Η λογική σύμφωνα με την οποία ένας πληθυσμός η ένα έθνος πρέπει να καλύψει τις ανάγκες του πρωτογενούς εγκατάστασης η επέκτασης εκτοπίζοντας έναν άλλο λαό συχνά σηματοδοτήθηκε με τον προσδιορισμό του " ζωτικού χωρου" η kritischer Raum στα γερμανικά.Ιδιως,ο ναζισμός θεώρησε ότι οι ανάγκες αύξησης του γερμανικού πληθυσμού θα καλύπτονταν με την κατάληψη των αχανων χωρων της Ανατολικής Ευρώπης και ιδίως της Σοβιετικής Ένωσης.
Οι πληθυσμοί αυτών των χωρών η θα εκτοπίζονταν,η θα υποτάσσονταν και θα γίνονταν δούλοι η θα εξοντώνονταν.Ιδιως οι Εβραίοι και οι Σλάβοι θα ήταν τα πρώτα θύματα ως φυλετικά κατώτεροι. Παρά το ότι η έννοια του ζωτικού χώρου έφτασε στην πιο απεχθή της έκφραση στον ναζισμό και τα εγκλήματα του,δεν ήταν αποκλειστικά ναζιστική.Ηταν μια κλασσική ιδέα της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλιστικού σταδίου του καπιταλισμού.
Από αυτήν την άποψη,παρά το γεγονός ότι το σιωνιστικό κίνημα γεννήθηκε ως προϊόν εν μέρει απελπισίας με την εμφάνιση ενός πιο σκοτεινού τύπου αντισημιτισμού στα τέλη του 19ου αιώνα (πχ τα τσαρικά πογκρομ) και την εν μέρει αποτυχια της εβραϊκής αφομοίωσης στην Ευρώπη, η λογική της δημιουργίας ενός ομοιογενούς κράτους στην Παλαιστίνη αρκετά πριν από το έγκλημα του Ολοκαυτώματος ενείχε μια κλασσικα ιμπεριαλιστική λογική που ήταν εκδοχή της θεωρίας του " κρίσιμου χώρου".
Όπως αναφέρει ο ιστορικός Zev Sternhell στο έργο του " The founding myths of Israel" ,για το σιωνιστικό ρεύμα δεν υπήρχε καμία αυταπάτη ότι το πολιτικό του σχέδιο δεν θα συναντούσε την συναίνεση των αυτοχθόνων στην Παλαιστίνη Αράβων και ότι προϋπέθετε τον βίαιο εξαναγκασμό τους .
Η βία,λοιπόν, σε βάρος των " ιθαγενων της Παλαιστίνης" δεν ήταν προϊόν παρανόησης αλλά προϊόν πολιτικης στρατηγικής.Δεδομενου μάλιστα ότι κανείς δημοκρατικός άνθρωπος δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την τεράστια βαναυσότητα κατά των Εβραίων στην Ευρώπη,υπήρχαν και οι προϋποθέσεις αυτή η νέα εκρίζωση να αποκτήσει παγκόσμια πολιτική συναίνεση και στήριξη.Ηταν ένα εξαιρετικά ευφυές πολιτικό σχέδιο.
Σχόλια