ΓΩΝΙΑΔΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
Ο Ερντογάν ξέρει να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τη γεωπολιτική ώστε να εξασφαλίσει πλούτο – με τις πλάτες τρίτων, συνήθως – που ανήκει σε άλλους λαούς πολύ πριν την κάθοδο των Τούρκων στην περιοχή.
Την επικείμενη επίσκεψη του προέδρου της Τουρκίας συνοδευόμενου από ένα πλήθος υπηκόων του, αντιλαμβάνομαι ως επίδειξη “ήπιας ισχύος” για να απαιτήσει – μιμούμενος τον Δαρείο – “Γη και Ύδωρ” από κυβερνώντες αδύναμους να του απαντήσουν “Μολών Λαβέ” εκφράζοντας το δημόσιο αίσθημα. Ο Ερντογάν μας δείχνει το φεγγάρι και εμείς κοιτούμε το δάχτυλο! ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο Τούρκος πρόεδρος παίζει εκ του ασφαλούς το διπλωματικό του παιχνίδι, καθώς γνωρίζει την πίεση που μας ασκούν οι “φίλοι και σύμμαχοι” Γερμανοί και Αμερικανοί υπέρ του, παρά τις έναντί τους σκαιές φραστικές του επιθέσεις σε κάθε δημόσια παρουσία του όπως, άλλωστε, θα πράξει και στην Αθήνα. Οι επιθέσεις αυτές που πολύ συχνά εμπλουτίζονται από αξιώσεις του ιδίου και στελεχών του με βλέψεις αρχηγικές για υποχωρήσεις και παραχωρήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ερμηνεύονται από κάποιους ειδικότερους εμού πολιτικούς αναλυτές ως προσπάθεια ικανοποίησης του “εθνικού” τους ακροατηρίου.
Κατά την ταπεινή και ανεπιτήδευτη άποψή μου στοχεύουν εμάς προκειμένου να καμφθεί το περί δικαίου αίσθημα και η αντίστασή μας, αλλά και τους “φίλους και συμμάχους” για μια πιθανή σύρραξη που θα ταράξει τα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου, θέτοντας σε κίνδυνο τα συμφέροντά τους. Ξέρει, με άλλα λόγια, να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τη γεωπολιτική ώστε να εξασφαλίσει πλούτο – με τις πλάτες τρίτων, συνήθως – που ανήκει σε άλλους λαούς πολύ πριν την κάθοδο των Τούρκων στην περιοχή· ακόμη και προτού εμφανιστεί η θρησκεία του. Οι αρχαίες πόλεις στις οποίες αναφέρθηκε πρόσφατα δεν χτίστηκαν από αυτούς, επειδή άλλαξαν ονόματα και τοπωνυμίες ή βάφτισαν ερείπια ό,τι θυμίζει τον πολιτισμό των προηγούμενων κατοίκων τους.
Με το κίβδηλο επιχείρημα της “ειρήνης” στην περιοχή και το πρόσχημα της συμφωνίας λήψης μέτρων εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) δημιουργεί άλλοθι στους “ζαλισμένους” από τα κάλλη της εξουσίας πολιτικούς μας, σκηνοθετώντας την προσέγγιση των δύο κρατών. Ταυτόχρονα, επιτυγχάνει την εγγραφή θετικών υποθηκών καταχωρώντας στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο των διεθνών δρώντων τις έναντί μας αξιώσεις του πλάθοντας ένα ιστορικό εξέλιξης των διεκδικήσεών τους με προοπτικές δεκαετιών! Και τούτο, σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις μας που επιδιώκουν να περάσουν ανώδυνα την περίοδο διακυβέρνησής τους καλύπτοντας ή αποκρύπτοντας ενέργειες και τοποθετήσεις των εκείθε του Αιγαίου, αδιάφοροι για το πρόσημο του αποτυπώματός τους στην ιστορία της χώρας μας οι εδώθε.
Τα συμφέροντα της Τουρκίας
Κυβερνώντες οι οποίοι “τοις κείνων ρήμασι” υπηρέτησαν και υπηρετούν τους έξωθεν εντολείς τους προβάλλοντας ως δεδομένο το προφίλ του γραικύλου που περιμένει να τον σφάξουν για να αγιάσει, διαψεύδοντας επανειλημμένα τον Κάλβο που φωνάζει «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Δημιούργησαν, δηλαδή, καθεστώς στο οποίο κάθε προσπάθεια όρθωσης της ραχοκοκαλιάς τους θεωρείται απαράδεκτη και εχθρική προς τα συμφέροντα των εντολέων τους, οι οποίοι και εκπλήσσονται συχνά από το βαθμό της υποχωρητικότητας των υπηρετών τους! Μεγάλη πολιτική διορατικότητα να προλαμβάνεις τις επιθυμίες του αφέντη, ικανοποιώντας τες στο πλαίσιο της στρατηγικής “ήταν υπόσχεση κι έγινε πράξη”.
Βλέποντας τη μέχρι τώρα συμπεριφορά της παρούσας κυβέρνησης δεν ελπίζω σε κάτι καλύτερο από την σε πρώτη ανάγνωση κεκαλυμμένη διολίσθηση υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας. Εντούτοις, για το απρόσμενο της όρθωσης αναστήματος απέναντι στον “πορθητή”, θα πρότεινα να του δοθεί Γη από τον πεζόδρομο της Αθήνας ή τον fly over* της Θεσσαλονίκης (όχι του μετρό της, καθώς διαθέτει ήδη αρκετά “τούνελ” στη Θράκη μας και όχι μόνο) και Ύδωρ από την πλημμυρισμένη Θεσσαλία! Τουλάχιστον, οι επιλογές να είναι δικές μας και όχι του “ισχυρού” γείτονα που βούλεται τη μεταξύ μας συναλλαγή χωρίς τον μανδύα του διεθνούς δικαίου σώζοντας, συγχρόνως, τους “φίλους και συμμάχους” μας από του να εκτεθούν για τις πιέσεις που μας ασκούν προκειμένου να προσέλθουμε στο διάλογο… αυτοβούλως (sic!).
Σχόλια