... ενέσκηψε ανάπτυξις...

 

• 1/1/2002 Η Ελλάδα εντάσσεται, στο ευρώ και την ζώνη του και υφίσταται άμεση αφανή χρεωκοπία, με αποτέλεσμα, έστω και καθυστερημένα, από το 2010 και για ατελεύτητο χρονικό διάστημα, η χρεωκοπία αυτή να καταστεί εμφανής, πλήρης και καταστροφική.

  ===================

  Ilias Karavolias
  
  ( σε συνέχεια της προηγούμενης :  ο επιτήδειος αντικατοπτρισμός)
  Έίναι εμφανές ότι διεθνώς έχει αλλάξει η έννοια της τιμολόγησης του επενδυτικού κινδύνου.
  Στα παράγωγα επενδυτικά προιόντα αντιστάθμισης ,όπως τα ασφάλιστρα  κινδύνου (CDFs,CDS,CDOs, κ.α) ενσωματώνονται πλέον βαθύτερες συσχετίσεις και οχι απλές συναλλακτικές επιλογές.
  

  • Στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει εγκατασταθεί ένας ιμάντας μεταβίβασης των ζημιών απο τις αγορές στις κοινωνίες.
  Έχει σχεδον εξ ολοκλήρου μετακυληθεί στις μάζες μια νέα αφανής τιμολόγηση του αλαζονικού ρίσκου που αναλαμβάνουν μεγάλοι παίχτες σε διάφορες αγορές.
  Οι κοινωνίες λειτουργούν για αυτούς όπως οι εκτυπωτές χρήματος( κεντρικές τράπεζες) : ως καταφύγια έσχατης ανάγκης.
  Για πολλά χρόνια τώρα μέσω του δημοσίου χρέους (κρατικά ομόλογα) και των επιτοκίων δανεισμού, δημιουργήθηκαν τα ισχυρά λιπαντικά των αγορών: η αστάθεια και η διακύμανση.
  Πίσω από την ασταθή ισορροπία κρύβεται μια συστημική κανονικότητα : αυτή της χαοτικής αταξίας που γέννησε η απορρύθμιση μετά την κατάργηση το 1999 του νόμου Glass- Steagal του 1932 Dodd-Douglas στις ΗΠΑ(και παρά την προσπάθεια επαναρύθμισης με τον νόμο Dood-Frank το 2010)
  Η ασύμμετρη πληροφόρηση τρέχει παράλληλα με το high frequency trading( συναλλαγές υψηλής συχνότητας ) μέσα στις dark pools (ιδιωτικές αγορές- πλατφόρμες μεταξύ μεγάλων θεσμικών χωρίς υποχρέωση δημοσιοποίησης στοιχείων) .
  Η διαρκής ανατιμολόγηση των κινδύνων τροφοδοτεί με ταχύτητα την συγκέντρωση ισχύος μεγάλων θεσμικών παιχτών.
  Η δε αστραπιαία κινητικότητα μοχλευμένων κεφαλαίων δύναται να γεννήσει ανά πάσα στιγμή μεγάλη αναταραχή και σοβαρές στρεβλώσεις στις αγορές.
  
• Το καλά δομημένο αυτό συστημικό σκηνικό έχει επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία η οποία έχει «μετακινηθεί» από την παραγωγή και το εμπόριο στις προθεσμιακές χρηματιστηριακές αγορές.

Τελικοί αποδέκτες αυτής της συμβολικής αναπαράστασης, αυτού του επιτήδειου αντικατοπτρισμού του κεφαλαίου, είναι οι πολίτες αφού ολοένα και περισσότερο κοινωνικοποιούνται οι ζημίες και ιδωτικοποιούνται τα κέρδη( βλ. Μηλιός- Σωτηρόπουλος  : ''Ιμπεριαλισμός, Χρηματοπιστωτικές Αγορές, Κρίση, Νήσος 2011 και ''Το χρηματοπιστωτικό σύστημα στον σύγχρονο καπιταλισμό'', Angelus Novus 2019)
Οι ακαδημαϊκές σταθερές περί «αντιστάθμισης κινδύνου»  και τα παράγωγα προϊόντα αντασφάλισης, ενώ έμοιαζαν να είναι αρωγοί στην ισορροπία των αγορών, τελικά έγιναν άριστα εργαλεία ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας για όλο και μικρότερο αριθμό παιχτών, οι οποίοι μπορούν και «σαρώνουν» γρήγορα αγορές και οικονομίες, μετακινούνται ταχύτατα από τόπο σε τόπο ( και από την μια υποκείμενη αξία διαπραγμάτευσης στην άλλη) και τελικά παράγουν την περίφημη απεδαφικοποιηση του κεφαλαιακού κέρδους.
Αυτό το χάσμα ανατιμολόγησης του κινδύνου στις κεφαλαιαγορές, όπου σε κλάσματα δευτερολέπτου γεννιούνται κέρδη και ζημίες απο εντελώς οριακές μεταβολές τιμών, είναι η βασική αιτία για την ανισορροπία σε παραγωγή, εμπόριο και τιμές στο ράφι.
Οι δε θεματοφύλακες (υποτίθεται) των αγορών, δηλαδή οι εποπτικές κρατικές και υπερεθνικές αρχές, τελικά προσφέρουν μεγαλύτερο  πεδίο δράσης και μια πιο άνετη επικράτεια κυριαρχίας για τους μεγάλους επενδυτές.
Οι κυβερνήσεις δεν απλώνουν στην πραγματικότητα κανένα δίχτυ ασφαλείας για τα εκατομμύρια των μικροεπενδυτών στον πλανήτη και τελικά αφήνουν απροστάτευτους και τους πολίτες -καταναλωτές.
Να μην ξεχνάμε ότι έστω και έμμεσα η μεγάλη μάζα  «συμμετέχει» ( βλ. αποθεματικά ταμείων στα χρηματιστήρια ) στους αγώνες ταχύτητας που στήνουν οι ισχυροί κερδοσκόποι απο τα πληκτρολόγια τους….

===============

•