Εκπληρώνεται η «προφητεία» του Θάνου Ντόκου περί «συνεκμετάλλευσης» των ενεργειακών πόρων της Μεσογείου!

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ… (Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024)

[δημοσιεύτηκε 15:30-21/03/24, ανανεώθηκε 10:30-22/03/24]

Δεν είναι τουλάχιστον παράδοξο το γεγονός ότι ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Κυριάκου Μητσοτάκη -και πρώην επικεφαλής του ΕΛΙΑΜΕΠ-, Θάνος Ντόκος, διατηρεί επί μακρά περίοδο σιγή ιχθύος; Πότε ήταν η τελευταία δημόσια τοποθέτησή του είναι δύσκολο κανείς να θυμηθεί. Ειδικά την συγκεκριμένη περίοδο που τα ελληνοτουρκικά είναι στο φόρτε τους, θα περίμενε κανείς από τον Σ.Ε.Α. να κάνει συχνές και ηχηρές παρεμβάσεις, ως είθισται για την θέση του σε άλλα κράτη όπως οι ΗΠΑ για παράδειγμα. Αλλά όχι. Εδώ είναι Ελλάδα…

Τί συμβαίνει λοιπόν; Προς τί αυτή η απουσία; Κάνοντας όμως μια γρήγορη αναζήτηση παλαιότερων δηλώσεών του διαπιστώσαμε κάτι ανησυχητικό. Οι τοποθετήσεις του, που αρκετές φορές ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων, σήμερα φαίνεται να είναι «προφητικές». ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Στην προσπάθεια να ανατρέξουμε στην τελευταία δήλωσή του, θυμηθήκαμε ότι την ώρα που η Τουρκία προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ του εγκέλαδου του Φεβρουαρίου του 2023, ο Θ. Ντόκος έκανε λόγο για έναν «μεγάλο συνεταιρισμό κρατών» κατά τα πρότυπα της συνεργασίας Κατάρ-Ιράν «που θα συνεκμεταλλευτεί τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου». Δήλωση σε πλήρη σύμπνοια με αυτήν του  Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών, Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2022 έλεγε  ότι, «οι ΗΠΑ εστιάζουν στο πώς θα δημιουργήσουν μια εταιρική δυναμική για να αποφύγουμε τις διαμάχες που συνοδεύονται με ένα οικονομικό κόστος».

Σε σημείωμά μας τον Ιανουάριο του 2023 γράφαμε ότι, όσον αφορά στην ιδέα της «εταιρικής» συνεκμετάλλευσης, ο Τζο Μπάιντεν ήδη από το 2014 έλεγε ότι, «αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ταξίδεψα πρόσφατα [σσ. Μάιο του 2014] στην Κύπρο -ο υψηλότερος αξιωματούχος των ΗΠΑ που επισκέφθηκε την Κύπρο εδώ και πέντε δεκαετίες- επειδή ήθελα να ενθαρρύνω τους Κύπριους [σσ. Κυπριακή Δημοκρατία] να αναπτύξουν τους ενεργειακούς πόρους τους σε συνεργασία με όλους -ΟΛΟΥΣ(!)- τους γείτονές τους, και να καταστεί σαφές ότι ΟΛΟΙ ωφελούνται εάν το σύνολο της Ανατολικής Μεσογείου μπορεί να συνεργαστεί για να γίνει κόμβος για τις αγορές φυσικού αερίου».

Τότε εξηγήσαμε ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν σφόδρα να εντάξουν την Τουρκία στο East Med Gas Forum (1, 2 και 3), κατ’ απαίτηση του Τζέφρι Πάιατ και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όλες οι εξελίξεις συντείνουν στο συμπέρασμα ότι η είσοδος της Τουρκίας στο Forum, αφενός θα αναγνωρίσει τα ανύπαρκτα δικαιώματά της στην Αν. Μεσόγειο -σαν μια άτυπη «Μαδρίτη» της Αν. Μεσογείου-, και αφετέρου θα αποτελέσει το έναυσμα για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου ακόμη και χωρίς προηγούμενη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας. 

Αυτά σε πρώτη φάση. Στη συνεχεία θα ακολουθήσει η εφαρμογή του γνωστού «χάρτη Μπάιντεν» -ο οποίος καταλύει τον χάρτη της Σεβίλλης και ισοπεδώνει τις πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας-, που συνεπάγεται την απώλεια της ελληνικής δυνάμει ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού -που τέμνει την Ρόδο-, καθώς και του κοινού θαλάσσιου συνόρου με την Κύπρο (1, 2 και 3).

Χάρτης Μπάιντεν. Πηγή: mcclatchydc.com

Οι πληροφορίες από την Ουάσιγκτον μάλιστα λένε ότι κατά την επίσκεψη του Άντονι Μπλίνκεν στα Χανιά (06/01/24), μας ζητήθηκε ακριβώς αυτό: Να προσφέρουμε τη μισή ΑΟΖ/υφαλοκρυπίδα μας στην Αν. Μεσόγειο. Κάτι που επιβεβαιώνουν και ελληνικές διπλωματικές πηγές σύμφωνα με τις οποίες «η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει την εμφάνιση μιας μείζονος σημασίας διευθέτησης, η οποία προϋποθέτει υποχωρήσεις σε θέματα κυριαρχίας (μειωμένη ή καθόλου επήρεια των νησιών σε ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο».

Η εφαρμογή αυτού του σεναρίου είναι πρόδηλο ότι θα επηρεαστεί από την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και το ανάλογο ρίσκο που θα είναι διατεθειμένος ο Κ. Μητσοτάκης για να αναλάβει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ίσως βέβαια μια ευρωπαϊκή θέση να του χαρίσει την αναγκαία διέξοδο από την κατάσταση που θα δημιουργηθεί.

Άλλες πηγές πάλι μιλούν για «εμβάθυνση της προσέγγισης στον ενεργειακό τομέα» καθώς, τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ προωθούν εξορύξεις ακόμη και «χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση των ΑΟΖ». Προφανώς στο πλαίσιο της «εταιρικής εκμετάλλευσης» υπό τον μανδύα του East Med Gas Forum.

Επανερχόμενοι όμως στις δηλώσεις του Θ. Ντόκου, πρέπει να αναλυθούν και να συσχετιστούν με παλαιότερες αναφορές του ιδίου και συγκεκριμένα το 2019, όταν έλεγε ότι «ακόμη και ιδέες περί συνεκμετάλλευσης (kazan-kazan) μπορούν να συζητηθούν, υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο».

Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτό που βρίσκεται στα σκαριά είναι όντως η «συνεκμετάλλευση» («συνδιαχείριση» είναι πιο δόκιμος όρος) με την Τουρκία, αφού υπογραφεί το συνυποσχετικό για «προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο», ακόμη και πριν την έκδοση της απόφασής του. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Μανώλη Κοττάκη και την «ΕΣΤΙΑ», «φιλοδοξία» της κυβέρνησης που επείγεται είναι η «κατάληξη της υπογραφής συνυποσχετικού αμέσως μετά τις ευρωεκλογές».

 

Σε αυτό το σημείο θα ήταν παράλειψη εάν δεν σχολιάζαμε συνδυαστικά την παρουσία του πρώην ΥΠΕΞ, Νίκου Κοτζιά, στο συνέδριο της «Καθημερινής» («Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά») -το οποίο διοργανώθηκε για να καλλιεργήσει κλίμα διακομματικής «συνεννόησης» και «συναίνεσης» (1 και 2) για ότι θα ακολουθήσει-, γνωστού για τις αλήστου μνήμης δηλώσεις περί «μοναχοφάηδων» και της ανάγκης να δοθεί στην Τουρκία «μία προοπτική να συμμετάσχει στην οικονομική ανάταση».

«Τι σημαίνει άραγε» η συγκεκριμένη διατύπωση διερωτήθηκε τότε ο Σταύρος Λυγερός και συμπέρανε πως ο Ν. Κοτζιάς εννοεί ότι: «πρέπει να βρούμε επιχειρηματικούς τρόπους για να βάλουμε την Τουρκία στο παιχνίδι».

Η φόρμουλα εμπλοκής της Τουρκίας και υφαρπαγής του πολλά υποσχόμενου ενεργειακού μας πλούτου έχει βρεθεί. Σχεδιάζεται να εκτελεστεί με τον προσχηματικό μανδύα της «εταιρικής συνδιαχείρισης», τον οποίο οι ΗΠΑ προετοίμαζαν εδώ και χρόνια. Απ’ ότι φαίνεται πλέον ωρίμασαν και οι συνθήκες υλοποίησης του σχεδίου τους εργαλειοποιώντας τους πρόθυμους εν Ελλάδι εκτελεστές, οι οποίοι καταχρώμενοι την εμπιστοσύνη του κυρίαρχου λαού, εφαρμόζουν προσωπικές αντεθνικές -γράφε προδοτικές- πολιτικές.

Και για να προλάβουμε όσους ενδεχομένως ψάχνουν για πολιτικά κίνητρα πίσω από τα γραφόμενά μας, τους υπενθυμίζουμε και πάλι ότι το παρόν βήμα έχει αναλύσει και εξετάσει ενδελεχώς την εξωτερική πολιτική και τις δηλώσεις των πολιτικών ηγεσιών που κυβέρνησαν την χώρα από το 2010 και εντεύθεν -από το 2010 μέχρι και σήμερα έχουν κυβερνήσει έξι (συν τρεις υπηρεσιακοί) πρωθυπουργοί, τα κόμματα των οποίων κυριάρχησαν στην μεταπολίτευση-, ενώ έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι -άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο- ευθύνονται για τις κυοφορούμενες «Πρέσπες του Αιγαίου – Αν. Μεσογείου» (1 και 2).

Πηγή: i-epikaira.blogspot.com