Από Ilias Karavolias
Στη χώρα συντελείται ένα είδος πολιτισμικού και ιδεολογικού αναδασμού.
Καίγεται χώρος και χρόνος μαζί. Όπως λέει ο Paschalis Aganidis « το παρόν χάνεται, αυτή είναι η τέλεια συνταγή για να χαθεί και το μέλλον».
Η εξουσία δομεί μια συνθήκη απόστασης και υπόσχεσης και έτσι η κοινωνία εντάσσεται σε ένα πλαίσιο παθητικής αποδοχής εν μέσω εκδημοκρατισμού του εκλέγεσθαι (αυτοδιοικητικές).
Μόνο που πρόκειται για εμπρόθετη καταστροφικότητα, για σκόπιμη «μη διαχείριση» των κινδύνων.
- Τα ΜΜΕ εσκεμμένα δεν αναπαράγουν την καταστροφή και έτσι πετυχαίνουν να καταστρέψουν την κοινωνική προσοχή, να εξαφανίσουν τα γεγονότα.
Η επικίνδυνη πλασματική διαχείριση θα ενταθεί και η αντιληπτική νοημοσύνη της μάζας θα συρρικνωθεί περαιτέρω.
Ουσιαστικά, η ελάχιστη ενσυναίσθηση θα απορροφηθεί στο αχανές και αόριστο μέλλον των υποσχέσεων για βελτίωση της πρόληψης και της ex ante αντιμετώπισης ακραίων καταστάσεων.
Μια ολόκληρη χώρα άγεται και φέρεται από αναποτελεσματικές και πάντα εκ των υστέρων κρατικές ημι-παρεμβάσεις.
Συρρικνώνεται εσκεμμένα το πεδίο και το φάσμα δράσης του κεντρικού και τοπικού κράτους ώστε να ιδιωτικοποιηθεί και να εξατομικευτεί η ευθύνη της καταστροφής.
Ποτέ δεν συνέβη μεταπολεμικά τέτοια χυδαία παράδοση της χώρας στην λαίλαπα της δημιουργικής καταστροφής που γεννάει ο καπιταλισμός…
====================
Σχόλια