του Luc Ferry
Συνέντευξη στον Jean-Christophe MARMARA
Le Figaro Τελευταία ενημέρωση στις 20/07/2023
Απέναντι σε έναν ατομικισμό που διαπερνά κάθε γωνιά της κοινωνίας, οι συνοικίες (των πληθυσμών μεταναστευτικής καταγωγής) παραμένουν προσκολλημένες στον εθνοτικό και θρησκευτικό κοινοτισμό, η σκληρότητα του οποίου έρχεται σε αντίθεση με την «ανοιχτότητα μας στους άλλους».
Αριστερή χαλαρότητα έναντι δεξιάς αυστηρότητας; Η συζήτηση συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες χωρίς ποτέ να οδηγήσει σε κάτι άλλο εκτός από δαπάνες που αποδεικνύονται τόσο καταστροφικές όσο και αναποτελεσματικές. Η αλήθεια είναι ότι, με κάθε νέα κυβέρνηση από τη δεκαετία του 1980 και μετά, η αριστερή ιδεολογία κέρδιζε πάντα τον δεξιό ρεαλισμό, ακόμη και όταν η δεξιά ήταν στην “εξουσία” (στην πραγματικότητα, σε μεγάλο βαθμό ανίσχυρη).
Ο Νικολά Σαρκοζί υποσχέθηκε να “καθαρίσει το χάος”, αλλά μόλις που είδαμε μια στάλα νερό να βγαίνει από έναν σπασμένο σωλήνα. Το ερώτημα που πρέπει τώρα να θέσουμε στον εαυτό μας είναι: γιατί το ιδεολογικό υπερεγώ της Αριστεράς επικράτησε συστηματικά έναντι των απαιτήσεων για διαύγεια που προέρχονται από τη Δεξιά; Η απάντηση έχει ένα όνομα: ατομικισμός.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, κάποιοι από εμάς δημοσίευαν βιβλία που διερευνούσαντην αδυσώπητη άνοδο του δημοκρατικού ατομικισμού στον απόηχο του Μάη του ’68, μια έννοια που φωτίζει όσο καμία άλλη αυτό που μόλις βιώσαμε στις συνοικίες μας και θα βιώνουμε όλο και περισσότερο αν συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια. Στην πραγματικότητα, μέσα σε λίγες δεκαετίες, ενώ μια άλλη θρησκεία κέρδιζε έδαφος στα προάστεια, στο όνομα αυτού του δημοκρατικού ατομικισμού είδαμε μια πραγματική κατάρρευση του καθολικισμού, μαζί με τις μεγάλες αφηγήσεις του πατριωτισμού και του κομμουνισμού, που συνδέονταν με υπερβατικές αξίες. Έχω αναφερθεί συχνά σε αυτά τα στοιχεία, αλλά αξίζει να τα υπενθυμίσω σήμερα, γιατί μας λένε πολλά για τη σημερινή κατάσταση: το 1950, πάνω από το 90% των Γάλλων ήταν βαπτισμένοι- τώρα είναι μόνο το 30%! 45.000 ενοριακοί ιερείς κήρυτταν στις εκκλησίες μας, τώρα υπάρχουν μόνο 4.500, ενώ το κομμουνιστικό εκλογικό σώμα μειώθηκε από 25% σε 2,5%! Στην πραγματικότητα, ο Μάης του ’68 δεν ήταν παρά το παραληρηματικό σύμπτωμα ενός αποδομητικού ρεύματος που είχε την πραγματική του πηγή στον καπιταλισμό της καινοτομίας, της υπερκατανάλωσης και της ρήξης με την παράδοση. ΠΗΓΗ
=========
=============
Σχόλια