσεις και λιτότητα στους ΄Ελληνες, που είχαν εξοκείλει (λόγω Ολυμπιακών Αγώνων 2004) αλλά με μισό εθνικό εισόδημα από τον μέσο όρο της ΕΕ. Έτσι, συζητούσε με τον υφυπουργό Οικονομικών Γιόργκ Ασμούσεν, αν μία χώρα με χαμηλή ανταγωνιστικότητα, όπως η Ελλάς μπορούσε προσωρινά φύγει από την Ευρωζώνη, με υποτίμηση του νομίσματος της ( νέα δραχμή στις 600 ανά ευρώ) αντί των 347,5 που έβαλε την Ελλάδα στο ευρώ η ξυνωρίς Παπαντωνίου-Στουρνάρα, ανατιμήσαντες μάλιστα την Δρχ., όλως εκτός πραγματικότητος, για να ικανοποιήσουν πλαστώς τα κριτήρια της εντάξεως στο ευρώ.
Ο ΒΣ δεν πίστευε -κι ορθώς- ότι ήταν δυνατή «η μεταρρυθμιστική ετοιμότητα» της Ελληνικής κυβερνήσεως καθώς γνώρισε όλους τους συγχρόνους του΄Ελληνες, απ’ τούς Γιωργάκη Παπανδρέου- Ευαγ. Βενιζέλο μέχρις τους Αλέξη Τσίπρα-Καμμένο, ότι οι πολιτικοί ενδιαφέρονται περισσότερο για την εξουσία παρά για τον εκσυγχρονισμό της χώρας με μέτρα που θεωρούνται μη δημοφιλή. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να επιβληθεί ένα δραστικό πρόγραμμα λιτότητας, που να εγκρίνει η Ελληνική βουλή κι όχι η Κομισιόν της ΕΕ. Δεν γνώριζε όμως την δοσολογία της δραστικότητος και την διάρκεια της λιτότητος: «Θα ήταν όμως καλύτερο ένα τέτοιο τέλος με τρόμο από ένας τρόμος χωρίς τέλος» γράφει ο ίδιος!...
Σοκ θεραπεία
Ο ΒΣ πίστευε σε μία «σοκ θεραπεία» της Ελλάδος παρά στα χρόνια προγράμματα λιτότητας ,που διαρκούν ακόμα και σήμερα μετά τα όσα συνέβησαν κι οπόταν οι ΄Ελληνες έχουν μέσο εισόδημα κατώτερο του προ 15ετίας. Εκεί όπου έκανε βαρύ λάθος ο ΒΣ είναι στην ενδεχομένη επάνοδο της χώρας στο ευρώ μετά την έξοδο. Ούτε οι Ευρωπαίοι θα δέχοντο μία χώρα με διπλάσιο δημόσιο χρέος του εθνικού εισοδήματος , μήτε οι υποστάντες την δοκιμασία της «σοκ θεραπείας», Έλληνες ψηφοφόροι.
Συνεπώς, ο μεν συλλογισμός του Σόυμπλε ήταν σωστός ότι χώρες καθυστερημένες οικονομικώς δεν εισέρχονται σε μία νομισματική ένωση χρυσού-συναλλάγματος όπως αυτή του ευρώ, η δε θεωρία της «περιστρεφόμενης πόρτας» προφανώς λανθασμένη για την Ελλάδα. «Όστις εκάει άπαξ στον χυλό φυσάει και τη γιαούρτη»...
Μια χαρά τα πήγαινε η ευθηνή Ελληνική οικονομία με την …Βαλκανιοδραχμή το 1999, τι το ήθελε (ο Σημίτης) το ακριβό ευρώ; Το οποίον μάλιστα έχει υποτιμηθεί 37% έναντι του δολαρίου, στα 1,08 Ε/$ σήμερα. Ούτε ο φόβος υποτιμήσεων των Ελλήνων δικαιολογεί την παραμονή στο ευρώ της ακρίβειας και της εξάρτησης που θα έλεγε ο σ. Κουτσούμπας.
Τώρα, στο δεύτερο σκέλος της αποκρύψεως της αληθείας υπό του ΒΣ. Δεν παρέμεινε η Ελλάς στην ευρωζώνη γιατί το ήθελε η καγκελάριος Μέρκελ ούτε επειδή κυβίστησε ο σ. Τσίπρας στο δημοψήφισμα αλλά επειδή το αξίωσε το «αφεντικό»: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ , Μπάρακ Ομπάμα, όπως ενωρίτερον ο Μπίλ Κλίντον που έβαλε την Κύπρο στην ΕΕ παρά τις αντιρρήσεις του καγκελαρίου Σρέντερ.
Ο πρώην Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα (2016-23), ο πολυμήχανος Τζέφρυ Πάιατ, σε συνέντευξη που έδωσε στον Ρίτσαρντ Τζάκσον το 2021 (*) εν όψει της αναχωρήσεως του, αναφέρεται εν εκτάσει στην αντιμετώπιση της Ελληνικής πιστωτικής κρίσεως από τον πρόεδρο Ομπάμα και τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών Λιού, γνωστόν με την Τραπεζική κρίση της «Λήμαν Μπράδερς» ενώ «μείζων παίκτης» (Sic) για την παραμονή της Ελλάδος στο ευρώ, υπήρξε ο τότε αντιπρόεδρος και νυν πρόεδρος Τζο… «Μπαϊντενόπουλος» όπως ονόμασε εαυτόν στην προχθεσινή τελετή στον Λευκό Οίκο ο ίδιος. Όπου δεν παρέστη ο Έλλην πρωθυπουργός, προτιμήσας την φιέστα της ΝΔ στο Ζάππειον.
(*) ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ υπό Ρίτσαρντ Λ.Τζάκσον, εκδ. ΕΣΤΙΑΣ.
Σχόλια