Αντί επιλόγου...

Υπό μίαν έννοια, η αποκάλυψη του ενοποιημένου "πολιτικού" χώρου, της μια μόνο άποψης μόνο  έκπληξη δεν μας μας προκαλεί.

Προηγήθηκε ο κ. Κοντογιώργης, με το: (ΜΑΡΤΙΟΣ 2016)


 "...
Η Συριζαία Αριστερά, στο κλίμα αυτό, έχοντας από καιρό υψώσει τη σημαία του δόγματος «μηδέ ο Μαρξ μηδέ η ελληνική οικουμένη», θα οχυρωθεί πίσω από την αντιδραστική σημειολογία του «Διαφωτισμού», για να εκφράσει με τον πιο αυθεντικό τρόπο την πιο εκφυλισμένη εκδοχή της νεοτερικής ολιγαρχίας, την κομματοκρατία. Ομογάλακτη συνιστώσα της «Νέας Δεξιάς», ανέλαβε εξ αντικειμένου να «αποτελειώσει» τον ελληνισμό, με την «ιμιοποιήση» της ελληνικής χώρας." ΑΠΟ ΕΔΩ

  -----------------------

... η κοινή πορεία των πολιτικών κομμάτων  κωδικοποιήθηκε εδώ (ΙΟΥΛΙΟΣ 2018):

"Αισθητική προσέγγιση: Το ξέκωωωλο "ελληνική αριστερά" υποβασταζόμενο από τα κουστούμια του φασισμού  και νεοφιλευθερισμού. (Είναι τώρα η στιγμή που ο Κυριάκος πρέπει να κλείσει το μαγαζί -Ν.Δ. -, να μπει υπό την σκέπη του ...Τσίπρα και να έρθουν εις σάρκαν μίαν)

Το βλέμμα, δηλωτικό της απέχθειας προς τον λαό και την πλέμπα. Πρόκειται για "καθαρή" αριστερά, δεν μπορεί να ασχολείται με τα νηπιακά προβλήματα του ανώριμου λαού που βρε αδερφέ δεν λέει να ...εκμοντερνισθεί! 
(Όπου εκμοντερνισμός= δουλεία!) 

"...Αυτό δεν είναι αριστερά, αλλά μια βαθύτατα αντιδραστική εξουσιαστική ομάδα, ή αν επιμένετε να χρησιμοποιούμε τον όρο, πριν τον καταργήσουμε, αφού μόνο σύγχυση προκαλεί, αν δεν καταγραφεί ως το καταφύγιο πολιτικο-ψευτών - ας μιλάμε για μια: "Νεο-καρα-Δεξιά εν υπνώσει που καμώνονταν και επιμένει να καμώνεται την αριστερά"

Υ.Γ. 4. Είναι τόσο γελοίο αυτό που συμβαίνει που μόνο με ένα μύθο μπορεί να γίνει "ευκολοχώνευτο":

    Γνωρίζετε τον μύθο του Θησέα με τον Μινώταυρο. Αλλάξτε λιγουλάκι την πλοκή του μύθου του Θησέα με τον Μινώταυρο.
    Η Αθήνα νικημένη από τον Μίνωα στέλνει κάθε εννιά χρόνια επτά  νέους και νέες για να  κατασπαράξει*  ο Μινώταυρος. (*Έτσι ...το λέγανε τότες).
    Ο Θησέας στέλνεται από την Αθήνα να εξοντώσει τον Μινώταυρο, για να απαλλάξει την Αθήνα από την ντροπιαστική και επονείδιστη συμφωνία. Ο Θησέας δεν καταφέρνει να νικήσει τον Μινώταυρο και αφού υποστεί ο ίδιος τις συνέπειες, επιστρέφει στην Αθήνα και διαφημίζει ο ίδιος και οι ακόλουθοί του την πορνεία αφού "μόνο αυτή προετοιμάζει αποτελεσματικά τις νέες και τους νέους  στην ...δοκιμασία του Μινώταυρου". (Στην σκηνοθετική πρόταση που θα υποβάλλω οι ακόλουθοι θα κρατούν φαλλό, αλλά φαλλό θα  υποχρεώνονται να κρατούν και οι θεατές! Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα επιτρέπεται η είσοδος στο θέατρο.) Aν το παραπάνω θεατρικό το κλέψει ο Λάκης δεν θα ζητήσω πνευματικά δικαιώματα.

  • Και φθάσαμε στη γελοιότητα του σήμερα

 


Periklis Bozinakis

Αναρωτιέσαι αν είναι υπαρκτό πρόσωπο ή ένας ρόλος, ένα εικονικό ανδρείκελο που κατασκευάστηκε μόλις πέντε λεπτά πριν εμφανιστεί στην "πολιτική" (λέμε τώρα) σκηνή της αποικίας. Εύχομαι να μην προλάβουν, εύχομαι οι εξελίξεις να συντρίψουν σύσσωμο το χοιροστάσιο που λυμαίνεται τη Βουλή, αλλά είμαι βέβαιος ότι τον ετοιμάζουν για δήθεν "πρωθυπουργό", για να πάρει τη σκυτάλη από τον ολετήρα, τον εξωνημένο μπάσταρδο γενοκτόνο.
Όπως έχουν επισημάνει ορισμένοι, το πρόβλημα είναι ότι αν συμβεί αυτό εμείς θα πρέπει να βρούμε καινούργιο σύνθημα. Το παλιό (αυτό για τον Μητσοτάκη) δεν έχει κανένα νόημα πλέον. Ισχύει κυριολεκτικά για τον Κασσελάκη. Μας το λέει από μόνος του, δεν περιμένει εμάς...
Οι μαριονέτες της Ατζέντας είναι άτρωτες στην απέχθεια των άλλων. Σε λίγο καμία προσβολή δεν θα έχει το παραμικρό νόημα, διότι θα την έχουν υιοθετήσει ήδη ως χαρακτηριστικό τους. Θα τους λες "μαλάκες" και θα σου λένε ναι, είμαστε μαλάκες, γιατί είσαι ρατσιστής με τους μαλάκες; Θα τους λες "εγκληματίες" και θα λένε ναι, είμαστε εγκληματίες, πώς αλλιώς να κινηθούμε στον διεθνή χώρο; Θα τους λες "προδότες" και θα σου λένε ναι, είμαστε προδότες, υπάρχουν πιο υψηλοί στόχοι από τις πατρίδες και τις δημοκρατίες. Γι αυτό τέλος τα μπινελίκια και οι μπαρόκ, αφοπλισμένες προσβολές. Χρειάζονται άλλα μέσα. Οι τύποι αυτοί πρέπει να βγουν απ' τη μέση. Όλοι.
Την ίδια ώρα που εδώ στην αποικία η Συμμορία Μητσοτάκη καταστρέφει μεθοδικά κάθε φυσικό πόρο και κάθε υποδομή ώστε να αφανίσει σταδιακά τον πληθυσμό των αυτοχθόνων, στην Αγγλία ο κόσμος εξεγείρεται ενάντια στις Πόλεις των 15 Λεπτών. Οργανωμένα πλήθη κατέστρεψαν ήδη αμέτρητες κάμερες παρακολούθησης και οι άγγλοι πολίτες ξεκινούν ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ. Το παράδειγμα της Γαλλίας εξαπλώνεται, ενισχυμένο μάλιστα, στοχεύοντας στην καρδιά του κτήνους: στα έσοδα του παρασιτισμού του.
Εμείς εδώ ας καθήσουμε να τους κοιτάμε, σα βαλσαμωμένα θηράματα.

======================

  •  Είναι που:

Dimitrios Kouvelas


Είναι κατανοητό ότι κάποιοι έχουν αμφιβολίες….
Είναι κατανοητό ότι κάποιοι ευελπιστούν και ελπίζουν…
Είναι κατανοητό πως είναι φρικτή η αλήθεια που γνωρίζουμε -αν και μας την κρύβουν- και δεν θέλουμε να την πιστέψουμε, να την αποδεχθούμε.
Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση
του κατ’ επίφασην πρωθυπουργού.
Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά σε τι έχει συναινέσει, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά και την κατάληξη των…
όσων μέχρι σήμερα ζούμε.
Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και η χώρα παραδόθηκε άνευ όρων σε καρτέλ οικονομικών συμφερόντων, σε συμφέροντα τρίτων χωρών και αποτελεί ταυτόχρονα το μέγιστο “πείραμα” της νέας τάξης πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος.
Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.
Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μίας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με την δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές.
Αυτούς τους πραξικοπηματίες πρέπει να τους απομακρύνουμε εμείς, γιατί δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς…
Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, όλοι γνωρίζουμε πως είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου…
Ή αυτοί, ή εμείς…
Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου,
Γ. Κασιμάτης


Σχόλια