ΌΣΚΑΡ ΛΑΦΟΝΤΕΝ : "Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ NORD STREAM ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΑΞΗ ΚΉΡΥΞΗΣ ΠΟΛΈΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΊΑ"
του Moritz Enders από Deutsche Wirtschaftsnachrichten
Μετάφραση από τα γερμανικά στα ιταλικά: Cambiailmondo.org
Deutsche Wirtschaftsnachrichten: Τι βλέπετε να γίνεται τώρα μετά την ανατίναξη των αγωγών Nordstream 1 και Nordstream 2;
Όσκαρ Λαφοντέν : Η ανατίναξη των δύο αγωγών αποτελεί πράξη κήρυξης πολέμου στη Γερμανία και είναι αξιολύπητη και δειλή η γερμανική κυβέρνηση που προσπαθεί να κρύψει το περιστατικό κάτω από το χαλί. Λέει ότι γνωρίζει κάτι, αλλά δεν μπορεί να το πει για λόγους εθνικής ασφάλειας. Τα σπουργίτια το σφυρίζουν από τις ταράτσες εδώ και πολύ καιρό: Οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν οι ίδιες την επίθεση ή τουλάχιστον έδωσαν το πράσινο φως. Χωρίς τη γνώση και την έγκριση της Ουάσινγκτον, δεν θα ήταν δυνατή η καταστροφή των αγωγών, κάτι που συνιστά επίθεση κατά της χώρας μας, επηρεάζει την καρδιά της οικονομίας μας και αντιβαίνει στα γεωστρατηγικά μας συμφέροντα. Ήταν μια πράξη εχθρική κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας – και όχι μόνο εναντίον της – κάτι που κάνει σαφές για άλλη μια φορά ότι πρέπει να απελευθερωθούμε από την προστασία των Αμερικανών.
Deutsche Wirtschaftsnachrichten: Στο νέο σας βιβλίο "Ami [Αμερικανοί], είναι ώρα να φύγετε!" ζητάτε την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Γερμανία. Αυτό το θεωρείτε ρεαλιστικό;
Όσκαρ Λαφοντέν: Φυσικά και δεν θα συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά ο στόχος πρέπει να είναι ξεκάθαρος: η απόσυρση όλων των αμερικανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και πυρηνικών όπλων από τη Γερμανία και το κλείσιμο της αεροπορικής βάσης Ραμστάιν. Θα πρέπει να εργαστούμε σταθερά προς αυτή την κατεύθυνση και ταυτόχρονα να οικοδομήσουμε μια ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας, διότι το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ είναι παρωχημένο, όπως έχει αναγνωρίσει στο μεταξύ και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ΝΑΤΟ έχει πάψει προ πολλού να είναι μια αμυντική συμμαχία, αλλά είναι μάλλον ένα εργαλείο για την ενίσχυση της αξίωσης των ΗΠΑ να παραμείνουν η μοναδική παγκόσμια δύναμη. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να διαμορφώσουμε τα δικά μας συμφέροντα, τα οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση συμβατά με αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Deutsche Wirtschaftsnachrichten: Λέτε ότι οι Αμερικανοί είναι υπεύθυνοι για την έκρηξη του αγωγού. Πιστεύετε πραγματικά ότι θα παραδώσουν τη Γερμανία χωρίς να δώσουν μάχη;
Όσκαρ Λαφοντέν: Όχι, θα είναι λίγο περίπλοκο, αλλά δεν βλέπω καμία άλλη εναλλακτική λύση. Εάν εμείς και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες παραμείνουμε υπό την προστασία των ΗΠΑ, οι ΗΠΑ για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους θα μας σπρώξουν στον γκρεμό. Επομένως, θα πρέπει να διευρύνουμε σταδιακά το πεδίο δράσης μας, κατά προτίμηση από κοινού με τη Γαλλία. Όπως και ο Πέτερ Σολ-Λατούρ , πριν πολλά χρόνια ζήτησα τη σύναψη γαλλογερμανικής συμμαχίας. Τότε θα μπορούσε να ενοποιηθεί η άμυνα των δύο κρατών, ως πυρήνας μιας ανεξάρτητης Ευρώπης. Για να χρησιμοποιήσουμε μια κουραστική έκφραση: βιώνουμε τους πόνους του τοκετού της μεταβατικής φάσης από μια μονοπολική σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη. Και εδώ τίθεται το ερώτημα αν θα πάρουμε μια ανεξάρτητη θέση σε αυτή τη νέα παγκόσμια τάξη ή θα επιτρέψουμε να μας παρασύρουν στις συγκρούσεις της Ουάσιγκτον με τη Μόσχα και το Πεκίνο, ως υποτελείς των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε αυτή τη διαδικασία μπορούμε μόνο να χάσουμε.
Deutsche Wirtschaftsnachrichten: Είναι απαραίτητο να εμβαθύνουμε στο θέμα αυτό. Η αμερικανική επιρροή στη γερμανική πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης είναι τεράστια. Με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι μπορούμε να κινηθούμε;
Όσκαρ Λαφοντέν: Η στρατηγική αυτή δούλεψε με καγκελάριους όπως ο Βίλλυ Μπραντ, ο Χέλμουτ Σμιτ , ο Χέλμουτ Κολ και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Τουλάχιστον σε ορισμένες συγκρούσεις είχαν κατά νου τα γερμανικά συμφέροντα και δεν τα πέταξαν στη θάλασσα από μια εκ προοιμίου υπακοή. Όταν είσαι επικεφαλής μιας χώρας, πρέπει να έχεις και σπονδυλική στήλη. Η εικόνα του καγκελάριου Σολτς να στέκεται σαν σχολιαρόπαιδο δίπλα στον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάιντεν όταν ανακοίνωσε ότι ο Nordstream 2 δεν θα υλοποιηθεί ήταν ταπεινωτική. Βάλτε και την Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, η οποία παπαγαλίζει την αμερικανική προπαγάνδα, και τον υπουργό Οικονομίας, ο οποίος θέλει να είναι "ο ηγέτης των υπηρετών". Δεν μπορείς να είσαι πιο ευχάριστος.
Deutsche Wirtschaftsnachrichten: Τι παιχνίδι παίζουν οι Αναλένα Μπέρμποκ και ο Ρόμπερτ Χάμπεκ ;
Όσκαρ Λαφοντέν: Όσον αφορά την κυρία Μπέρμποκ , θα ήθελα να την υπερασπιστώ. Δεν παίζει. Ισως είναι πραγματικά τόσο απλοϊκή. Και ο Χάμπεκ παίζει έναν ρόλο που είναι εντελώς πέραν των δυνατοτήτων του.
Deutsche Wirtschaftsnachrichten: Στο βιβλίο σας αναφέρετε τον Μακιαβέλι: «Δεν είναι αυτός που παίρνει πρώτος τα όπλα ο υποκινητής της καταστροφής, αλλά αυτός που την επιβάλλει». Αναφέρεστε στη σύγκρουση στην Ουκρανία;
Όσκαρ Λαφοντέν: Φυσικά, αναφέρομαι και στην ουκρανική σύγκρουση, η οποία ξεκίνησε με το πραξικόπημα του Μαϊντάν στο Κίεβο το 2014. Από τότε, οι ΗΠΑ και οι δυτικοί υποτελείς τους εξοπλίζουν συστηματικά την Ουκρανία και την προετοιμάζουν για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Με αυτόν τον τρόπο, η Ουκρανία έγινε de facto, αν και όχι de jure, μέλος του ΝΑΤΟ. Η ιστορία αυτή αγνοήθηκε σκόπιμα από τους δυτικούς πολιτικούς και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Ωστόσο, η εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία ήταν μια ασυγχώρητη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά και όλοι, Μόσχα, Κίεβο ή Ουάσιγκτον, φέρουν βαρύτατη ευθύνη για το γεγονός ότι δεν υπάρχει ακόμη κατάπαυση του πυρός. Για πάνω από 100 χρόνια, ο διακηρυγμένος στόχος της αμερικανικής πολιτικής ήταν να αποτραπεί πάση θυσία η συγχώνευση της γερμανικής βιομηχανίας και τεχνολογίας με τις ρωσικές πρώτες ύλες. Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι έχουμε να κάνουμε με έναν από καιρό προετοιμασμένο πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας. Είναι ασυγχώρητο ότι το SPD,το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, ιδίως, πρόδωσε με αυτόν τον τρόπο την κληρονομιά του Βίλι Μπραντ και την πολιτική της αποκλιμάκωσης και δεν επέμεινε καν σοβαρά στην τήρηση της συμφωνίας του Μινσκ.
Deutsche Wirtschaftsnachrichten: Οι ΗΠΑ πέτυχαν τους πολεμικούς τους στόχους;
Όσκαρ Λαφοντέν: Και ναι και όχι. Όσον αφορά την περιστολή των σχέσεων μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της ΕΕ, οι ΗΠΑ είχαν μεγάλη επιτυχία. Κατάφεραν επίσης να βγάλουν, προς το παρόν, από το προσκήνιο την ΕΕ και τη Γερμανία ως πιθανούς γεωστρατηγικούς και οικονομικούς αντιπάλους τους. Ακόμα περισσότερο από ό,τι πριν την ουκρανική σύγκρουση, τώρα οι Αμερικάνοι καθορίζουν τις πολιτικές των κρατών της ΕΕ, χάρη και στους πειθήνιους πολιτικούς στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Μπορούν να πουλήσουν το βρώμικο φυσικό αέριό του που παράγουν με τη μέθοδο της υδραυλικής ρωγμάτωσης (fracking) και η αμερικανική βιομηχανία όπλων κάνει χρυσές δουλειές.
Από την άλλη, δεν κατάφεραν να "καταστρέψουν τη Ρωσία", όπως είπε η κ. Μπέρμποκ, μια από τις εκπροσώπους τους, ανατρέποντας τον Πούτιν και εγκαθιστώντας μια κυβέρνηση-μαριονέτα στη Μόσχα ώστε να αποκτήσουν καλύτερη πρόσβαση στις ρωσικές πρώτες ύλες, όπως την εποχή του Γέλτσιν.
Και έχω την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ συνειδητοποιούν ότι έσπασαν τα μούτρα τους. Παρά τις μαζικές προμήθειες όπλων στην Ουκρανία και την αποστολή πολυάριθμων "στρατιωτικών συμβούλων", η Ρωσία, μια πυρηνική δύναμη, δεν μπορεί να ηττηθεί στρατιωτικά.
Επιπλέον, οι δυτικές κυρώσεις αποδεικνύονται μπούμερανγκ: πλήττουν τα δυτικά κράτη περισσότερο από τη Ρωσία και θα οδηγήσουν σε αποβιομηχάνιση, ανεργία και φτώχεια. Οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη πληρώνουν το τίμημα των φιλοδοξιών για παγκόσμια ισχύ μιας τρελαμένης ελίτ της Ουάσιγκτον και τη δειλία των Ευρωπαίων ηγετών.
Deutsche Wirtschaftsnachrichten: Δηλαδή, από εδώ και πέρα όλα θα πάνε προς το χειρότερο;
Όσκαρ Λαφοντέν: Πρέπει επειγόντως να εξασφαλίσουμε τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Και αυτό θα είναι εφικτό μόνο αν οι ΗΠΑ εγκαταλείψουν το σχέδιό τους να γονατίσουν τη Ρωσία πριν αντιμετωπίσουν την Κίνα. Αυτό απαιτεί μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία, η οποία θα πρέπει να ξεκινήσει από τη Γαλλία και τη Γερμανία.
Αν δεν το κάνουμε και αν δεν έρθουμε σύντομα σε συμφωνία με τη Ρωσία για τις εισαγωγές πρώτων υλών και ενέργειας, η οικονομία της Γερμανίας και της Ευρώπης θα πάει κατά διαόλου και τα δεξιά κόμματα θα γίνονται όλο και πιο ισχυρά στην Ευρώπη.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΌΣΚΑΡ ΛΑΦΟΝΤΕΝ ;
Ο Όσκαρ Λαφοντέν, γεννήθηκε στο Σααρλουις το 1943, διετέλεσε δήμαρχος του Σααρμπρύκεν , πρωθυπουργός του Σάαρλαντ, πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας,SPD, υποψήφιος καγκελάριος και ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών. Τον Μάρτιο του 1999 παραιτήθηκε από όλα τα προηγούμενα πολιτικά του αξιώματα στο SPD λόγω της κριτικής του στην κυβερνητική γραμμή του Γκέρχαρντ Σρέντερ. Υπήρξε ιδρυτικός πρόεδρος του κόμματος DIE LINKE, που ιδρύθηκε με δική του πρωτοβουλία από το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, PDS, και το κόμμα Εκλογική Εναλλακτική για την Κοινωνική Δικαιοσύνη, Wahlalternative Arbeit & soziale Gerechtigkeit (WASG), πρόεδρος της αριστερής κοινοβουλευτικής ομάδας στο γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο και επικεφαλής υποψήφιος στις εκλογικές εκστρατείες για το κοινοβούλιο του Σάαρλαντ το 2009, το 2012 και το 2017. Μέχρι την παραίτησή του από το κόμμα τον Μάρτιο του 2022, ήταν επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Die LINKE στο κοινοβούλιο του Σάαρλαντ από το 2009.
=====================
----------------------------
Όταν Μόσχα και Βερολίνο ανακοίνωσαν την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού Nord Stream 1, η Βαρσοβία είχε διαρρήξει τα ιμάτια της και κατήγγειλε τη συμφωνία σαν να επρόκειτο για ένα νέο Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ!
Σήμερα ήρθε η ώρα της Πολωνίας να επιβεβαιώσει ότι η εκδίκηση είναι ένα φαγητό που τρώγεται κρύο και μάλιστα κατά το επίσημο δείπνο που παρέθεσε ο πρόεδρος της Γερμανίας Σταϊνμάγιερ προς τιμήν του Πολωνού ομολόγου του Ντούντα.
Γερμανικές συστοιχίες πυραύλων Patriot θα εγκατασταθούν στο έδαφος της Πολωνίας, μια εξέλιξη η οποία προφανώς είναι η απαρχή μιας βαρύνουσας περαιτέρω εμπλοκής του Βερολίνου στην εγγύηση ασφαλείας της Βαρσοβίας απέναντι στη Ρωσία.
Αν η Γερμανία δεν σταθεί στο πλευρό της Πολωνίας, θα δει άλλες χώρες, όπως η Βρετανία, οι ΗΠΑ και η Γαλλία, να συμπληρώνουν το κενό. Έτσι, με την παρουσία της εκεί, επί της ουσίας, παραχωρεί ένα άτυπο βέτο στη Βαρσοβία αναφορικά με τις σχέσεις Βερολίνου-Μόσχας, ανατρέποντας μια παράδοση με ιστορικό βάθος δυόμιση αιώνων.
Από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι πρόσφατα, η Πρωσία αρχικά και η Γερμανία στη συνέχεια, μαζί με την τσαρική Ρωσία, την ΕΣΣΔ και τη σημερινή Ρωσία, θεωρούσαν την Πολωνία εμπόδιο στις επεκτατικές τους βλέψεις στην Ανατολική Ευρώπη. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης ήταν είτε να προχωρούν σε διανομή των εδαφών της, σβήνοντας την από τον χάρτη, είτε να την περιθωριοποιούν γεωπολιτικά, παρακάμπτοντάς την και εξωθώντας την στον ρόλο του περιφερειακού ταραξία.
Το Βερολίνο, αν δεν θέλει να δει την Πολωνία να αναδεικνύεται σε ηγετική δύναμη, στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος, στη Βαλτική και τη Σκανδιναβία, οφείλει να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες χειραγώγησης της Βαρσοβίας μέσω της ενίσχυσης της αποτρεπτικής της ισχύος απέναντι στη Μόσχα.
Αν παγιωθούν τα παραπάνω τότε η διάρρηξη της στενής ειδικής σχέσης Γερμανίας-Ρωσίας -που συνήψαν οι Κολ και Γκορμπατσόφ, τον Ιούλιο του 1990, στον Καύκασο- θα είναι μη αντιστρέψιμη στο ορατό μέλλον.
Σχόλια