Όπως οι woke υστερικοί ο Xi Jinping δεν μπορεί να ανεχθεί απόψεις που δεν του αρέσουν. Για τον Κινέζο Πρόεδρο το Διαδίκτυο είναι ένα πεδίο ιδεολογικών αντιπαραθέσεων που πρέπει να «εκκαθαριστεί» από ιδέες αντίθετες με την κομματική γραμμή.
Ξεκινώντας από τα αμερικανικά πανεπιστήμια κατά τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, η ιδεολογία woke είναι δομημένη εμμονικά γύρω από προβλήματα ταυτότητας, που συνδέονται με τη φυλή, το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Στον αντίποδα της κλασσικής γαλλικής σκέψης αντιτίθεται στην οικουμενικότητα των ιδεών του Διαφωτισμού. Καθόλου φιλικοί στην ελεύθερη συζήτηση οι wokistes δεν θέλουν να ακούνε άλλες απόψεις εκτός από τις δικές τους. Θέλουν μάλιστα να τις διαγράφουν από τα φόρουμ διακίνησης των ιδεών ασκώντας την «cancel culture». Eίναι οι νέοι ανακριτές.
Το 2020 κατάφεραν να διώξουν την Bari Weiss, προισταμένη τότε της στήλης Opinions των New York Times, η οποία είχε προσληφθεί τρία χρόνια νωρίτερα ακριβώς για να εισάγει την πνευματική ποικιλομορφία στην εφημερίδα. Η ιδεολογία woke δυστυχώς διέσχισε και τον Ατλαντικό. Πριν λίγες μέρες, στο τέλος μιας ευχάριστης πτήσης με την Air France, μια συμπαθής αεροσυνοδός μου ζήτησε να συμπληρώσω ένα ερωτηματολόγιο. Φυσικά δέχτηκα και ξεκίνησα αμέσως με το μολύβι να συμπληρώσω τα κουτάκια. Σε μια παράγραφο, ο εθνικός μας αερομεταφορέας, για τον οποίο οι Γάλλοι είναι περήφανοι, με ρωτούσε ποιο είναι το φύλο μου αρσενικό, θηλυκό ή άλλο ; Είχα μια στιγμή μεγάλης σύγχυσης, ξαναδιάβασα. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Αναρωτήθηκα σε ποιον εξωπραγματικό κόσμο είχα πέσει ξαφνικά.
Στη ζωή μου, μόνο μια φορά είχα βιώσει ένα τέτοιο συναίσθημα εξωπραγματικότητας. Τον Μάιο του 1968. Ήμουν δεκατριών χρονών και πήγαινα στην τέταρτη δημοτικού στο Quartier Latin. Εβλεπα την πρόσοψη της Σορβόννης καλυμμένη με ένα τεράστιο πορτρέτο του Μάο και ακούγοντας τους φοιτητές να φωνάζουν «CRS, SS!» », (Τα Ματ είναι ναζί) ρώτησα έναν συμμαθητή μου: «Μα γνωρίζουν πραγματικά ποιος είναι ο Μάο και ποιοι ήταν τα SS; » Το ότι οι νέοι, μορφωμένοι Γάλλοι προτιμούσαν τον Μάο ή τον Τρότσκι από τον Ντε Γκωλ μου φαινόταν ήδη από τότε εκπληκτικό.
Ολοκληρωτική σκέψη επικίνδυνων υπεραπλουστεύσεων
Τα αριστερίστικα κόμματα είχαν γελοία ποσοστά σε όλες τις δημοκρατικές εκλογές που ακολούθησαν τον Μάιο του 1968. Αλλά η επιβλαβής ιδεολογία του αριστερισμού κάνοντας δογματισμό την ανοχή στα πάντα διείσδυσε σταδιακά στον κόσμο της εκπαίδευσης. Σε σημείο να βλάψει το εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα, που θαυμάζονταν παγκοσμίως στα χρόνια του Γκωλ και που σήμερα έχει πέσει στην 25η θέση στη διεθνή κατάταξη Pisa. Η αμερικανική woke ιδεολογία παρουσιάζει τον ίδιο κίνδυνο με τον γαλλικό αριστερισμό. Είναι μια μειονοτική ιδεολογία στις δυτικές κοινωνίες, αλλά, όπως ένας ιός, μπορεί σταδιακά να υπονομεύσει τα θεμέλιά τους. Ήδη, θέλει να ξαναγράψει την ιστορία. Επιτίθεται στα εθνικά αφηγήματα. Θέλει να μετονομάσει την πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών, με το πρόσχημα ότι o Ουάσιγκτον είχε σκλάβους στη φάρμα του στη Βιρτζίνια.
Με τους ιστορικούς αναχρονισμούς του και την άρνησή του να λάβει υπόψη του τα ιστορικά πλαίσια της κάθε εποχής, η woke ιδεολογία είναι μια ολοκληρωτική σκέψη με επικίνδυνες υπεραπλουστεύσεις. Στη Γαλλία, το γνωρίσαμε όταν για την επέτειο των διακοσίων ετών από τη νίκη του Austerlitz ο Πρόεδρος Σιράκ και ο Πρωθυπουργός του τρόμαξαν από κάποιες περιθωριακές αντιδράσεις στις γαλλικές Αντίλλες επειδή ο Ναπολέων είχε αποκαταστήσει, το 1802, τη δουλεία στις Αντίλλες. Το εθνικό αφήγημα όμως είναι αυτό που, ταυτόχρονα, αποτίει φόρο τιμής στον στρατηγό Βοναπάρτη για τη στρατιωτική του ιδιοφυΐα αλλα και τιμά τον βουλευτή Victor Schoelcher για την οριστική κατάργηση της δουλείας το 1848. Και οι δύο έχουν τους δρόμους τους στο Παρίσι και αυτό είναι υπέροχο. Είναι παράλογο να θέλουμε να κρίνουμε τους μεγάλους της ιστορίας με τα σημερινά ηθικά κριτήρια.
Πρέπει να είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, έστω και μόνο για να καλλιεργούμε τον πατριωτισμό μας, το αναντικατάστατο συγκολλητικό υλικό των κοινωνιών μας. Ημασταν εμείς οι Δυτικοί πάντα άγιοι ; Σίγουρα όχι. Αλλά ούτε και οι Ανατολίτες. Το Ολοκαύτωμα διαπράχθηκε στη Δύση. Όμως, το 1945, το στρατόπεδο των αληθινών δυτικών αξιών, που πηγάζουν από τον Χριστιανισμό και τον Διαφωτισμό, κατάφερε να νικήσει τον ναζισμό. Σήμερα το τραγικό είναι ότι το woke γίνεται ο αντικειμενικός καλύτερος σύμμαχος των δικτατοριών. Επιτρέπει στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν να ισχυρίζεται ότι είναι το τελευταίο καταφύγιο των παραδοσιακών χριστιανικών οικογενειακών αξιών, ενώ το καθεστώς του ασκεί εκβιασμούς και δολοφονίες, καθόλου σύμφωνες με το χριστιανικό πλαίσιο αξιών.
Όπως οι woke υστερικοί ο Xi Jinping δεν μπορεί να ανεχθεί απόψεις που δεν του αρέσουν. Για τον Κινέζο Πρόεδρο το Διαδίκτυο είναι ένα πεδίο ιδεολογικών αντιπαραθέσεων που πρέπει να «εκκαθαριστεί» από ιδέες αντίθετες με την κομματική γραμμή. Ο Κινέζος πρόεδρος ασκεί την «cancel culture» με την γνωστή κομμουνιστική σάλτσα. Αντιμέτωποι με την woke υστερία πρέπει να υπερασπιστούμε τις ιουδαιοχριστιανικές αξίες μας που ήταν η δύναμη των δυτικών κοινωνιών μας. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε μια επιζήμια ιδεολογία να μας αποδυναμώνει εκ των έσω, κάτω από το κοροϊδευτικό βλέμμα των δικτατόρων του πλανήτη.
Renaud Girard
Le Figaro
Σχόλια