Συγκρούστηκε με το καθεστώς Σημίτη, ενώ στο 6ο συνέδριο του κόμματος το 1996 προφητικά μίλησε για οικονομική κρίση που θα έρθει στη χώρα το 2004 ή το 2010!
Την τελευταία του πνοή, μόνος στο σπίτι του στη Γλυφάδα και σε ηλικία 73 ετών, άφησε το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Χαραλαμπίδης, που υπηρέτησε με σθένος μέχρι το τέλος της ζωής του το αποκαλούμενο «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» και συγκρούστηκε με το καθεστώς του… εκσυγχρονιστή Κώστα Σημίτη. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Γνωστός ως «Ιταλός», μέλος του ΠΑΚ επί χούντας, συνέβαλε στη συγγραφή της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ που παρουσιάστηκε στις 3 Σεπτέμβρη του 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977.
Γεννημένος στην Αλεξανδρούπολη το 1951, σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες με μεταπτυχιακό στην Κοινωνιολογία.
Αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 1999 μετά από σοβαρές πολιτικές διαφωνίες που είχε με την πορεία του κόμματος επί Σημίτη. Ίδρυσε την «Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση», με την οποία μετείχε στις βουλευτικές εκλογές του 2000 και στις ευρωεκλογές του 2004.
Οι θέσεις του πάντα πατριωτικές και μάλιστα το 1988 στην εισήγησή του στο Δεύτερο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο πρότεινε τη δημιουργία πόλης στα παράλια της Θράκης με την ονομασία Ρωμανία και να ονομαστεί η περιφέρεια Θράκη – Ρωμανία. Το 1997, 204 βουλευτές κατέθεσαν πρόταση στο κοινοβούλιο για τη δημιουργία της, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Δική του ήταν η πρόταση, που υιοθετήθηκε το 1994 από το Κοινοβούλιο, για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Ιστορική έχει μείνει η ομιλία του στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, όταν αναφέρθηκε στην αυξημένη πιθανότητα οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα που μάλιστα την τοποθετούσε το 2004 ή το 2010
==================
==============
===============
ΦιλοπατρίαΔημοκρατίαΕλευθερία
Καλό ταξίδι Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
==========================
Για το ΠΑΣΟΚ:Για το μέλλον της χώρας:Για τα ελληνοτουρκικά:================
Isidora Pasalidou
….Μιχάλη Χαραλαμπίδη
στην πολιτική σου παρακαταθήκη θα ανατρέχουμε πάντα !!!
Το κείμενό του, μάλλον το τελευταίο
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ
ΗΘΙΚΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΕΥΓΕΝΗ
ΑΛΛΟ FORUM ΑΛΛΟ ΛΟΓΟΣ
Τους τελευταίους καιρούς παρατηρείται ένας πληθωρισμός, επιδρομή θα έλεγα forum. Τα φόρα όπως τα ονομάζω.
FORUM Δελφών, forum εδώ, fοrum εκεί. Τελευταία το forum στην γενέτειρα πόλη μου την Αλεξανδρούπολη.
Ο μεγάλος Χαιρωνεύς και Δελφικός Πλούταρχος θα είναι οργισμένος για ευνόητους λόγους.
Ίσως για αυτό με παροτρύνει σε μια Αριστοφανική αντιμετώπιση της επιδρομής των forum. Θα μείνω όμως στον δικό του τρόπο, ήθος αναφερόμενος στην Θράκη. Εξ ου και το ηθικά, διδακτικά ευγενή.
Βέβαια είναι σίγουρο ότι οι σκηνοθέτες των forum δεν γνωρίζουν τον Πλούταρχο και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αναφορά μου σε αυτόν. Δυστυχώς όμως ο Πλούταρχος απουσιάζει από την Ελληνική εκπαίδευση. Είτε με τους προ προηγούμενους, είτε τους προηγούμενους, είτε με του νυν Υπουργούς Παιδείας. Να επανέλθουμε στο θέμα μας.
Πρώτον. Μία έντιμη σοβαρή διανοητικά και πολιτικά συζήτηση για την Θράκη – αγορά όχι το κακοχωριάτικο FORUM – αρχίζει από το γνωστό σχέδιο μου για την περιοχή. Ότι καλύτερο παρήγαγε η ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική. Ξεδιπλώθηκε έξυπνα με πολλές πράξεις επί δύο δεκαετίες. Έπρεπε να διδάσκεται.
Όταν δεν αρχίζει από αυτό η συζήτηση και εφαρμογή τότε αποτελεί συνέχεια της πολιτικής ως φτηνός ηλεκτρονικός λαϊκισμός. Για να είμαι περισσότερο ακριβής επιστημονικά, ως συνέχεια της πολιτικής ως απάτη. Ας μην καταφύγω προς το παρόν στον Αριστοφάνη με ένα λογοτεχνικό ή κινηματογραφικό τίτλο.
Εφαρμόστε λοιπόν αυτά τα μικρά και μεγάλα που πρότεινα.
Η γη, οι τόποι, οι άνθρωποι της κατακρεουργημένης Θράκης – έγραψε ο Χέμινγουεϊ γι΄αυτό – αξίζουν σεβασμό και όχι ύβρεως. Αλλά και οι πολίτες και οι εκπρόσωποι των τοπικών και περιφερειακών θεσμών οφείλουν να υπερασπίσουν τον αυτοσεβασμό τους, την δυναμική του τόπου τους. Ευτοπία όπως ξέρουν την ονόμασα.
Δεύτερον. Ο Αλέξης – το όνομα είναι Τραπεζουντίνο – ήταν έντιμος διανοητικά. Άρχισε αυτήν την συζήτηση αλλά δεν την προχώρησε. Περισότερο δεν την
οικοδόμησε. Τι εννοώ στο “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ σελίδα 162. Αλλά ρωτήστε τον πρώην Δήμαρχο Ευάγγελο Λαμπάκη, τον πρώην Πρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο. Διαβάστε επίσης την ομιλία μου στο εσωτερικό του ναού Αγίου Ελευθερίου Αλεξανδρουπόλεως τον προηγούμενο Δεκέμβριο στο Πόλις- Αγορά.
Αν προχωρούσε ο Αλέξης αυτό που ακύρωσε αντιδημοκρατικά, πλεγματικά και ανεύθυνα ο Σημίτης θα ήμασταν αλλού.
Τρίτον. Προς τους ευγενείς εμπλεκόμενους: διαβάστε το κείμενο Αλεξανδρούπολης Πετρελαιούπολης ή Νέα Πολυκεντρική Πόλη στο “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ.
Τέταρτον. Τέλος επί μία και πλέον εικοσαετία οικοδόμησα ένα σχέδιο από την Αλεξανδρούπολη, το Μπουργκάς, τον Δούναβη, την Οδησσό, όλο τον Εύξεινο.
Δεν είπα “ κορίτσια ο στόλος ˮ. Σοβαρευτείτε λοιπόν.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή, Μάρτιος 24
Υ.Γ. Ένα πολύ επίκαιρο αποκαλυπτικό του κενού του συστήματος χώρα από τον πρόλογο του βιβλίου “ μία Ελλάδα με Δέκα Λιμάνια θα ήταν μία άλλη Ελλάδα. Αντί ένα και αυτό ανολοκλήρωτο. Ανύπαρκτης διασυνδεσιμότητας και στερούμενου οδικής και σιδηροδρομικής προέκτασης στην εθνική και ευρωπαϊκή ενδοχώρα… ˮ
Άλλο FORUM άλλο Λόγος.
==============
Κώστας Καραΐσκος
Του ΛΟΥΚΑ ΑΞΕΛΟΥ
Οι Εκδόσεις «Στοχαστής» και το περιοδικό «Τετράδια» εκφράζουν την βαθύτατη θλίψη τους για τον ξαφνικό θάνατο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Ενός ανθρώπου όχι μόνο πλούσιου σε ιδέες, αλλά –κυρίως– με χαρακτήρα, όπως θα το εννοούσε ο Αλέξανδρος Δελμούζος.
Η συνεργασία μας, μακρά και πολλαπλή, ξεκινάει από την άφιξή του από την Ιταλία, μετά την πτώση της δικτατορίας και αποτυπώθηκε στην έκδοση των δύο πρώτων βιβλίων του από τον Στοχαστή Για την αυτοδιαμόρφωση – επαναθεμελίωση της Ελληνικής Αριστεράς και Πώς μπορεί να κυβερνά η Αριστερά, για να συνεχιστεί στην πολιτιστική και πολιτική σφαίρα με ιδέες, κινήσεις και πρακτικές εμποτισμένες από τις αρχές και τις αξίες του Δημοκρατικού Πατριωτισμού και του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.
Φιλοδοξία και στόχος ήταν, αδιαπραγμάτευτα, η επιδίωξη ενός νέου πλαισίου άσκησης της πολιτικής, στο οποίο η πολιτική θα ήταν πάντα υπόλογη στην ηθική και όπου το να λέμε την αλήθεια στην πολιτική θα ήταν το αναγκαίο διαβατήριο για την άσκησή της.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έφυγε.
Ωστόσο, οι νεκροί είναι πάντα παρόντες και για όλους όσοι τον γνωρίσαμε και περπατήσαμε από κοινού, θα ζει ως ένας, κατά πρώτο, λόγο ιδαλγός και οραματιστής.
Όμως, πέρα από αυτά, η Ελλάδα, ο Ελληνισμός και ο Ελληνικός Κόσμος θα του οφείλουν, πάντα, το γεγονός της αδιάκοπης πάλης του για την ανάδειξη του Ποντιακού Ζητήματος, της Ποντιακής Γενοκτονίας, γεγονός που επικύρωσε το 1994 και η Βουλή των Ελλήνων, υιοθετώντας την πρότασή του για αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας.
==================Κάθε απώλεια ανθρώπου σε συγκλονίζει. Το αναφέρει η Ορθόδοξη Πίστη μας στην εξόδιο ακολουθία: «Θρηνώ και οδύρομαι, όταν εννοήσω τον θάνατον». Αυτός ο κλονισμός είναι μεγαλύτερος όταν αφορά ένα δικό σου άνθρωπο και γίνεται ανυπέρβλητος, ακατανόητος όταν αφορά τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Ένα ξεχωριστό Φίλο, ένα ανιδιοτελή Πατριώτη, έναν εξαιρετικό Έλληνα, ένα θαυμάσιο Άνθρωπο.
O Μιχάλης Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951, από γονείς πρόσφυγες από τη Σάντα του Πόντου, οι οποίοι κατέφυγαν στη Θράκη, μετά από τη Γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός από την Τουρκία, αφαιρώντας τη ζωή από ένα εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες, με μεταπτυχιακό στην κοινωνιολογία. Διωκόμενος κατά τη διάρκεια της δικτατορίας διέφυγε στην Ιταλία, όπου ήταν μέλος του ΠΑΚ.
Μετά την πτώση της χούντας συμμετείχε στην επταμελή ομάδα που συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ στο Μόναχο τον Αύγουστο του 1974, ενώ διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977 και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Από το ΠΑΣΟΚ αποχώρησε το 1999, λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών.
- Δεν πήρε ποτέ κρατική θέση, δεν έγινε ποτέ βουλευτής ή υπουργός, παρότι ο Ανδρέας Παπανδρέου του είχε προτείνει πολλές φορές, παραμένοντας ένας αγνός, έντιμος, διανοούμενος, συγγραφέας και πολιτικός.
- Μία από τις σημαντικές παρεμβάσεις του υπήρξε η ομιλία του στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, όπου αναφέρθηκε, προέβλεψε, αρκετοί έγραψαν ότι προφήτεψε, την οικονομική κρίση στην Ελλάδα το 2010 !
Υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, καθώς και ερευνητής στο Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών.
Από πολλούς η μεγαλύτερη συμβολή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, θεωρείται η πρόταση για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, όταν το 1994, το Κοινοβούλιο, με καθυστέρηση επτά δεκαετιών, υιοθέτησε την πρότασή του για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας.
Είχε προηγηθεί το Μάιο του 1985, η δημιουργία στην Αθήνα του Κέντρου Ποντιακών Μελετών, που έθετε ως πρωταρχικό στόχο την αναγνώριση της Γενοκτονίας, ενώ καταλυτικός για την προώθηση του ζητήματος της αναγνώρισης υπήρξε ο ρόλος της ομάδας των «Ιταλών» του ΠΑΣΟΚ.
Οι «Ιταλοί», οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στην Ιταλία, της οποίας ηγείτο ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, αποτελούσαν από το 1979 μέχρι και το 1990 μια διακριτή ιδεολογική τάση εντός του ΠΑΣΟΚ. Από το 1983 και έπειτα, η ομάδα των «Ιταλών» επικέντρωσε την πολιτική της δράση στην Ελλάδα. Έτσι το 1983 ο Χαραλαμπίδης προχώρησε στην ίδρυση του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών.
Το πρώτο κείμενο στο οποίο ο Χαραλαμπίδης διατύπωσε δημόσια το αίτημα για αναγνώριση της Γγενοκτονίας δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1986 στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι πριν τη δημοσίευση του κειμένου ενημέρωσε εγγράφως, τον τότε Πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, για την Τουρκία, η οποία τον έθεσε στη λίστα με τους ανεπιθύμητους, σχεδιάζοντας ακόμη και την εξόντωσή του!
Στο παραπάνω κείμενό του ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έθετε το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, ως μια πράξη αντίστασης τόσο στη λήθη, που επιβλήθηκε από το ελληνικό κράτος, όσο και στην αλλοίωση ή την ολοκληρωτική απώλεια της ταυτότητας των Ποντίων.
Σημείο καμπής αποτέλεσε το Β΄ Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο, που διεξήχθη το καλοκαίρι του 1988 στη Θεσσαλονίκη. Με εισήγησή του, με τίτλο «Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα», ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης πρότεινε τη δημιουργία της πόλης στα παράλια της Θράκης, με την ονομασία «Ρωμανία», προορισμένης να φιλοξενήσει Πόντιους από την πρώην Σοβιετική Ένωση, πρόταση η οποία στηρίχθηκε στη συνέχεια από 204 βουλευτές (!) χωρίς όμως να γίνει απολύτως τίποτα από πλευράς πολιτείας.
- Στο ίδιο Συνέδριο ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έθεσε ενώπιον των αντιπροσώπων των Ποντιακών οργανώσεων από όλο τον κόσμο, το ζήτημα της διεκδίκησης, της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας, κάνοντας λόγο για το «δικαίωμα των Ποντίων στη μνήμη», ενώ οι προτάσεις της εισήγησής του υιοθετήθηκαν από το σύνολο των συνέδρων.
Στη συνέχεια έκανε πρόταση προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και την 1η Απριλίου 1992, είκοσι δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν πρόταση νόμου με τίτλο: «Η 19η Μαΐου αναγνωρίζεται σαν ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων».
Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τον Οκτώβριο του 1993, η πρόταση νόμου των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης κατατέθηκε εκ νέου στις 9 Δεκεμβρίου 1993.
Η πρόταση νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών με τίτλο: «Η 19η Μαΐου αναγνωρίζεται σαν ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων» κατατέθηκε προς επεξεργασία και συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, η οποία συνεδρίασε στις 10 και 17 Φεβρουαρίου 1994 παρουσία του αρμόδιου Υφυπουργού αλλά και του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Τελικώς, στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου».
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης δραστηριοποιήθηκε επίσης στο Κυπριακό και στο ζήτημα των αγνοουμένων, στην υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας στη Θράκη και το Αιγαίο, στη Μακεδονία, στους Ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας, έγραψε για την ανάπτυξη, τον αγροτικό και τον τουριστικό τομέα, ενώ στο διεθνές περιβάλλον ανέπτυξε πρωτοβουλίες για τους Αρμενίους, τους Ασσυρίους, τους Κούρδους, τους καταπιεσμένους λαούς στην Αφρική, στη Νότια Αμερική, στην Ασία.
Το 1986, εισήγαγε για πρώτη φορά το Κουρδικό ζήτημα στον ΟΗΕ, με ομιλία του στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στη Γενεύη και στη συνέχεια έθεσε το Ποντιακό ζήτημα στον ΟΗΕ με συνεχείς παρεμβάσεις του. Μάλιστα αρκετές από αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα την αναγνώριση της Γενοκτονίας από ξένα κοινοβούλια, καθώς και από φορείς σε όλον τον πλανήτη.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας ενεργός διανοούμενος ακόμη και λίγες ώρες πριν φύγει, αιφνιδίως, από αυτή τη ζωή το απόγευμα της 27ης Μαρτίου. Οργάνωνε εκδηλώσεις, συζητήσεις, ομιλίες και έθετε τα ζητήματα του Ελληνισμού και των λαών της περιοχής με θάρρος και παρρησία, γνώση και σκέψη, ανάλυση και βαθιά πολιτική συγκρότηση, ευγένεια και εντιμότητα, δημιουργικό και παραγωγικό λόγο. Χαρακτηριστικά τα οποία ήταν αναγνωρισμένα από όλο το φάσμα της πολιτικής, αν κρίνουμε από την αποδοχή που είχε από όλους.
Ήταν πολυγραφότατος και ανάμεσα στα βιβλία του, τα οποία αρκετά μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες, είναι τα εξής:
«Το νέο ανατολικό ζήτημα. Το τουρκικό πρόβλημα. Η ανθρωπιστική Ελλάδα», «Μακεδονικότητα, ελληνικότητα, οικουμενικότητα Κεντρική βαλκανική δημοκρατία», «Νέα αναπτυξιακή παιδεία Η ανάκτηση του ελληνικού τρόπου», «Αναστήλωση. Ο τουρισμός ως πολιτιστική οικονομία», «Το ποντιακό ζήτημα σήμερα.Αγώνες και νίκες σε δύο μέτωπα», «Ελληνική πολιτική παιδεία, Η πολιτική ως ανώτερη τέχνη», «Το Μικρά Ασία ενώνει το Τουρκία εκβαρβαρίζει. Πόντος, η επιστροφή μιας πανάρχαιας ταυτότητας», «Το Ποντιακό ως ευρωπαϊκό ζήτημα», «Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ. Ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος», «The Pontian Question in the United Nations», «Ελληνική ποιότητα και ανάπτυξη. Η νέα συμμαχία», «Αγροφιλία. Αγροτική αναγέννηση, νέα αγροτικότητα», «Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα. Το Ποντιακό ζήτημα στον ΟΗΕ», «Πόλεων και τόπου παιδεία», «Δύο διακηρύξεις και μια κατάθεση» «Δημοκρατία, ανάπτυξη, παγκοσμιοποίηση Ιδέες μιας νέας πολιτικής», «Πόντιοι. Δικαίωμα στη μνήμη», «Αγώνας σε δύο μέτωπα. Η αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας», «Ρωμανία: Η αρχιτεκτονική μιας νέας πόλης», «Στο δρόμο της αλήθειας και της απελευθέρωσης», «Το σχέδιο μας για την Ελλάδα. Ελάτε στην πολιτική», «Ιδέες,αρχές και γραφειοκρατία ΠΑΣΟΚ 1974-1998»
- Και επί προσωπικού: Γνώρισα το Μιχάλη Χαραλαμπίδη πριν τριαντατρία χρόνια. Η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ μας ήταν μοναδική. Με στήριξε στις δύσκολες στιγμές, εκεί που φαίνεται, μεταξύ των άλλων, ο Φίλος και ο Άνθρωπος. Με λίγα λόγια ήταν το ευ ζειν για μένα όπως είπε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Σ΄αυτόν είδα την πράξη το σπουδαίο απόφθεγμα του Πλάτωνα, ο οποίος σχεδιάζοντας την ιδανική πόλη έγραψε πως οι κυβερνήτες της πόλης, οι φύλακες, θα πρέπει να έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους την σοφία: « Ή οι βασιλείς να φιλοσοφήσουν ή οι φιλόσοφοι να κυβερνήσουν». Αυτή ήταν η άποψη του Πλάτωνα περί πολιτείας και πολιτικής, αυτός ήταν ο βίος του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Αποχαιρετώ τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη με βαθιά θλίψη, αφού χάνω ένα δικό μου άνθρωπο, αποχαιρετώ τον μεγάλο οραματιστή, τον ανιδιοτελή άνθρωπο, τον ιδεολόγο, τον αγωνιστή που μέχρι τελευταία στιγμή έβαζε πάνω απ’ όλα το χρέος για την διατήρηση της μνήμης, το διανοούμενο που έθεσε τους όρους για ν’ αναγνωριστεί διεθνώς η Γενοκτονία, τον Έλληνα που συμπαραστάθηκε σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία τους έχοντας να παλέψουν ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως η Τουρκία.
Αποχαιρετώ το Φίλο, το Συγγραφέα, τον Πολιτικό, τον Έλληνα, τον Άνθρωπο, του οποίου οι ιδέες και οι θέσεις του, το παράδειγμά του και το πρότυπό του θα με συνοδεύουν διαχρονικά και θα συνεχίζουν να καθορίζουν τη ζωή μου και είμαι σίγουρος και τον Ελληνισμό.
Αγαπημένε μου Μιχάλη Καλή Αντάμωση Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση !
Υ. Γ. Το τελευταίο Χαίρε στον αγαπημένο μας Μιχάλη Χαραλαμπίδη θα γίνει την Παρασκευή 29 Μαρτίου στις 10:30 πμ στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, όπου η σορός του θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα και το Σάββατο 30 Μαρτίου στις 11:00 πμ, στον Ιερό Ναό Αγίου Χριστοφόρου Αετοχωρίου Αλεξανδρούπολης θα γίνει η κηδεία, θα ψαλεί η εξόδιος ακολουθία και στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί η ταφή.
Κατόπιν επιθυμίας της οικογένειας του Μιχάλη αντί στεφάνων, παρακαλούνται όσες και όσοι επιθυμούν μπορούν να συμβάλλουν, στην εκ νέου οικοδόμηση του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Αετοχώρι που καταστράφηκε το περασμένο καλοκαίρι από την μεγάλη πυρκαγιά στον Έβρο.
Ο Ιερός Ναός είχε ανεγερθεί από τους προγόνους του Μιχάλη όταν από τη Σάντα του Πόντου, μετά τη Γενοκτονία, είχαν εγκατασταθεί, στο Αετοχώρι…..
======================
Με απόλυτη γνώση για το πρόσωπο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, του πιο έντιμου ίσως πολιτικού της μεταπολίτευσης που τα έβαλε αρχικά με όσους δεν κράτησαν τον λόγο τους απέναντι στους πολίτες και όλους όσους συντρόφους του, δεν έκαναν πράξη τον όρκο τους σχετικά με τη διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου, αποχαιρετώ την τελευταία ελπίδα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας για να μην πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων το βιβλίο “το προσπαθήσαμε αλλά αποτύχαμε”.
Γιατί είναι ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο διανοούμενος, πολιτικός, στοχαστής και πατριώτης που δεν δέχτηκε ποτέ ότι ο ελληνισμός φθίνει, ότι ο πολίτης υποχρεούται να αντέχει το άδικο, ότι τα λάθη δεν διορθώνονται, που το έλεγε συνεχώς: «Το προσπαθήσαμε αλλά αποτύχαμε… Εγώ συνεχίζω».
Δε δέχτηκε ποτέ πως η πολιτική μπορεί να ανθίσει χωρίς να την ποτίσεις με το νερό της ηθικής και τη δροσιά της αλήθειας.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης… Διορατικός, αυστηρός, τελειομανής αυθεντικός.
Πολιτική παρακαταθήκη η κάθε σκέψη του, το κάθε συγγραφικό του πόνημα,
το κάθε όραμα του. Φιλόδοξος μόνο σε ό,τι αφορούσε τη σχέση του με τους
πολίτες διότι όπως συχνά έλεγε στις κουβέντες μας: «…όταν σε
παραδέχονται οι πολίτες, είναι εκείνοι, οι ίδιοι, που νιώθουν καλά διότι
δεν έπεσαν έξω στην εκτίμησή τους».
Αναζητούσε συνεχώς, το γιατί “βοήθησαν” οι σύντροφοί του να εκτεθεί τόσο πολύ η πολιτική. Κι ακόμα κι εκείνους που τον κυνήγησαν γιατί δεν άντεχαν τον φωτεινό του ορίζοντα, ακόμα κι αυτούς τους έβλεπε με συμπάθεια, λέγοντας: «…δεν παύει να αγωνίστηκαν όταν έπρεπε, για όσα έπρεπε».
Ήταν ο Ιταλός του ΠΑΣΟΚ αλλά πάντα μοναχικός χωρίς ομάδες δίπλα του. Βορειοελλαδίτης με γνώση της ιστορίας, σοβαρός μελετητής των διεθνών θεμάτων, αγωνιστής των δικαιωμάτων των λαών και ο πρωταγωνιστής για την αναγνώριση από την Ελληνική Βουλή της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Ο Μιχάλης, δεν άντεξε τόσο ψέμα και τόση υποκρισία, σήκωσε ψηλά τα χέρια του, τα τίναξε μπροστά σε χιλιάδες συντρόφους του, τους είπε το αντίο προειδοποιώντας την Ελλάδα χρόνια πίσω για όσα θα έρθουν… Και ήρθαν.
Δεν τον ενδιέφερε η δικαίωση. Του έφτανε μόνο να μπορέσουμε όλοι να
συμφωνήσουμε ότι δεν υπάρχει Ελλάδα χωρίς Δημοκρατία και πολίτης χωρίς
να δικαιώνεται.
Καλό ταξίδι
ευγενή φίλε.
Σχόλια