Π. Ήφαιστος, Συμμαχίες και συμμαχικές σχέσεις: Μαθήματα για την Ελλάδα. Το πολυπολικό πλέον διεθνές σύστημα
Μεταψυχροπολεμική εποχή και η ρευστότητα των στρατηγικών σχέσεων μετά τον πόλεμο της Ουκρανίας
Προχωρώντας βαθύτερα στον 21ο αιώνα και καθώς το πολυπολικό διεθνές σύστημα ωριμάζει οι διεθνείς σχέσεις είναι πολύ πιο ρευστές σε σύγκριση με τον Ψυχρό Πόλεμο. Παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος της Ουκρανίας επιτάχυνε τις συμμαχικές ανακατατάξεις και τις ανακατανομές ρόλων, οι εξελίξεις αυτές ήταν αναμενόμενες και τα αίτια εξετάζονταν συχνά και πυκνά από σημαίνοντες επιστήμονες της στρατηγικής ανάλυσης Θουκυδίδειων προδιαγραφών. Συχνά υπογραμμιζόταν ότι όταν λαμβάνουν χώρα μεγάλες ανακατανομές ισχύος οι εναλλαγές συμμαχιών επιταχύνονται. Ότι επίσης όσα κράτη κοιμούνται τον ύπνο τον αξύπνητο της «ανθόσπαρτης παγκοσμιοποίησης» μοιραία υπόκεινται βλάβες ή και να εκμηδενίζονται. Ήδη και ολοφάνερα οι διαρκείς συμμαχικές συγκλίσεις και ελιγμοί είναι μεν φαινομενικά εφήμεροι αλλά ανάλογα με τις εξελίξεις είναι βαθύτερων και μακροχρόνιων προεκτάσεων. Εξ ου και στο επίκεντρο των συζητήσεων είναι εξελίξεις που προγενέστερα κάποιοι θεωρούσαν αδιανόητες,. Όπως για παράδειγμα οι σχέσεις Κίνας-Ρωσίας, Ρωσίας-Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Κίνας, Ιράν. Τίποτα δεν αποκλείεται, επαναπροσδιορίζονται οι πλανητικές και περιφερειακές ισορροπίες και η Δυτική Ευρώπη εισήλθε σε μετάβαση με το Γερμανικό ζήτημα στο επίκεντρο, το οποίο εν τούτοις ελάχιστα συζητείται.
Τα διαμορφωτικά κριτήρια και παράγοντες των εναλλαγών συμμαχιών καμιά σχέση δεν έχουν με συναισθηματισμούς, φιλίες, χορούς και τραγούδια. Για τα βιώσιμα κράτη εντός του ανελέητα ανταγωνιστικού και συγκρουσιακού κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος είναι πρωτίστως κριτήρια ισχύος, ανακατανομών ισχύος και συμφερόντων, γεωπολιτικά κριτήρια μονιμότερου χαρακτήρα, απειλές και ανάγκες της αποτροπής με εξωτερικές εξισορροπήσεις και για τα λιγότερο ισχυρά κράτη εκτιμήσεις για το πώς εξελίσσονται οι σχέσεις των ηγεμονικών δυνάμεων.
Σχόλια