Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι πού θα φτάσει αυτή η εξέργεση. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη κοινωνική σύγκρουση στην οποία μια κατηγορία του πληθυσμού υπερασπίζει τα συμφέροντά της αλλά για μια εξέγερση που διαπερνά ολόκληρη την κοινωνία. Η ραγδαία μεταπολεμική ανάπτυξη άρχισε σταδιακά μετά την δεκαετία του 80 να δέχεται βίαια σοκ απαιτώντας από όσους πραγματικά εργάζονται διαρκώς περισσότερες θυσίες χωρίς τίποτα να βελτιώνεται, το αντίθετο μάλιστα. Η πανδημία κι έπειτα ο πληθωρισμός χωρίς ταυτόχρονη αύξηση των μισθών μοιάζουν με χαριστική βολή σε μια κοινωνία κουρασμένη. Αυτή η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση ήταν, υπό αυτές τις συνθήκες, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, τουλάχιστον για τα δύο τρίτα του πληθυσμού και αυτό που είχαν ανάγκη να φωνάξουν ήταν «Ως εδώ ! Δεν πάει άλλο !». Όταν απέναντι τους η κυβέρνηση μοιάζει να τους λέει «Φώναξε όσο θες ! Θα κουραστείς να φωνάζεις πριν από μας» τότε τα πράματα μόνο στο χειρότερο μπορούν να εξελιχθούν. Το να λές ότι ο «όχλος» δεν έχει καμία νομιμότητα, δηλαδή ότι μετά τις εκλογές ο λαός δεν έχει τίποτε να πει, ενώ έχεις απέναντι σου τόσο μαζικές διαδηλώσεις ρίχνεις λάδι στην φωτιά. Προφανώς και η κυβέρνηση δεν πρέπει να δείξει καμμία επιείκεια απέναντι στους συνηθισμένους μπαχαλάκηδες και τους επαγγελματίες της διαμαρτυρίας τους οποίος λίγο ενδιαφέρουν οι συντάξεις και καμία σχέση δεν έχουν με λαικά στρώματα και προλεταριάτο. Ενας λόγος παραπάνω όμως για να μην διαρκέσει παραπάνω αυτή η ένταση γιατί ακριβώς αυτή η ένταση ευνοεί αυτούς που θέλουν να επενδύσουν πάνω στα σπιράλ της βίας. Η βία είναι ένα φαινόμενο μιμητικό, που παίρνει διαστάσεις επιδημίας και μπορεί να παρασύρει και τους πιο φιλήσυχους και ειρηνικούς πολίτες.
Αυτό που πρέπει να πάψουμε να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε είναι ότι η αντιπροσωπευτική μας δημοκρατία δεν μπορεί πια να επικαλείται τον κυρίαρχο λαό. Εδώ και σαράντα χρόνια όλο το πολιτικό σύστημα, όλα τα κόμματα και οι παρατάξεις βάλαμε το λιθαράκι μας σε αυτό. Βλέπουμε τι γίνεται με την τεράστια αποχή στις εκλογές. Τις τελευταίες εκλογές όσοι ψήφισαν ψήφισαν πάλι για να μην βγει η Λεπέν. Ολο αυτό δεν μπορεί να μας πάει και πολύ μακριά.
Henri Guaino
Τέως Υπουργός και στενός σύμβουλος του Προέδρου Σαρκοζί
Le Figaro
27/3/23
Via Babis Georges Petrakis
-----------------------------------------
Maria Denaxa

Το μόνο που γνωρίζω είναι πως άνοιξε ο ασκός του Αιόλου.
Πάμε μέρα με την ημέρα. Οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι Γάλλοι δεν απορρίπτουν μαζικά μόνο μια μεταρρύθμιση. Απορρίπτουν επίσης και μια προσωπικότητα, έναν αδίστακτο κι ανήθικο τρόπο διακυβέρνησης, μια σκληρή πολιτική γραμμή κι ένα διεφθαρμένο σύστημα ηγεσίας, που πάει ενάντια στα συμφέροντα τους και στην εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος για τα παιδιά τους.
------------------------





Σχόλια