Τη γερμανική κοινή γνώμη ενημερώνει ο ανταποκριτής και γνώστης των ελληνικών θεμάτων Μίχαελ Μάρτενς για τις τουρκικές εδαφικές προκλητικές αξιώσεις που φτάνουν εσχάτως ακόμη και μέχρι την Κρήτη.
Ο αρθρογράφος της Frankfurter Allgemeine Zeitung κάνει έναν παραλληλισμό με το ουκρανικό.
“Ένα από τα διδάγματα από την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ότι, όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να παίρνει κανείς στα σοβαρά αυτά που λένε οι αυταρχικοί – ιδιαίτερα μάλιστα όταν ακούγονται περιπετειώδη και παράλογα. Οι ειδικοί έχουν συχνά προειδοποιήσει ότι οι ομιλίες, τα κείμενα και άλλες δηλώσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν αποκαλύπτουν τη βούλησή του να καταστρέψει την Ουκρανία. Όμως δεν ακούστηκαν ούτε ελήφθησαν σοβαρά υπόψη. Δεν είναι όμως πολύ αργά για να λάβουμε σοβαρά υπόψη τις απειλές του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν και των κολλητών του“. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο Μάρτενς περιγράφει αναλυτικά τους χάρτες που παρουσίασε ο Ντεβλέτ Μπαχτστελί με ελληνικά νησιά, όπως τη Λέσβο, τη Χίο, την Κρήτη, και καμιά δεκαριά ακόμη, με το κόκκινο χρώμα της τουρκικής σημαίας επισημαίνοντας ότι πρόκειται για “ένα ξεκάθαρο μήνυμα, ειδικά από τη στιγμή που ο Μπαχτσελί είπε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ότι τα νησιά, που κάποτε ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχαν κλαπεί από την Τουρκία, οπότε πρέπει να της επιστραφούν ΄εθελοντικά ή με τη βία΄.
- Αυτό που ανησυχεί είναι ότι ο Μπαχτσελί δεν είναι, όπως ίσως θα ήθελε κανείς, κάποιος εγκέφαλος της αντιπολίτευσης σε σύγχυση, αλλά ένας κυβερνητικός εταίρος και εκείνος που εξασφάλισε την κυβερνητική πλειοψηφία του προέδρου Ερντογάν που δεν αμφισβήτησε ποτέ τον μικρό κυβερνητικό εταίρο για την ρεβανσιστική του εμφάνιση, τουλάχιστον όχι δημόσια”.
Ο Γερμανός αρθρογράφος εκθέτει εξελίξεις γνωστές στο ελληνικό κοινό, όπως τις απειλές Τσαβούσογλου για πόλεμο εάν η Ελλάδα δεν αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά.
- “Δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος σε στρατιωτικά θέματα για να το θεωρήσει αυτό πειστικό. Το ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να ξεκινήσει επίθεση στην Τουρκία από τα νησιά της είναι περίπου τόσο πιθανό όσο ήταν τον Φεβρουάριο ότι η Ουκρανία θα εισέβαλλε στη Ρωσία, δηλαδή καθόλου“.
Σολτς: Χρειαζόμαστε μια ΕΕ με γεωπολιτικό ρόλο
Βαρυσήμαντο άρθρο του καγκελάριου Σολτς με πολλούς αποδέκτες μέσα και έξω από τη χώρα φιλοξενεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ένα άρθρο τροφή για σκέψη λίγο πριν ξεκινήσει ο Σολτς τις ολιγοήμερες διακοπές του. Πρώτη διαπίστωση: Ο ιμπεριαλισμός επέστρεψε στην Ευρώπη. “Πολλοί ήλπιζαν ότι οι στενοί οικονομικοί δεσμοί και οι αμοιβαίες εξαρτήσεις θα εξασφάλιζαν τη σταθερότητα και την ασφάλεια ταυτόχρονα. Ο Πούτιν έχει πλέον καταστρέψει εμφανώς αυτή την ελπίδα με τον πόλεμό του εναντίον της Ουκρανίας. Οι ρωσικοί πύραυλοι όχι μόνο προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές στο Χάρκοβο, τη Μαριούπολη και τη Χερσώνα, αλλά κατέστρεψαν την ευρωπαϊκή και διεθνή ειρηνική τάξη πραγμάτων των τελευταίων δεκαετιών” υπογραμμίζει ο Σολτς δίνοντας και πάλι την υπόσχεση ότι η Γερμανία θα στηρίξει την Ουκρανία όσο χρειαστεί και από κάθε άποψη. Παράλληλα δεσμεύεται για πλήρη αλλά σταδιακή ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία. Ο Γερμανός καγκελάριος αναφέρεται μάλιστα ανοιχτά στο δύσκολο δρόμο απεξάρτησης από τη ρωσική ενέργεια και τί αυτό σημαίνει όχι μόνο στη Γερμανία και την ΕΕ αλλά παγκοσμίως.
“Δικαίως στο παρελθόν έχουν γίνει συχνά εκκλήσεις να γίνει η ΕΕ γεωπολιτικός παράγοντας. Μια φιλόδοξη αξίωση αλλά ορθή. Με τις ιστορικές αποφάσεις των τελευταίων μηνών, η ΕΕ έκανε ένα μεγάλο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση” υπενθυμίζει ο Σολτς κάνοντας εδική αναφορά στο καθεστώς ένταξης της Ουκρανίας και Μολδαβίας αλλά και τη ρητή και αμετάκλητη απόφαση “να γίνει επιτέλους πραγματικότητα” η προοπτική ένταξης των 6 χωρών των Δυτικών Βαλκανίων. Ο Σολτς εξήγγειλε γερμανικές προτάσεις, μεταξύ άλλων για τη μεταναστευτική πολιτική και την οικοδόμηση μιας ευρωπαϊκής άμυνας.
Να δοθεί τέλος στα εθνικά βέτο
“Μέχρι στιγμής, η ΕΕ έχει αντιδράσει στον νεοϊμπεριαλισμό του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με πρωτοφανή αποφασιστικότητα και ενότητα. Αλλά δεν πρέπει να σταματήσουμε εκεί” υπογραμμίζει.
“Η μόνιμη διχόνοια, η μόνιμη διάσταση απόψεων μεταξύ των κρατών-μελών μάς αποδυναμώνει. Γι αυτό η πιο σημαντική απάντηση της Ευρώπης σε αυτό το σημείο καμπής είναι η ενότητα. Πρέπει οπωσδήποτε να τη διατηρήσουμε και να την εμβαθύνουμε. Για μένα αυτό σημαίνει: Τέλος με τα εγωϊστικά μποϊκοτάζ των ευρωπαϊκών αποφάσεων από μεμονωμένα κράτη-μέλη. Τέλος με άλλες εθνικές μονομερείς προσπάθειες που βλάπτουν την Ευρώπη στο σύνολό της. Δεν μπορούμε πλέον να αντέξουμε εθνικά βέτο, για παράδειγμα στην εξωτερική πολιτική, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να ανήκουμε σε έναν κόσμο μεγάλων ανταγωνιστικών δυνάμεων“.
Σχόλια