Ευτυχώς για τον Λάνσκι, επενέβησαν στο παρά πέντε οι άντρες της ασφάλειας. Τα τελευταία χρόνια, είχε καθιερωθεί η παρουσία οπλισμένων αντρών για το συγκεκριμένο συνέδριο, ώστε να αποτρέπουν κακόβουλες ενέργειες. Η κάλυψη της ετήσιας αυτής συνάντησης από τα μέσα ενημέρωσης και η άγαρμπη συμπεριφορά των προσκεκλημένων, είχαν κάνει τις συνεδριάσεις γνωστές στο ευρύ κοινό. Μόνο που αυτή την φορά η ασφάλεια δεν επενέβη για κάποια εξωτερική απειλή ή διαμαρτυρία, αλλά για να ηρεμήσει τα πνεύματα εντός του συνεδρίου.
Μετά από συνεχείς προσπάθειες κατευνασμού και διαπραγματεύσεων, οι σύνεδροι επέστρεψαν στις θέσεις τους. Τα λίγα λεπτά που απέμεναν για το τέλος της ομιλίας και ο πλουσιοπάροχος μπουφές που τους περίμενε, στάθηκαν τα βασικότερα επιχειρήματα για να πειστούν. Ο Λάνσκι σκούπισε με το μαντήλι του τον ιδρώτα στο πρόσωπό του και βρήκε το θάρρος να πλησιάσει ξανά το μικρόφωνο. Παρά τη μεγάλη αυτοπεποίθηση που τον διέκρινε, το τρέμουλο στη φωνή του δεν το απέφυγε καθώς συνέχισε την ομιλία του:
– “Δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες αντιδράσεις… Η εμπιστοσύνη που απολαμβάνω στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, μου επιτρέπει να μιλάω και να κλείνω συμφωνίες αφήνοντας στην άκρη τα όπλα και τη βία. Παρακαλώ για την υπομονή σας, ώστε να καταλάβετε πλήρως το σχέδιο που σας αναπτύσσω. Είναι επιτυχημένο και δοκιμασμένο, ενώ οι δικτατορίες αποτυγχάνουν. Δείτε την Μαφία πώς…”
– “Μας έχεις πρήξει με την Μαφία σου, γιατί δεν μας λες καλύτερα για τους Ιταλούς εισαγγελείς που σας κυνηγάνε τώρα;”, τον διέκοψε εκνευρισμένος ο τύπος που γυάλιζε το luger. Ξεχνώντας πολύ σύντομα κιόλας την υπομονή που συνέστησαν οι άντρες της ασφάλειας, συνέχισε: “Σα να μην πίστεψαν και πολύ ότι ήταν αυτοκτονία… Για τον τραπεζίτη του Θεού λέω μαφιόζε, που βρέθηκε κρεμασμένος στη γέφυρα Μπλακφράιερς, στο Λονδίνο…”. Όσοι γνώριζαν την υπόθεση, χαμογέλασαν χαιρέκακα νομίζοντας ότι θα στριμωχτεί ο Λάνσκι και περίμεναν την απάντησή του…
– “Επί έναν αιώνα ήμασταν άγνωστοι, όσοι έλεγαν για εμάς ήταν οι τρελοί του χωριού. Και οι εισαγγελείς που μας αποκάλυψαν τιμωρήθηκαν”, απολογήθηκε ο Λάνσκι. Και συνέχισε, ανακτώντας πλήρως το θάρρος του: “Ήταν λάθος ότι προσπαθήσαμε να μείνουμε τελείως άγνωστοι. Έπρεπε να υπάρχουμε ως βιτρίνα που κάνει αγαθοεργίες. Κάτι που προτείνω και στο σχέδιο που σας αναπτύσσω. Όσο για την υπόθεση του τραπεζίτη, ας πούμε ότι ένα από τα πλοκάμια μας γρατσουνίστηκε κάπως. Το σχέδιο ‘Κάν’ το όπως η Μαφία’ όμως δεν αποτυγχάνει αν προετοιμαστεί καλά… Η στόχευση αλλάζει μόνο… Αντί να επιδιώκετε μόνο πλούτο και τοπική εξουσία, με το ίδιο σχέδιο θα κατακτήσετε τον κόσμο και θα…”
Ο Λάνσκι σταμάτησε κάπως απότομα την απολογία, που τον ανάγκασαν να δώσει. Έμεινε λίγες στιγμές αμίλητος και κοίταξε το κοινό προσεκτικά, αναλογιζόμενος πόσο εχθρικά διακείμενο ήταν. Ζύγισε για λίγο τις σκέψεις του και αποφάσισε να μοιραστεί περισσότερα μαζί τους, μήπως και τους κερδίσει. Κάποια από τα πολλά, που ο Ρόθσταϊν ο μέντοράς του, του είχε εκμυστηρευτεί:
– “Κι όμως κύριοι… Υπήρξε κάποιος που εφάρμοσε το σχέδιό που σας αναπτύσσω. Και έφτασε πολύ κοντά στην επιτυχία, μερικές δεκαετίες πριν. Αλλά κάποια θανάσιμα αμαρτήματα, του στέρησαν την παραμονή στην εξουσία. Δυστυχώς για όλους μας, εφάρμοσε ο ίδιος τα μέτρα και συνεργάστηκε μόνο με λίγα κράτη. Έκανε τους λάθος εκβιασμούς και έκανε υπέρμετρη χρήση των όπλων…”
– “Για τον Χίτλερ μας λες;”, τον διέκοψε ο τύπος με το luger.
– “Ακριβώς”, απάντησε με ικανοποίηση ο Λάνσκι για τη σπάνια αναλαμπή από ένα τέτοιο κοινό.
– “Και τι σχέση έχουν ρε οι Ναζί με τους μαφιόζους και με αυτά που μας τσαμπουνάς τόση ώρα;”, βροντοφώναξε με αγένεια ο γυμνασμένος.
– “Ο Αδόλφος ακολούθησε, έστω και με παραλείψεις, το σχέδιο, που απ’ αυτό το βάθρο σάς αναπτύσσω… Μείωσε τον πληθυσμό με το πρόγραμμα ευγονικής, τις μάχες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αντιμετώπισε με σιδερένια πυγμή τους αντιφρονούντες και προδότες σαν τον Στάουφενμπεργκ. Αναδύθηκε μέσα από οργάνωση και αξιοποίησε τους πόρους της…”
– “Ποια οργάνωση κοντοπίθαρε; Οι ηγετικές του ικανότητες τον ανέδειξαν και παρακίνησε σωστά τον λαό του.”, τον διέκοψε ξανά ο γυμνασμένος με την ίδια αγένεια.
– “Μην είστε αφελείς…”, αποφάσισε να ρισκάρει με πιο δυναμική απάντηση ο Λάνσκι. “Πού βρήκε τα χρήματα για να στήσει την πιο ακριβή πολεμική μηχανή όλων των εποχών; Από μια ηττημένη χώρα, που χρωστούσε σε αποζημιώσεις ακόμα και το τελευταίο λίτρο μπύρας που είχε στα βαρέλια της; Ή μήπως ο Χίτλερ, ένας απλός δεκανέας, αναδύθηκε από τις μάζες επειδή ήταν ρήτορας; Για ψάξτε καλύτερα τι ήταν η Θούλη.”
Οι τελευταίες προτάσεις του, έβαλαν το κοινό σε σκέψεις. Την ησυχία που επικράτησε για λίγες στιγμές, την εκμεταλλεύτηκε ο Λάνσκι για να προχωρήσει την ομιλία του:
– “Μετά το στάδιο της προετοιμασίας, ολόκληρες χώρες θα αποτελούνται από τη μεγάλη μας οικογένεια, στρατιές απόρων, σώματα ασφαλείας και πολιτικούς – μαριονέτες. Τα μεσαία στρώματα που θα έχουν κυβερνήσει, κάτω από τις δικές μας οδηγίες βέβαια, θα το κάνουν όλο και χειρότερα. Ο κόσμος θα σταματήσει να ασχολείται με την πολιτική και θα απογοητευτεί, θα αγανακτήσει. Έτσι ούτε απότομα θα γίνει η ανατροπή, ούτε η εφαρμογή των δικτατορικών μέτρων θα έχει πραγματοποιηθεί από εμάς. Και την κατάλληλη στιγμή, θα δοθεί το σύνθημα για το στάδιο της εκτέλεσης.”
– “Ποια στιγμή και ποιο σύνθημα;”, πετάχτηκε κάποιος από το κοινό.
– “Υπάρχουν κάποια χρονικά παράθυρα όπου η δραστηριότητα του ήλιου εντείνεται, ενώ στο μαγνητικό πεδίο της γης δημιουργούνται ρήγματα. Είναι ένα φαινόμενο με μια σχετική περιοδικότητα ανά τους αιώνες. Το κλίμα αλλάζει, η υγεία των ανθρώπων κλονίζεται, γεωφυσικές καταστροφές συμβαίνουν. Κατά τη βιβλική έκφραση δηλαδή, σεισμοί, λοιμοί καταποντισμοί… Πρόκειται για μοναδικές ευκαιρίες που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε για την ανατροπή. Καθώς θα έχουμε προσελκύσει εδώ και χρόνια στη μεγάλη μας οικογένεια πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης και επιστήμονες δεν θα είναι δύσκολο να πείσουμε τον κόσμο ότι είναι υπεύθυνος για ό, τι του συμβαίνει.
– “Δηλαδή θέλεις να μας πεις ότι θα γίνεται ένας σεισμός, μια πυρκαγιά ή μια ξηρασία και θα καταφέρουμε να πείσουμε τον κόσμο ότι φταίει η συμπεριφορά του;”, εξέφρασε την απορία του κάποιος από το κοινό.
– “Ακριβώς! Φυσικά το κλίμα αλλάζει. Πάντα αλλάζει.”, εξήγησε ο μαφιόζος. “Στην πραγματικότητα, το τοπίο στο οποίο ζούμε τώρα διαμορφώνεται από την κλιματική αλλαγή. Εμείς όμως θα τονίζουμε τα αρνητικά, που θα ακούγονται σαν απειλές. Και τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα θα αναλάβουν να διαχειριστούν υπερεθνικοί οργανισμοί. Θα κάνουμε τον κόσμο να αποδεχτεί νόμους και καταπάτηση του συντάγματος για το κοινό καλό, όπως ακριβώς έκανε και ο Αδόλφος. Μόνο που σε αντίθεση με την κατοχή του Χίτλερ, οι απόβλητοι της κοινωνίας δεν θα είναι πλέον αυτοί που συνεργάστηκαν με αυτόν, αλλά αυτοί που θα αντιδράσουν. Αυτοί που θα αρνούνται την αλήθεια μας. Οι υπόλοιποι θα δεχτούν οικειοθελώς ή θα εκβιαστούν να καταναλώσουν τα δικά μας φάρμακα και τις δικές μας τροφές για το καλό τους. Έτσι ο πληθυσμός θα μειωθεί αναίμακτα, χωρίς όπλα και εισβολές.”
– “Και πως θα εκβιαστεί να υπακούσει τις εντολές μας χωρίς χρήση όπλων; Στην παντοκρατορία του φύρερ υπήρχε και ένα mp-40”, τον διέκοψε ο τύπος με τη στρατιωτική στολή.
– “Οι φόροι που θα επιβληθούν για να προστατεύσουν το περιβάλλον, θα καταστήσουν ασύμφορο για κάποιον να έχει στην κατοχή του αυτοκίνητο, σπίτι, μέχρι και παιδιά. Η καλλιεργήσιμη γη, οι εταιρείες τροφίμων θα έχουν περάσει στα χέρια μας και η πραγματική πείνα θα είναι ένας άσος στο μανίκι μας. Με χρεωκοπίες που θα μπορούμε να προκαλέσουμε, θα επιβάλουμε ηλεκτρονικό χρήμα για να έχουμε και τον πλήρη έλεγχο των συναλλαγών. Σε αυτές τις συνθήκες θα ευδοκιμούν οι εγκληματίες και τη δράση τους θα την υπερτονίζουμε. Για την οποία φυσικά, η λύση θα είναι η αύξηση των επιτηρήσεων. Καταλαβαίνετε τώρα τον εκβιασμό; Χωρίς δική του κατοικία και μετακίνηση, εγκλεισμούς σε στενά αστικά κέντρα και αστυνόμευση, με πενιχρό μισθό βασισμένο στα επιδόματα, ο κόσμος θα καταντήσει άβουλο πιόνι στα χέρια μας. Ένας μοναδικός αριθμός που θα υπάρχει μόνο αν είναι υπάκουος.
– “Και είναι έξυπνο να προκαλέσουμε χρεωκοπίες για να χάσουμε κι εμείς ό, τι με κόπο έχουμε συγκεντρώσει;”, απόρησε κάποιος με μπαστούνι και γυαλάκια από το κοινό.
– “Εμείς θα γνωρίζουμε το πότε θα γίνει αυτό και θα έχουμε πάρει τα μέτρα μας”, απάντησε με σιγουριά ο Λάνσκι. “Μετά από λίγο θα βγούμε στο προσκήνιο σαν σωτήρες, σε μία κατάσταση που δεν θα είναι προφανές ότι τη δημιουργήσαμε εμείς. Οι πολιτικοί θα έχουν κυνηγηθεί για τα αδιέξοδα που προκάλεσαν. Ενώ εμείς, σε συνέχεια των πανεθνικών οργανισμών, θα προτείνουμε την εγκαθίδρυση παγκόσμιας κυβέρνησης για επίλυση των προβλημάτων με τα μέσα που θα διαθέτουμε. Με έναν Βασιλέα και εσάς για έπαρχους. Πάντως είτε πετύχει το σχέδιο, είτε αποτύχει και προσπαθήσουμε ξανά μετά από χρόνια, τα χαμηλόβαθμα και μεσαία μέλη της οργάνωσης θα πρέπει να τα εξοντώσουμε. Έτσι δεν θα μπορεί να οργανωθεί απόπειρα εναντίον μας στην πρώτη περίπτωση, ούτε θα αποκαλυφθεί το σχέδιο στη δεύτ…”.
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση κι ένας καταιγισμός από ερωτήσεις και σχόλια, πνιγμένα στο θυμό από τους σύνεδρους, σκέπασαν τη φωνή του:
– “Α μπα; Παίζει και να αποτύχει το τέλειο σχέδιό σου επιστήμονα;”
– “Έπαρχοι;;; Δηλαδή κάτι σαν βλαχοδήμαρχοι;;;”
– “Και αν δεν προλάβουμε ρε μισοριξιά να ανέλθουμε τα επίπεδα, θα βρουν εμάς σε χαντάκι;”
– “Και ποιος θα είναι ο Βασιλέας δηλαδή; Μήπως προορίζεις το τομάρι σου για το αξίωμα;”
Ο γυμνασμένος με τα μπράτσα, ο τύπος με το χακί και οι υπόλοιποι, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα λεπτά, πετάχτηκαν από την θέση τους και κατευθύνθηκαν προς το βάθρο. Η ασφάλεια αυτή την φορά δεν στάθηκε ικανή να συγκρατήσει το μαινόμενο πλήθος. Ο Λάνσκι σκέφτηκε να δραπετεύσει αλλά ούτε η ηλικία του επέτρεπε διασκελισμούς, ούτε η έξοδος βρισκόταν στο πίσω μέρος της αίθουσας. Δυστυχώς γι’ αυτόν, έπρεπε να περάσει μέσα από τους σύνεδρους που έρχονταν καταπάνω του για να φτάσει στην πόρτα. Αρκέστηκε να βγάλει λόγια απόγνωσης και συμβιβασμού, απλώνοντας προστατευτικά τα χέρια του:
– “Δεν είναι τόσο άσχημα όσο νομίζετε. Θα έχετε κι εσείς εξουσία και χρήμα που θα διατηρηθούν για πάντα. Θα συνεχίσετε το όραμα του Αδόλφου…”
Τα καθησυχαστικά λόγια του δεν στάθηκαν ικανά να σταματήσουν την επέλαση των αγροίκων του συνεδρίου. Έπιασαν τον μικρόσωμο μαφιόζο από τα προτεταμένα χέρια του, τον σήκωσαν ψηλά και τον οδήγησαν προς την έξοδο. Την ομάδα που κουβαλούσε τον Λάνσκι, ακολούθησε και το υπόλοιπο πλήθος, με βρισιές, γιουχαΐσματα και χαχανητά. Αυτός κουνούσε όσο μπορούσε χέρια και πόδια προσπαθώντας να απελευθερωθεί, χωρίς καμιά ελπίδα. Την κακήν κακώς εκπαραθύρωσή του από το συνέδριο, προσπάθησε να αποσοβήσει ο Λάνσκι με τις τελευταίες προτροπές:
– “Σταματήστε… Ακούστε με… Ίσως και να μην χρειαστεί να περιμένετε μέχρι τα χρονικά παράθυρα. Θα μπορείτε να τα εξομοιώσετε μόνοι σας με την τεχνολογία. Νέες ανακαλύψεις έρχονται, το διάστημα θα σας ανήκει… Τα μέσα ενημέρωσης θα φέρνουν την καταστροφή που θέλετε… Αφήστε με κάτω να σας εξηγήσω…”
Δυστυχώς για τον διανοούμενο μαφιόζο, οριακά άκουγαν τις φωνές του οι σύνεδροι μέσα στον πανζουρλισμό. Έφτασαν στην έξοδο και τον εκσφενδόνισαν από τις σκάλες, χωρίς κανέναν ενδοιασμό για την ηλικία και τον σεβασμό που ενέπνεε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού… Επτά μήνες μετά, ο Λάνσκι έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή, σε στενό οικογενειακό κύκλο, στην έπαυλή του στη Φλόριντα. Η επίσημη ιατρική διάγνωση ήταν καρκίνος του πνεύμονα, που αν και τον ταλαιπωρούσε για μια δεκαετία, δεν είχε καταφέρει μέχρι τότε να τον καταβάλει. Λίγοι γνώριζαν ότι την χαριστική βολή δεν την έδωσε η ασθένεια, αλλά η στενοχώρια για το μεγαλόπνοο σχέδιό του που δεν είδε να γίνεται πράξη.
Αναδημοσίευση από τη σελίδα του Κώστα Γαβριήλ
==================
Σχόλια