Γιατί η γερμανική μεσολάβηση είναι μια πολύ κακή ιδέα: Ο Μουφτής που λάτρεψε ο Χίτλερ… Στο πρόσωπο του Φύρερ βρήκε τον μεγάλο συμπαραστάτη
Μέρος Δεύτερο-Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ, Αθήνα
Το Ισλάμ αντιμετωπιζόταν με συμπάθεια και στην Γερμανία του Μεσοπολέμου.
Το μεγαλοπρεπές τζαμί Wilmersdorf που κατασκευάστηκε σε μία συνοικία
του νοτιοδυτικού Βερολίνου την δεκαετία του 1920 και εξακολουθεί να
υπάρχει μέχρι σήμερα, εκτός από κέντρο θρησκευτικής κατήχησης έγινε
και τόπος ανταλλαγής απόψεων για τους Γερμανούς οριενταλιστές που
έψαχναν εναλλακτικές κοσμοθεωρίες. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Εκατοντάδες ασπάστηκαν την ισλαμική θρησκεία που είχε γίνει ένα είδος μόδας μεταξύ «μυημένων», κάτι σαν τον Βουδισμό στην Καλιφόρνια, την δεκαετία του 70.
Η ταυτόχρονη επιρροή του τουρκικού παράγοντα στην γερμανική πρωτεύουσα ήταν εξίσου σημαντική. Ας μην ξεχνάμε ότι στο Βερολίνο βρήκαν καταφύγιο πολλοί Τούρκοι εθνικιστές, ανάμεσα τους και πρωταγωνιστές της Επανάστασης των Νεότουρκων, μετά την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Αρχικά ο Χίτλερ στο βιβλίο του ο «Αγών» μου, είχε χαρακτηρίσει συλλήβδην όλους τους μουσουλμάνους του Τρίτου Κόσμου που πάλευαν να αποτινάξουν την αγγλο-γαλλική αποικιακή κατοχή, «υπανθρώπους» που δεν αξίζουν την αλληλεγγύη των Γερμανών γιατί είναι φυλετικά κατώτεροι.
- Τα πράγματα όμως άρχιζαν να αλλάζουν μόλις οι Ναζί κατέλαβαν την εξουσία και έπρεπε να αποκτήσουν παγκόσμια ερείσματα. Τότε συνειδητοποίησαν ότι μπορούν να εργαλειοποιήσουν το μαχητικό Ισλάμ για να εξυπηρετήσουν στρατιωτικούς στόχους, όπως ακριβώς έκανε ο Κάιζερ υπό την καθοδήγηση του διπλωματικού του συμβούλου, βαρόνου Oppenheim.
Στην πορεία ο Χίτλερ προσπάθησε να εκμεταλλευθεί τους ισχυρούς δεσμούς με την Τουρκία και τον Αραβικό κόσμο κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το απίθανο είναι ότι άρχισε να βλέπει και το Ισλάμ με διαφορετικό μάτι. Κουβεντιάζοντας με τον Χίμλερ, τον επικεφαλής των Ες-Ες που μισούσε τον Καθολικισμό και διακήρυσσε δημόσια ότι η μουσουλμανική θρησκεία ήταν ιδεώδης για αφοσιωμένους πολεμιστές, άρχισε να ζυμώνεται έντονα με αυτές τις ιδέες.
Κάπως έτσι η σβάστικα αγκάλιασε την ημισέληνο. Ηδη από την εποχή της θέσπισης των ρατσιστικών νόμων της Νυρεμβέργης, το 1935, η χρήση του όρου «αντισημιτισμός» άρχισε να αποφεύγεται. Η νέα εντολή του ναζιστικού υπουργείου προπαγάνδας ήταν να γίνεται αναφορά μόνο σε Εβραίους. Οι Αραβες ήταν επίσης σημιτικό φύλο και θα μπορούσαν να το εισπράξουν στραβά…
Όμως μουσουλμάνοι δεν ήταν μόνο οι Αραβες. Πρώτοι έσπευσαν να ζητήσουν διευκρινίσεις οι Τούρκοι με διάβημα της πρεσβείας τους στο Βερολίνο. Ηθελαν να βεβαιωθούν ότι οι ρατσιστικές διακρίσεις δεν εφαρμοστούν εις βάρος ομοεθνών τους. Το Ναζιστικό καθεστώς τους καθησύχασε αμέσως.
Με μία εσωτερική οδηγία διευκρίνισε ότι η Τουρκία σε αντίθεση με άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου και του Ιράν, «είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ευρώπης». Κι εδώ μπαίνω στον πειρασμό να επισημάνω ότι την ίδια ακριβώς διατύπωση χρησιμοποίησε 28 χρόνια αργότερα ένας άλλος Γερμανός με ναζιστικές καταβολές.
Υπογράφοντας το 1963 την πρώτη συμφωνία σύνδεσης της Αγκυρας με την τότε ΕΟΚ, ο πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν, Walter Holstein, είχε πει χαρακτηριστικά: «Η Τουρκία είναι τμήμα της Ευρώπης». Μάλλον δεν πρόκειται περί συμπτώσεως…
Στην προσπάθεια για στράτευση του Ισλάμ στο Ναζιστικό στρατόπεδο, ο Χίτλερ βρήκε έναν ακόμη σύμμαχο με πολύ μεγαλύτερη απήχηση στους Αραβες. Του τον υπέδειξε ένας συνταξιούχος πλέον διπλωμάτης, ο ίδιος ο Oppenheim του Κάιζερ, που δεν έλεγε να αλλάξει μυαλά.
Τον Ιούλιο του 1940, αμέσως μετά την πτώση της Γαλλίας, έστειλε στο γερμανικό υπουργείο εξωτερικών ένα απόρρητο επτασέλιδο υπόμνημα. Σε αυτό κατονόμαζε ως το κατάλληλο εργαλείο για την κινητοποίηση του ισλαμικού κόσμου εναντίον της βρετανικής αυτοκρατορίας, τον Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ:
- Τον φιλοναζιστή Χάτζι Μοχάμεντ Αμιν Αλ Χουσέινι που είχε πρωτοστατήσει στον αραβικό ξεσηκωμό του 1936-39 εναντίον της(φιλικής προς τους Εβραίους)βρετανικής διοίκησης της Παλαιστίνης.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μουφτής μισούσε τους Εβραίους πιο πολύ και από τον Χίτλερ. Γι αυτό δέχτηκε πρόθυμα να γίνει κήρυκας της τζιχάντ…αλά γερμανικά. Με την συνταγή, δηλαδή, του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο πρόσωπο του Φύρερ ο Μουφτής βρήκε έναν μεγάλο συμπαραστάτη.
Πέραν του ότι απέσπασε πιστοποιητικό φυλετικής καθαρότητας ως…Αριος, τιμής ένεκεν, ο Αραβας κληρικός έστησε με γερμανικά χρήματα ένα διεθνές ισλαμικό ινστιτούτο στο Βερολίνο κι από εκεί καθοδηγούσε την Τζιχάντ εναντίον των Συμμάχων.
Το αντιβρετανικό κήρυγμα του Μουφτή μεταδιδόταν σε όλο τον κόσμο από το γερμανικό προπαγανδιστικό ραδιόφωνο, ενώ ο ίδιος ανταπέδιδε τις χάρες στον Χίτλερ με αθρόα στρατολόγηση Μουσουλμάνων, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά και σε όλες τις κατεχόμενες χώρες, πρωτοστατώντας στη δημιουργία ισλαμικών ναζιστικών «λεγεώνων» που εντάχθηκαν απευθείας στα Ες-Ες.
Οι φωτογραφίες που μπορεί κάποτε να τράβηξαν την προσοχή σας απεικονίζοντας στρατιώτες με γερμανικές στολές, διακριτικά της επίλεκτης φρουράς του Χίτλερ και…οθωμανικό φέσι, οφείλονται εν πολλοίς σε αυτόν ακριβώς τον κύριο.
- Είναι πολλές οι μεραρχίες των Ες-Ες οι οποίες συγκροτήθηκαν από μουσουλμάνους εθελοντές μισθοφόρους που είτε συγκινήθηκαν από τα κηρύγματα του Μουφτή, είτε από τα μάρκα που έκοβε η χιτλερική Reichsbank.
Περισσότερο γνωστή είναι εκείνη των Βόσνιων Μουσουλμάνων με έμβλημα το «χατζάρι»(Handschar)που άφησε όνομα για τις αγριότητες της, εξ ου και η…ευαισθησία της μεταπολεμικής Γερμανίας για την προστασία της συγκεκριμένης πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας.
Υπήρχαν όμως και άλλες λεγεώνες «ιερού πολέμου» που στελεχώθηκαν από μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Σοβιετικής Ενωσης με πρώτη και καλύτερη αυτήν από το…Αζερμπαιτζάν! Η πρόσφατη ιστορία εξηγεί πολλές από τις σημερινές «συμπάθειες» των Γερμανών…
Στο επόμενο ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: Γερμανία, μια δεύτερη πατρίδα για τους Τούρκους
====================
-----------------------
Σχόλια