Jean-François Colosimo
Le Figaro : Γιατί μας εξέπληξε η επιστροφή του πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος πριν από ένα χρόνο;
Jean-Francois Colosimo : Επιστροφή του πολέμου, επιστροφή της θρησκείας, επιστροφή του τραγικού… Όλες αυτές οι υποτιθέμενες αναζωπυρώσεις είναι απατηλές. Προκύπτουν απλώς από την τάση μας να ξεχνάμε. Μέχρι το 1989, ο διπολικός παγετώνας απαγόρευε οποιαδήποτε ανοιχτή σύγκρουση στην Ευρώπη. Το 1991, η ΕΣΣΔ κατέρρευσε χωρίς να χυθεί αίμα. Θέλαμε να πιστεύουμε στην «χαρούμενη παγκοσμιοποίηση». Ωστόσο, το ίδιο έτος 1991, ξαναρχίζει ο περιφερειακός πόλεμος των Βαλκανίων, που είχε παγώσει υπό τον Τίτο. Ξεσπά σε αυτή τη νεκρή ζώνη που είναι η Κράινα της Κροατίας κατοικούμενη από Σέρβους. Το όνομα "Ukraina" γαλλιστί "Ukraine", προέρχεται από την ίδια σλαβική ρίζα, kraj, που σημαίνει "σύνορα" και αναφέρεται στο χιλιετές ρήγμα που από την αντιπαράθεση των απογόνων του Καρλομάγνου και των Βυζαντινών για τον ευαγγελισμό των Σλάβων, χωρίζει τη δυτική και την ανατολική πλευρά της Γηραιάς Ηπείρου. Εκτείνεται από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο και έχει ως επίκεντρο το Κίεβο. Η εθνοθρησκευτική μανία που έπληξε την πρώην Γιουγκοσλαβία επί δέκα χρόνια ανήγγελε ήδη την θεολογικοπολιτική αποκάλυψη που θα πυροδοτήσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν δύο δεκαετίες αργότερα.
Ήταν λοιπόν προβλέψιμη η εισβολή στην Ουκρανία ;
Ας πούμε μάλλον ότι είναι μέρος μιας αντίδρασης που απλώς καθυστέρησε. Το 1991 θέλαμε να πιστεύουμε στο «τέλος της ιστορίας». Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι πίσω μας θέλαμε να πιστεύουμε. Λάθος ! Επέμενε σιωπηρά ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσιγκτον. Από το 1994, υπό τον Μπόρις Γέλτσιν ο Εβγένι Πριμακόφ αναγόρευε την δυτική συμμαχία ως τον κύριο εχθρό της Ρωσίας και, για να την παρακάμψει, ξεκίνησε μια προσέγγιση με την Κίνα. Ήδη από το 1997, υπό τον Μπιλ Κλίντον, ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι όριζε την Κίνα ως τον μελλοντικό μεγάλο αντίπαλο και ζητούσε την ενίσχυση του δυτικού συμφώνου με μοχλό την αποδυνάμωση της Ρωσίας. Αυτά τα δύο στρατηγικά δόγματα του τριγωνισμού τοποθετούν έτσι την Ουκρανία στο κέντρο της σκακιέρας. Γιατί χωρίς το Κίεβο η Μόσχα δεν είναι πλέον μεγάλη δύναμη. Ωστόσο από το 1991, ο ρωσικός αυτοκρατορικός παλινορθωτισμός και η ουκρανική εθνική αναβίωση αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον. Ο φόβος του αργού θανάτου και ο φόβος της ασφυξίας έρχονται αντιμέτωποι. Μόνο που η πνοή της ελευθερίας αρχίζει να αναζωογονεί την Ουκρανία και το δηλητήριο του ολοκληρωτισμού συνεχίζει να εμποτίζει την Ρωσία.
Μπορεί η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά να θεωρηθεί παράγοντας για την έναρξη του πολέμου;
Σε καμμία περίπτωση ! Είναι το επιχείρημα των προπαγανδιστών του Κρεμλίνου και των χρήσιμων ηλιθίων τους. Για είκοσι χρόνια, παρά τον οικονομικό λιλιπουτισμό της λεηλατημένης Ρωσίας, ο Πούτιν κατάφερνε περισσότερα πλήγματα από όσα δέχτηκε. Ενδυναμωμένος από τις αδυναμίες μας κέρδιζε πόντους στο πλανητικό παιχνίδι. Στην Υπερδνειστερία, στην Τσετσενία, στη Γεωργία, στην Κριμαία, στο Ντονμπάς, επαναλαμβάνοντας την ρωσική αποικιοκρατία των ακριτικών περιοχών. Στη Συρία, στη Λιβύη, στο Μάλι αναπαράγοντας από μακριά τον σοβιετικό επεκτατισμό. Αλλά εισβάλλοντας στην Ουκρανία, παραβιάζει τους κανόνες του παιχνιδιού και αυτό με κίνδυνο να κλονίσει την εξουσία του και το καθεστώς του. Γιατί ? Δεν χρειάζεται να εξετάσετε τον εγκέφαλό του. Απλά δείτε το DNA του. Είναι αυτό του ολοκληρωτικού ζευγαρώματος μεταξύ ιδεολογίας και εγκλήματος.
Επιμένετε σε αυτή την ολοκληρωτική διάσταση. Πώς την εξηγείτε ;
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι απαρηγόρητος για την απώλεια της ΕΣΣΔ, της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Με άλλα λόγια της μεγαλύτερης, ισχυρότερης, πιο αιματηρής αυτοκρατορίας που γνώρισε η Ιστορία, της μόνης που δεν έφερε καν την ονομασία αυτοκρατορία αλλά έφερε ένα αφηρημένο, προγραμματικό και ηγεμονικό αρκτικόλεξο (Ενωση Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών). Από δειλία, από "προοδευτικότητα", από αδράνεια δεν πραγματοποιήσαμε ποτέ την Νυρεμβέργη του κομμουνισμού. Η κινητήρια δύναμη του μαρξισμού-λενινισμού είναι η ταξική πάλη, η πάλη των λαών, η τελική μάχη για την τελική νίκη. Καύσιμο της η αντιπαλότητα, η εχθρότητα, το μίσος. Οταν τελειώσει ο κύκλος των κατακτήσεων από την ΕΣΣΔ πέφτει και το τείχος του Βερολίνου. Ο Πούτιν όμως επανεξοπλίζεται, επανακινητοποιείται και αντεπιτίθεται. Επαναφέρει τον κύκλο των μαζικών δολοφονιών του 20ου αιώνα με ένα θεολογικού αποκαλυπτικού χαρακτήρα αναβάπτισμα σφαγών.
Και πώς, κατά τη γνώμη σας, αναδεικνύεται αυτός ο νεοολοκληρωτισμός ;
Στην εκ νέου σοβιετοποιημένη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, απέραντο εργοστάσιο ψεμάτων, οι άνθρωποι λοβοτομούνται, η γλώσσα παραμορφώνεται, η αντιπολίτευση φυλακίζεται, η τέχνη εξορίζεται, η θρησκεία γίνεται πρόσχημα για εκμετάλλευση. Η μνήμη των Γκουλάγκ διαγράφεται υπέρ του εορτασμού του «Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου», αυτό το τυπικά σταλινικό οξύμωρο. Κάθε 9 Μαΐου, οι Ρώσοι παρελαύνουν σε πομπή κουβαλώντας επιδεικτικά τη φωτογραφία των εξαφανισμένων τους κατά τη σφαγή του 1941-1945. Ενώ οι εξαφανισμένοι τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης παραμένουν καταδικασμένοι σε συλλογική αμνησία. Μέσω αυτής της νεκρώσιμης παρέλασης γίνεται η μετάγγιση του χυμένου αίματος, η ανύψωση της υποτιθέμενης αρχέγονης θυσίας. Λίγο πριν τα στρατεύματα εισέλθουν στην Ουκρανία, το Κρεμλίνο έκλεισε το Memorial, την οργάνωση που συνέλεγε στοιχεία και αρχεία για τα Γκουλάγκ. Πρέπει να εκκαθαρίσουμε τα εγκλήματα του παρελθόντος για να νομιμοποιήσουμε τα εγκλήματα του παρόντος. Το ταριχευμένο πτώμα του Λένιν ζει ξανά.
Αφού αναφέρετε τον όρο, είναι και αυτός ο πόλεμος θρησκευτικός πόλεμος ;
Κατά κάποιο τρόπο, ναι. Το βλέπουμε με τον Πατριάρχη Κύριλλο που ευλογεί τους ομαδικούς τάφους με την «επανένωση του ρωσικού κόσμου». Δαιμονιστικά πράγματα ! Μετά το 1991 οι ιεράρχες της Εκκλησίας που μαρτύρησε υπό τον κομμουνισμό ανανέωσαν την πίστη τους στην KGB η οποία παίρνει την θέση του αποθανόντος Κόμματος. Το μόνο μετασοβιετικό ίδρυμα που καλύπτει την πρώην επικράτεια της ΕΣΣΔ, το Πατριαρχείο Μόσχας εξυπηρετεί άνευ όρων τα βασικά έργα του Κρεμλίνου εντός και εκτός Ρωσίας. Ο Κύριλλος δεν είναι μαριονέτα, αλλά συνεργάτης του μαφιόζικου καταδοτισμού που επέβαλε ο Πούτιν. Αυτό το άνευ προηγουμένου καθεστώς είναι η τελική νίκη της Τσέκα, της μυστικής αστυνομίας των μπολσεβίκων που αναβιώνει στην κρατική τρομοκρατία τους. Με έναν υπόγειο τρόπο το μανιχαιστικό δόγμα, του οποίου ο κομμουνισμός ήταν η νεωτεριστική εκδοχή ξεδιπλώνεται και πάλι. Όταν ο Πούτιν υπόσχεται κόλαση στους αντιπάλους του και παράδεισο στους υποτελείς του, όταν ο Κύριλλος δίνει άφεση στους στρατιώτες για τις αμαρτίες τους, όταν ο Πριγκοζίν στρατολογεί δολοφόνους στα σωφρονιστικά ιδρύματα απλώς αναπαραγάγουν το μοντέλο των τζιχαντιστών.
Le Figaro
23/2/23
O Jean-François Colosimo είναι εκδότης και δοκιμιογράφος . Ασπάστηκε την ελληνική ορθοδοξία σε ηλικία 20 ετών και είναι ο επίσημος εκδότης του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως στην Γαλλία. Παρεμβαίνει τακτικά με δημοσιεύσεις και συνεντεύξεις στον δημόσιο διάλογο της χώρας και τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
via
Σχόλια