Ο γνωστός συνομιλητής της κυβέρνησης, και με στενές σχέσεις με το ΕΛΙΑΜΕΠ, άνοιξε πάλι το στόμα του και είπε να προχωρήσει η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις
Φαήλος Κρανιδιώτης
Ο Χρήστος Ροζάκης είναι από τους επιφανέστερους Αποστόλους του Μαρασμού, από αυτούς τους σκυφτούς τύπους που μπερδεύουν τη σωφροσύνη με τη δειλία και κηρύσσουν την ηττοπάθεια απέναντι σε μια φαντασιακά κραταιά Τουρκία. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Συνεργάτης και φίλος του Κουρδοφάγου μαρτυριάρη, του Σημίτη, μπορεί ηλικιακά να πρόλαβε τον Χριστό μικρό, όταν μάθαινε ακόμη ξυλουργική από τον Ιωσήφ, αλλά είναι τακτικός συνομιλητής της κυβέρνησης και με στενές σχέσεις με το ΕΛΙΑΜΕΠ, το οποίο το χρηματοδοτούμε εμείς και ξένες Πρεσβείες (!) -μπείτε στην ιστοσελίδα του-, για να μας μοστράρει θέσεις που εξ αντικειμένου υπηρετούν τα τουρκικά συμφέροντα.
Ο Ροζάκης άνοιξε πάλι το στόμα του και είπε να προχωρήσει η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γιατί να καθίστανται εμπόδιο η εισβολή του «Αττίλα», η κατοχή του 38% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, 5.500 νεκροί και τραυματίες, 1.619 Αγνοούμενοι, οι 82 Ελλαδίτες, που ένας ένας αποκαλύπτεται πως δολοφονήθηκαν από ατιμώρητους, κυρίως Τουρκοκύπριους, ατάκτους και τον «γενναίο» Τουρκικό Στρατό;
Χρήστος Ροζάκης
Εμπόδια
Γιατί να θεωρούμε εμπόδιο τους ομαδικούς βιασμούς γεροντισσών, συζύγων μπροστά στους άντρες τους, μικρών κοριτσιών μπροστά στους γονείς και στα αδέρφια τους, που μετά δολοφονήθηκαν; Γιατί να μας εμποδίσουν να συζητήσουμε τις τουρκικές απαιτήσεις οι συνεχείς απειλές που εξαπολύουν ο Ερντογάν, οι υπουργοί και στρατηγοί του κατά της ελεύθερης Κύπρου, μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε.;
Οι ηθικές και ιστορικές ευθύνες της Ελλάδας δεν λένε, ούτως ή άλλως, τίποτα στους Ροζάκηδες του κόσμου τούτου. Η Ελλάδα, όμως, έχει και νομικές ευθύνες – είναι εγγυήτρια δύναμη. Οι πουρκουάδες, πάσης κομματικής προέλευσης, δεν ανήκουν στο Εθνος μας, δεν πιστεύουν στην έννοιά του, στην ιστορική του διαχρονία και συνέχεια. Στην Ελλάδα, εκτός από το χαρτί, το γυαλί και τα μέταλλα, ανακυκλώνονται και οι πάσης αποχρώσεως αριστεροί.
Γεροκνίτες, ρηγάδες, πασόκοι, αριστεριστές της ούλτρα επανάστασης, της βαριάς και ασήκωτης, που μετά προσκολλώνται και κολεγιάζουν με ενοχικούς φιλελέδες, μεταμφιέζουν με αστικά ψιμύθια τον μηδενισμό τους και χώθηκαν σε πανεπιστήμια, κόμματα, υπουργεία, στο Μέγαρο Μαξίμου, στα ΜΜΕ. Μεγάλο όνειρό τους, να απαλλαγούν από την Κύπρο.
Είναι πολύ ενοχλητικός λαός οι Ελληνες της Κύπρου. Τους εκβίασαν, τους απείλησαν, λάδωσαν οι ξένοι από δημοσιογράφους μέχρι… οδοντιάτρους, και οι Κυπραίοι -πεισματάρικη ράτσα-, υπό την ηγεσία του Τάσσου Παπαδόπουλου, τους έμπηξε το Σχέδιο Ανάν εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος. Ενα απαρτχάιντ όπου οι Τούρκοι θα ήταν οι λευκοί και οι Ελληνες οι μαύροι ή, όπως επιτυχημένα το είπε ο Τάσσος, ένα κράτος όπου η μειοψηφία θα κυβερνά και η πλειοψηφία θα πληρώνει.
Ανήκω στους μαζοχιστές που κάθισαν και το διάβασαν όλο. Πιο διεστραμμένο κατασκεύασμα δεν συνάντησα. Και δεν ήταν μόνο ξένοι που έβαλαν τα χέρια τους, όπως η δόλια Αλβιώνα. Ηταν και κάτι τομάρια που μιλούν ελληνικά. Ενα, δε, γνωστό, υπερτιμημένο γουρούνι για την αθλιότητα της συμπεριφοράς του στις γυναίκες πήγε στην Κύπρο παραμονές του δημοψηφίσματος και κάτι πήγε να ψελλίσει στον Τάσσο. Τον έκοψε στις πρώτες φράσεις, λέγοντάς του «δεν κατάλαβα, ρε Χ, ήρθες εδώ να μας επαναλάβεις τις απειλές των ξένων;» και τον έδιωξε κλοτσηδόν.
Εχθρός
Η Τουρκία είναι εχθρός μας. Κατέχει εθνικό έδαφος, έχει σκοτώσει και βιάσει αδέρφια μας, τα έχει στείλει στην προσφυγιά, εξακολουθεί να μας απειλεί όλους, από τη Θράκη ως την Κύπρο και έχει ενιαία στρατηγική εναντίον του Εθνους μας, από τη Θράκη ως την Κύπρο και από τη Βόρεια Ηπειρο ως την Κρήτη, γι’ αυτό και αβαντάρει τον αλευρομύτη μαφιόζο των Τιράνων και ενθαρρύνει και τη Σκοπιανή αδιαλλαξία.
Η θέση του Ροζάκη ανήκει στις θέσεις του Κόμματος του Πολέμου, αυτών που στην ουσία ενθαρρύνουν την τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα και που, αν επικρατούσαν οι θέσεις τους στην πρακτική πολιτική, θα οδηγούμασταν έπειτα από μια περίοδο παρακμής στη δορυφοροποίηση από την Τουρκία, με απώλεια κυριαρχίας και εδαφών, ή θα εκπέμπαμε τόσο ισχυρό μήνυμα αδυναμίας που θα προκαλούσαμε την Τουρκία να μας επιτεθεί.
Η Ελλάδα έχει ηθικές, ιστορικές, αλλά και νομικές ευθύνες έναντι του Κυπριακού Ελληνισμού και της Μικρής Ελλάδας του Νότου, της Κυπριακής Δημοκρατίας, που μαζί με το Ισραήλ αποτελούν τις μόνες αληθινές δημοκρατίες σε αυτή την γωνιά του κόσμου. Η ελεύθερη Κύπρος είναι η τελευταία έπαλξη του Ελληνισμού στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Η Κύπρος και η Βόρεια Ηπειρος είναι οι δύο τελευταίες μεγάλες κοινότητες του Ελληνισμού στην ιστορική περιφέρεια. Οφείλουμε να τις υπερασπιστούμε και να τις εντάσσουμε σε όλα τα πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά σχέδιά μας. Οποιος αφίσταται αυτού είναι Τυφεκιοφόρος του Εχθρού και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η υπονόμευση του εθνικού μετώπου δεν είναι «άποψη» – είναι εκούσια ή ακούσια υπηρεσία στον τουρκικό επεκτατισμό.
=================
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε μιλήσει για τις τεράστιες ευθύνες της Μητρόπολης του Ελληνισμού: Απαράδεκτη η προτροπή του Ροζάκη για την περιθωριοποίηση του Κυπριακού
Μετά την πρόσφατη δήλωση του Ταγίπ Ερντογάν ότι ήταν λάθος της τότε ηγεσίας της Τουρκίας το 1974 να μην καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο «που θα ήταν ολόκληρη δική μας», κατά την έκφραση του, πέραν της χλιαρής αντίδρασης των Αθηνών, έσπευσε ο Χρήστος Ροζάκης, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών να δηλώσει επί λέξει:
«Να προχωρήσουμε στην επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, αφήνοντας στην άκρη το Κυπριακό».
Κυνική νουθεσία και παρότρυνση προς την Ελληνική Κυβέρνηση να
εγκαταλείψει την Κύπρο, προς την οποία η Ελλάδα υπέχει όχι μόνο εθνικές
αλλά και συμβατικές υποχρεώσεις δυνάμει των Συνθηκών Εγγυήσεως και
Συμμαχίας του 1960. Και επιπρόσθετα τεράστιες πολιτικές και ηθικές
ευθύνες για το χουντικό πραξικόπημα του 1974, που άνοιξε το δρόμο στην
κατάληψη του 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ιδού εις απάντησιν απόσπασμα ομιλίας του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου στις 28 Φεβρουαρίου του 1982 κατά τη διάρκεια της τότε ιστορικής του επίσκεψης:
«Ο Πρόεδρος σας σωστά αναφέρθηκε στις τεράστιες ευθύνες που έχει η Μητρόπολη του Ελληνισμού, η Ελλάδα, απέναντι στον Κυπριακό Ελληνισμό. Πράγματι άφρονες αξιωματικοί αφού κατόρθωσαν να υπονομεύσουν τις ένοπλες δυνάμεις παρέμειναν δια της βίας στην εξουσία επτά ολόκληρα χρόνια. Και στο τέλος της καταστροφικής τους πορείας παράσυραν στην καταστροφή και τη μεγαλόνησο την Κύπρο.
Η ευθύνη είναι δική τους και όχι του ελληνικού λαού ο οποίος δεν ήταν σε θέση να εκφράσει τον πόθο του για μια Κύπρο ανεξάρτητη, για μια Ελλάδα δημοκρατική. Αλλά παραμένει αλήθεια ότι είναι ελλαδική ευθύνη, όπως και αν συνέβη, εάν θέλετε είναι ευθύνη δική μας, γιατί δεν κατορθώσαμε να δομήσουμε τότε τους δημοκρατικούς θεσμούς σε βάσεις μόνιμες που να εγγυώνται πάντα το σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας.
Και ένας από τους σκοπούς του ταξιδιού μου εδώ, είναι να επουλώσω, όπως είπα και χθες, αυτό το τραύμα και να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είσαστε μόνοι, ότι η Ελλάδα γνωρίζει σήμερα άριστα την ευθύνη απέναντι στον ελληνισμό της Κύπρου…».
Οι δηλώσεις αυτές του Ανδρέα Παπανδρέου ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων απέδιδαν, με αίσθημα ιστορικής και εθνικής συνείδησης, τη διάσταση των ευθυνών ολόκληρου του Έθνους, ολόκληρου του Ελληνισμού απέναντι στην Κύπρο.
Η προδοσία του 1974, η μεγαλύτερη στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, βαρύνει ασφαλώς τους επίορκους αξιωματικούς των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και τους συνεργούς τους στην Κύπρο. Δεν απαλλάσσει όμως ευθυνών ούτε την προΰπαρξα του 1967 πολιτική ηγεσία, ούτε αυτήν που ακολούθησε.
Με εθνική και πολιτική γενναιοφροσύνη ο Ανδρέας Παπανδρέου εκπροσωπώντας και εκφράζοντας ολόκληρο το Έθνος των Ελλήνων, ανέλαβε επίσημα αυτή την ευθύνη, της οποίας αυτονόητη συνέπεια είναι η στήριξη του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού, για την ανατροπή των τραγικών αποτελεσμάτων της προδοσίας, επιπρόσθετα από την επιβαλλόμενη συμπαράταξη που πρέπει να λειτουργεί μόνιμα και αμφίδρομα, ως συνακόλουθο ακατάλυτων εθνικών δεσμών.
Απόψεις σαν αυτές του Χρ. Ροζάκη, αλλά και άλλων που πάλι διατυπώνονται τελευταία στην Αθήνα και που ασφαλώς δεν εκφράζουν ούτε την επίσημη ελληνική κυβέρνηση ούτε οποιαδήποτε συντεταγμένη πολιτική δύναμη, πέραν του ότι συνιστούν μια ευθεία υπονόμευση των καθορισμένων διαχρονικά στόχων Ελλάδας και Κύπρου ως προς το Κυπριακό, αποπνέουν και μια αντίληψη που τείνει να διαγράψει την αυτονόητη ευθύνη του Ελληνισμού απέναντι στην Κύπρο.
Το χειρότερο όμως είναι ότι δηλητηριάζει τις σχέσεις του Μητροπολιτικού και του Κυπριακού Ελληνισμού και αποδυναμώνει την αναγκαία ομοψυχία σε αυτή την κρίσιμη εθνική συγκυρία.
- Απόψεις σαν αυτές του Χρ. Ροζάκη καταδεικνύουν την συνέχιση νοσηρών συμπτωμάτων, όχι απλώς μιας επιπόλαιας πολιτικής προσέγγισης, αλλά μιας ανιστόρητης, ασυγχώρητης και κατάπτυστης προσπάθειας περιθωριοποίησης του Κυπριακού στον Ελλαδικό χώρο και υποβάθμισης του από οφειλόμενη κορυφαία προτεραιότητα της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής.
Να το διευκρινίσουμε ακόμα περισσότερο. Όσοι νομίζουν ότι το Κυπριακό «κούρασε» και ότι «φτάνει πια βρε αδελφέ με το Κυπριακό» και «πόσα χρόνια με αυτούς τους Κύπριους», ασφαλώς δεν είναι νοητό να υποβάλλονται εφεξής σε λογοκρισία.
Είναι όμως αναγκαίο να τους υποδειχθεί, ότι ασχημονούν κατά τρόπο προπετή και επικίνδυνο ενώ αποδεικνύονται πολιτικά κοντόφθαλμοί και εθνικά μύωπες. Αν δε νομίζουν, ότι έτσι, θα αφεθεί ο υπόλοιπος Ελληνισμός ανεπηρέαστος «πλανώνται πλάνην οικτράν».
Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει εφαλτήριο για αποθράσυνση των τουρκικών αδηφάγων βλέψεων, που θα οδηγήσουν αναπόδραστα σε νέες περιπέτειες τον Ελληνισμό.
Ας εγκαταλείψουν λοιπόν τους διαγκωνισμούς επικύψεων προς ορισμένους ξένους που απευθύνουν τις γνωστές «συμβουλές» και «παραινέσεις» εκπτώσεων στο Κυπριακό. Ας πάψουν να αναμασούν την ολέθρια άποψη, ότι «δεν είναι δυνατόν η Κύπρος να μας σέρνει σε περιπέτειες».
Ενθυμούμενοι, αυτό που ο Ανδρέας Παπανδρέου ευθαρσώς, με ειλικρίνεια και γενναιοφροσύνη ανέφερε προς την Κυπριακή Βουλή, περί Ελλαδικών ευθυνών για την Κυπριακή τραγωδία.
Ας προσγειωθούν και ας συνέλθουν, προτού επιφέρουν ανεπανόρθωτη βλάβη στη συνολική εθνική στρατηγική.
* Γιαννάκης Λ. Ομήρου
Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων
Σχόλια