Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ
Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ
Αντιπρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Βιώνουμε μία πρωτοφανή έξαρση επιθετικότητος της Τουρκίας κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Οι ποιοτικά αναβαθμισμένες καθημερινές απειλές από τον Τούρκο Πρόεδρο, Υπουργούς, καθώς και εκπροσώπους κομμάτων συμπολιτεύσεως και αντιπολιτεύσεως, διευρύνουν το φάσμα των διεκδικήσεων και οι επίσημες ύβρεις προσβάλλουν το σύνολο των Ελλήνων. Ταυτόχρονα εξελίσσεται μεθοδικά μία «μαύρη προπαγάνδα», μέσω της οποίας επιχειρείται να εμφανισθεί ο ελληνισμός ως αυτός που απειλεί και επιβουλεύεται την Τουρκία (από το 1821 έως σήμερα), κατέχει εδάφη παρανόμως, παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα (κατά μεταναστών ή Τουρκοκυπρίων), εκτρέφει την τρομοκρατία, έχει μαξιμαλιστικές θέσεις, είναι πιόνι άλλων δυνάμεων κ.λπ. Η εν λόγω προπαγάνδα απευθύνεται τόσο στο εξωτερικό (δόμηση νομιμοποιητικού αφηγήματος), όσο και στο εσωτερικό (φανατισμός και αποπροσανατολισμός της τουρκικής κοινής γνώμης).
Έχει πλέον εμπεδωθεί και στον πλέον καλόπιστο Έλληνα, ο διαχρονικός τουρκικός επεκτατικός στρατηγικός αντικειμενικός σκοπός, σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου. Η αιτία της τρέχουσας τακτικής κλιμακώσεως κρίνεται ότι οφείλεται στην σύνθεση των εξής παραγόντων:
- Δημοσκοπική πτώση Τούρκου Προέδρου και καθεστώτος, καθώς και χειμάζουσα οικονομία, προ των επικειμένων εκλογών.
- Εκμετάλλευση ρόλου «διαμεσολαβητού», στον πόλεμο της Ουκρανίας και στην Λιβύη.
- Εκμετάλλευση διπλωματικών ερεισμάτων (γεωγραφία, επίδραση σε τουρκόφωνες χώρες, Ισλάμ, διείσδυση στην Αφρική, Π. Κόλπο, Βαλκάνια, Μ. Ανατολή και ΕΕ κ.λπ.).
- Η Δύση επενδύει όλο και περισσότερο σε Ελλάδα και Κύπρο στην ευρύτερη περιοχή (Αμυντικές Συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, αύξηση βάσεων ΗΠΑ – Αλεξανδρούπολη, άρση εμπάργκο όπλων Κύπρου κ.λπ.).
- Η Ελλάς βρίσκεται σε αρχικό στάδιο υλοποιήσεως του εξοπλιστικού της προγράμματος. Πιθανό παράθυρο ευκαιρίας στις επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα.
- «Χαλαρή» μέχρι στιγμής αντίδραση ΝΑΤΟ (και ετέρων Δυτικών δυνάμεων) στον απροκάλυπτο τουρκικό επεκτατισμό.
Στο ανωτέρω πλαίσιο, η αυτονομημένη ισλαμική και αυταρχική Τουρκία επιχειρεί να κλείσει ανοικτά μέτωπα στην Μ. Ανατολή και Β. Αφρική (Αίγυπτο, Ισραήλ, ΗΑΕ, Σ. Αραβία, Συρία) προκειμένου να επικεντρωθεί στο «ελληνικό θήραμα». Ενεργεί για μία ακόμη φορά ως επιτήδειος ουδέτερος μεταξύ Δύσεως και Ανατολής, ενώ η ροπή της προς την Ευρασία γίνεται πλέον ορατή και από τους τελευταίους εθελοτυφλούντες Δυτικούς. Είναι χαρακτηριστική η αποχή της Τουρκίας από τις κυρώσεις στην Ρωσία με πολλαπλά αντίστοιχα οικονομικά της κέρδη, η εμμονή στην κατοχή των S-400, οι εκβιασμοί προς την Δύση είτε με μετανάστες είτε ως προς την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, οι σχέσεις της με Ρωσία, Ιράν, Κίνα, Πακιστάν, Αδελφούς Μουσουλμάνους, Χαμάς, Χεσμπολάχ (πρόσφατη εκδήλωση επιθυμίας εντάξεως στην Συμφωνία της Σαγκάης) κ.λπ.
Οι διεκδικούμενες υπό «ελληνική κατοχή» νήσοι του Αιγαίου από 18 έχουν εκτοξευθεί στις 176, οι εξοπλισμένες κύριες νήσοι του Α. Αιγαίου «έχουν απωλέσει την ελληνική κυριαρχία», η προάσπιση της «Γαλάζιας Πατρίδας» αποτελεί ζωτικό τουρκικό συμφέρον και ως μόνη ρεαλιστική λύση του Κυπριακού προβάλλεται το καθεστώς των «δύο κυριάρχων κρατών». Αυτό που απομένει είναι μία ευκαιρία υλοποιήσεως την οποία η Τουρκία προσπαθεί να διαμορφώσει με δραστική αναβάθμιση των προκλήσεων, σε χρόνο και τόπο που αυτή επιλέγει. Εάν η Ελλάς εξαναγκασθεί σε δυναμική απάντηση, η Τουρκία θα αποκτήσει την ελάχιστη νομιμοποίηση εφαρμογής σχεδίων τετελεσμένων. Εάν π.χ. η επομένη τουρκική πρόκληση προβλέπει γεώτρηση σε κυπριακό θαλάσσιο βυθοτεμάχιο, προς μέτρηση ελληνικών και μη αντιδράσεων και εν συνεχεία (π.χ. κατά την προεκλογική ελληνική περίοδο) νέα γεώτρηση σε ελληνική ΑΟΖ, θα πρέπει από τώρα να έχουν προβλεφθεί οι αποτρεπτικές ελληνικές αντιδράσεις και η έγκαιρη ανακοίνωσή τους σε εχθρούς και φίλους (κόκκινες γραμμές) για λόγους εθνικής αξιοπιστίας.
Με την ατελέσφορη μέχρι στιγμής ρωσική φονική εισβολή στην Ουκρανία, επιταχύνονται οι διεθνείς εξελίξεις. Η τάση μεταβάσεως σε πολυπολικό διεθνές σύστημα πραγματοποιείται μέσω δύο ανταγωνιστικών βασικών σχηματισμών, αυτών της Δύσεως και της Ευρασίας. Τα Στενά δίχως τον έλεγχο του Αιγαίου και της Θράκης, υποβαθμίζονται και χάνουν την αξία τους. Ο έλεγχος της Κύπρου και Κρήτης διασφαλίζει τον ευρύτερο έλεγχο της περιοχής (ΝΑ Μεσόγειος, Σουέζ, πρόσβαση σε Μ. Ανατολή και Β. Αφρική). Το γεγονός αυτό αποτελεί το μέγα ελληνικό έρεισμα που προσπαθεί να ανατρέψει η Τουρκία.
Η επεκτατική Τουρκία θίγει εθνικά αλλά και Δυτικά συμφέροντα. Οι αμυντικές συμφωνίες της Ελλάδος με ΗΠΑ και Γαλλία, η Αλεξανδρούπολη, η Σούδα και οι υπόλοιπες βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα, η στήριξη του άξονα Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ από τις ΗΠΑ, η άρση του στρατιωτικού εμπάργκο της Κύπρου, η αμερικανική στήριξη της Αρμενίας και των Κούρδων, σηματοδοτούν Δυτική αλλαγή πλεύσεως. Η Ελλάς ορθώς δεν επαμφοτερίζει και σε στρατηγικό επίπεδο έχει σαφώς επιλέξει πλευρά προ πολλού, δίχως αυτό να απαγορεύει τις αγαστές σχέσεις σε πολλούς τομείς με έτερα κράτη. Η νέα Δυτική αντίληψη ανακαλύπτει ότι τυχόν τουρκικός μερικός έστω έλεγχος του Αιγαίου και της Κύπρου ενισχύει υπέρμετρα την αναξιόπιστη Τουρκία προκαλώντας δίλημμα ασφαλείας στα κράτη της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούνται απόλυτα τα σχέδια της Ρωσίας. Αυτή την κυνική διαπίστωση οφείλει πρωτίστως να επισημαίνει και να ενισχύει η ελληνική διπλωματία, ταυτόχρονα με την διεθνοποίηση και καταγγελία κάθε τουρκικής παραβιάσεως του Διεθνούς Δικαίου.
Στην Α. Μεσόγειο ο ελληνισμός δεσπόζει γεωγραφικά. Η προάσπιση της Κύπρου επιβάλλεται ηθικά και πατριωτικά (μητέρα πατρίδα), νομικά (εγγυήτρια δύναμη) και ρεαλιστικά (ζωτικό συμφέρον). Βαρόμετρο ενδεχομένης συγκρούσεως στο Αιγαίο θα αποτελούν πάντοτε οι τουρκικές στρατιωτικές δυνατότητες στην Κύπρο. Κατά συνέπεια ο κατάλληλος εξοπλισμός Ελλάδος και Κύπρου οφείλει να είναι κοινός, ενιαίος και αυτονόητος πέραν των συμμαχιών και αξόνων. Η εθνική αποτροπή προϋποθέτει την ταυτόχρονη ισχύ των εξής προϋποθέσεων:
- Οι δυνάμεις επί της Κύπρου αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις αντίστοιχες εχθρικές.
- Οι αεροναυτικές δυνάμεις Ελλάδος και Κύπρου απαγορεύουν την ενίσχυση της νήσου.
- Οι ΕΔ αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά επίθεση στο Αιγαίο και τον Έβρο και δύνανται να αντεπιτεθούν σε βάθος.
- Οι ΕΔ και τα ΣΑ μεριμνούν για την ασφάλεια των βορείων συνόρων.
Οι ανωτέρω προϋποθέσεις αποτελούν και κριτήρια της επάρκειας των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Οιεσδήποτε φραστικές κορώνες υποκρύπτουσες έλλειμμα στις εν λόγω προϋποθέσεις χαϊδεύουν απλώς ώτα ανενημέρωτων συμπολιτών μας. Αφού αποκτηθούν οι απαιτούμενες στρατιωτικές δυνατότητες και μετά από την δέουσα πολιτική και διπλωματική προετοιμασία, η χώρα επιβάλλεται να ενασκήσει πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να πράξη το καθήκον της ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο.
Προκαλεί θλίψη η ολοένα και συχνότερη τοποθέτηση εκπροσώπων του λαού ότι η χώρα προβαίνει σε άσκοπη κούρσα εξοπλισμών, διότι επιδεικνύεται έτσι ανεπίτρεπτη γνωστική ανεπάρκεια. Προφανώς στην «άσκοπη» αυτή κούρσα συμπεριλαμβάνουν την αντικατάσταση Φρεγατών άνω των 40 ετών και τον απαραίτητο (αν και καθυστερημένο) εκσυγχρονισμό άλλων, την αντικατάσταση Υποβρυχίων και Πυραυλακάτων που αποκτήθηκαν στην δεκαετία του 1970, συγχρόνων τορπιλών και αντιμέτρων για τα νέα Υποβρύχια, την συντήρηση και υποστήριξη πλήθους καθηλωμένων αεροσκαφών, απόκτηση βασικού συγχρόνου εξοπλισμού του Στρατού Ξηράς, αναβάθμιση υφισταμένου υλικού κ.λπ.. Ειδικότερα για το ΠΝ ο εγκεκριμένος αριθμός μεγάλων μονάδων κρούσεως επιφανείας, προβλέπει 12 Φρεγάτες και 6 Κορβέτες. Δεδομένου ότι οι υπό ναυπήγηση 3 Φρεγάτες BELHARRA (άφιξη 1ης εντός του 2025) δεν θα έχουν ικανότητα διακτινισμού, θα αναμένεται καθημερινά και με αγωνία η πολυπόθητη απόφαση επιλογής 4 Κορβετών, καθώς και η συμπλήρωση ολόκληρης της προβλεπομένης οροφής με αξιόμαχα πλοία. Την άμεση προτεραιότητα του εξοπλιστικού προγράμματος δεν πρέπει να σκιάζουν συγκυριακές σκοπιμότητες.
Η παρελθούσα εμπειρία διδάσκει ότι κάθε απειλούμενη χώρα δεν βασίζει την τύχη των ζωτικών της συμφερόντων σε υπερβάσεις, σε ήρωες και από μηχανής θεούς (μετάβαση δηλαδή από το λογικό ρίσκο στην ρωσική ρουλέτα) αλλά σε έγκαιρους, μεθοδικούς και κατάλληλους εξοπλισμούς, στο φρόνημα ΕΔ και λαού, σε κραταιά αμυντική βιομηχανία συνδράμουσα στην οικονομική ανάπτυξη και ασφαλώς σε διαμορφωμένο ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον. Διαφορετικά ο κατευνασμός αποτελεί μονόδρομο και όλοι στην Ελλάδα γνωρίζουμε βιωματικά τις επιπτώσεις του.
Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ
Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ
Αντιπρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.
Σχόλια