Γιάννης Μπεζαντάκος
Ο άνθρωπος της φωτογραφίας λεγόταν Παναγιώτης Φαρμάκης και γεννήθηκε στα Δερβενοχώρια, πριν πολλές δεκαετίες. Στο κορυφαίο ελληνικό ντοκιμανταίρ "Αγέλαστος Πέτρα" (του Φιλίππου Κουτσαφτή, ελεύθερο στο διαδίκτυο) αποτυπώθηκαν στιγμές του αποκλίνοντος βίου του, πίσω στην δεκαετία του'90. Με φθαρμένη στρατιωτική φόρμα, μονίμως μια στρατιωτική χλαίνη στο κεφάλι και με ένα οικοδομικό καρότσι, διέτρεχε την Ελευσίνα και το Θριάσιο Πεδίο κάνοντας αυτό στο οποίο είχε τάξει την ύπαρξή του, μάζευε με το καρότσι του, από σωρούς με μπάζα και σκουπίδια, πεταμένα κτερίσματα και αρχαιότητες που είχαν μεταβολιστεί ως περιττώματα από τον αποχαυνωμένο "αναπτυξιακό" πυρετό μιας κοινωνίας που κάλπαζε προς τον γκρεμό, τά παρέδιδε στους αρχαιολόγους και τά διέσωζε. Πολλές φορές, χτυπήθηκε άσχημα από μπράβους εργολάβων, επειδή έπεφτε μπροστά σε μπουλντόζες έτοιμες να "σκουπίσουν" αρχαιότητες και όλοι τόν ήξεραν ως τον "τρελό της Ελευσίνας". Ένας απόκοσμος σαλός, ένας περιθωριακός ρακοσυλλέκτης της μνήμης, αεικίνητος και λιγομίλητος, σε μία μόνο του φράση στο ντοκιμανταίρ αναφαίνεται ως σύγχρονος Διογένης.Τόν ρωτάνε "Που μένεις;" και απαντάει "Μένω κάτω από τα σύννεφα και πάνω στη γη". Σκοτώθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο στην προσπάθειά του να διασώσει αρχαιότητες.Οι μόνοι που τόν αναζήτησαν ήταν οι φίλοι του οι αρχαιολόγοι. Με αφορμή την διεθνή ημέρα της αρχαιολογίας, για κάποιο λόγο θυμήθηκα αυτόν τον άνθρωπο, όπως και τον "Εφιάλτη της Περσεφόνης" του Γκάτσου:
" Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά, πριν μπουν στο θυσιαστήριο,
τώρα, πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς."
================
-------------------------
Σχόλια