Καθώς η Ευρώπη προσπαθεί να απεξαρτηθεί από το ρωσικό αέριο, έχει στραφεί στο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG)
και ειδικότερα στο αμερικανικό. Σήμερα οι ΗΠΑ είναι πρώτες σε εξαγωγές
φυσικού αερίου, αλλά πολιτικοί, οικονομικοί και τεχνικοί λόγοι τις
εμποδίζουν να σώσουν κυριολεκτικά την Ευρώπη.
Στην προσπάθειά της να ανταποκριθεί στην εκτόξευση της ζήτησης από
την Ευρώπη, η υπερδύναμη αύξησε δυναμικά τις εξαγωγές της στο καύσιμο
και, σύμφωνα με την αμερικανική Υπηρεσία Ενημέρωσης για την Ενέργεια (ΕΙΑ),
τους τελευταίους έξι μήνες οι καθημερινές εξαγωγές της αυξήθηκαν κατά
12%, σε 11,2 δισ. κυβικά πόδια ημερησίως. Η Γηραιά Ηπειρος εκτόπισε την
Ασία από την πρώτη θέση σε εισαγωγές αμερικανικού LNG και απορρόφησε το
71% των αμερικανικών εξαγωγών του καυσίμου, πληρώνοντας βεβαίως
υψηλότερο τίμημα, που οι φτωχότερες χώρες, όπως η Βραζιλία ή το
Μπαγκλαντές, δεν μπορούσαν να διαθέσουν.
Η Γηραιά Ηπειρος εκτόπισε την Ασία από την πρώτη θέση σε εισαγωγές
αμερικανικού LNG και απορρόφησε το 71% των αμερικανικών εξαγωγών του
καυσίμου.
Ορισμένες εξαγωγικές επιχειρήσεις έφτασαν στο σημείο να σπάσουν τα
συμβόλαιά τους με φτωχές χώρες και να κατευθύνουν το αέριό τους στην
Ευρώπη, από όπου άντλησαν γενναία κέρδη. Τον Μάρτιο ο Αμερικανός
πρόεδρος υποσχέθηκε πως η υπερδύναμη θα εξάγει περισσότερο LNG στην
Ευρώπη, αλλά η αμερικανική βιομηχανία του κλάδου έχει υπερβεί τα όριά
της.
Επιπλέον η Ευρώπη εξαρτάται εδώ και πάρα πολλά χρόνια από το
ρωσικό αέριο που μεταφέρεται μέσω αγωγών από τη Ρωσία, με αποτέλεσμα
στο μεγαλύτερο μέρος της να μην έχει επαρκείς υποδομές για την εισαγωγή
LNG, ακόμη κι αν οι ΗΠΑ μπορούσαν να της διαθέσουν περισσότερο. Στο
μεταξύ, έχει μεσολαβήσει τον Ιούνιο η έκρηξη που σημειώθηκε στις
εγκαταστάσεις της εταιρείας Freeport LNG στο Τέξας, στον κόλπο του
Μεξικού.
Ως εκ τούτου βραχυπρόθεσμα θα μειωθούν οι εξαγωγές αμερικανικού LNG.
Οπως επισημαίνει ο Γιουτζίν Κιμ, διευθυντής ερευνών στο τμήμα
αμερικανικού φυσικού αερίου στη Wood Mackenzie, «και πριν από την έκρηξη
στη Freeport LNG οι ΗΠΑ δεν ήσαν κατάλληλα εξοπλισμένες για να
τροφοδοτήσουν την Ευρώπη με το καύσιμο, καθώς οι αμερικανικές
βιομηχανίες του είδους είχαν ήδη φτάσει στα όρια της παραγωγικής τους
δυνατότητας».
Ο Γιουτζίν Κιμ τονίζει άλλωστε πως «προς το παρόν τουλάχιστον, δεν
υπάρχει στα σκαριά κανένα νέο σχέδιο που θα μπορούσε να αυξήσει τις
εξαγωγές αμερικανικού LNG». Η υπάρχουσα παραγωγική δυνατότητα είναι ως
επί το πλείστον δεσμευμένη με μακροπρόθεσμα συμβόλαια που έχουν συναφθεί
με χώρες εκτός Ευρώπης. Δεν αναμένεται άλλωστε να γίνουν νέα έργα
υποδομών για εξαγωγές του καυσίμου πριν από το 2024 στην καλύτερη
περίπτωση. Αλλά ακόμη και όταν γίνουν, ο Κιμ εκτιμά πως δεν θα έχουν και
πάλι αρκετή παραγωγική δυνατότητα για να καλύψουν τις ανάγκες της
Ευρώπης σε φυσικό αέριο.
Οσον αφορά κάποιες άλλες χώρες που αναμενόταν να αναπτύξουν σημαντική
παραγωγή LNG και εξαγωγική δραστηριότητα, όπως η Αυστραλία, αλλά και οι
βιομηχανίες φυσικού αερίου χωρών της Δυτικής Αφρικής, τελικά έχουν
καθηλωθεί εξαιτίας πολιτικών και οικονομικών διενέξεων. ΠΗΓΗ
===============
Επανάληψη προς επιβεβαίωση.
Η Ηπειρωτική Κεντροδυτική Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια περιοχή που κατοικείται από 450 εκατομμύρια ανθρώπους, υψηλά βιομηχανοποιημένη, παράγει το 15% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Βρίσκεται σχετικά βόρεια και χρειάζεται πολυ σημαντικές ποσότητες ενέργειας για την βιομηχανία και την γεωργία της, που της εξασφαλίζουν ευμάρεια και ανταγωνιστικότητα, για την θέρμανση και ψύξη των κατοικιών της, για τις μετακινήσεις, την διατροφή, τον τουρισμό, τις εξαγωγές με τις οποίες πληρώνει πρώτες ύλες και ενδιάμεσα αγαθά.
Ακόμη κι αν βρίσκεται σαφέστατα μπροστά από τις ΗΠΑ και την Κίνα στην μετάβαση στις νέες πηγές ενέργειας, ηλιακή, αιολική, γεωθερμική και σταδιακά αναπτύσσει μεθόδους αποθήκευσης, η νέα οικονομία του υδρογόνου και των ανανεώσιμων χρειάζεται ακόμη μια 25ετία περίπου για να υποκαταστήσει πλήρως τα ορυκτά καύσιμα. Στην άμεση περίοδο η Ευρώπη για να το πετύχει χρειάζεται να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, της βιομηχανίας, του τουρισμού και των άλλων υπηρεσιών της. Με αυτά τα χρήματα πληρώνει την γρήγορη μετάβαση, την ανεξαρτησία και την Δημοκρατία της. Δίχως αυτά ας ξεχάσουμε και τα τρια.
Ομως αυτό προϋποθέτει προσβαση σε πηγές ενέργειας σε οικονομικά ανταγωνιστικές τιμές με σταθερότητα που εξασφαλίζει την συνέχιση της παραγωγής και τις επενδύσεις στην ήπειρο.
Συγκεκριμένα εντός ΕΕ δεν παράγουμε σχεδόν καθόλου φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ούτε ουράνιο ενώ παράγουμε λίγο άνθρακα, κι αυτόν τον εισάγουμε.
Το 2020, οι εισαγωγές πετρελαίου μας κατά 29%, ήρθαν από την Ρωσία, 9% από τις ΗΠΑ, 8% από την Νορβηγία, 7% από την Σαουδική Αραβία και το ΗΒ, 6% από Κατακσταν κι άλλο ένα 6% από την Νιγηρία.
Το ίδιο έτος, το 43% φυσικού αερίου έρχονταν από την Ρωσία, την Νορβηγία (21 %), την Αλγερία (8 %), το Κατάρ (5 %).
Ακόμη και το 54% του άνθρακα, που σταδιακά περιορίζεται, έρχεται από την Ρωσία ακολουθούμενη από τις ΗΠΑ (16 %) και την Αυστραλία (14 %).
Η απόσταση προσθέτει κόστος, απαιτεί επενδύσεις σε πιο ακριβές υποδομές στην λειτουργία και στην μεταφορα.
Οσο για το ουράνιο, δύσκολα μπορεί κανείς να στηριχθεί στην χρήση του στην ηλεκτροπαραγωγή και μόνο με όλα τα προβλήματα: υπερσυγκέντρωση σε μερικές μονάδες, ευάλλωτες σε ανθρώπινες ή φυσικές καταστροφές με συνέπειες ανυπολόγιστες. Υψηλότατο κόστος αν συνυπολογιστούν οι externalities σε βάθος χρόνου: διαχείριση και ασφάλιση αποβλήτων που εύκολα θα τις υπολογίζαμε εαν γίνονταν υποχρεωτικά τα συμβόλαια ασφάλισης κινδύνων και κάλυψης κόστους διαχείρισης εκατονταετίας στην ασφαλιστική αγορα.
Αλλά ακόμη και αυτό το προβληματικό ουράνιο εισάγεται στο σύνολό του από τους ίδιους παραγωγούς περίπου! 2.555 μετρικοί τόνοι απ΄την Νιγηρία, 2545 από την Ρωσία, 2414 από το Καζακσταν, 2312 από τον Καναδα, 1671 από την Αυστραλία, 329 από του Ουζμπεκιστάν, μόλις 64 τόνοι παράγονται εντός της ΕΕ και 21 από την Νότια Αφρική.
Δηλαδή και πάλι από την Ρωσία και χώρες προσκείμενες εισάγουμε το μισό και παραπάνω, και ένα μεγάλο μέρος από την Νιγηρία που είναι μια τεράστια και αρκετά ανεξάρτητη χώρα που επιλέγει το πιο συμφέρον.
Η φύση δεν έχει προικίσει την ηπειρωτική Ευρώπη με σημαντικές πηγές ενέργειας και πρώτων υλών σε σχέση με άλλες Ηπείρους.
Για τον λόγο αυτό με την έναρξη της τεχνολογικής ανάπτυξης και τον εμπορικό καπιταλισμό, ξεκίνησε η περιπέτεια των αποικιών στην 15ο αιώνα. Ενέργεια από τους ανθρώπους χρησιμοποιούνταν την εποχή εκείνη, από τους σκλάβους, αναλώσιμους, και λεηλασία των πρώτων υλών τους.
Οι ενεργοβόρες αποικιακές μας αυτοκρατορίες πέρασαν σε άλλο επίπεδο για τους δυο αιώνες της βιομηχανικής επανάστασης. Ανθισαν και ανέπτυξαν πρωτόγνωρη ισχύ και παραγωγή στριγμένες στις πρώτες ύλες και την ενέργεια που είχαν κατάσχει πρακτικά από τις αποικίες τους.
Μέχρι που, η ιστορία πληρώνει ενίοτε πίσω, καταλήξαμε ενεργειακή αποικία των πρώην αποικιών. Η πρόωρη αποκοπή της Ευρώπης από τις ενεργειακές πηγές της Ρωσίας, δηλαδή της γειτονικής της ευρωπαϊκής χώρας, απλώς δεν είναι βιώσιμη. Οχι τουλάχιστον με την Ευρώπη όπως την ξέρουμε, με αυτό το επίπεδο ζωής και ανταγωνιστικότητας. Που υποστηρίζουν τις ελευθερίες και τις Δημοκρατίες μας. Χωρίς αυτά μήτε μεσαία τάξη, μήτε πλούτος, μήτε δημοκρατία επιβιώνει. Η Δημοκρατία, γενικότερα οι ελευθερίες, ποτέ δεν υπήρξαν πολίτευμα και συνθήκη των φτωχών και απελπισμένων. Πάντα έτσι ήταν. Δημιουργείται και επιβιώνει σε εύπορες και ασφαλείς κοινωνίες.
Προηγούνται οι βιολογικές ανάγκες στον άνθρωπο. Η δημιουργία οικονομικού πλεονάσματος από την παραγωγή που κατεθύνεται καταρχάς στην διατροφή, στην στέγη, την παιδεία, την υγεία και πρόνοια. Είτε δημόσια είτε ιδιωτικά. Οι κοινωνίες που καλύπτουν αυτές τις ανάγκες τους, και εξασφαλίζουν ένα επίπεδο ζωής και μόρφωσης, είναι σε θέση να δημιουργήσουν, να υποστηρίξουν και να ασφαλίσουν την δημοκρατία και τις ελευθερίες.
Το παρακάτω άρθρο της Καθημερινής, απλώς επιβεβαιώνει το αυτονόητο, μια λεπτομέρεια του παζλ: οι ΗΠΑ δεν προτίθενται ούτε μπορούν, οικονομικά, πολιτικά και τεχνικά να υποκαταστήσουν τις άλλες πηγές εισαγωγών μας που εξασφαλίζουν τα παραπάνω. Η Ευρώπη ανέβασε τις διεθνείς τιμές αγοράζοντας αέριο που προορίζονταν για την Βραζιλία και πολλές άλλες χώρες, αλλά κι αυτό δεν επαρκεί. Ανέβασε και την τιμή στις ΗΠΑ (φυσικά και τις δικές της τιμές πρώτα από όλα). Ομως η τιμή στις ΗΠΑ δεν μπορεί να υποστηριχθεί από το πολιτικό σύστημα που στηρίζεται από μια ενεργοβόρα βιομηχανία και οικονομία. Οπότε διαπιστώνουμε τα όρια των αμερικανικών εξαγωγών και κάποιες διπλωματικές "τεχνικές δυσκολίες" και λοιπές εκρήξεις.
Τα όπλα που στέλνουν δυστυχώς ούτε παράγουν ούτε τρώγωνται. Ούτε και τα μεγάλα λόγια.
===================
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ
«Απόψε θα μιλήσω περί ηλεκτρικών πράσινων αλόγων…»
Αυτό το μηχάνημα που βλέπετε, χρειάζεται για να μετακινήσει πολλές δεκάδες τόνους γης/μεταλλεύματος που θα μας παράσχουν τα δομικά υλικά για λίγες μπαταρίες αυτοκινήτου λιθίου. Καίει 900-1000 γαλόνια (3.785 λίτρα) καυσίμου σε μια βάρδια 12 ωρών!
Το λίθιο εξευγενίζεται από το μετάλλευμα χρησιμοποιώντας θειϊκό οξύ. Το ορυχείο λιθίου στο Thacker Pass πχ εκτιμάται ότι απαιτεί έως και 75 τόνους θειϊκού οξέος την ημέρα! Το οξύ δεν αποδομείται στη φύση.
Μια μπαταρία σε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, ας πούμε ένα μέσο Tesla, αποτελείται από 12 κιλά λιθίου, 30 κιλά νικέλιο, 20 κιλά μαγγάνιο, 15 kg κοβάλτιο, 100 κιλά χαλκό και 100 kg αλουμίνιο, χάλυβα, πλαστικό κλπ.
Επομένως πολλοί τόνοι ορυκτών, πρέπει να εξορυχθούν για να μετατραπούν σε λίγες μπαταρίες που αποθηκεύουν απλώς ηλεκτρική ενέργεια η οποία παράγεται από πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακα, πυρηνική ενέργεια ή νερό (και ένα μικροσκοπικό κλάσμα, από άνεμο και ηλιακή ενέργεια).
Φυσικά σε λίγα χρόνια θα γεμίσουμε με άδειες και άχρηστες μπαταρίες γεμάτες βαρέα μέταλλα όπως και χιλλιάδες άχρηστες ανεμογεννήτριες (χρόνος ζωής τους 20 χρόνια)
Θα μου πείτε τώρα τη να κάνουμε; Να γυρίσουμε ξανά στον επικίνδυνο περιβαντολογικά λιγνίτη. Υπάρχουν και άλλες φιλικές προς το περιβάλλον πηγές ενέργειας όπως η σύντηξη με μηδενικό περιβαντολογικό αποτύπωμα. Ήδη το πρώτο πειραματικό εργοστάσιο λειτουργεί στη Γαλλία όπου με ένα λίτρο νερό καλύπτουμε ενεργειακά δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά.
Μέχρι τότε ας στραφούμε στο υγραέριο, την γεωθερμική ενέργεια, την βίο ενέργεια, το υδρογόνο, και σε ειδικές τεχνικές αξιοποίησης του λιγνίτη πχ υγροποίηση, ειδικά φίλτρα κλπ.
Σχόλια