“Η γύμνια του ελληνικού κομματικού συστήματος εντοπίζεται στο γεγονός της ανημποριάς του ν’ αντιμετωπίσει τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης”, αναφέρει μεταξύ άλλων στην αποκλειστική του συνέντευξη στο Army Voice ο καθηγητής διεθνών σχέσεων Βασίλης Φούσκας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο Βασίλης Φούσκας είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου και ιδρυτής και αρχισυντάκτης της ακαδημαϊκής επιθεώρησης, Journal of Balkan and Near Eastern Studies.
Εξηγεί ποιο είναι το πρόβλημα της Θράκης, το θέμα της οποίας αναδείχθηκε εσχάτως στην προεκλογική συζήτηση και σημειώνει πως “οι Ελληνικές ελίτ, από τον εμφύλιο και μετά, δεν έχουν σχέδιο κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης για την περιφέρεια”. Τονίζει δε πως προεκλογικά τα εθνικά θέματα παραγκωνίστηκαν επειδή έτσι το θέλησαν οι ΗΠΑ.
Δήλωσε έκπληκτος μάλιστα για την άγνοια των αρχηγών των κομμάτων για τα εθνικά θέματα, όπως είπε χαρακτηριστικά.
Καταδίκασε επίσης την στάση των κομμάτων στο ναυάγιο της Πύλου, λέγοντας πως προσπάθησαν να μετατρέψουν μία τραγωδία σε εκλογικό όφελος, ενώ σημείωσε πως το ναυάγιο αποτελεί ένα ακόμη βέλος στην φαρέτρα της Τουρκίας.
Δεν συμφωνεί πως η τουρκική οικονομία είναι στην κατάσταση που την παρουσιάζουν τα ελληνικά ΜΜΕ, και εξηγεί πως κάθε γειτονιά έχει ένα παζάρι που κρατά το λαό χορτάτο.
Τέλος, ευρεία και επεξηγηματική είναι η ανάλυσή του για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και τις ευθύνες της Αριστεράς.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
ΕΡ: Κύριε καθηγητά, στην Τουρκία εδώ και λίγες εβδομάδες έχουμε νέα κυβέρνηση με τον Ερντογάν να αντέχει τελικά, ενώ οσονούπω και στην χώρα μας αναμένουμε τα εκλογικά αποτελέσματα. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν στα ελληνοτουρκικά;
ΑΠ: Με μια έννοια ναι. Η Τουρκία θα εξακολουθήσει να πιέζει, με οποιοδήποτε τρόπο, την Ελλάδα για υποχωρήσεις και οι πιέσεις θα είναι ως ένα βαθμό συνάρτηση των εσωτερικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει μέσα στη συγκυρία.
Να μην ξεχνάμε όμως ότι δεν πρέπει να συγχέεται η κυβέρνηση με τη κρατική εξουσία, ή αυτό που η δημοσιογραφική πένα αποκαλεί συχνά-πυκνά ως “βαθύ κράτος”.
Το βαθύ τουρκικό κράτος, δηλ. ο πυρήνας του συστήματος κρατικής εξουσίας στη Τουρκία και οι μακρόπνοες στρατηγικές επιδιώξεις που έχει χαράξει εδώ και δεκαετίες, δεν αλλάζουν και ούτε θ’ άλλαζαν αν επικρατούσε ο συνασπισμός του Κιλιντζάρογλου στις εκλογές ή αν συνέβαινε οτιδήποτε συγκυριακό.
Οι μερίδες της αστικής τάξης που υποστήριξαν αυτή τη μίξη Κεμαλικών με Κούρδους, δηλ. ο συνασπισμός Κιλιντζάρογλου, είναι βαθειά Ευρω-Ατλαντική και αυτό είναι ένα ζήτημα κατά πόσο συμφέρει στην Ελλάδα να έχει μια τέτοια Τουρκία δίπλα της.
Θέλει πολύ ανάλυση εδώ και είναι κάτι που εκπίπτει των ορίων αυτής της σύντομης συζήτησης.
ΕΡ: Λίγο πριν το φινάλε της προεκλογικής περιόδου στην Ελλάδα επανήλθαν στο προσκήνιο τα εθνικά θέματα, κυρίως με αφορμή την μειονότητα της Θράκης. Πιστεύετε πως τα εθνικά θέματα έλαβαν την διάσταση που θα έπρεπε προεκλογικά ή παραγκωνίστηκαν;
ΑΠ: Η γύμνια του ελληνικού κομματικού συστήματος εντοπίζεται στο γεγονός της ανημποριάς του ν’ αντιμετωπίσει τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης όχι ως ψηφοθηρικά υποκείμενα
αλλά ως κοινωνία αναγκών με δικαίωμα στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, όπως και όλες οι περιφέρειeς της Ελλάδας και, πάνω απ’ όλα, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Το πρόβλημα στη Θράκη υφίσταται γιατί οι Ελληνικές ελίτ, από τον εμφύλιο και μετά, δεν έχουν σχέδιο κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης για την περιφέρεια.
Γιαυτό ανθεί το Τουρκικό Προξενείο και η εθνικιστική Τουρκική, αλλά και οικονομική, διείσδυση, καθώς και το “χονδρεμπόριο ψήφων”, όπως κατήγγειλε ο πρώην πρέσβης, κ. Αϋφαντής.
Αυτού του οποίου γίναμε μάρτυρες στη Θράκη είναι συνέπεια του γεγονότος της αδιαφορίας των μεταπρατικών Ελληνικών ελίτ για ανάπτυξη της περιφέρειας και της δημογραφίας.
Δεν κρατάς συνοριογραμμή χωρίς δημογραφία, κοινωνική πολιτική και οικονομική ανάπτυξη, διότι είναι αυτά που μετουσιώνονται σε ισχύ.
Για το δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας να σας πω ότι τα εθνικά θέματα πράγματι παραγκωνίστηκαν και στις δύο προεκλογικές περιόδους και αυτό διότι έτσι το θέλησαν οι ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ βλέπουν σωστά την εικόνα του Ελληνικού κομματικού συστήματος ως ένα σύστημα θρυμματισμένο, χωρίς θεσμική συνοχή και εθνική στρατηγική, και μπορούν έτσι να υπαγορεύουν πολιτική και να δίνουν κατεύθυνση κατά το δοκούν.
Γιατί οι ΗΠΑ να επιθυμούν τα εθνικά θέματα να είναι στο επίκεντρο των εκλογών από τη στιγμή που εργάζονται πάνω στις λεπτομέρειες του ΝΑΤΟϊκού συνυποσχετικού με τη Τουρκία για τη Χάγη και από τη στιγμή που δεν θέλουν να πέσει το Ουκρανικό στη κολυμβήθρα της προεκλογικής εκστρατείας διότι η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι φιλο-Ρωσική;
Αλλά αυτό που με εξέπληξε ακόμα πιο πολύ είναι η άγνοια των αρχηγών των κομμάτων για τα εθνικά θέματα. Τις ελάχιστες φορές που αναγκάστηκαν να τοποθετηθούν για ένα εθνικό ζήτημα, η απάντησή τους ή ήταν λάθος ή παιδαριώδης.
Θα μου μείνει αξέχαστη η φράση του αρχηγού του Μέρα25 σε ερώτηση δημοσιογράφου για το τι θα κάνει αν είναι πρωθυπουργός και Τούρκοι κομάντος αποβιβαστούν σε βραχονησίδα.
Απάντησε λέγοντας ότι θα πάρει αμέσως τηλέφωνο τους Ευρωπαίους εταίρους… Η τραγελαφικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
ΕΡ: Ένα άλλο θέμα που επανήλθε δυστυχώς με θλιβερό τρόπο στην επικαιρότητα είναι το μεταναστευτικό. Ενώ προσπαθούμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι του ναυαγίου της Πύλου κόμματα και πολιτικοί διαγκωνίζονται για τις ευθύνες. Ποια είναι η εντύπωσή σας;
ΑΠ: Η εντύπωσή μου είναι ότι δεν έχουμε οργανωμένο κράτος και θεσμικά οργανωμένο πολιτικό σύστημα. Όλα τα κόμματα προσπάθησαν να μετατρέψουν μία τραγωδία σε εκλογικό όφελος. Για παράδειγμα, όπως προσπάθησε να κάνει ο κ. Τσίπρας με τα Τέμπη και τις υποκλοπές, προσπαθεί τώρα να το κάνει και με τη τραγωδία της Πύλου. Αλλά δεν κερδίζονται έτσι οι εκλογές.
Οι εκλογές από θέσεις αντιπολίτευσης κερδίζονται (ή χάνονται) από το τι έκανες τα τέσσερα χρόνια που ήσουν αντιπολίτευση. Ο λαός τιμωρεί, ειδικά όταν διασύρεις την ευκαιρία που σου έδωσε. Και στο Σύριζα έδωσε πολλές ευκαιρίες — το 2015, όταν έκανε το “Όχι” το δημοψηφίσματος “Ναι”, και μετά τέσσερα χρόνια πολιτικής ωρίμανσης από θέσης υπεύθυνης αντιπολίτευσης. Ο Σύριζα απέτυχε παταγωδώς.
Παρεπιπτόντως, δεν γνωρίζω ιστορικά κανένα αρχηγό αντιπολίτευσης να χάνει εκλογική μάχη με διαφορά 20% και να παραμένει ακόμα αρχηγός κόμματος. Πρόκειται για άλλη μια Ελληνική πρωτοτυπία. Η Πύλος δεν θα σώσει τη καταβαράθρωση του Σύριζα, θα έλεγα το αντίθετο μάλιστα, θα τον οδηγήσει ακόμα περισσότερο σε πτώση.
ΕΡ: Θεωρείτε πως το ναυάγιο της Πύλου θα αποτελέσει ευκαιρία για την Τουρκία να πιέσει ή και πιθανόν να εκβιάσει ακόμη την Ευρώπη;
ΑΠ: Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο η Τουρκία για να προβάλλει τις θέσεις της. Απλά η τραγωδία της Πύλου – παρεμπιπτόντως, δεν ξέρω αν είναι ορθό να την ονομάζουμε έτσι — θα της δώσει άλλο ένα βέλος στη φαρέτρα.
ΕΡ.: Η τουρκική οικονομία βρίσκεται σε τρομερά δύσκολη θέση. Τι πιστεύετε πως θα συμβεί και τι αντίκτυπο θα έχει;
ΑΠ.: Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Αλλά δεν νομίζω ότι η Τουρκική οικονομία είναι τόσο άσχημα όσο την περιγράφει ο Ελληνικός τύπος και τα ΜΜΕ. Η Τουρκία έχει υψηλό πληθωρισμό, αυτό ήταν ένα μόνιμο πρόβλημα της χώρας, ειδικά μέχρι τη νομισματική κρίση του 2001.
Το διόρθωσε ο Ερντογάν με τοην εμβάθυνση του νεο-φιλελευθερισμού, αλλά επανήλθε δριμύτατα με τη πανδημία, όπως εξ’ άλλου έγινε σε όλες της Δυτικές καπιταλιστικές χώρες.
Η Ασία δεν έχει πληθωριστικές τάσεις και οι μισθοί εκεί ανεβαίνουν πιο γρήγορα από το πληθωρισμό. Η Τουρκία κατάφερε να ρίξει το πληθωρισμό από το 72% στο 39%, αλλά στην Αγγλία, για παράδειγμα, εξακολουθεί να ανεβαίνει.
Ο μέσος Άγγλος δεν μπορεί να ζήσει με πληθωρισμό 15% και επιτόκια 12%, για να μην σας πω ότι το όλο σύστημα θα καταρρεύσει.
Ο μέσος Τούρκος, όμως, μπορεί να ζει και με πληθωρισμό 100% και το σύστημα δεν θα καταρρεύσει, κι όχι μόνο δεν θα καταρρεύσει αλλά και θα ψηφίσει Ερντογάν!
Ο λόγος είναι απλός. Στη Τουρκία κάθε γειτονιά έχει ένα παζάρι. Στη Αγγλία ένα ψιλικατζίδικο, με ταμειακές μηχανές και αυστηρή φορολογία. Το παζάρι κρατά το λαό χορτάτο. Η αυστηρή φορολογική επιτήρηση τον κάνει να πεινά σε περιόδους κρίσης.
ΕΡ: Στην Ευρώπη, με τελευταίο παράδειγμα την Ισπανία, παρατηρείται μια νέα άνοδος της ακροδεξιάς. Στην Ελλάδα η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και η μέγιστη δοκιμασία για την Αριστερά σε συνδυασμό με άνοδο συντηρητικών κομματικών μηχανισμών αποτελούν πιστεύετε προάγγελο για ανατροπές;
ΑΠ: Βασικός υπεύθυνος της ανόδου της ακροδεξιάς είναι η υιοθέτηση των αφηγημάτων του δικαιωματισμού από την Ευρωπαϊκή Αριστερά, ένα αφηγηματισμός που καταλαμβάνει πλέον κεντρική θέση στο προγραμματικό λόγο της.
Πρόκειται για τη διείσδυση της νεο-φιλελεύθερης βιοπολιτικής στα σπλάχνα της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας η οποία αντιμετωπίζει τη κοινωνία ως άθροισμα ατόμων και ταυτοτήτων αντί αυτού που πραγματικά είναι, δηλ. μια ολότητα διαιρεμένη σε (κοινωνικές) τάξεις που βρίσκονται σε διαρκή αντιπαλότητα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τραγωδία.
Έτσι, ο Λεπενισμός στη Γαλλία θριαμβεύει, όπως και η κα Μελόνι στην Ιταλία, η περίπτωση του Ορμπάν στην Ουγγαρία κλπ.
Ο δικαιωματικός λόγος, αν και δεν το λέει ευθέως, υποννοεί ότι η εργατική τάξη είναι πλέον η πιο αντιδραστική τάξη της ιστορίας.
Δηλαδή, ο παραγωγός πραγματικών αξιών (ο φούρναρης, ο αγρότης, η εργάτρια υφαντουργίας) είναι αντιδραστικός/ή διότι είναι αμόρφωτος/η και δεν θέλει να παρεβρεθεί σε μία συγκέντρωση Pride, ενώ η αναγραφή των “γονέας 1” και “γονέας 2” στις ταυτότητες είναι πρόοδος.
Τα ίδια λέει και η επίσημη νεο-φιλελεύθερη δεξιά. Ο λόγος της Αριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη έστρεψε τη πρώτη κατηγορία ανθρώπων,
δηλαδή την τεράστια πλειοψηφία, στην άκρα δεξιά κι αν δεν έχουν πάει ακόμη όλοι στην άκρα δεξιά είναι διότι συγκρατούνται από την υπαρκτή δεξιά και κάποια ενστικτώδη δημοκρατικά αντανακλαστικά.
Αν το σύστημα δεν είχε φροντίσει να απαγορεύσει το κόμμα του κ. Κασιδιάρη και τον ίδιο από τις εκλογές, τότε η ΝΔ θα είχε ίσως μόνο λίγο υψηλότερο ποσοστό από το Σύριζα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν κάνω ουδεμία αξιολογική κρίση, είμαι απόλυτα περιγραφικός.
Αυτά όλα σημαίνουν ότι η Αριστερά έπαψε να εκφράζει τις ανάγκες και την αγωνία των απλών ανθρώπων, του φτωχού, του μεροκαματιάρη, της μάννας, της αγρότισας, του βιοπαλαιστή.
Έδωσε σ’ όλους δικαιώματα εκτός από τους εργαζόμενους, άρα έγινε συστημικό κόμμα. Από αυτούς μάλλον αφαίρεσε δικαιώματα εφαρμόζοντας σκληρή πολιτική λιτότητας.
Είναι υπεύθυνη για τη κοινωνική παθητικότητα και αδράνεια, ο καλύτερος τρόπος για να περνούν τα αντι-λαϊκά μέτρα χωρίς αντίσταση.
Αλλά για να είμαι σαφής, η άκρα δεξιά δεν είναι ανατρεπτική δύναμη, δεν μπορεί ν’ αλλάξει στις σχέσεις παραγωγής και διανομής και να δημιουργήσει ένα νέο κρατικό μηχανισμό που να εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού βάσει φιλο-εργατικών νόμων και να διασφαλίζει την ακεραιότητα των συνόρων της χώρας σε στεριά, αέρα και θάλασσα από εξωτερικές απειλές.
Ο Ελληνικός λαός πρέπει ν’ αγωνιστεί για ένα δικό του αδέσμευτο και κυρίαρχο κράτος επινοώντας νέα σχήματα πολιτικής έκφρασης και εξουσίας. Τα υπαρκτά έχουν παντελώς χρεωκοπήσει.
Πηγή: Army Voice.gr
Σχόλια