Blogger:
... λόγια ενός Ιταλού, που θα μπορούσε να είναι και ενός Έλληνα. Τελικά για ποια ανάπτυξη μιλάμε, όταν η οικονομία ως θεσμός έχει αποσπασθεί από την κοινωνία και την καταδυναστεύει, ενώ αντίθετα θα έπρεπε: Η οικονομία να υπηρετεί την κοινωνία. Να σημαίνει ανάπτυξη το γεγονός ότι ο Έλληνας - σε μια χώρα περιβάλλεται από θάλασσα - να μην έχει τους πόρους να ζήσει κοντά της ούτε μια βδομάδα; Πως γινόταν οι περισσότερες οικογένειες τη δεκαετία του 70 να μπορούν να κάνουν διακοπές - φτωχικές ναι, αλλά διακοπές - ένα μήνα στο χωριό και σήμερα με την ανάπτυξη να μην μπορούν να ξεμυτίσουν από το διαμέρισμά τους στην πόλη. Είναι η ίδια εποχή που ο λογαριασμός της ΔΕΗ δεν προκαλούσε πονοκέφαλο, αφού το ηλ. ρεύμα ήταν προσιτό σε όλο τον κόσμο σε όλη τη χώρα. Σήμερα η συνταξιούχοι έχουν εφιάλτη τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος ....
Κάποτε οι καλοκαιρινές διακοπές κράτησαν από δύο έως τρεις μήνες. Είχε ένα ξεπερασμένο και λανθασμένο όνομα, "διακοπές".Πολλοί άνθρωποι έφυγαν αρχές Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου και επέστρεψαν στα μέσα Σεπτεμβρίου. Η εθνική οδός ήταν μια σειρά από Fiat 850, 600, 1100, 127, 500 και 128, Maggiolini και Prinz. Ήταν όλα πιο απλά και πιο αληθινά.Οι διακοπές κράτησαν τόσο πολύ που είχες τη νοσταλγία να επιστρέψεις στο σχολείο και να δεις τους φίλους της γειτονιάς σου, και όταν γύρισες σχεδόν δεν θυμόσουν πού ζούσες.Το πρωί στην παραλία 50 λιρέτες για να ακούσουμε τα καλοκαιρινά τραγούδια στο juke box ή να αγοράσουμε Coca-Cola και ένα μπαλόνι.Έστελναν καρτ ποστάλ που έφτασαν τον Οκτώβριο αλλά ήταν ένας τρόπος να πουν "Καλές διακοπές από... " σε φίλους και συγγενείς.Παρά τις 90 ημέρες και περισσότερες διακοπές, η Ιταλία ήταν η τριτοκοσμική δύναμη, οι άνθρωποι ήταν γεμάτοι αξίες και η θάλασσα καθαρή.Χαρήκαμε, παίζαμε όλοι μαζί, ίδιοι ήμασταν και εκεί που έτρωγαν για τέσσερα, έφαγαν για πέντε, έξι και παραπάνω.Κανείς δεν χρειάστηκε να διαβάσει για το καλοκαίρι και το μόνο πρόβλημα μας παιδιά ήταν να μην σπάσουμε την μπάλα, να μην σπάσουμε το ποδήλατο και τα γόνατα παίζοντας μπάλα αλλιώς όταν γύρισες σπίτι πήρες τα υπόλοιπα.Ο καιρός ήταν καλός μέχρι 15 Αυγούστου, στις 16 έφτασε η πρώτη καταιγίδα και το βράδυ χρειαζόμασταν πουλόβερ γιατί είχε πιο δροσιά.Εν τω μεταξύ έφτασε ο Σεπτέμβρης, η κανονικότητα επέστρεφε.Επιστρέψαμε στο σχολείο, η ζωή ξαναρχίστηκε, η Ιταλία μεγάλωνε και το πρώτο θέμα στο σχολείο ήταν πάντα."Μίλα για τις διακοπές σου." Σήμερα όλα είναι διαφορετικά, διαφορετικά. Οι διακοπές διαρκούν τόσο λίγο που όταν επιστρέφεις δεν ξέρεις καν αν έφυγες ή αν τις ονειρεύτηκες.Και αν δεν πας στην Καραϊβική στο Σαρμ ή στην Ίμπιζα είσαι χαμένος. Ή ίσως έχεις τόσα πολλά πράγματα να κάνεις που ίσως είναι καλύτερα αν δεν φύγεις απλά, αγχώνεσαι λιγότερο.Μια κάποια απάντηση είναι ότι τότε ήμασταν όλοι πιο απλοί, λιγότερο κακομαθημένοι και όλοι πολύ πιο ευτυχισμένοι, εμείς οι ενήλικες ακόμα και παιδιά. Η κοινωνία ήταν καλύτερη, υπήρχε αγάπη, οικογένεια, σεβασμός και αλληλεγγύη. Είμαστε τυχεροί που ζήσαμε έτσι.Η ζωή ήταν η αληθινή..
================================
- Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου είναι η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων καθώς και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας και της ζωής των ατόμων που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες. Η Γενοκτονία στρέφεται κατά της εθνικής ομάδας ως μία οντότητα, και οι ενέργειες που πραγματοποιούνται, στρέφονται κατά ιδιωτών, όχι με την ιδιότητά τους ως ιδιώτες, αλλά ως μέλη της εθνικής ομάδας.
H Γενοκτονία έχει δύο φάσεις:
1) την καταστροφή του εθνικού προτύπου της καταπιεσμένης ομάδας και
2)την επιβολή του εθνικού προτύπου του καταπιεστή. Μετά
την επιβολή, ο καταπιεσμένος πληθυσμός αποφασίζει αν θα παραμείνει ή θα
φύγει ενώ ταυτόχρονα με την απομάκρυνση του πληθυσμού πραγματοποιείται
και ο Εποικισμός από τους πληθυσμούς του καταπιεστή».
Σύμφωνα με την Απόφαση 260-ΙΙΙ-Α της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ την 9η Δεκεμβρίου 1948 – τέθηκε σε ισχύ την 12η Ιανουαρίου 1951 – Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και οι ευθύνες του θύτη, «Τα συμβαλλόμενα μέρη επιβεβαιούν ότι η Γενοκτονία, συντελουμένη είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου, τυγχάνει έγκλημα Διεθνούς Δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να προλαμβάνουν και να τιμωρούν τούτο». (Άρθρο 1) «Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας α) ανθρωποκτονία μελών της ομάδας, β) πρόκληση βαρειάς σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας γ) με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει, δ) επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας ε) δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα». (Άρθρο 2). «Οι παρακάτω αξιόποινες πράξεις τιμωρούνται»: α) Γενοκτονία, β) συνωμοσία προς διάπραξη Γενοκτονίας, γ) άμεσα ή έμμεσα η υποκίνηση διάπραξης Γενοκτονίας, δ) απόπειρα διάπραξης Γενοκτονίας, ε) συμμετοχή σε Γενοκτονία».( Άρθρο 3).
«Τιμωρούνται τα άτομα που συνωμοτούν και πράττουν τα προαναφερόμενα στο άρθρο 3, ανεξαιρέτως αν έδρασαν με συνταγματικότητα, με δημόσια εντολή ή ατομικά». (Άρθρο 4).
«Τα άτομα που διέπραξαν Γενοκτονία ή μια οποιαδήποτε από τις άλλες πράξεις που απαριθμούνται στο άρθρο 3, θα τιμωρούνται ανεξάρτητα αν είναι μέλη κυβέρνησης, κρατικοί λειτουργοί ή ιδιώτες». (Άρθρο 5).
«Τα άτομα που ευθύνονται για πράξη Γενοκτονίας ή άλλη πράξη όπως αναφέρεται στο 3ο άρθρο, πρέπει να δικαστούν στη χώρα που έχει διαπραχθεί το αδίκημα ή σε κάποιο διεθνές ποινικό Δικαστήριο που θα γίνει αποδεκτό από τους συμβαλλόμενους…..». (Άρθρο 6).
Σύμφωνα με τη Σύμβαση η Γενοκτονία αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Είναι η καταστροφή ενός έθνους ή μιας εθνικής ομάδας, ένα συντονισμένο σχέδιο διαφόρων ενεργειών που τείνουν να καταστρέψουν τα ουσιαστικά θεμέλια της ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο να εξοντωθούν αυτές οι ομάδες. Η Γενοκτονία αποτελεί το πιο βαρύ έγκλημα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή. Αυτός ο οποίος διαπράττει τη Γενοκτονία δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. ΑΠΟ ΕΔΩ
Σχόλια