Γιώργος Χαρβαλιάς
Πώς το ‘χε πει εκείνος ο πονηρούλης πρώην «γκουρού» της Singular;
Αν είναι να έχουμε ερασιτέχνες λωποδύτες που μπορεί να μας σκοτώσουν
και στον ύπνο μας, ας επιλέξουμε τους επαγγελματίες που θα μας πάρουν το
βιος, αλλά θα μας αφήσουν αρτιμελείς… Ε, λυπούμαι που το λέω, με αυτό τον αξιακό κώδικα ψήφισαν αυτοί που πριμοδότησαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι άλλοι μισοί αφέθηκαν ως πρόβατα επί σφαγή εν τη απουσία τους να λουστούν τα επίχειρα της μοιρολατρίας τους… ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Οι «ερασιτέχνες» αποδείχτηκαν και πανηλίθιοι.
Χρειάζεται πραγματικά ζογκλερικές ικανότητες για να παριστάνεις την
αξιωματική αντιπολίτευση, να κατακρίνεις σημεία και τέρατα, υποκλοπές,
σκάνδαλα και λαθροχειρίες, αλλά στο τέλος να μένεις με τον μουντζούρη
μιας (κατά πολύ) χειρότερης επίδοσης από το υποτιθέμενο… ναδίρ σου.
Λοιπόν, συμπεράσματα: Μικρή ευχάριστη νότα της αναμέτρησης ότι θα μας
απαλλάξει ο Τζήμερος από τις εικαστικές, πολιτικές ή άλλες ανησυχίες
του. Είπε ότι, αν δεν τον ψηφίσει κι αυτή τη φορά ο σοφός λαός, πάει σπίτι του. Ενα το κρατούμενο, λοιπόν. Γεια χαρά… Στον χώρο της Δεξιάς, δόξα τω Θεώ, αναφύονται υγιέστερες δυνάμεις.
Δεύτερο σίγουρο συμπέρασμα, ότι πρέπει να πάει σπίτι και ο Αλέξης. Δεν ξέρω τι θα απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, αν περίμενε ο «αρχηγός» ότι θα παίζει κατενάτσιο μέχρι να γίνει 55 ετών,
ώστε να έχουν μεγαλώσει και τα παιδιά και να έχει ελεύθερο χρόνο για να
μπορεί να παριστάνει τον «ώριμο» πρωθυπουργό, απλά έχασε. Σπίτι του
γρήγορα και ό,τι απομείνει από το συνονθύλευμα των αχρήστων που τον
υπονόμευσαν από την πρώτη στιγμή, χωρίς να έχει το θάρρος να τους
ξεφορτωθεί, ας μετρηθεί στη δεύτερη κάλπη.
Ελαφρυντικό έχει ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτή την πανωλεθρία; Εχει. Υπέστη μία εξαιρετικά ενορχηστρωμένη «δολοφονία χαρακτήρα»
στα σόσιαλ επί τέσσερα χρόνια που τον εξομοίωσε με τις 10 πληγές του
Φαραώ. Ο Κυριάκος έπαιζε ανενόχλητος μπάλα και οι χάνοι του ΣΥΡΙΖΑ
κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό.
Ακόμα κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, ο
αντιπολιτευτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάτι λιγότερο από αναιμικός.
Φταίνε τα μίντια που είχαν λάβει το αντίδωρο της λίστας Πέτσα; Πιθανόν.
Αλλά, όταν γίνονται σημεία και τέρατα, χωρίς να υπάρχει πειστικός
αντίλογος ούτε στα σόσιαλ, δεν φταίνε τα μίντια. Φταίει η μοίρα η… σακατεμένη των ανύπαρκτων αριστερών που πουλάνε ίδια ατζέντα με την εξουσία, πλην όμως με λιγότερη φινέτσα.
Κακά
τα ψέματα, η ατζέντα Κυριάκου με την ατζέντα Αλέξη έχει ελάχιστες
διαφορές. Καλωσορίσατε στην κοινωνία των προικισμένων τρανς καλλιτεχνών,
των ιδιοφυών start-uppers, των χρωματισμένων από τα τατουάζ
τηλεμαγείρων και των προκομμένων -αλλόθρησκων, κατά προτίμηση-
μεταναστών, όσων γενικώς απεκδύονται την ελληνορθόδοξη παράδοση αυτού
του τόπου. Υφίσταται κάποια απόκλιση; Ουδεμία. Απλώς το
ένα προϊόν πουλιέται άριστα στα πρωινάδικα των «μιλημένων» καναλιών και
το άλλο μυρίζει φτηνό ψάθινο ταγάρι. Σε κάθε περίπτωση, οι παγκόσμιοι
εντολείς είναι οι ίδιοι…
Μπόρεσε ποτέ (ή θέλησε ποτέ) ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσακαλώτου
με τις άκρες στην Τράπεζα της Ελλάδος, ή του «χωμένου» στα συστήματα
εξαδέλφου Γιώργου Τσίπρα να αμφισβητήσει πειστικά το ελεεινό μοντέλο
ανάπτυξης αποικίας μαζικού τουρισμού που αποθεώνει η διακυβέρνηση
Μητσοτάκη;
Τόλμησε κανείς να πει ότι ο πλούτος του λαού δεν θα
έρθει με τα πράσινα άλογα της ηλεκτροκίνησης; Προέβαλε ποτέ ο Τσίπρας
σοβαρές ενστάσεις για την αλόγιστη εγκατάσταση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών σε κάθε κάμπο και ραχούλα;
Οσονούπω και στις θάλασσες; Εξήγησε κάποιος ότι με το μεγαλύτερο χρέος
στον πλανήτη (πλην Ιαπωνίας), με τη δεύτερη μεγαλύτερη ανεργία νέων στην
Ευρώπη και με κατά κεφαλήν εισόδημα λίγο πιο πάνω από αυτό της
Βουλγαρίας δεν πας πουθενά;
Ομως κι όταν ήρθαμε στα δύσκολα, όταν
δηλαδή ο Μητσοτάκης μέσα στην αγωνία του να παραμείνει στην εξουσία
στραμπούληξε κάθε έννοια θεσμικής τάξης, όταν πέταξε στο όνομα της
δημοκρατίας κόμματα που θεωρούσε ότι θα τον δυσκολέψουν στη διασφάλιση
της καρέκλας, άρθρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ πειστικό λόγο; Ασφαλώς όχι.
Γι’
αυτό τιμωρήθηκε σκληρά από το εκλογικό σώμα (αυτό που προσήλθε στην
κάλπη). Οσοι ταυτίζουν το μέλλον τους, το δικό τους και των παιδιών
τους, με τη σημερινή δυτική Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης και του
ατλαντισμού, της παράδοσης δηλαδή του ελληνικού κράτους στις επιταγές
μιας άκριτης ισοπέδωσης της εθνικής ταυτότητας, δεν έχουν λόγο να
στραφούν στο θολό, αριστερό και ιμιτασιόν προϊόν. Επιλέγουν προϊόν ονομασίας προέλευσης στη βιτρίνα.
Αν,
επομένως, μπόρεσε να προβάλει το ίδιο διεθνιστικό αφήγημα πειστικότερα ο
Κυριάκος, ως επικεφαλής ενός κατ’ επίφασιν κεντροδεξιού κόμματος, κακό
της κεφαλής των υπολοίπων και εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ.
Δυστυχώς,
στην Ελλάδα, πέραν του ότι ετεροπροσδιοριζόμαστε, έχουμε και μία χρονική
υστέρηση προσαρμογής στα πολιτικά δρώμενα της εποχής. Το καλό είναι ότι η Αριστερά του ταγαριού μας τελείωσε μια και καλή με έναν εξυπνάκια που αποδείχτηκε «κοιμισμένος»,
αλλά το κακό είναι ότι η ατζέντα της εδραιώνεται με έναν εξίσου
ανεπαρκή πρωθυπουργό-υπάλληλο που απλώς κατέχει (όχι ο ίδιος, αλλά αυτοί
που τον κατευθύνουν) καλύτερα την τέχνη της επικοινωνίας. Η λύτρωση θα
επέλθει όταν η Ελλάδα προσαρμοστεί στα δρώμενα της γειτονικής Ιταλίας…
=====================
Οι χθεσινές εκλογές μοιάζουν με εκείνες του Σεπτέμβρη 2007. Η χώρα είχε κατακαεί το καλοκαίρι που πέρασε, η Ηλεία, η Ολυμπία, η Εύβοια ήταν στάχτη, μετρούσαμε 84 νεκρούς και το κράτος ήταν όπως πάντα θεατής και τα φόρτωνε όλα στον Στρατηγό Άνεμο. Η οικονομία πήγαινε ακόμη χειρότερα, οι δείχτες έδειχναν "ανάπτυξη" του 4 και του 5%, αλλά αυτή βασιζόταν αποκλειστικά στον δανεισμό και στην εκποίηση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων σε ξένους. Αρκούσε ένα φύσημα από τις διεθνείς αγορές για να καταρρεύσει, στις ΗΠΑ ξεκινούσε ήδη η κρίση των στεγαστικών δανείων, αλλά αυτό οι Έλληνες δεν το ήξεραν ακόμη. Επικρατούσε ακόμη... μεταολυμπιακή αισιοδοξία. Ποια ήταν η πραγματική κατάσταση της χώρας θα το μάθαιναν για τα καλά το 2009-2010.
Το 2007 πάντως στις κάλπες επέλεξαν να επιβεβαιώσουν τον τότε πρωθυπουργό για το "έργο του", και αποδυνάμωσαν την αξιωματική αντιπολίτευση του Γιώργου Παπανδρέου, γεγονός περίπου πρωτοφανές μεταπολιτευτικά! Δυο χρόνια αργότερα, και με την καταστροφή ante portas, η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή, φρονίμως ποιούσα, επέλεξε να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Ευτυχώς γι' αυτήν...
Ο δύστυχος Παπανδρέου που τη διαδέχτηκε, ανήμπορος παντελώς να καταλάβει τις νέες συνθήκες, ενώ οι τράπεζες στις ΗΠΑ κλυδωνίζονταν, αυτός εδώ σε μας ξεκίνησε να μοιράζει... κοινωνικά επιδόματα. Την συνέχεια τη γνωρίζουμε: και αυτός και το κόμμα του και η οικονομία ολόκληρη εξαερώθηκαν κυριολεκτικά μέσα στην κρίση.
Και χρεώθηκε σχεδόν εις ολόκληρον την καταστροφή. Τις ολέθριες συνέπειες της πενταετίας 2005-2009 ακόμη και σήμερα ο σοφός Έλλην ψηφοφόρος δεν τις έχει πάρει χαμπάρι.
Ο ρίψασπις Κ. Καραμανλής ο νεώτερος χαίρει ακόμη... ευρείας εκτιμήσεως για το θεάρεστο έργο του. Τον ρόλο του Καραγκιόζη τον επωμίστηκαν άλλοι. Και νέοι σωτήρες προέκυψαν περίπου από το πουθενά.
- Η κατατρόπωση του Τσίπρα και του Σύριζα και του Βαρουφάκη εχθές ήταν δίκαια τιμωρία.
Άργησε κάμποσα χρόνια, αλλά ήρθε. Την κρίσιμη πενταετία 2009-2015 αυτοί και οι όμοιοί τους πήραν το ποτάμι της δίκαιης οργής και αγανάκτησης των Ελλήνων, απομεινάρι του παλιού αντιστασιακού πνεύματος αυτού του λαού, και αντί να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία, δουλειά δύσκολη και οδυνηρή, έταζαν στους ιθαγενείς καθρεφτάκια και γύρευαν να μονομαχήσουν λέει για τα μάτια της Ευρώπης με τον... Σόυμπλε.
Άξιος ο μισθός τους. Εξουθενώθηκαν και μας εξουθένωσαν. Εξέτρεψαν το ποτάμι από την κοίτη της (αυτο)κάθαρσης και το μετέτρεψαν σε βούρκο ταπείνωσης και υποταγής. Η παρωδία του δημοψηφίσματος, η... 17ωρη αντίσταση του Τσίπρα στη Μέρκελ και οι γελοίες τσιριμόνιες του Βαρουφάκη άνοιξαν τον δρόμο διάπλατα όχι απλώς στην παλινόρθωση του παλαιού αμαρτωλού καθεστώτος που έριξε τη χώρα στη χρεοκοπία και την εξαθλίωση. Αλλά στην μονοκρατορία της χειρότερης, της πιο επικίνδυνης και πιο ανενδοίαστης εκδοχής του. Αυτής που πρόσωπό της έχει τον χθεσινό "θριαμβευτή" των εκλογών.
«Σε βυθό πέφτει από βυθό ώσπου δεν ήταν άλλος». Δεκαετίες τώρα επαναλαμβάνουμε τον στίχο του Σολωμού, αναρωτώμενοι αν πιάσαμε επιτέλους πάτο, πάτο πραγματικό. Όμως πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, και ο πάτος αυτός, ο οριστικός, δεν έρχεται. Η επανεκλογή Μητσοτάκη, έτσι πανηγυρική μάλιστα, ένα εγγυάται. Τη συνέχιση της κατακρήμνισης. Αν, ή μάλλον όταν, οι προβλέψεις για το επόμενο παγκόσμιο κραχ επιβεβαιωθούν, εδώ σε μας δεν θα μείνει κολυμπηθρόξυλο.
Άνθρωποι νουνεχείς όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος μάς έχουν προειδοποιήσει. Εις μάτην φυσικά. Τυφλοί τα τ' ώτα, τον τε νουν, τα τ' όμματα, όπως το 2007 επιλέξαμε, τρομάρα μας, τη... σταθερότητα. Και θα τη λουστούμε.
===============================
– Ποια είναι η διαφορά του άρρωστου, που μπορεί να αφήσει ακόμη και την δουλειά του, με του αδιάθετου που θα απουσιάσει μία ή δύο ημέρες;
– Ο πρώτος δεν έχει τη δύναμη και το σθένος επειδή ασθενεί βαριά και ο δεύτερος δεν είναι διαθέσιμος λόγω π.χ. ενός πόνου, αλλά δεν είναι σοβαρά.
– Αυτό συμβαίνει και με τους παραδομένους Έλληνες, που είναι πλέον άρρωστοι από την σάπια διοίκηση, και προσμένουν υπομονετικά τον θάνατό τους, ψηφίζοντας την ίδια συνταγογράφηση του «ιατρού» τους,
ως την μόνη ανεπιβεβαίωτη θεραπεία τους για να παρατείνουν το μαρτύριό τους. Βάλε λίγο την σύνταξη που έγινε βοήθημα με δόσεις, την εξάρτηση της ανεργίας που έγινε επίδομα με δόσεις, το βόλεμα των παιδιών στο δημόσιο που έγινε επίδομα παράτασης ζωής για να βγαίνει το τσιγάρο, αφού εάν δεν κληρονομήσεις ένα σπίτι από τα κορόιδα τους γονείς που το απέκτησαν σε καιρούς μη δημοκρατίας, τα σημερινά παιδιά δεν θα μπορούν να αφήσουν τίποτα στα δικά τους υιοθετημένα από τα «παιδιά ΑΙ» της τεχνητής μήτρας, εκτός από ένα κατοικίδιο που κοστίζει σε διατροφή.
– ...
– Και έτσι η υποτιθέμενη δημοκρατία κατάντησε δημιοκρατία από το ψέμα του κουστουμαρισμένου δημίου σου, όπως κάποτε και η ιστορία πλαστή για να ζεις στο πυκνό συννεφάκι της κενής μνήμης σου, που εύκολα ξεχνά και δύσκολα θυμάται, αφού ο άνθρωπος της πόλης γεννιέται, κοιμάται και πεθαίνει σύμφωνα με το αφήγημα των όρων του νικητή εκ της υποτιθέμενης ειρήνης που σημαίνει Σκλαβιά, αντί Ελευθερίας.
– ...
– Γι’ αυτό μη μου μιλάς πλέον άλλο για «εκλογές», επειδή κατάντησε το εργαλείο χειραγώγησης του σύγχρονου δημιοκρατικού πολίτη καθ’ οδόν προς τον σατανά, που νομίζει ότι κινείται ελεύθερα μέσα στο κλουβί της καθημερινότητάς του, συμφιλιωμένος πλέον με τα στενά (περιθ)όρια της Φυλακής του.
– Εν τω μεταξύ δεν υπήρχαν κομματικοί αντιπρόσωποι στα τμήματα.
– Ξέρεις γιατί;
– Επειδή οι δικαστικοί αντιπρόσωποι είχαν το στικάκι της Singular για να παραποιηθούν τα αποτελέσματα από την πηγή τους κι όχι κατά την διάρκεια της διαδρομής τους. Χρωστούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αδελφούς Εβραίους.
– Και όλα τα συστημικά κόμματα εντός και εκτός του Ξενοβουλίου στο κόλπο, επειδή οι αρχηγοί των παρακολουθούνταν στενά για τα σκάνδαλα, όσο και οι παλιοί που είχαν αποχωρήσει ως «ήρω(ιδ)ες» για να είναι στο μέλλον υπόλογοι, ώστε να μπουν ξανά στην μάχη ως ξεχασμένα ή αδικημένα ταλέντα.
– Γιατί αυτό;
– Επειδή πολιτικός δίχως κουσούρι για να ελέγχεται δεν νοείται. Μη τους τα έβγαζε στην φόρα ο Μήτσος και ο Τάκης και ξεφτιλιστούν τα αρχηγόπουλα!
:
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ αγΕΛΛΑΣ.
Τώρα και σε σφαγή τύπου χαλάλ στο τσιγκέλι του αποικιακού πακιστανικού κρεοπωλείου της γειτονιάς, κρεμασμένη ανάποδα.
================
Ευτυχώς μετά από μια δεκαετία συνετρίβη το αριστερό συνονθύλευμα του εθνομηδενισμού και της μειοδοσίας.
Στην Ελλάδα πρωτεύουσα θέση στη πολιτική κατέχει η
συγκυρία.
Αυτή εκμεταλλεύθηκε ο Συριζα και χάρη στην απόλυτη άγνοια της κοινής γνώμης κυβέρνησε επί 4 χρόνια με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα.
Ο Συριζα ήταν πάντα ένα περιθωριακό κόμμα χωρίς ερείσματα στην ελληνική κοινωνία την οποία κατηγορούσε εμμονικά , εμποτισμένο από φθόνο και μίσος για το γεγονός οτι ήταν οικτρά μειοψηφικό.
Θα επιστρέψει ευτυχώς εκεί που ανήκει.Στο περιθώριο.
Τα bad news είναι οτι καθιερώνεται σιγά σιγά μία μερίδα πολιτικών προσώπων με κύριο χαρακτηριστικό τους την έλλειψη πολιτικής παιδείας και την παντελή απουσία ιδεολογικής συγκρότησης.
Το πολιτικό μήνυμα αφορά τη καλύτερη διαχείριση.
Ενώ εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται λογικό και πραγματιστικό, υποκρύπτει την ένδεια ουσιαστικού πολιτικού προτάγματος.
Δεν είναι τυχαίο οτι στη προεκλογική περίοδο απουσίασε η τοποθέτηση επί καίριων πολιτικών ζητημάτων.
Φιλοτεχνείται τεχνηέντως μέσω επικοινωνιακών διαύλων ένα προφίλ ορισμένων ανθρώπων απολίτικων δήθεν τεχνοκρατών που δεν αντιλαμβάνονται τα διακυβεύματα των καιρών όμως παραταύτα απολαμβάνουν περίσσια στήριξη.
Αυτό το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό στερείται ειδικού βάρους.Στηρίζεται στην βέλτιστη επικοινωνία και στην υπερδιόγκωση των στοιχειωδών που παρουσιάζονται ως τρομερά επιτεύγματα στην Ελλάδα.
Το χαρακτηρίζει μια υποτιθέμενη μετριοπάθεια και η αποφυγή οποιασδήποτε θέσης-λάθους που θα το τοποθετήσει στο μάτι του κυκλώνα..
Αυτός ο "νέος πολιτικός πολιτισμός" δεν ενέχει πολιτική ουσία.
Στηρίζεται σε πήλινα πόδια και κυρίως στη κόπωση του εκλογικού σώματος που δεν αντέχει άλλες παλινωδίες ενώ προσπαθεί να ανακάμψει απ τη δεκαετή πολλαπλή κρίση.
Όταν δεν θα έχει να αντιπαρατεθεί με το παρωχημένο περιθωριακό μοντέλο αλλά θα αναμετράται με τις πραγματικές παθογένειες πλέον εκεί θα φανεί η γύμνια του.
Τα bad news συνοψίζονται στο εξής:
Αλλάζουμε ως χώρα πολύ αργά και περιμένουμε την ευνοϊκή συγκυρία γ αυτό.
===================
Afroditi Manou
Οι εκλογές ΚΑΙ στην Ελλάδα, δείχνουν κατά τη γνώμη μου, ότι ο 200ετής κύκλος της κομματοκρατίας, φτάνει στο τέλος του. Δεξιά, Αριστερά και Κέντρο, δεν έχουν πια
λόγο ύπαρξης, αφού έκλεισαν τον ιστορικό τους κύκλο με τον περασμένο αιώνα.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, δεν παρουσιάζουν ουσιαστικές διαφορές στην πολιτική τους από τον κρατούντα νεοφιλελευθερισμό και θα υπάρχουν, όπως και το ΚΚΕ, μέχρι και ο τελευταίος πολίτης να συνειδητοποιήσει, ότι η δυσανάλογη εκτίναξη της τεχνολογίας και η ιδιοκτησία της από την παγκόσμια πλουτοκρατία με τις τερατώδεις ανισότητες που δημιουργούν, δεν αντιμετωπίζονται με ιδεολογίες και πρακτικές του 19ου αιώνα.
Πολλοί, αναφερόμενοι στα 3 πρώτα κόμματα, τα αποκαλούν ήδη, ενιαίο κόμμα.
Ο άλλος πόλος, δείχνει να μην έχει δημιουργηθεί ακόμα, στην πατρίδα μας.
Το νέο σκηνικό στην Ευρώπη οδηγεί, ή στην ασύδοτη παγκοσμιοποίηση από τη μία μεριά, ή σε μία παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας και της διακίνησης, που διατηρεί σαν βάση τα εθνικά κράτη με τον πολιτισμό τους, με τους δεσμούς και τη συνοχή τους, με τις γεωπολιτικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητές τους και δυνατότητες ανάπτυξης.
Γι' αυτό και τα στρατόπεδα (και όχι πλέον κόμματα) όπως δείχνουν τα πράγματα γενικότερα στην Ευρώπη, τείνουν να γίνουν δύο και σ' αυτά, θα πηγαινοέρχονται οι αργοπορημένοι στην αντίληψή τους πολίτες, υβρίζοντας αλλήλους ακροδεξιούς και ακροαριστερούς δημιουργώντας "ανίερες" αλλά απόλυτα φυσιολογικές συμμαχίες μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων και όχι ιδεολογιών και προκαταλήψεων.
Αν αυτή η μάχη κερδηθεί, τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε για το μέλλον.
Την Ελευθερία.
Και τη Δημοκρατία ...
Πρώτες σκέψεις, μετά το δεύτερο τσάι της ημέρας.
Πάω στη λαϊκή για μπανάνες, ντομάτες και αμύγδαλα Βόλου και επιστρέφω να διαβάσω τις δικές σας σκέψεις.
Μπονζούρ, μεζ αμούρ ...
Κυβέρνηση έχουμε, αντιπολίτευση δεν έχουμε, είπε εύστοχα το πρωί ο Γιώργος Σαχίνης.
Ας γίνουμε τουλάχιστον όλοι μαζί αντιπολίτευση, στα σχέδια όσων (αν, ο μη γένοιτο) θελήσουν να μοιράσουν την Πατρίδα μας.
Σάς αγαπώ, ό,τι κι αν ψηφίσατε, αλλά τα μάτια μας χίλια δεκατέσσερα στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο ...
Στη φωτογραφία, τι άλλο;
Το Καστελλόριζό μας
=======================
ΟΚ, δεν έγινε νοθεία και αυτοί που τα σκέφτονται αυτά είναι ψεκασμένοι. Για να δούμε κάτι που έγινε σίγουρα όμως και δεν έχει ανοίξει μύτη.
Οι δημοσκοπήσεις
λοιπόν έδειχναν μικρή διαφορά ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. 6 με 7%. Διαφορά που και έδινε αέρα νίκης στη ΝΔ, αλλά και που δημιουργούσε πόλωση, ώστε να πάει ο τρομοκρατημένος ψηφοφόρος να ψηφίσει ΝΔ, για να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πέντε μέρες πριν τις εκλογές βγαίνει στη δημοσιότητα μία δημοσκόπηση της Euractiv που τάχα μου είχε κάνει μία πολυεθνική, που έδινε τη διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στο 0,5 τοις εκατό. Τρόμος στο εκλογικό σώμα.
Στο μεταξύ σύμφωνα με την ομολογία των ίδιων των εταιριών η διαφορά είχε παγιωθεί ΗΔΗ στο 20%, αλλά ΔΕΝ το έλεγαν, ακούστε γιατί. Γιατί λέει είχαν μετατραυματικό σοκ από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις πιέσεις που δέχονταν από αυτόν (!!!!!!!). Πολύ πειστικό.
Ψεύδονταν λοιπόν ασυστόλως σε όλη την προεκλογική περίοδο, διαδίδοντας πειραγμένα νούμερα και ψευδείς πληροφορίες προκειμένου να παραπλανήσουν το εκλογικό σώμα ότι κινδυνεύει να βρεθεί με κυβέρνηση Ζαίων. Κάτι που οδήγησε ψηφοφόρους να ρίξουν στη ΝΔ ψήφους που πιθανόν να μην έπαιρνε.
Στο διά ταύτα τώρα.
Ο Μαύρος της MRB ομολογεί μία ημέρα μετά τις εκλογές για διάδοση ψευδών στοιχείων εν γνώση τους, γιατί γνώριζαν τη διαφορά των 20 μονάδων, αλλά δεν το έλεγαν και έδιναν άλλα νούμερα.
Αυτό περνάει απαρατήρητο, σαν να μην έχει συμβεί, ενώ πρόκειται για ξεκάθαρη χειραγώγηση.
Η ΝΔ αγγίζει με μαγικό τρόπο το 42%, γιατί ο κόσμος δεν θέλει κυβέρνηση Ζαίων.
Πείτε μου τώρα ότι και αυτό δεν έχει γίνει και ότι οι εισαγγελείς της χώρας είναι σε διακοπές και δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι παίχτηκε.
Σχόλια