Οχι δάκρυα για τον ΣΥΡΙΖΑ...

Του Νικηφόρου Βαρονέτου

25/02/2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται. Ο Μητσοτάκης χαίρεται γιατί θα είναι αδιαμφισβήτητος. Ο Ανδρουλάκης χαίρεται γιατί θα πάρει τη δεύτερη θέση. Ο Κουτσούμπας χαίρεται γιατί θα αυξήσει τα ποσοστά του. Η Κωνσταντοπούλου χαίρεται γιατί ελπίζει να πάρει μερικούς ψήφους που θα τη διατηρήσουν στη Βουλή. Η Νέα Αριστερά χαίρεται γιατί θεωρεί ότι δικαιώνεται και αναμένει κάποιες προσχωρήσεις.. Πολλοί σχηματισμοί της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς χαίρονται γιατί αναμένουν να εισπράξουν κάποιες ψήφους. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Μεγάλη αναταραχή στο πολιτικό σύστημα. Υπέροχη κατάσταση, όπως θα έλεγε ο Μάο.

• Όχι δάκρυα για τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ.
• Όχι δάκρυα για το κόμμα που κορόιδεψε τον ελληνικό λαό ότι θα καταργούσε τα μνημόνια μ’ ένα νόμο, μ’ ένα άρθρο.
• Όχι δάκρυα για το κόμμα που εξαπάτησε τους πολίτες με το Δημοψήφισμα του 2015 και έφερε το 3^ο ευρω-μνημόνιο.
• Όχι δάκρυα για το κόμμα που καλοδεχόταν του λαθρομετανάστες για να λιάζονται στις πλατείες της Αθήνας.
• Όχι δάκρυα για το κόμμα που ο προηγούμενος αρχηγός του αναρωτήθηκε δημοσίως αν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα.
• Όχι δάκρυα για το κόμμα που υπέγραψε την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών.

Υπάρχουν και πάρα πολλά άλλα. Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι ατέλειωτος.

Μετά από δύο εκλογικές ήττες, με μείωση του ποσοστού του κατά 50%, ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε νέο πρόεδρο. Έναν ομοφυλόφιλο «αλεξιπτωτιστή» από τις ΗΠΑ. Όποιος έδινε δύο ευρώ μπορούσε να ψηφίσει στις εσωκομματικές εκλογές. Αυτή είναι εν πολλοίς η περίφημη λαϊκή βάση του κόμματος που εξέλεξε τον Στ. Κασσελάκη.

Πριν τη διάλυση του, ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε δύο κλώνους. Τον ένα πρόωρα, το ΜέΡΑ 25 του Γ. Βαρουφάκη. Τον άλλο  καθυστερημένα, τη Νέα Αριστερά των Χαρίση, Αχτσιόγλου, Τσακαλώτου και λοιπών.

Οι εναπομείναντες στο ΣΥΡΙΖΑ φαντασιώνονται μια μεγάλη κεντροαριστερά, μια προοδευτική παράταξη, μια εναλλακτική στον Μητσοτάκη, να σταθούν δίπλα στο λαό για να λύσουν τα προβλήματά του. Τίποτα απ’ αυτά δεν μπορούν να κάνουν. Δεν έχουν όραμα. Δεν παράγουν πολιτική. Δεν έχουν εναλλακτικές προτάσεις, αλλά, υιοθετούν πολιτικές που έρχονται από κέντρα του εξωτερικού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κλώνοι του είναι γκλομπαλιστές, ευρωλάγνοι, εθνομηδενιστές, ενδοτικοί. Δε διαφέρουν σε τίποτα από τα άλλα κόμματα του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος. Η μάχη τώρα γίνεται «για ένα πουκάμισο αδειανό», για τη σφραγίδα. Καληνύχτα ΣΥΡΙΖΑ, δε θα μας λείψεις.

Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr

===============

 

Το μόνο που πετυχε η νυν ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην υπάρξει άμεσα μια ακόμη διάσπαση.

Υπαρχουν ήδη, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ Κασσελακη, τρία ακόμη σχήματα συριζογενη,η Νέα Αριστερά ,το ΜΕΡΑ 25, η ΛΑΕ και η Πλεύση Ελευθερίας.

Εχουμε δηλαδή 4 συριζογενη σχήματα που δεν έγιναν 5.

Δεν πρόκειται για διαιρέσεις αρχών αλλά για καθαρές κλωνοποιήσεις.

Και τα τέσσερα είναι με την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και την παραμονή σε αυτους τους σχηματισμούς.

Και τα τέσσερα είναι με το ΝΑΤΟ και κατά του Πούτιν.

Και τα τέσσερα ήταν και είναι με τον νόμο για τα ομοφυλοφιλα ζευγάρια.

Κατέστη δυνατό τα τέσσερα συριζογενη σχήματα προς το παρόν να μην γίνουν πέντε η έξι.

Σιγά τα λάχανα, σιγά τα κουνουπίδια.

Και τα τέσσερα σχήματα είναι πολιτικά καταδικασμένα, και τα τέσσερα σχήματα είναι τελειωμένη Μετα-αριστερά.

Η Ιστορία,έτσι η αλλοιως, τα έχει καταδικάσει.

Η κληρονομιά του Τσίπρα τελείωσε, οι κληρονόμοι δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη.

Ο ίδιος ο Τσίπρας το έχει πια αντιληφθεί πολύ καλά, για αυτό και προσπάθησε ανεπιτυχώς να σώσει την υστεροφημία του. Απέτυχε.

Δεν είναι τυχαίο.

Δημήτρης Μπελαντής

Δικηγόρος Συγγραφέας

• Το ιστορικό τέλος της Κεντροαριστεράς

την Φεβρουαρίου 26, 2024

-------------------

• Αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω μιας εθνικής αποσύνθεσης

την Φεβρουαρίου 26, 2024

 ============

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε στην σημερινή κρίση

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ο σοσιαλοφιλελευθερισμός του ΣΥΡΙΖΑ πνίγηκε στα απόνερα του νεοφιλελευθερισμού. Μέσα στη σύγχυση των κριτηρίων του και μέσα στη γενικευμένη κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου, ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε από καύσιμα και αυτό επετεύχθη γιατί με τις μπαλωματικές ιδεοπληξίες του δεν απέκτησε ποτέ ένα σταθερό βηματισμό.

Παγιδεύτηκε σε αδιέξοδο γιατί κάποιοι ήθελαν τον ΣΥΡΙΖΑ ένα αρχοντοχωριάτικο πολιτικό βουλεβάρτο. Έτσι επιδόθηκε σ’ ένα κακό πολιτικό θέατρο με ξεφτισμένα σκηνικά και με δουλικούς ρόλους, σκηνοθετημένους από τα παγκοσμιοποιημένα κέντρα αποφάσεων. Και με ψευδώνυμους στόχους και σημασίες ναυαγισμένες τροφοδότησε ελπίδες στο λαό χωρίς ποτέ να τις πραγματοποιήσει, βάζοντας όμως το λαό σε μια παθητική αναμονή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε πολύ γρήγορα στο τρένο του νεοφιλελευθερισμού μετά τα δύο πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του, βάζοντας στην πρώτη σειρά της ατζέντας του την οικονομική ανάπτυξη (ονομάζοντας όλο αυτό προοδευτισμό) αναθέτοντας στην αγορά και στο ιδιωτικό κεφάλαιο να πάρει σχετικές πρωτοβουλίες. Όμως κάτι τέτοιο ξέρει να το κάνει με επιτυχία ο κ. Μητσοτάκη. Μήπως εν τέλει η “ριζοσπαστική αριστερά” άλλαξε τα βάγια της πολιτικής αρετής που υποσχόταν ότι τα είχε με την “αμμόσκονη” (που λέει και ο ποιητής) των καρτέλ;

Στα χρόνια που υπήρξε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ πλειοδότησε σε υποκρισίες και σε διπροσωπίες. Έπαιξε με κυρτωμένα φύλλα στην πολιτική τράπουλα. Και εν συνεχεία ως αξιωματική αντιπολίτευση εντάχθηκε στη λογική μιας συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης. Υποτίμησε δύο φορές την ευαισθησία του λαού και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση γιατί συμμάχησε με ό,τι στάθηκε απέναντι από τα συμφέροντα της χώρας και του λαού.

Και τώρα λούζεται τις πολιτικές του. Το μέγεθος της παρακμής του είναι τόσο μεγάλο που έχει αγγίξει την καρικατούρα. Αλλάζουν ηγεσία, εκλέγεται με τη βοήθεια του κ. Τσίπρα ο κ. Κασσελάκης, αφού αποχώρησε ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πορεία του όμως ο νέος πρόεδρος κρίνεται ανεπαρκής, με αλυτρωτικό ναρκισσισμό. Πηγαίνουν σε συνέδριο, συντάσσουν ουσιαστικά πρόταση μομφής κατά του κ. Κασσελάκη, ο οποίος δέχεται την πρόκληση λέγοντας “φέρτε μου αντίπαλο και πάμε σε εκλογές νέας ηγεσίας” και εν συνεχεία συγκεντρώνονται υπογραφές για να οδηγηθούν σε εκλογή νέας ηγεσίας αργότερα.

Τέλος συμφώνησαν το συντομότερο να πάνε σε εκλογές, “υβριδικά” όπως είπε ο κ. Κασσελάκης. Αλλά και εκείνο το αίτημα αποσύρθηκε αργότερα, με σχετική ψηφοφορία. Σύμφωνα με το ημερολόγιο τα καρναβαλικά έθιμα ξεκίνησαν, αλλά εφέτος ξεκίνησαν από την πολιτική! Ο μάστορας της μέσης κωμωδίας ήταν ο Άλεξις (περ. 394 π.Χ. – περ. 288 π.Χ.) μήπως της συριζαϊκής λέγεται Αλέξης;

Το πολιτικό παράλογο του ΣΥΡΙΖΑ

Το απόλυτο παράλογο. Η απόλυτη πολιτική αναξιοπιστία. Τελικά το πολιτικό παράλογο στο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τα ύψη της τυφλής εμμονής. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε τι εικόνα βγάζουν προς τους Έλληνες ψηφοφόρους, ούτε ότι θα βρεθούν απολογούμενοι με τα καμώματά τους στους μιντιακούς ανακριτές. Προχώρησαν στο μη περαιτέρω της σάτιρας. Και φυσικά κερδισμένος από αυτή την ακένωτη λογική βγαίνει ο κ. Μητσοτάκη. Για ποιον δουλεύουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως ο ανώνυμος σκηνοθέτης της πολιτικής σκηνής είναι ο κ. Μητσοτάκης;

Παρηγορητικά θυμίζω αυτό που έγραφε ο Δημήτρης Λιαντίνης, μήπως και μας βοηθήσει σε μια επεξηγηματική ανάβλεψη του απόλυτου παραλόγου που ζούμε. Έγραφε λοιπόν ο Λιαντίνης: «Να γελάς όταν τα πράγματα γίνονται απότομα σοβαρά και στο βουβό σχήμα των προσώπων γράφεται μια πολύ μακρινή προσδοκία. Έτσι που να φαίνεται ότι υπάρχει το βάθος. Και να θλίβεσαι, όταν το γελοίο διατρέχοντας όλα τα στάδια της έκφρασης του φτάνει στο αδιέξοδο: ντρέπεται δηλαδή τον ίδιο τον εαυτό του».

Το πρόβλημα με την εποχή μας, (εποχή “της κυριαρχίας των σκουπιδιών”, όπως έλεγε το CNN), δεν είναι μόνο ότι η ντροπή έχει μπει σε παρένθεση, αλλά ότι η εποχή μας, έχει χάσει την αυτοσυγκράτηση της. Θα δούμε ακόμη πολλές επιθεωρήσεις γέλιου, με όσα συμβαίνουν στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας. Ίσως ο Μένανδρος να έχει κτυπήσει το μπαστούνι του στο έδαφος και να έχουν ξεκινήσει τα μερόνυχτα γέλιου. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ζήσουμε στο τέλος κάποια τραγωδία…