Ζωή Μαυρουδή
Δεν έχουμε εκτροχιαστεί. Όλα εξελίσσονται ομαλώς. Δεν #ζούμε_από_τύχη, όπως λέει το χάσταγκ του πένθους μας. Αντιθέτως, #πεθαίνουμε_σύμφωνα_με_το_σχέδιο.
Tις τελευταίες τρεις μέρες του εθνικού μας πένθους, έχει γίνει viral μια εικόνα σχεδιασμένη από την ομάδα Beetroot Design που δείχνει τις λευκές λωρίδες της ελληνικής σημαίας κομματιασμένες. Η εικόνα αναπαριστά καλαίσθητα τις αποτρόπαιες αεροφωτογραφίες από τα Τέμπη, και συμβολοποιεί την Ελλάδα ως χώρα εκτροχιασμένη, μια χώρα-ατύχημα με ένα κράτος στραβό. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Το κράτος φυσικά είναι στραβό για πολλούς λόγους. Καταρχάς, γιατί κηρύσσει εθνικό πένθος για ένα δυστύχημα στο επίσημο δίκτυο μεταφορών, όταν εδώ και χρόνια εφαρμόζει τακτικές «επαναπροώθησης» που οδηγούν στο θάνατο πρόσφυγες που ταξιδεύουν και αυτοί στην εθνική μας (θαλάσσια) επικράτεια. Αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι δεν νόμιζαν πως θα φτάσουν στον προορισμό τους με ασφάλεια. Πέθαναν όμως στο όνομα της εθνικής μας ασφάλειας και ευρωπαϊκής πορείας και κάποια στιγμή πρέπει να τους θρηνήσουμε ισότιμα.
Η προαναγγελθείσα σιδηροδρομική καταστροφή στα Τέμπη (η λέξη «καταστροφή» περιγράφει νομίζω καλύτερα το γεγονός από την λυτρωτική «τραγωδία») δεν οφείλεται όμως σε κάποιο εκτροχιασμό του κράτους. Το να έχεις εξάλλου νεκρούς σε σιδηροδρομικό δίκτυο χωρίς σήμανση και επαρκή αριθμό έμπειρων εργαζόμενων, είναι τόσο «ατύχημα», όσο το να πέσει αεροσκάφος σε διάδρομο χωρίς φωτισμό με έναν άνθρωπο μόνο του στον πύργο ελέγχου.
Οι μέχρι στιγμής 57 αναγνωρισμένοι νεκροί της γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη δεν σκοτώθηκαν σε ατύχημα λοιπόν, ούτε αυτοί, αλλά σε μαθηματική εξίσωση. Η εξίσωση περιγράφει τη θνησιμότητα των πολλών σε ένα συγκεκριμένο σύστημα που ονομάζεται νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός των διαπλεκόμενων συμφερόντων, όπου μνημόνια και διαχρονικές πολιτικές λιτότητας επιβάλλουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με γνώμονα το κέρδος των λίγων. Ενώ ακούμε για τον σταθμάρχη που ξέχασε να γυρίσει ένα κλειδί στις ράγες, δεν ακούμε για όσα δεκάδες χέρια αντάλλαζαν χειραψίες εδώ και χρόνια σε διοικητικά συμβούλια και έβαζαν υπογραφές σε απολύσεις και συμφωνίες «εξυγίανσης». Αυτές οι αποφάσεις γιατί πάρθηκαν; Μήπως γιατί «Δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος» (ΤΙΝΑ); Ή μήπως γιατί, όπως λέει και ο Τραγωδός, «τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ᾽ ἐσθλὸν τῷδ᾽ ἔμμεν’ ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν» [Αντιγόνη στ. 622-4]; Καμία σχέση. Κανένας θεός δεν συσκότισε τα μυαλά των υπεύθυνων. Υπήρχε πάντα εναλλακτικός δρόμος. Πολύ απλά, οι άριστοι και οι συν αυτοίς δεν κάνουν «ανθρώπινα λάθη», κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Αυτές τις ώρες ας λέμε πάλι καλά που δεν έχει βγει κάποιο κυβερνητικό στέλεχος να ρίξει το φταίξιμο στους επιβάτες και τους εργαζόμενους των δυο τρένων, όπως κάνουν για τους πρόσφυγες, όπως έκαναν για δεκαετίες οι ιδεολογικοί τους συγγενείς για τα 97 θύματα του Χίλσμπορο.
Προς το παρόν τα στελέχη της κυβέρνησης είναι φειδωλά σε δηλώσεις, μάλλον γιατί ακούνε τους επικοινωνιακούς συμβούλους τους, σε αντίθεση ίσως με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που (διακόπτοντας τα σωστικά συνεργεία για το δικό της ευτελές σόου) έριξε ως φόρο τιμής στους νεκρούς χύμα λουλούδια μέσα σε καμένα βαγόνια, σαν να πέταγε σκουπίδια σε κάδο.
Θα ακούσουμε πολλά όμως τους επόμενους μήνες για τις αποφάσεις που προηγήθηκαν της καταστροφής, όπως η αγορά προβληματικών ιταλικών τρένων. Όμως ξέρουμε ότι και τα «πιο ασφαλή αεροπλάνα στον κόσμο» Boeing πέφτουν και ξαναπέφτουν όταν οι μάνατζερ φροντίζουν για την ασφάλεια των shareholders και τα κράτη εξυπηρετούν τα κέρδη των πολυεθνικών. Τα ατυχήματα στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό είναι πολιτικά γεγονότα και το να μην σχολιάζεις αυτό, το προφανές, αλλά να μιλάς μόνο για ανθρώπινους παράγοντες και διεθνή επιστημονικά στάνταρ, είναι σαν να κάνεις το σταθμάρχη στην έρημο.
Δεν έχουμε εκτροχιαστεί λοιπόν. Το κράτος μας λειτουργεί όπως πρέπει στο σύστημα που υιοθέτησε και οι λευκές λωρίδες της σημαίας είναι ολοκληρωμένες και παράλληλες. Όλα εξελίσσονται ομαλώς. Δεν #ζούμε_από_τύχη, όπως λέει το χάσταγκ του πένθους μας. Αντιθέτως, #πεθαίνουμε_σύμφωνα _με_το_σχέδιο.
========
Σχόλια