Ρωσία – Τα τερατώδη ψέματα του πολέμου, η μεταπρατική «δυτικοφιλία» και ο νεοπλουτίστικος αντι/ρωσισμός

 

Ηλίας Παπαναστασίου

Έχουμε γράψει επανειλημμένα τους τελευταίους 3,5 μήνες αρκετά άρθρα πάνω στις πραγματικές, θεμελιακές πτυχές του Ρωσο/Ουκρανικού πολέμου και ο οποίος στην ουσία είναι πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής και όχι Ρωσίας και Ουκρανίας. Αναφερθήκαμε πολλές φορές στην Ιστορία της Ρωσίας – μια συγκλονιστικά ένδοξη ιστορία– και τονίσαμε τις οφειλές όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και όλου του λεγομένου Δυτικού Κόσμου απέναντι στον εξολοθρευτή του Γερμανικού Ναζισμού που ήταν η Σοβιετική Ένωση που εξελίχθηκε στην σημερινή Ρωσική Ομοσπονδία. Τονίσαμε επίσης τις οφειλές της χώρας μας στην Φιλελληνική Ρωσική Πολιτική που βοήθησε τα μάλα την Επανάσταση του 1821, τους ιστορικούς δεσμούς μεταξύ των δυο χωρών κλπ. Τονίσαμε την ψυχωτική προπαγάνδα των Αμερικανο/Ευρωπαίων όμως δεν αναφερθήκαμε όσο έπρεπε στα ανήκουστα και πρωτοφανή ψέματα της αριστοτεχνικής Αμερικάνικης – ιδιαίτερα αυτής – προπαγάνδας και στην τεράστια και πρωτοφανή ικανότητά της επηρεασμού των μαζών σε πλανητικό επίπεδο και ιδιαίτερα στον χώρο των Αγγλο/Σαξονικών Λαών. Ενός επηρεασμού αδιάλειπτης συνέχειας μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και μέσω της «βομβαρδιστικού τύπου» κατοχύρωσης της ιδεολογίας/ψυχολογίας και τρόπου ζωής του Αμερικανισμού, της πλέον πρωτόγονης version του Αγγλοσαξωνισμού, σαν τρόπο ζωής πάνω απ’ όλα. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Ας αναφερθούμε όμως πάλι στα ψέματα – ή Fake News όπως τα ονοματίζουν οι όψιμοι «Αμερικανολάτρες» της γλώσσας των Αμερικανο/Αγγλικών με μπόλικο γαρνίρισμα πρωτόγονης και ξυλευμένης «νεοελληνικής» δηλαδή της γλώσσας των Greeklish – η ψέματα όπως προτιμούμε εμείς της κλασικής ελληνικής/νεοελληνικής και οι οποίοι δηλώνουμε πολύ υπερήφανοι για την γλώσσα μας, αυτής της «μητέρας των γλωσσών». Και φυσικά δεν θα κουράσουμε με τα εκατοντάδες, χιλιάδες παραμύθια και εξοργιστικά – το λιγότερο – ψέματα τερατώδους μορφής τα οποία κυκλοφορήσαν τους τελευταίους 4 μήνες του πολέμου στην Ουκρανία. Θα χρειαζόταν πιθανόν μια ολόκληρη «Εγκυκλοπαίδεια Britannica» για να καταχωρήσουμε αναλυτικά όλες τις ψευδολογίες και τις παρανοϊκού τύπου παραμυθολογείες των Αμερικανο/Ευρωπαϊκών Μέσων Ενημέρωσης και φυσικά αμέτρητος χρόνος. Δεν θα το κάνουμε και απλά θα αναφερθούμε σε τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις τερατολογιών, ισάξιων σε «αφύσικη νοητική κατασκευή» με την πλέον οργανωμένη προπαγάνδα της Παγκόσμιας Ιστορίας, αυτής του Γερμανικού Ναζισμού.

(α) Περίπτωση εργοστασίου Αζοφστάλ. Θυμάστε την διαρκή προπαγάνδα των Αμερικανο/Ευρωπαϊκών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης – διαστρέβλωσης επί το ορθότερον – και τα οποία εγκαινιάζοντας μια οργιώδη, δαιμονικά εκκωφαντική προπαγάνδα τερατολογίας δηλητηρίαζαν συστηματικά για μέρες και βδομάδες την λεγομένη «Δυτική Κοινή Γνώμη» – και η οποία αποτελεί στην ουσία ένα τεράστιο κοπάδι κρεττινοποιημένων μαζών – πως οι Ρώσοι, εμποδίζαν την έξοδο των αμάχων Ουκρανών από το εργοστάσιο του Αζοφστάλ ενώ συνέβαινε το εντελώς αντίθετο. Οι Ουκρανοί Ναζί του Τάγματος Αζόφ εμποδίζαν την έξοδο των αμάχων που δεν ήσαν απλά πρόσφυγες αλλά όμηροι στα χέρια τους. Όλοι μάλιστα οι όμηροι εμποδίζονταν να φύγουν με απειλή θανάτου επί τόπου από τους Ουκρανούς Ναζί. Η Πρόεδρος μάλιστα των Ελληνικών Συλλόγων της περιοχής κατήγγειλε την αιχμαλωσία και την βάναυση μεταχείριση των Ελλήνων της περιοχής από τους Ουκρανούς Ναζί. Η ελληνική κυβέρνηση των «Αμερικανότερων των Αμερικανών» δεν έκανε το παραμικρό, «ποιώντας την νήσσαν» ή «κάνοντας την πάπια» (κατά το κοινώς λεγόμενο). Και γενικότερα η στάση της στο θέμα των Ελλήνων της Μαριούπολης ήταν από «ελεεινή έως τρισάθλια», υιοθετώντας όλη την κοπριά της Αμερικάνικης προπαγάνδας και αδιαφορώντας για τις τύχες των Ελλήνων της περιοχής.

(β) Περίπτωση εργοστασίου Αζότ όπου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Οι όμηροι των Ουκρανών Ναζί βαφτίζονται πρόσφυγες «πολιορκημένοι από τους κακούς Ρώσους»(!), η έξοδος από το εργοστάσιό τους είναι απαγορευμένη από τους Ουκρανούς Ναζί όπως ακριβώς και στο Αζοφστάλ αλλά κατά τα άλλα, «φταίνε οι βάρβαροι Ρώσοι» όπως σφυροκοπά τους εγκέφάλους μας καθημερινά η Αμερικανική προπαγάνδα αναμεταδιδομένη από τα ελληνικά φερέφωνα δηλαδή την κατάπτυστη «ελληνική» τηλεόραση.

(γ) Περίπτωση Λουτμίλας Ντενίσοβα. Η «κυρία» αυτή – για όσους δεν είχατε την τύχη να την ξέρετε– ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ουκρανικής Κυβέρνησης. Απολύθηκε από την κυβέρνησή της – φανταστείτε τι ψέματα έλεγε για να απολυθεί από την ίδια την Ουκρανική Κυβέρνηση – για τα απίστευτα ψέματα που έλεγε για δήθεν «βιασμούς μικρών παιδιών από Ρώσους στρατιώτες», «βασανισμούς αμάχων από Ρώσους» και άλλες τερατολογίες που αποδείχθηκαν μυθεύματα και παραμύθια ολκής από Ομάδα Έρευνας που ανέλαβε να ερευνήσει τις «τερατώδεις» καταγγελίες της Λουτμίλας και στο τέλος, δεν αποδείχθηκε απολύτως κανένα στοιχείο σε βάρος των Ρώσων. Η ίδια μάλιστα αποτέλεσε την κύρια (!) «πηγή ειδήσεων» των Αμερικανο/Ευρωπαϊκών Μέσων Ενημέρωσης. Μπορείτε να συνειδητοποιήσετε πολύ εύκολα τον «βαθμό ψευδότητας» δηλαδή ψεμάτων των «Δυτικών» Μέσων Ενημέρωσης εφόσον είχαν ως πηγή ενημέρωσης μια παρόμοια «κυρία», έναν αρρωστημένο εγκέφαλο τέτοιας μυθομανιακής ροπής ! Η ίδια μάλιστα όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο χρησιμοποιούσε στα διάφορα ακροατήρια τέτοια αφύσικα ψέματα απάντησε με όλη την ειλικρίνεια ενός παρανοϊκού μυθομανή πως «Αν δεν έλεγα τέτοια πράγματα, τερατώδους φύσεως, δεν θα κατάφερνα να πάρω όπλα για την Ουκρανία» (!). Αυτή είναι λοιπόν η «αντικειμενική δημοσιογραφία» των Αμερικανών. Δοξάστε τους !

Το μεγάλο ερώτημα που πλανάται είναι το απλό (μα πολύ απλό) «Πώς ήταν δυνατόν να γίνουν πιστευτά αυτά τα τερατώδη ψέματα, αφομοιώσιμα και εγκεφαλικά εύπεπτα ;» Πώς μπορέσαν οι λαοί και ειδικότερα ο ελληνικός λαός να καταναλώσει – έστω και σε λιγότερο βαθμό από ό,τι οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι – τέτοιες τερατωδίες «κατασκευασμένες από κρετίνους και απευθυνόμενες σε κρετίνους»; Εντάξει, γνωρίζουμε πως ο ελληνικός λαός και ειδικότερα η νεολαία έχουν μια μεγάλη εξάρτηση από τα social media, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο κλπ. Γνωρίζουμε πως όλα τα σκουπίδια, ειδικότερα της Αμερικάνικης τηλεόρασης καταβροχθίζονται από τους Νεοέλληνες και μάλιστα ένας όχι ευκαταφρόνητος αριθμός νιώθει και ιδιαίτερα «ικανοποιημένος» καταναλώνοντας τηλεοπτικά σκουπίδια. Αν προσθέσουμε πως η τηλεθέαση αυξήθηκε κατά την διάρκεια της πανδημίας, με την δε προϊούσα φτωχοποίηση, η τηλεόραση είναι το μοναδικό ίσως μέσο ψυχαγωγίας για τα φτωχότερα και λαϊκότερα στρώματα, οπότε μπορούμε ίσως να κάνουμε ένα πρώτο βήμα «κατανόησης κοινωνικού πεδίου». Όμως δεν φτάνει !

Χρειάζεται και μια δεύτερη και τρίτη ανάλυση για να διευρύνουμε την πρώτη μας διαπίστωση, το πόσο εύκολα καταναλώνονται τα «τηλεοπτικά σκουπίδια. Και το δεύτερο βήμα θα ήταν η ανάλυση του «κοινωνικού είναι» του Νεοέλληνα σε διαταξικό και όχι απλά «ταξικό» επίπεδο.

Στο δεύτερο στάδιο που αφορά την κοινωνική ψυχολογία του Νεοέλληνα, πρέπει να επικεντρωθούμε κυρίως στα λαϊκά και μικροαστικά στρώματα, αυτά της «άκρατης» λαϊκότητας και που είναι επιρρεπή στην «ροπή προς τα πάνω», να μιμηθούνε δηλαδή αυτούς που θεωρούνε «ανωτέρους». Και αυτό μπορεί να γίνει όχι στο συνολικό επίπεδο της κοινωνίας αλλά στο ειδικότερο επίπεδο, αυτό του τρόπου ζωής και κυρίως αυτό της ιδιωτικής κατανάλωσης. Εφόσον «θεωρούν» – και έχουν πεισθεί γι’ αυτό μετά την πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί για δεκαετίες – πως δεν μπορούν να «φτάσουν» το (υποτιθέμενο) «ανώτερο» επίπεδο των Αμερικανο/Ευρωπαίων, τουλάχιστον προσπαθούν να «εξισωθούν» με αυτούς στην κατανάλωση. Τα προϊόντα κατανάλωσης λοιπόν, αποτελούν για τον Νεοέλληνα, όλων των κοινωνικών τάξεων, το «μοναδικό μέσο», την «αλχημική λίθο» μέσω της οποίας από «παραγωγικό υποχείριο μετατρέπεται σε Ευρωπαίο». Εφόσον δεν μπορέσαν ποτέ να καταφέρουν να αποκτήσουν μια αστική, καπιταλιστική κοινωνία «ευρωπαϊκού» επιπέδου τουλάχιστον ας «γίνουν Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί» σε επίπεδο κατανάλωσης (αυτοκίνητα, σκάφη, gadgets, οικιακές συσκευές κλπ.). Αν προστεθούν και τα πολλά ταξίδια στο εξωτερικό τις τελευταίες 4–5 δεκαετίες αλλά και οι σπουδές στο εξωτερικό, ειδικότερα για την Μεσαία Τάξη και το ανώτερο στρώμα της – Upper Middle Class– τότε η «κοινωνικοποίηση τρόπου ζωής» γίνεται ευκολότερη προστιθέμενη στο τεράστιο πλέγμα της «Εμπορεύσιμης Εικόνας» (Τηλεόραση, διαδίκτυο, εφαρμογές κινητών, κινηματογράφος κλπ.) δηλαδή του κατεξοχήν Ιδεολογικού Μηχανισμού του Κράτους (ΙΜΚ) που «κοινωνικοποιεί, αφομοιώνει, αλλοτριώνει» τις μάζες και τους λαούς και ειδικότερα τους λαούς και τις μάζες που στερούνται αστικού πολιτισμού (όπως οι Νεοέλληνες) και τον «οικειοποιούνται φαντασιώνοντάς τον», δηλαδή μιμούμενοι και πιθηκίζοντας. Εφόσον δεν εντάχθηκε στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό λόγω μεταπρατισμού του Κοινωνικού Σχηματισμού (Μεταπρατικό/Εξαρτημένος Καπιταλισμός χαμηλής «βιομηχανικότητας») αλλά και μεταπρατισμού της Αστικής Τάξης ( Μεταπρατική, Μη Βιομηχανική Αστική Τάξη με αδύναμη ή ανύπαρκτη «Βιομηχανική Επανάσταση») τι απέμεινε από το να πιθηκίζει «παριστάνοντας» τον Ευρωπαίο μέσω της «Καταναλωτικής Βουλιμίας». Εντάξει, είμαστε Βαλκάνιοι Μεταπράτες αλλά από κατανάλωση, σκίζουμε ! Ακριβά ΙΧ, σκάφη αναψυχής, ακριβά προϊόντα και ρουχισμός κλπ. (Εννοείται όλα εισαγόμενα αλλά τουλάχιστον «έρχονται από έξω», μια και εμείς λησμονήσαμε την λέξη «παραγωγή» στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη !).

Αν τώρα προσθέσουμε και ένα «τρίτο επίπεδο ανάλυσης», αυτό του «καθημερινού πολιτισμού» τότε μάλλον φθάσαμε σε μια πληρέστερη, ολιστικότερη εικόνα. Βλέπετε, δεν φθάνει μόνο η κατανάλωση προϊόντων, απαιτείται και ανάλογη ψυχολογία, καθημερινή συμπεριφορά, δηλαδή «καθημερινός πολιτισμός». Όπως π.χ. από τον τρόπο που οδηγούμε και που είναι «δολοφονικού και πολεμικού χαρακτήρα» με σχεδόν τους περισσοτέρους νεκρούς στην ΕΕ έως τον τρόπο που διασκεδάζουμε (Ξεκινάμε με Αμερικανο/Ευρωπαϊκή μουσική, συνεχίζουμε με τους νέο–αμανέδες των καψουρεμένων χορεύοντας τα ανάλογα ζεϊμπέκικα, καταλήγουμε δε στα ρουμελιώτικα και ηπειρωτικά δημοτικά ερχόμενοι στο «τσακίρ κέφι» ! Έτσι διασκεδάζει ο νεοέλληνας και όποιος αμφιβάλλει ας παρακολουθήσει καλοκαιριάτικο γλέντι). Δεν συζητάμε βέβαια για την απίστευτη φοροδιαφυγή – κάνετε μερικά μαθήματα Φορολογικού Δικαίου το καλοκαίρι στη Μύκονο– την τεράστια διαφθορά με τις ανάλογες δολοφονίες του «κόσμου της νύχτας» και το τοξικό κλίμα εκπόρνευσης/διαφθοράς Κολομβιανού τύπου που αγγίζει τους περισσοτέρους τομείς, και αν δε προσθέσουμε και το πελατειακό κράτος και την γενικότερη λειτουργία του δημόσιου χώρου με τα γνωστά φαινόμενα οικογενειοκρατίας και νεποτισμού, παράλληλα με την ανάπτυξη «εισαγομένου» κύματος «Woke Culture» και Ιδεολογίας «Πολιτικής Ορθότητας», τότε καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα « Όταν λείπει ένας «Αστικός Πολιτισμός και Κουλτούρα», όταν έχουμε μια «Νόθα Αστικοποίηση» (Β. Φίλιας) χωρίς «Αστικοποίηση μετά από Βιομηχανική Επανάσταση» – έχουμε «Βιομήχανους» χωρίς «Βιομηχανίες» – τότε θα έχουμε «Φεμινισμό ελληνικού τύπου», απίστευτη άνοδο της ομοφυλοφιλίας – π.χ. υπάρχει συχνότερη χρήση του εισαγομένου όρου «ομοφοβία» από την λέξη «Ελληνικός»– που ενθαρρύνεται καταλλήλως από τα Μέσα Ενημέρωσης (και που υποβοηθείται επίσης και από την μείωση του ρόλου του πατέρα στην ανάπτυξη του παιδιού και ειδικότερα του αγοριού) αλλά και φαινόμενα «εισαγόμενα» που δεν συνάδουν με την δομή της Ελληνικής Κοινωνίας.

Όταν οι Ελληνίδες παραγωγικής ηλικίας απο 18 έως 64 ετών εργάζονται σε ποσοστό 48,1% (!) δηλαδή λιγότερο από τις μισές τότε για ποια «ισότητα των δυο φύλων» συζητάμε;  Γιατί μόνο η εργασία δημιουργεί συνθήκες «συμπληρωματικής ισότητας» και όχι τα διάφορα «μιμητικού» και «εισαγομένου» τύπου Φεμινιστικά Φεστιβάλ.

Το μεγάλο ερώτημα που πλανάται είναι το απλό (μα πολύ απλό) «Πώς ήταν δυνατόν να γίνουν πιστευτά αυτά τα τερατώδη ψέματα, αφομοιώσιμα και εγκεφαλικά εύπεπτα ;» Πώς μπορέσαν οι λαοί και ειδικότερα ο ελληνικός λαός να καταναλώσει – έστω και σε λιγότερο βαθμό από ό,τι οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι – τέτοιες τερατωδίες «κατασκευασμένες από κρετίνους και απευθυνόμενες σε κρετίνους»; Εντάξει, γνωρίζουμε πως ο ελληνικός λαός και ειδικότερα η νεολαία έχουν μια μεγάλη εξάρτηση από τα social media, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο κλπ. Γνωρίζουμε πως όλα τα σκουπίδια, ειδικότερα της Αμερικάνικης τηλεόρασης καταβροχθίζονται από τους Νεοέλληνες και μάλιστα ένας όχι ευκαταφρόνητος αριθμός νιώθει και ιδιαίτερα «ικανοποιημένος» καταναλώνοντας τηλεοπτικά σκουπίδια. Αν προσθέσουμε πως η τηλεθέαση αυξήθηκε κατά την διάρκεια της πανδημίας, με την δε προϊούσα φτωχοποίηση, η τηλεόραση είναι το μοναδικό ίσως μέσο ψυχαγωγίας για τα φτωχότερα και λαϊκότερα στρώματα, οπότε μπορούμε ίσως να κάνουμε ένα πρώτο βήμα «κατανόησης κοινωνικού πεδίου». Όμως δεν φτάνει !

Χρειάζεται και μια δεύτερη και τρίτη ανάλυση για να διευρύνουμε την πρώτη μας διαπίστωση, το πόσο εύκολα καταναλώνονται τα «τηλεοπτικά σκουπίδια. Και το δεύτερο βήμα θα ήταν η ανάλυση του «κοινωνικού είναι» του Νεοέλληνα σε διαταξικό και όχι απλά «ταξικό» επίπεδο.

Στο δεύτερο στάδιο που αφορά την κοινωνική ψυχολογία του Νεοέλληνα, πρέπει να επικεντρωθούμε κυρίως στα λαϊκά και μικροαστικά στρώματα, αυτά της «άκρατης» λαϊκότητας και που είναι επιρρεπή στην «ροπή προς τα πάνω», να μιμηθούνε δηλαδή αυτούς που θεωρούνε «ανωτέρους». Και αυτό μπορεί να γίνει όχι στο συνολικό επίπεδο της κοινωνίας αλλά στο ειδικότερο επίπεδο, αυτό του τρόπου ζωής και κυρίως αυτό της ιδιωτικής κατανάλωσης. Εφόσον «θεωρούν» – και έχουν πεισθεί γι’ αυτό μετά την πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί για δεκαετίες – πως δεν μπορούν να «φτάσουν» το (υποτιθέμενο) «ανώτερο» επίπεδο των Αμερικανο/Ευρωπαίων, τουλάχιστον προσπαθούν να «εξισωθούν» με αυτούς στην κατανάλωση. Τα προϊόντα κατανάλωσης λοιπόν, αποτελούν για τον Νεοέλληνα, όλων των κοινωνικών τάξεων, το «μοναδικό μέσο», την «αλχημική λίθο» μέσω της οποίας από «παραγωγικό υποχείριο μετατρέπεται σε Ευρωπαίο». Εφόσον δεν μπορέσαν ποτέ να καταφέρουν να αποκτήσουν μια αστική, καπιταλιστική κοινωνία «ευρωπαϊκού» επιπέδου τουλάχιστον ας «γίνουν Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί» σε επίπεδο κατανάλωσης (αυτοκίνητα, σκάφη, gadgets, οικιακές συσκευές κλπ.). Αν προστεθούν και τα πολλά ταξίδια στο εξωτερικό τις τελευταίες 4–5 δεκαετίες αλλά και οι σπουδές στο εξωτερικό, ειδικότερα για την Μεσαία Τάξη και το ανώτερο στρώμα της – Upper Middle Class– τότε η «κοινωνικοποίηση τρόπου ζωής» γίνεται ευκολότερη προστιθέμενη στο τεράστιο πλέγμα της «Εμπορεύσιμης Εικόνας» (Τηλεόραση, διαδίκτυο, εφαρμογές κινητών, κινηματογράφος κλπ.) δηλαδή του κατεξοχήν Ιδεολογικού Μηχανισμού του Κράτους (ΙΜΚ) που «κοινωνικοποιεί, αφομοιώνει, αλλοτριώνει» τις μάζες και τους λαούς και ειδικότερα τους λαούς και τις μάζες που στερούνται αστικού πολιτισμού (όπως οι Νεοέλληνες) και τον «οικειοποιούνται φαντασιώνοντάς τον», δηλαδή μιμούμενοι και πιθηκίζοντας. Εφόσον δεν εντάχθηκε στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό λόγω μεταπρατισμού του Κοινωνικού Σχηματισμού (Μεταπρατικό/Εξαρτημένος Καπιταλισμός χαμηλής «βιομηχανικότητας») αλλά και μεταπρατισμού της Αστικής Τάξης ( Μεταπρατική, Μη Βιομηχανική Αστική Τάξη με αδύναμη ή ανύπαρκτη «Βιομηχανική Επανάσταση») τι απέμεινε από το να πιθηκίζει «παριστάνοντας» τον Ευρωπαίο μέσω της «Καταναλωτικής Βουλιμίας». Εντάξει, είμαστε Βαλκάνιοι Μεταπράτες αλλά από κατανάλωση, σκίζουμε ! Ακριβά ΙΧ, σκάφη αναψυχής, ακριβά προϊόντα και ρουχισμός κλπ. (Εννοείται όλα εισαγόμενα αλλά τουλάχιστον «έρχονται από έξω», μια και εμείς λησμονήσαμε την λέξη «παραγωγή» στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη !).

Αν τώρα προσθέσουμε και ένα «τρίτο επίπεδο ανάλυσης», αυτό του «καθημερινού πολιτισμού» τότε μάλλον φθάσαμε σε μια πληρέστερη, ολιστικότερη εικόνα. Βλέπετε, δεν φθάνει μόνο η κατανάλωση προϊόντων, απαιτείται και ανάλογη ψυχολογία, καθημερινή συμπεριφορά, δηλαδή «καθημερινός πολιτισμός». Όπως π.χ. από τον τρόπο που οδηγούμε και που είναι «δολοφονικού και πολεμικού χαρακτήρα» με σχεδόν τους περισσοτέρους νεκρούς στην ΕΕ έως τον τρόπο που διασκεδάζουμε (Ξεκινάμε με Αμερικανο/Ευρωπαϊκή μουσική, συνεχίζουμε με τους νέο–αμανέδες των καψουρεμένων χορεύοντας τα ανάλογα ζεϊμπέκικα, καταλήγουμε δε στα ρουμελιώτικα και ηπειρωτικά δημοτικά ερχόμενοι στο «τσακίρ κέφι» ! Έτσι διασκεδάζει ο νεοέλληνας και όποιος αμφιβάλλει ας παρακολουθήσει καλοκαιριάτικο γλέντι). Δεν συζητάμε βέβαια για την απίστευτη φοροδιαφυγή – κάνετε μερικά μαθήματα Φορολογικού Δικαίου το καλοκαίρι στη Μύκονο– την τεράστια διαφθορά με τις ανάλογες δολοφονίες του «κόσμου της νύχτας» και το τοξικό κλίμα εκπόρνευσης/διαφθοράς Κολομβιανού τύπου που αγγίζει τους περισσοτέρους τομείς, και αν δε προσθέσουμε και το πελατειακό κράτος και την γενικότερη λειτουργία του δημόσιου χώρου με τα γνωστά φαινόμενα οικογενειοκρατίας και νεποτισμού, παράλληλα με την ανάπτυξη «εισαγομένου» κύματος «Woke Culture» και Ιδεολογίας «Πολιτικής Ορθότητας», τότε καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα « Όταν λείπει ένας «Αστικός Πολιτισμός και Κουλτούρα», όταν έχουμε μια «Νόθα Αστικοποίηση» (Β. Φίλιας) χωρίς «Αστικοποίηση μετά από Βιομηχανική Επανάσταση» – έχουμε «Βιομήχανους» χωρίς «Βιομηχανίες» – τότε θα έχουμε «Φεμινισμό ελληνικού τύπου», απίστευτη άνοδο της ομοφυλοφιλίας – π.χ. υπάρχει συχνότερη χρήση του εισαγομένου όρου «ομοφοβία» από την λέξη «Ελληνικός»– που ενθαρρύνεται καταλλήλως από τα Μέσα Ενημέρωσης (και που υποβοηθείται επίσης και από την μείωση του ρόλου του πατέρα στην ανάπτυξη του παιδιού και ειδικότερα του αγοριού) αλλά και φαινόμενα «εισαγόμενα» που δεν συνάδουν με την δομή της Ελληνικής Κοινωνίας.

                 

Όταν οι Ελληνίδες παραγωγικής ηλικίας απο 18 έως 64 ετών εργάζονται σε ποσοστό 48,1% (!) δηλαδή λιγότερο από τις μισές τότε για ποια «ισότητα των δυο φύλων» συζητάμε;  Γιατί μόνο η εργασία δημιουργεί συνθήκες «συμπληρωματικής ισότητας» και όχι τα διάφορα «μιμητικού» και «εισαγομένου» τύπου Φεμινιστικά Φεστιβάλ.

Όταν η «Πολιτική Ορθότητα» των Αγγλο/Αμερικάνικων Πανεπιστημίων και Κολλεγίων εισάχθηκε στην Ελλάδα μέσω Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, Netflix, κινηματογράφου και γενικότερα του Διαδικτύου και μάλιστα όσο πιο «εξαρτημένη πολιτιστικά και ιδεολογικά, όσο πιο μεταπρατική και ξενόδουλη είναι μια κοινωνία», τόσο περισσότερο έντονα είναι αυτά τα φαινόμενα εισαγωγής «ξένων φρούτων».

Όταν η Ελληνική Οικογένεια μετά την «δολοφονικού χαρακτήρα» μεταρρύθμιση Οικογενειακού Δικαίου του 1983 ουσιαστικά διαλύθηκε χάριν της λεγομένης μονογονεϊκής οικογένειας και όταν ο ευεργετικός και θετικός ρόλος του πατέρα απομειώθηκε ως παράγοντας, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας γενιάς αγοριών εξηρτημένων από το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα και με γενιτσαρικές τάσεις απέναντι στον πατέρα, αυτό αποδεικνύει, και ειδικότερα οι ολετήρες αυτού του νόμου (ΠΑΣΟΚ) θα πρέπει να το έχουν υπόψη τους, πως «Όταν κάνεις μια μεταρρύθμιση συνθέτεις με το υφιστάμενο γίγνεσθαι και δεν καταστρέφεις γιατί άλλο σύνθεση παρόντος/παρελθόντος και άλλο καταστροφή του παρελθόντος με μπουλντόζα». 

Εάν λοιπόν η Ελληνική Κοινωνία δεν είναι «αστικού» αλλά σε μεγάλο βαθμό «αγροτικού» ή «ημιαστικού» τύπου, με έλλειψη «παραγωγής και παραγωγικού» χαρακτήρα στην Ελληνική Κοινωνία και με παράλληλη μεταπρατική και εξαρτημένη δομή που φαίνεται από έτη φωτός μακριά λόγω της καταθλιπτικής απομείωσης της παραγωγής της οικονομίας τις τελευταίες δεκαετίες, πώς περιμένετε από έναν νεόπλουτο να μην αισθάνεται «Αμερικανόφιλος», είλωτας και πλασιέ των Αμερικανο/Ευρωπαίων;  Όταν μάλιστα δεν γνωρίζει την ιστορία της χώρας του και έχει από πλήρη άγνοια, μια «υποτιμητική» εικόνα για τους Ρώσους! Ευτυχώς που υπάρχουν και αντιδράσεις, απέναντί τους, τουλάχιστον από ένα σημαντικότατο τμήμα του ελληνικού λαού ! Και το οποίο γνωρίζει και θέλει να μάθει περισσότερα !

 

https://resaltomag.blogspot.com