Θέμης Τζήμας
Μετά από 15 χρόνια κρίσης, οι κρατικές δομές κινούνται μεταξύ κατάρρευσης και ανυπαρξίας ακόμα στις εσώτερες δομές τους. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
ν κάτι βρίσκεται στον πλέον στενό πυρήνα εθνικής ασφάλειας και εν τέλει της κρατικής υπόστασης, της κρατικής κυριαρχίας, είναι το μονοπώλιο της νόμιμης βίας. Κλασικό και χιλιοειπωμένο. Ο δε φορέας αυτής της θεμελιώδους πτυχής της κρατικής κυριαρχίας είναι οι ένοπλες δυνάμεις.
Νόμιμη βία ασκεί και η αστυνομία και μάλιστα καθημερινώς, αλλά είναι οι ένοπλες δυνάμεις εκείνες οι οποίες αποτελούν το αποκορύφωμα της υλικής δυνατότητας άσκησης νόμιμης βίας, από πλευράς του κράτους. Σχεδόν πάντα, όταν οι ένοπλες δυνάμεις καταρρέουν καταρρέει και το κράτος, τουλάχιστον στη δεδομένη του μορφή. Κατά προέκταση των παραπάνω, όταν οι ένοπλες δυνάμεις πλήττονται, πλήττεται εξίσου η εικόνα και η πραγματικότητα της κρατικής ισχύος στον πυρήνα της.
Στην Ελλάδα, για λόγους προφανείς, ιδίως οι δημοσιολογούντες έχουν την τάση να δηλώνουν πολύ σίγουροι για την ισχύ των ενόπλων δυνάμεων συνολικώς, ιδίως δε της Πολεμικής Αεροπορίας και του Ναυτικού. Περιττεύει να εξηγήσουμε γιατί τα γεγονότα στη Νέα Αγχίαλο αποτελούν σοκ ακόμα και για τη χώρα μας, όπου εδώ και χρόνια ελάχιστα πράγματα μας εκπλήσσουν, πολλώ δε μάλλον μας σοκάρουν. Το ότι το ελληνικό κράτος απέτυχε να προστατεύσει μία από τις πλέον κομβικές μονάδες των ενόπλων δυνάμεων, με αποτέλεσμα έστω ένα τμήμα των πυρομαχικών να εκραγεί και μια ολόκληρη κωμόπολη να εκκενωθεί, προσθέτοντας ακόμα μερικές χιλιάδες σε όσους έχουν ήδη ακολουθήσει την ίδια μοίρα τον φετινό Ιούλιο, αποδεικνύει σε τι βαθμό έχουν σαπίσει οι θεμελιώδεις δομές του ελληνικού κράτους.
Μόλις μια μέρα μετά την αναμετάδοση σε λούπα από τη δημόσια τηλεόραση, της στιγμής του θανάτου δύο πιλότων και ενώ το ελληνικό κράτος ελέω ΗΠΑ αρνείται να ζητήσει απολύτως αναγκαία βοήθεια για την κατάσβεση των πυρκαγιών από τη Ρωσία, οι ένοπλες δυνάμεις δείχνουν γυμνές σε εχθρούς και «φίλους». Εν προκειμένω, αναφερόμαστε σε πραγματικούς (δυνάμει έστω) εχθρούς. Όχι σε αυτούς που κάνουμε εχθρούς με το ζόρι, κατ’ εντολή Μενέντεζ και Ζελένσκι. Έχει προηγηθεί δε η μέθοδος αντιμετώπισης των πυρκαγιών δια θαλάσσης (κοινώς σβήνουν όταν φτάσουν στη θάλασσα, όπως έγινε στη Ρόδο και όχι μόνο).
Το πλήγμα στην εικόνα και στην υπόσταση των ενόπλων δυνάμεων είναι προφανές και βαρύτατο. Η όλη διαχείριση, ο πανικός, η σιωπή των επιτελείων, η άρον-άρον εκκένωση εν καιρώ ειρήνης της στρατιωτικής βάσης, οι πόζες του Α/ΓΕΕΘΑ, του υπουργού και του πρωθυπουργού συνθέτουν μια εικόνα διάλυσης. Μετά από 15 χρόνια κρίσης, οι κρατικές δομές κινούνται μεταξύ κατάρρευσης και ανυπαρξίας ακόμα στις εσώτερες δομές τους.
Φυσικά, το σύμπλεγμα μέσων ενημέρωσης και κυβέρνησης έχει από μέρες επιστρατεύσει τη θεωρία του υβριδικού πολέμου. Από τότε που εμφανίστηκε στις ΗΠΑ προκειμένου να δικαιολογήσει τις παράνομες επεμβάσεις τους ανά τον κόσμο, μαζί με άλλα αντίστοιχα δόγματα, έχει γίνει το σημείο αναφοράς κάθε πολιτικού απατεώνα όταν έρχεται αντιμέτωπος με την ανικανότητά του.
Ήδη στο twitter έχουν επιστρατευθεί φωτογραφίες αλλοδαπών ως υποτιθέμενων επίδοξων εμπρηστών στρατιωτικών βάσεων. Δεν είμαστε βέβαια ειδήμονες, όπως οι πράκτορες της ΕΥΠ με τόσες επιτυχίες στο παλμαρέ τους (π.χ. Πακιστανοί που δούλευαν για το Ιράν με καρτοκινητά και ανταλλάσσοντας μηνύματα στο whats’ up με τους Φρουρούς της Επανάστασης, η Ρωσίδα κατάσκοπος της οποίας η παρακολούθηση ανακοινώθηκε αφού είχε διαφύγει και άλλα «ανδραγαθήματα» του ντόπιου παραρτήματος της CIA).
Αναρωτιόμαστε όμως, αν όντως υπάρχει υβριδική απειλή εναντίον των στρατιωτικών μας βάσεων, από ποιον άλλον πλην της Τουρκίας είναι πιθανό να προέρχεται; Εδώ ωστόσο προκύπτει το ακόλουθο ερώτημα: με την Τουρκία δεν είναι που έχουν βελτιωθεί τόσο οι σχέσεις μας ώστε ακόμα και απομείωση της κυριαρχίας μας είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε κατά τον πρωθυπουργό; Και ίσως το κυριότερο: αν ένας μετανάστης με γκαζάκια μπορεί να μας κάνει να εκκενώσουμε μια από τις πλέον κομβικές μας μονάδες, μήπως το φρούτο έχει σαπίσει από καιρό και το βλέπουμε να πέφτει γρήγορα και βασανιστικά μπροστά στα μάτια μας, υπό τη διακυβέρνηση του ευτυχούς TikToker Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σχόλια