Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ: ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

 

Pantelis Savvidis

Γενικά, στη ζωή σημασία έχει το Ταξίδι. Χωρίς ταξίδι η ζωή περνά ανούσια και απαρατήρητη. Και ταξίδι, μπορείς να κάνεις, φτάνει να το θέλεις.
Ικανοποιώντας, λοιπόν, μικροαστικές αδυναμίες, όπως θα έλεγαν οι αριστεροί, κοινοποιώ ένα σχόλιο που ανήρτησε σε μια εκπομπή που παρουσίασα πρόσφατα και βρίσκεται στο youtube άγνωστος σε μένα θεατής της. Ήταν μια εκπομπή στις Ανιχνεύσεις της ΕΡΤ3, με τον Χρήστο Γιανναρά και θέμα της: Ο Γιανναράς ως προσωπικότητα. Ο τίτλος του θέματος δείχνει πόσο υπολήπτομαι την παρουσία του Χρήστου Γιανναρά.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ
Προσωπικά υπολήπτομαι, όπως γράφω αμέσως παραπάνω, τα μέγιστα τον Χρήστο Γιανναρά. Υπήρξε απο τους σημαντικότερους σύγχρονους φιλοσόφους και αφυπνιστής του γένους. Όποιου απέμεινε με συνείδηση της διαχρονικότητάς του.
Το αν σε ορισμένα σημεία του λόγου του διαφωνεί κανείς ή συμφωνεί είναι άλλη υπόθεση. Η σκέψη, ο λόγος του και η επίδραση που είχαν στην ελληνική κοινωνία την κράτησαν σε εγρήγορση.
Ο σχολιαστής που ακολουθεί υπήρξε θετικός επιστήμων. Ό τρόπος που σκέφτονται οι θετικοί επιστήμονες είναι διαφορετικός απο των θεωρητικών.
Και η ταπεινότητά μου ήρθε σε κάποιας μορφής αδιέξοδο σε μια συνομιλία με τον Γιαναρά όταν τον ρώτησε αν η σύγχρονη φυσική διεύρυνε το πεδίο της στον χώρο της μεταφυσικής.
Η κβαντομηχανική το κάνει. Ο Γιανναράς είχε στο νού του και με βάση αυτό απάντησε τον φιλοσοφικό ορισμό της μεταφυσικής.
Ο επιστήμων σχολιαστής αναγνωρίζει την καταλυτική παρουσία του Γιανναρά στον δημόσιο λόγο. Απο αυτόν επηρεάστηκε. Ασχέτως αν στην πορεία διαφώνησε μαζί του. Αλλά αυτό σημαίνει σκέψη, μελέτη, προβληματισμός ελευθερία.
Με αυτές τις επισημάνσεις παραθέτω το κείμενο. Κυρίως για να επισημάνω τον ρόλο των ΜΜΕ αλλά και την σημασία της ύπαρξης προσωπικοτήτων όπως ο Γιανναράς. Που η σταδιακή έκλειψή τους απο τον δημόσιο λόγο είναι εμφανής και το κενό που αφήνουν επικίνδυνο:
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ
@philippos4330

To 2007, όντας ένας αιώνιος φοιτητής (φυσικής) στο ΕΜΠ, με παντελώς ελλειπή γνώση για οποιοδήποτε πεδίο γνώσης (κοινωνικό, φιλοσοφικό, επιστημονικό, θρησκευτικό, κ.λπ), πέτυχα τυχαία αυτήν την συνέντευξη στην ΕΡΤ3, η οποία έμελλε να αλλάξει όλον τον κόσμο μέσα μου (αλλά και τη μετέπειτα ζωή μου). Μην έχοντας ξανακούσει ποτέ τον Χ. Γ. να μιλάει, λάτρεψα κάθε κουβέντα του. Πέρασα τα επόμενα λίγα χρόνια να διαβάζω μανιωδώς τα βιβλία του, και να παρακολουθώ όποιες συνεντεύξεις του μπορούσα να βρω τότε στo youtube. Εμπνευσμένος από αυτόν σε τεράστιο βαθμό, αποφάσισα στη συνέχεια --αφού πήρα με χίλια ζόρια το πτυχίο του ΕΜΠ, μετά από 11 χρόνια φοίτησης (ο ορισμός του αιώνιου φοιτητή, δηλαδή)-- να μετακινηθώ από τη φυσική στη φιλοσοφία. Σπούδασα φιλοσοφία επιστήμης στην Ελλάδα και μετά πήγα για διδακτορικό φιλοσοφίας στον Καναδά, όπου εκτέθηκα στις ιδέες μερικών από τους σημαντικότερους φιλοσοφους της φυσικής και των μαθηματικών στον κόσμο. Σήμερα, 15 χρόνια μετά, 15 χρόνια διεθνώς αναγνωρισμένης φιλοσοφικής έρευνας και διδασκαλίας σε πανεπιστήμια του Οντάριο, του Παρισιού, της Ιερουσαλήμ, και αλλού, και πλέον με μια ανερχόμενη διεθνή καριέρα στο ξεκίνημά της, συνειδητοποιώ ότι δεν έχει μείνει ούτε ένα σημείο πια που να συμφωνώ με τις θέσεις του Χ. Γ

Ούτε με τις θρησκευτικές, τις κοινωνικές, τις πολιτικές, τις φιλοσοφικές, τις πολιτιστικές του απόψεις, ούτε γενικώς με τίποτα απ' όσα τα τελευταία χρόνια δυστυχώς ανακυκλώνει (από τις απόψεις του για τα πανεπιστήμια μέχρι τους επαίνους του για τον Πούτιν και το πόσο αυθεντικά κάνει τον σταυρό του σαν ήρωας του Ντοστογιέφσκι..(!!)) . Δυστυχώς, δεν βλέπω πια μόνο τεράστια λάθη στους συλλογισμούς του, αλλά και τεράστιες ελλείψεις στα θεμέλια της γνώσης του, στην πληροφόρησή του για την επιστημονική γνώση, στην κατανόηση του για την επιστημονική μέθοδο, στην εικόνα που έχει για τις διαφορετικές παραδόσεις της φιλοσοφίας, για το τι είναι μεταφυσική και πώς υπηρετείται, καθώς και για πολλά πολλά άλλα. Παρ' όλ' αυτά, του χρωστάω (και θα του χρωστάω) ότι μου έβαλε μέσα μου το μικρόβιο της αναζήτησης ---αναζήτησης κάθε είδους, φιλοσοφικής, επιστημονικής, κ.ά. Και χρωστάω, επίσης, και στον Π. Σαββίδη τη χαρά και την έμπευση που έπαιρνα από εκείνες τις εκπομπές του τότε στην ΕΡΤ3, στις Ανιχνεύσεις. Αν δεν είχα δει αυτές τις εκπομπές, από ακαδημαϊκή καριέρα στο εξωτερικό, θεωρώ μάλλον σίγουρο ότι θα είχα καταλήξει με κάποια βαρετή δουλειά μηχανικού στην Ελλάδα, την οποία θα μισούσα καθημερινά όλο και πιο πολύ.

Σχόλια