Ευρωπαϊκό χάος

H γνώμη του «αρχιτέκτονα» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μετά το 2000 Zbigniew Brzezinski για την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι «ότι δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από ένα χαοτικό συνονθύλευμα κρατών που σύντομα θα διαλυθεί». ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

  • Του ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΚΕΦΑΛΑ*

Ο πρώην Αμερικανός κρατικός σύμβουλος ασφαλείας έχει επίσης εκφράσει εμμέσως τη θέση ότι «το σύνολο των κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα εις βάρος των εθνικών συμφερόντων των κρατών-μελών». Η νέα γερμανική επέλαση στην Ευρώπη πραγματοποιείται με τη βοήθεια μιας κάστας πολιτικών με αποστολή να εξυπηρετούν τα προσωπικά και τα γερμανικά συμφέροντα.

Η γνώμη του Zbigniew Brzezinski για τη λειτουργία και την τύχη του χαοτικού συνονθυλεύματος επιβεβαιώνεται καθημερινά. Επί παραδείγματι, το γερμανικό Ινστιτούτο Goethe ίδρυσε πρόσφατα παράρτημα στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου, ενώ οι διευθυντές του ενοχλούνται επειδή η ελληνική σημαία κυματίζει στο νησί. Παρόμοιες συμπεριφορές Γερμανών κρατικών υπαλλήλων συντονίζονται με την επίσημη θέση της χώρας τους ως κατασκευαστής τουρκικών υποβρυχίων και προμηθευτής οπλικών συστημάτων.

Η Γερμανία ως χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης τείνει χείρα βοηθείας προς την Τουρκία ώστε η τελευταία να υλοποιήσει τα κατακτητικά της σχέδια εις βάρος μιας άλλης χώρας της Ενωσης. Για να καταστεί κατανοητή η λειτουργία του ευρωπαϊκού και του γερμανικού… θιάσου σκιών, η ευρωπαϊκή πολιτική συμπεριφορά έχει περιγραφεί με την ισοδύναμη θέση «το Τέξας να βρίσκεται σε πόλεμο με το Μεξικό και οι υπόλοιπες αμερικανικές πολιτείες να εφοδιάζουν τον εχθρό με όπλα». Ουσιαστικά, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα γραφειοκρατικό σχήμα που αποτελείται από χιλιάδες επιτροπές, υποεπιτροπές και παραεπιτροπές, με αποστολή τις ατέρμονες συνεδριάσεις, ώστε να αμείβονται πλουσιοπάροχα οι συμμετέχοντες για να μη λαμβάνουν αποφάσεις.


Εντός του πλαισίου ανικανότητας και γερμανικής κυριαρχίας, η γαλλική προεδρία του Μακρόν ίδρυσε ακόμα έναν άχρηστο φορέα κενολογίας και αερολογίας, την Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα – ΕΠΚ, με δευτερεύοντα σκοπό να ενώσει την Ευρώπη εναντίον της Ρωσίας και πρωτεύοντα η Γαλλία να υπερκεράσει τη γερμανική υπεροχή και την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Αυτός ήταν και ο λόγος που η γαλλική προεδρία πρότεινε ως μόνιμο πρόεδρο της ΕΠΚ τον πρώην Βέλγο πρωθυπουργό Charles Michel, κύριο αντίπαλο της Ούρσουλα. Όμως, ο Μακρόν δεν υπολόγισε το ευρωπαϊκό χάος και τις ατελείωτες και συνεχείς προσωπικές ίντριγκες μεταξύ των διπλωματών, με αποτέλεσμα ο προτεινόμενος ισόβιος πρόεδρος να μην παρευρεθεί στην τελευταία συνέντευξη Τύπου.

Το ευρωπαϊκό πολιτικό χάος και η αποτυχία της συνάντησης ολοκληρώθηκαν μέσω της πρόσκλησης του Ηνωμένου Βασιλείου και της Τουρκίας. Οι συμμετοχές, εκτός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προετοίμασαν τη συνταγή της αποτυχίας της συνάντησης στην Πράγα. Το μεν Ηνωμένο Βασίλειο δεν επιθυμεί να ολοκληρωθεί η υπερεθνική δομή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάνοντας ό,τι περνάει από το χέρι του για να υπονομεύσει την επιτυχία της συνάντησης, η δε Τουρκία και η Σερβία όχι μόνο δεν υιοθέτησαν έστω και κάποια υποτυπώδη εχθρική στάση εναντίον της Ρωσίας, αλλά ακόμα μία φορά η Τουρκία δεν έχασε την ευκαιρία για να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδος, επιβεβαιώνοντας εκ νέου την πολιτική ηλιθιότητα των Ελλήνων πολιτικών, που δεν παραλείπουν να διαφημίζουν τη στήριξή τους στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.

Οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν είναι σε θέση να αναλογιστούν ότι το σκηνικό της Πράγας θα επαναλαμβάνεται συνεχώς σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα, εάν η Τουρκία γίνει ποτέ μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο ίδιο μήκος κύματος η Αυστρία και η Ουγγαρία, που άφησαν άναυδους τους συμμετέχοντες εκφράζοντας για ακόμα μία φορά δημοσίως τη φιλία τους προς τη Ρωσία. Επειδή δεν υπήρξε κάποιο κοινό ανακοινωθέν με τα συμπεράσματα της συνάντησης, το ευρωπαϊκό χάος, η σουρεαλιστική πολιτική, η ανικανότητα και οι αντιθέσεις επιβεβαιώθηκαν και πάλι στην πρώτη -άχρηστη- συνάντηση της ΕΠΚ.

ΔΔιδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
====================
10 ώρ. 
Το λάθος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι πιστεύει πολύ στους μύθους της. Εξού και ο πανικός που προκύπτει από τις διαφορές μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου σήμερα. Δεν υπάρχει ούτε πόλεμος, ούτε απειλές μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας αλλά στρατηγική διαφωνία. Η διχόνοια ή η σύγκρουση είναι εγγενείς σε οποιαδήποτε μορφή ένωσης κοινωνικής ή πολιτικής. Η διαφωνία δεν ισοδυναμεί με ρήξη και η πλήρης ομοφωνία και ομόνοια είναι ενάντια ακόμα και στους νόμους της φύσης. Το λάθος που δεν θα έπρεπε ποτέ να επιτρέψουμε στις πολιτικές μας εκτιμήσεις είναι να θεωρούμε ότι η Ευρωπαική Ενωση μπορεί να αποφύγει στο εσωτερικό της κάθε είδους συγκρούσεις.
Η ιστορία των χωρών στα δυτικά της ηπείρου δεν βασίζεται στην ειρήνη, ούτε στον πόλεμο, αλλά σε μια ενδιάμεση, κυμαινόμενη ένταση, μια συμφωνία που δεν είναι ποτέ οριστική, μια συμφωνία που είναι απαραίτητο κάθε μέρα να επανεκτιμάται υπό το φως των συμφερόντων όλων των μερών. Η Γερμανία και η Γαλλία, από τη δεκαετία του 1950, ονειρεύτηκαν μια αέναη ομοφωνία. Για να επιτευχθεί αυτή η φιλοδοξία, ήταν απαραίτητο να οικοδομηθεί μια ένωση ευρωπαϊκών χωρών ικανή να ενισχύσει την οικονομική δύναμη των μελών της, αντισταθμίζοντας παράλληλα την υπερδύναμη του ανατολικού μπλοκ και των Αμερικανών. Η ιδέα ήταν προφανώς σωστή όμως ο μόνος τρόπος για να έχει μέλλον είναι να προβλέπει και μηχανισμούς επίλυσης διαφωνιών. Ένα πνευματικό και πολιτιστικό οικοσύστημα είχε κάνει την ουτοπία το μοναδικό πρόγραμμα αυτής της Ευρώπης και την όσμωση μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου προϋπόθεση για την επιτυχία. Στατιστικά, στην κλίμακα της ανθρωπότητας, αυτός ο στόχος είχε λίγες πιθανότητες να επιτευχθεί και φυσικά ήταν λάθος να θεωρούν κάποιοι ότι η Ευρώπη χρονολογείται από την γέννηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η επικύρωση μιας συνθήκης δεν αναιρεί τη δύναμη των αιώνων ούτε ελαφρύνει το βάρος του παρελθόντος. Φυσικά και είναι απαραίτητο και αξιέπαινο να επιδιώκουμε πάντα την ειρήνη αντί να χάνουμε τον καιρό μας στους πολέμους όπως κάναμε στο παρελθόν αλλά είναι ανεπαρκές για να εδραιωθεί το μέλλον. Αν η φωτογραφία του Φρανσουά Μιτεράν και του Χέλμουτ Κολ που κρατιούνται χέρι χέρι θα είναι για πάντα συγκινητική δεν μπορεί να είναι διηνεκές μέτρο σύγκρισης. Αυτό είναι το μήνυμα των ημερών.
Arthur Chevallier
Le Point
25/10/22
 

Σχόλια