Το να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή λέγεται πολιτική. Το να μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή λέγεται Ιστορία.
Το βράδυ μετά την αναρρίχηση στην Βαράσοβα ξανασταθήκαμε πάλι μπροστά στο άγαλμα του Λόρδου Μπάιρον. Πριν από σχεδόν διακόσια χρόνια ο Άγγλος ποιητής πρόσφερε τη ζωή του, τους στίχους του και την περιουσία του στην Ελλάδα. Πέθανε στο πλάι των εξεγερμένων τον Απρίλιο του 1824 στο πολιορκημένο από τους Τούρκους Μεσολόγγι. Ο απελευθερωτικός πόλεμος κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε ξεκινήσει το 1821. Στην Ευρώπη ο θάνατος του Μπάιρον σκόρπισε συγκίνηση. Ο Ντελακρουά, ο Γκαίτε, ο Ουγκό, ο Ροσίνι, ο Μπερλιόζ, ο Λαμαρτίν πήραν μέρος στο φιλελληνικό κίνημα. Η κοινή γνώμη αφουγκράστηκε τα τραγούδια της ελευθερίας και πίεσε τις κυβερνήσεις να δράσουν. Ρώσοι, Γάλλοι και Άγγλοι έστειλαν στρατεύματα για να βοηθήσουν τους Έλληνες να απαλλάξουν τα νησιά τους από τους μιναρέδες.
Έναν αιώνα μετά η Τουρκία του 2023 ξεκίνησε πάλι τις επιδρομές, αυτή την φορά στην ανατολική της πλευρά. Μεταξύ δύο σεισμών ο Ερντογάν επιτίθεται στους Κούρδους κι έπειτα στους Αρμένιους. Φαντάζεται τον εαυτό του νέο σουλτάνο.
Οι εποχές έχουν αλλάξει. Στην αρχή ήταν ο Λόγος και ο Λόγος έγινε σάρκα. Στην κατακλυσμένη όμως από οθόνες εποχή μας ο Λόγος έγινε σπάνιος. Πλέον οι λέξεις δεν μπορούν να αλλάξουν την πορεία του κόσμου. Σήμερα οι ποιητές δεν μπορούν να ταρακουνήσουν την ιστορία ! Στις αρχές της χρονιάς λίγοι αφελείς ονειροπόλοι, φίλοι των Αρμενίων συγχαίραμε τους εαυτούς μας που στρέψαμε την προσοχή του Εμανουέλ Μακρόν στην μοίρα της Αρμενίας. Ο πρόεδρος είπε ότι δεν ήθελε να «εγκαταλείψει» τη χώρα που δέχτηκε επίθεση από το Αζερμπαϊτζάν το 2020.
Ο Φραγκίσκος, ο ιησουίτης πάπας από τις πάμπας της Αργεντινής αδιαφόρησε για το μικρό χριστιανικό θύλακα στις πύλες της Ανατολής. Απασχολημένος με την μοίρα των μεταναστών γιατί να νοιαστεί για εκείνους που σκοπεύουν να μείνουν εκεί που ήταν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια ;
Ο Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε τότε να δει τον εαυτό του ως νέο Μπάιρον. Είχε την ευκαιρία. Με μια ομιλία που θα είχε καρδιά και μυαλό εκεί στα σύνορα του πολιορκημένου Ναγκόρνο-Καραμπάχ, θα απευθυνόταν στον κόσμο, δηλαδή στην Ιστορία. Η ομιλία θα έμενε στις μνήμες. Θα έλεγαν : κάποιος καταδίκασε την ατιμωρησία των νταήδων. Αλλά τα ανώτερα συμφέροντα του κράτους (raison d’État) που είναι πάντα η δικαιολογία των μεγάλων δεν το επέτρεψαν. "Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, πρέπει να περιμένουμε την ευκαιρία."Και το ταξίδι δεν έγινε. To κάλεσμα δεν ακούστηκε. Η Ιστορία δεν ταρακουνήθηκε.
Το να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή λέγεται πολιτική. Το να μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή λέγεται Ιστορία.
Sylvain Tesson
Le Point
23/3/23
Σχόλια