Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη κι Υποτέλεια”: Ερχεται ένα βιβλίο-σεισμός, του Γιώργου Χαρβαλιά, για τις σχέσεις της Ελλάδας και της Γερμανίας
Ελάχιστα χρόνια μετά την λήξη του πολέμου οι Γερμανοί προσέγγισαν
την Ελλάδα, χωρίς κανένα σύμπλεγμα ενοχής, σε μια λογική
«περασμένα-ξεχασμένα». Αποκαμωμένοι από έναν εμφύλιο πόλεμο, άμεση
απόρροια της ναζιστικής κατοχής, οι Ελληνες πολιτικοί προσπέρασαν την
γερμανική αναίδεια, ψάχνοντας να βρουν τρόπους οικονομικής ανάταξης της
χώρας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Συνέχισαν λοιπόν τις δοσοληψίες με τους Γερμανούς, στη λογική business as usual. Mόνο που η ιστορία ενίοτε παραχαράσσεται ή λησμονείται, αλλά ποτέ δεν παραγράφεται.
Αυτό το «φρεσκάρισμα της μνήμης» επιχειρεί με καθηλωτικό τρόπο το βιβλίο του γνωστού στο κοινό του Hellas Journal, Γιώργου Χαρβαλιά που κυκλοφορεί τις προσεχείς μέρες από τις εκδόσεις ΠΕΔΙΟ με έναν πολυσήμαντο πρόλογο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Στις 350 και πλέον σελίδες του «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια» που συνοδεύονται από πλούσια φωτογραφικά παραρτήματα αναδεικνύονται αθέατες πτυχές των ελληνογερμανικών σχέσεων καθώς και το όργιο παρασκηνιακών πιέσεων προκειμένου διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις να οδηγηθούν σε παραίτηση από τις νόμιμες ελληνικές αξιώσεις για τις πολεμικές αποζημιώσεις.
- Αποκαλύπτεται ακόμη το πραγματικό μέγεθος της απροκάλυπτης ληστείας των κρατικών ταμείων στην διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής που οδήγησε στην πλήρη διάλυση της οικονομίας και την μεταπολεμική δανειακή εξάρτηση της Ελλάδας, όπως την ζήσαμε και στις μέρες μας με τα μνημόνια.
Ο Γιώργος Χαρβαλιάς καταρρίπτει με αφοπλιστικό τρόπο και όλους τους δημοφιλείς αστικούς μύθους για το πρόσωπο της «καλής» δημοκρατικής Γερμανίας που «πληρώνει με συνέπεια τα χρέη της», εργάζεται για το συλλογικό καλό στην Ευρώπη και έχει εγκαταλείψει δια παντός τα ηγεμονικά της οράματα.
Τα φαινόμενα απατούν, εξηγεί. Η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος μπαταχτσής του πολιτισμένου κόσμου. Απέφυγε με μοναδική μαεστρία να πληρώσει τα χρέη της αν και ηττήθηκε δύο φορές σε παγκόσμιους πολέμους που η ίδια προκάλεσε. Και μπορεί το 1945 τα όνειρα για παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία να ναυάγησαν οριστικά, όμως το όραμα και ανεξίτηλο απωθημένο της γερμανικής ελίτ για ηγεμονία στην Ευρώπη δεν πέθανε ποτέ.
Μέσα απ’ τις σελίδες του «Γιαβόλ», τεκμηριώνεται ότι η σημερινή Γερμανία απλά προσάρμοσε τα μέσα για την επίτευξη του στόχου. Συνειδητοποίησε δηλαδή ότι τα σύγχρονα μέσα επιβολής είναι η ισχυρή οικονομία και οι εξαγωγές. Αλλά και η έφεση στην εκβιαστική εκμετάλλευση των οικονομικά ασθενέστερων…
Η Γερμανία πέτυχε τον στόχο της μεθοδικά, παριστάνοντας για αρκετά χρόνια τον «ψόφιο κοριό». Εισήλθε ταπεινά και αθόρυβα στις ευρωπαικές δομές, ανέθεσε σε έναν πρώην Ναζί, πρώτο πρόεδρο της Κομισιόν, να οργανώσει την γραφειοκρατία τους και πολύ γρήγορα υπέσκαψε κάθε έννοια αλληλεγγύης στην φιλοσοφία τους.
Η ιδρυτική συνθήκη της Ρώμης που προσέδιδε μία αίσθηση ισοτιμίας στους Ευρωπαίους εταίρους είναι πλέον κουρελόχαρτο. Σήμερα τα κράτη-μέλη δεν τολμούν ούτε την θερινή ώρα να αποφασίσουν να δεν πάρουν πράσινο φως από το Βερολίνο. Σύντομα το βέτο θα καταργηθεί και τυπικά.
Η αφήγηση του Γιώργου Χαρβαλιά για το χτίσιμο μιας νέας «Pax Germanica» είναι πραγματικά συναρπαστική. Γιατί ξεκινά από το χθες για να εξηγήσει το σήμερα.
Θυμίζει τις λιγότερο γνωστές ή και αποσιωπημένες στιγμές της ιστορίας, από την περίοδο που ο Ρούζβελτ σκεφτόταν να…στειρώσει τους Γερμανούς για να μην επαναλάβουν τα εγκλήματα τους, το σχέδιο Μόργκενταου που προέβλεπε την μετατροπή της ηττημένης Γερμανίας σε απέραντη φάρμα χωρίς δυνατότητες βιομηχανικής παραγωγής, αλλά και την ξαφνική αντιστροφή της εικόνας, όταν το πάνω χέρι στην Ουάσιγκτον πήρε το φιλογερμανικό λόμπι στην κυβέρνηση Τρούμαν:
Τον εξαγνισμό εξπρές δηλαδή της μεταπολεμικής Γερμανίας με την επίκληση της σοβιετικής απειλής και την συνταγή «ληθη χωρίς κάθαρση» που άφησε ανενόχλητους εκατομμύρια εγκληματίες Ναζί ορισμένοι εκ των οποίων στελέχωσαν σε ανώτατες θέσεις την επιτελική διοίκηση της νεοσύστατης ομοσπονδιακής Γερμανίας
Στις σελίδες του «Γιαβόλ» παρελαύνουν αμφιλεγόμενα πρόσωπα όπως του πανούργου Ράινχαρντ Γκέλεν που από στρατηγός του Χίτλερ στο Ανατολικό Μέτωπο κατέληξε επικεφαλής της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας, του αδίστακτου Αντολφ Χόιζιγκερ που από επιτελάρχης της Βέρμαχτ με καραμπινάτα εγκλήματα πολέμου κατέληξε επιτελάρχης του ΝΑΤΟ ή του εντιμότατου Χανς Γκλόμπκε πανίσχυρου προσωπάρχη του Αντενάουερ που όμως υπήρξε και βασικός συνεργάτης του ενορχηστρωτή της «Τελικής Λύσης» για την εξόντωση των Εβραίων, Αντολφ Αιχμαν
- Όμως ένα μεγάλο τμήμα του βιβλίου που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις καταπιάνεται με την ελληνική περίπτωση:
- Την ολική καταστροφή της Ελλάδας από τους Ναζί, την ξαφνική επαναφορά της κανονικότητας στις διμερείς σχέσεις πριν καλά-καλά στεγνώσει το αίμα των αθώων και τις αθέατες όψεις του σύγχρονου δωσιλογισμού που έχουν αφήσει τους Γερμανούς να νουθετούν τις ελληνικές πολιτικές ηγεσίες χωρίς οι ίδιοι να έχουν τιμήσει το χρέος τους.
Η μεταπολεμική μεταχείριση της χώρας μας από την Γερμανία, εξηγεί ο Γιώργος Χαρβαλιάς, συνιστά ένα διαρκές σκάνδαλο. Είναι ίσως η επιτομή της γερμανικής δεσποτείας στην Ευρώπη. Κάποιες μεταπολεμικές πτυχές του είναι λιγότερο γνωστές στους σημερινούς Ελληνες, ενώ άλλες όπως ο οικονομικός στραγγαλισμός και η σύγχρονη αποικιοποίηση μέσω μνημονίων είναι πολύ νωπές ως αναμνήσεις.
Όλα αυτά τα συνδέει με εξαιρετική μαεστρία στις σελίδες του Γιαβόλ ο Γιώργος Χαρβαλιάς, προσφέροντας εκτός από διαπιστώσεις και ουσιαστικές εξηγήσεις.
Αλλά η μεγαλύτερη υπηρεσία του βιβλίου, «ανεκτίμητη» όπως γράφει στον πρόλογο του ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, είναι ότι προτάσσει την γερμανική οφειλή. «Και συνεισφέρει στην θεμελίωση των ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας».
Το βιβλίο του Γ. Χαρβαλιά που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις «Πεδίο» αναμένεται να προκαλέσει ομολογουμένως πολλές συζητήσεις γιατί αναδεικνύει το ζήτημα των ελληνογερμανικών σχέσεων σε μια διάσταση που συχνά παραγνωρίζεται: Προτάσσει το υλικό χρέος για τη βιβλική καταστροφή της χώρας στην Κατοχή που εξακολουθούν να μην αποδίδουν οι Γερμανοί και το ηθικό χρέος των ελληνικών κυβερνήσεων που αποφεύγουν επιμελώς να το διεκδικήσουν…
Σχόλια