Και η τηλεόραση είναι παντού στα χέρια των ιδιωτών, δηλαδή της Εξουσίας. 🔴Οπότε ενεργεί προς το συμφέρον τους, και ενάντια στο συμφέρον των θεατών, δηλαδή των μαζών.
Μόνο ότι η λειτουργία της είναι πολύ πιο διάχυτη, πιο ισχυρή, πιο ύπουλη: η εκπαίδευση επιτυγχάνεται με χειραγώγηση. Και η χειραγώγηση λαμβάνει χώρα σε ελκυστικές, διασκεδαστικές, γαργαλιστικές τάσεις για μέγιστες φόρμες ακρόασης.
Έτσι μας "διαπαιδαγώγησαν". Οπότε το πρόβλημα με την ατζέντα είναι να εστιάσουμε σε μια στοιχειώδη αλήθεια. Είναι η τηλεόραση που διαμορφώνει τα άτομα και καθορίζει την ψυχολογική, πνευματική και ηθική κατάσταση ενός ολόκληρου λαού. Ως τέτοια, δεν πρέπει να βρίσκεται στην υπηρεσία των λίγων, ούτε έξω από τον δημοκρατικό έλεγχο των πολλών. 🔴Σε μια «αδύναμη» κοινωνία, δηλαδή με μειωμένο ή στοιχειώδες επίπεδο πολιτών, η τηλεόραση έχει πιο καταστροφικές συνέπειες.
Εκατό μεταδόσεις είναι καταστροφικές για την πνευματική και ηθική κατάσταση μιας ολόκληρης χώρας. Έχουν παράγει την απαραίτητη παράσταση για να καταστείλουν τους στόχους του κοινωνικού μετασχηματισμού, να θολώσουν, να περιθωριοποιήσουν, να γελοιοποιήσουν την κριτική του συστήματος, να παράγουν τον θόρυβο του φόντου επαρκή για να αποτρέψουν την ακοή άλλων φωνών (... ).
Νομίζω ότι για να κάνεις τηλεόραση χρειάζεται δίπλωμα. Επειδή η ενημέρωση είναι δικαίωμα και δεν μπορεί να υποταχθεί στην αγορά, επειδή ο πολιτισμός είναι κοινή κληρονομιά, επειδή η εκπαίδευση είναι καθήκον.
Pier Paolo Pasolini
via Nikos Kelesis
Δεν ξέρω αν παρακολουθείτε το φαινόμενο αλλά είναι άκρως σημειολογικό. την παρουσίασε ως μέρος «μυστικής επιχείρησης ψυχολογικού επηρεασμού της κοινής γνώμης».
Η ψύχωση στις ΗΠΑ με την τραγουδίστρια Taylor Swift και τα «σινιάλα» της έχει ξεπεράσει κάθε όριο και πλέον περιμένουν να δώσει «γραμμή» για πρόεδρο.
Το φαινόμενο είναι η απόλυτη εκδοχή του σημειοκαπιταλισμού : μια influencer του θεάματος μετατοπίζει την κοινή γνώμη. Κάτι που προσπάθησε να κάνει και ο Elon Musk.
Η επιδραστικότητα της Swift διδάσκεται στα πανεπιστήμια (όπως το ακούτε). Και ο Economist αναρωτήθηκε πρόσφατα : « Μπορεί η Taylor Swift να ανεβάσει κάνα τον πληθωρισμό ;»
Ο καπιταλισμός ρυθμίζει την πολιτική μέσω της σημειολογίας του θεαματικού και της ασημαντότητας (για να θυμηθούμε τον Καστοριάδη και των Baudrilliard).
Το Ίντερνετ αποτελεί επικράτεια θέσμισης του κοινωνικού φαντασιακού επειδή η αυθεντία ως σύμβολο μετακινήθηκε από τους θεσμούς στην οθόνη.
Το διασκεδαστικό άπειρο του Διαδικτύου και των social media μετατρέπει την persona του entertainment σε φορέα infotainment: το σύμβολο διασκέδασης των νέων σερβίρει και πολιτικά, κοινωνικά, ιδεολογικά μηνύματα.
Ο Debord στην «Κοινωνία του Θεάματος» είχε αναδείξει, μισό αιώνα πριν, ότι το συμβολικό θα αποικιοποιήσει το πραγματικό, θα το καταλάβει ολοκληρωτικά.
Έχει εγκατασταθεί στις οθόνες η νόρμα της υποταγής στα φαινομενολογικά όρια της εικόνας και του λόγου : το είδωλο της pop γίνεται έσχατο καταφύγιο ατομικής και συλλογικής επιλογής στο ρευστό περιβάλλον της αβεβαιότητας.
Το υποκείμενο - χρήστης καταναλώνει εικόνα και σημεία που εκπέμπει το κάθε influencer ψευδό σημαίνον πρόσωπο της «επιτυχίας»
Με απλά λόγια, η πολιτική, η ιδεολογία και η κοινωνιολογία έχουν αντικατασταθεί από τους νέους συγγραφείς της ιστορίας, από τα νέα σύμβολα του γίγνεσθαι : στις οθόνες τελικά «συμβαίνει» κάθε στιγμή αυτό που εκπέμπουν οι επιδραστικοί των social media που γεμίζουν το 24ωρο των εθισμένων εφήβων ( και όχι μόνο)
Ο εκδημοκρατισμός της πρόσβασης έ
Stratos Safioleas
Πριν λίγες ώρες δοκίμασα για πρώτη φορά το Apple Vision Pro. Έκλεισα μισή ώρα “επίδειξη” στο Apple Store στη Madison Ave. Η εμπειρία από τη μία αδιανόητη και από την άλλη όπως την περίμενα έχοντας διαβάσει αμέτρητα άρθρα και ακούσει αμέτρητα podcasts.
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που αξίζει να ειπωθούν, αλλά θα σας γράψω κάποιες πρόχειρες εντυπώσεις.
Η τεχνολογία είναι συγκλονιστική. Έχουμε κατά καιρούς δει IMAX σινεμά, και 3D ταινίες με ειδικά γυαλιά, και πλανητάρια με ειδικές μηχανές προβολής, και όλα επιδιώκουν να “ξεγελάσουν” τις αισθήσεις μας για να ξεχάσουμε πως αυτό που βλέπουμε είναι φανταστικό και όχι πραγματικό.
Τίποτα από αυτά δεν συγκρίνεται ούτε κατ' ελάχιστο με το Apple Vision Pro και το “immersive experience” που προσφέρει.
Το ότι μπορείς να δημιουργήσεις οθόνες στις οποίες μπορείς να "τοποθετήσεις" στο περιβάλλον σου για να γράφεις και να διαβάζεις κείμενα, και να βλέπεις πχ το web είναι εντυπωσιακό, αλλά δεν θα αποτελούσε ποτέ λόγο για εμένα προκειμένου να πληρώσεις σχεδόν 5.000 ευρώ για μια τέτοια συσκευή.
Το ότι μπορείς όμως ξαφνικά να μεταφερθείς στη μέση μιας ζούγκλας, στην κορυφή ενός βουνού με ένα ορειβάτη, ή κάτω από τη θάλασσα μαζί με καρχαρίες, και το μυαλό σου να είναι εντελώς πεισμένο πως βρίσκεσαι εκεί, είναι πραγματικά απερίγραπτο.
Υπάρχουν εφαρμογές που μπορώ να σκεφτώ για άμεση χρήση. Άλλωστε η Apple στην διάρκεια της επίδειξης σε βάζει πάνω τα δοκάρια ενός ποδοσφαιρικού τέρματος για να δεις την Inter Miami του Messi να κάνει επίθεση. Ο τερματοφύλακας είναι από κάτω σου. Ακούς τα χτυπήματα που κάνουν τα παπούτσια πάνω στη μπάλα. Ο επιθετικός αποφεύγει τον αμυντικό και σουτάρει. Η μπάλα περνάει πλάϊ σου. Είσαι μέσα στο γήπεδο, στην καλύτερη θέση.
Είναι όνειρό μου μια φορά να κάτσω σε court-side θέσεις σε αγώνα NBA. Έχω πάει τρεις φορές σε αγώνα μπάσκετ στην Αμερική. Έχω δώσει από 200 δολάρια το εισιτήριο και έχω κάτσει σε απόσταση, ξερω-γω, 100 μέτρων από το γήπεδο. Ωραία ήταν, αλλά μάλλον καλύτερα στην τηλεόραση στο σπίτι. Αν θέλεις μια θέση που να είναι στις τρεις πρώτες σειρές το κόστος είναι μερικές χιλιάδες δολλάρια. Αν είναι σε αγώνα play offs το κόστος ανεβαίνει στις αρκετές χιλιάδες.
Το Apple Vision Pro, θα σου δίνει “πρόσβαση” σε χώρους που μέχρι σήμερα είναι για λίγους.
Και εκεί, μαζί με τη "λύση", έρχεται και το πρόβλημα:
Θα μπορούσα να φανταστώ τον κόσμο που έρχεται εκεί όπου οι λίγοι εξαιρετικά πλούσιοι θα μετέχουν στην αυθεντική εμπειρία του: στις πραγματικές εκδρομές σε ένα πάρκο της Αφρικής, σε ένα νησί με μαγικές παραλίες, σε μια ακριβή θέση σε ένα αθλητικό γεγονός. Για όλους τους υπόλοιπους, στοιβαγμένοι σε μικρούς ανήλιαγους χώρους, με αυτή καταπληκτική τεχνολογικά συσκευή στο κεφάλι, αργότερα μικρότερη και ελαφρύτερη, ίσως και σαν εμφύτευμα, να τροφοδοτεί τον εγκέφαλο με την ψευδαίσθηση της εμπειρίας, οπτικής, ακουστικής, αύριο και τον υπόλοιπων αισθήσεων.
Κάνω και μια ακόμα σκέψη:
Πριν από δύο ημέρες η Open AI έδωσε το νέο λογισμικό με το οποίο σήμερα θα μπορείς πληκτρολογώντας οδηγίες να δημιουργείς video υψηλής πιστότητας από ανύπακρτες πραγματικότητες. Είδαμε κουτάβια να τρέχουν στο χιόνι και πτήσεις πάνω από νησιά, και τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρξε.
Είναι προφανές ότι μια συσκευή τύπου Apple Vision Pro θα μπορεί να τροφοδοτεί τον εγκέφαλο όχι μόνο με την αναπαραγωγή μιας φυσικής πραγματικότητας, για παράδειγμα σαν τις εικόνες από την Ισλανδία μέσα από την συσκευή “βρέθηκα” σε μια μοναχική πανέμορφη παραλία της χώρας αυτής, μπροστά σε ένα υπέροχο βουνό. Με τη βοήθεια του λογισμικού, ένα Apple Vision Pro θα σε ταξιδεύει σε φανταστικούς, ανύπαρκτους κόσμους.
Και τότε η εμπειρία της ζωής αλλάζει:
Ποιος ο λόγος να βγαίνεις από το ανήλιαγο δωμάτιό σου, ακόμα περισσότερα, ποιος ο λόγος να διεκδικήσεις κάτι περισσότερο από ένα ανήλιαγο δωμάτιο, όταν θα αρκεί η ψευδαίσθηση από έναν ανύπαρκτο "ζεστό" ήλιο μέσα από μια κάσκα στον εγκέφαλό σου;
Και οι ανθρώπινες σχέσεις;
Ποιος ο λόγος να αγωνιάς για μια σύντροφο, να την κυνηγάς, να σε συντρίβει ο φόβος της απόρριψης όταν μπορείς να “απολαύσεις” μια φανταστική σχέση με μια "τέλεια" σύντροφο όπως την έχεις "παραγγείλει", που σου απαντάει με τεχνολογία Chat GPT 7, τρεις εκδόσεις μετά από τη σημερινή, που “σε ξέρει”, που “σε καταλαβαίνει”, που “είναι πάντα εκεί”, που σε “αγαπάει.”
Και καθώς θα φτάνουμε σε αυτή την νέα "πργματικότητα" τι θα διαφέρει η "ζωή" από την πιο τρομακτική ταινία που είδα στη ζωή μου, το "Matrix";
Σχόλια