Δρ. Άρης Πετάσης*
Δύο σοβαρές αποφάσεις με κοινά στοιχεία: α.) την εξάρτηση της Ελλάδος από ξένες δυνάμεις: Βρετανία και ΗΠΑ αντίστοιχα, β.) λήφθηκαν με το πρόσχημα πως αφορούσαν ζητήματα ‘αρχών’. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Μέσα σε 100 χρόνια η Ελλάδα δύο φορές πήρε εχθρικές, και επιζήμιες για τον ελληνισμό, αποφάσεις εναντίον της Ρωσίας: 1.) η πρώτη λήφθηκε στις 3 Ιανουαρίου, 1919 βάση της οποίας η Ελλάδα αποδέχτηκε την πρόταση του Γάλλου Κλεμανσώ για αποστολή ελληνικού στρατού εναντίον του [Ρωσικού] Κόκκινου Στρατού. Η απόφαση αποδείχτηκε μπούμερανγκ για τον Ελληνισμό γιατί ο Λένιν αντέδρασε προς την ελληνική εχθρότητα στέλνοντας βοήθεια στην Τουρκία σε χρήματα και οπλισμό για να ολοκληρώσει την καταστροφή των Ελλήνων στην Μικράν Ασία, β.) η δεύτερη απόφαση λήφθηκε το 2022 βάση της οποίας στάλθηκε ελληνικός οπλισμός στην Ουκρανία για χρήση στις εκεί εχθροπραξίες. Και η δεύτερη απόφαση έχει όλα τα καταστροφικά στοιχεία της πρώτης, τα αποτελέσματα της οποίας θα φανούν στο μέλλον–η ποιότητα κάθε απόφασης κρίνεται σε βάθος χρόνου. Οι δύο αυτές αποφάσεις έχουν κοινά στοιχεία: α.) την εξάρτηση της Ελλάδος από ξένες δυνάμεις: Βρετανία και ΗΠΑ αντίστοιχα, β.) λήφθηκαν με το πρόσχημα πως αφορούσαν ζητήματα ‘αρχών’.
Με την δεύτερη απόφαση, αντί να οπλίζουμε τους εμπόλεμους για περισσότερη αιματοχυσία θα μπορούσαμε κάλλιστα να ενεργήσουμε ως ειρηνοποιοί. Πράγμα που θα αποδεχόντουσαν και οι δύο πλευρές μια και ο Ελληνισμός θεωρείται σαν μια μορφή ‘πνευματικής κοιτίδας’ του λαού των εν εμφυλίω πολέμω ευρισκομένων αδελφών μας στην Ουκρανία. Ο συγκεκριμένος πόλεμος έχει δύο αντίπαλους: α.) την Αμερική που πολεμά διά αντιπροσώπων και β.) την Ρωσία. Με τους εμπόλεμους αδελφούς μας έχουμε δεσμούς αιώνων, θρησκευτικούς αλλά και πνευματικούς–το Κυριλλικό αλφάβητο αναπτύχθηκε τον 9ο αιώνα από Έλληνες ιεραπόστολους. Η πρώτη πράξη της, εν ολίγοις, ‘πνευματικής μητέρας’ Ελλάδος θα έπρεπε να ήταν η συμφιλίωση και όχι ο εξοπλισμός γιατί το τελικό αποτέλεσμα του πολέμου δεν πρόκειται να αλλάξει. Χάσαμε πολύτιμη ευκαιρία για να αναδείξουμε τον Ελληνισμό της Αγάπη. Αντί αυτού, συνταχθήκαμε με τα σχέδια των Αγγλο-Αμερικάνων που δεν θέλουν τερματισμό της αιματοχυσίας ‘για να φθαρεί η Ρωσία’, όπως ανακοίνωσαν επίσημα. Κυρίως όμως, για να δημιουργηθεί μίσος μεταξύ αδελφών. Από τις εμπειρίες του δικού μας εμφύλιου πολέμου, με την εμπλοκή των Αγγλο-Αμερικάνων στο παρασκήνιο, γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει μίσος. Γράφει η Βρετανική Guardian (30 Νοεμβρίου 2014), «Η λογική της Βρετανίας [κατά τον Ελληνικό εμφύλιο πόλεμο] ήταν βάναυση και ύπουλη […] Όταν 28 άμαχοι σκοτώθηκαν στην Αθήνα [Δεκεμβριανά,1944…] ήταν οι Βρετανοί που τα έκαναν.» Με τέτοιες εμπειρίες τώρα πάμε να εμπλακούμε στον εμφύλιο στην Ουκρανία που τα έχει όλα: βαναυσότητα, πονηριά, ψέμα, υποκρισία, και προπαγάνδα που προέρχεται κυρίως από όσους υποδαυλίζουν ώστε να συνεχιστούν οι σκοτωμοί.
Ωραία, είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Προς τι όμως το κατ’ επανάληψη «ανήκουμε στην Δύση» την στιγμή που η Δύση ούτε καν μας θεωρούσε ‘Δυτικούς’ πριν ενσωματωθούμε το 1952 στο μιλιταριστικό σκέλος της Δύσης, το ΝΑΤΟ (Politico April 22, 2015). Ο ελληνισμός ανήκει και στην Δύση αλλά και σε άπασαν την οικουμένη–κληροδότημα της λαμπράς και ένδοξης ιστορίας μας. «Ανήκουμε στην Δύση» σημαίνει: α.) στρατευόμαστε με την Δύση ενάντια στην Ανατολή αλλά και στον Νότο, ή/και β.) είμαστε ιδιοκτησία κάποιου άλλου—των Αγγλο-Αμερικάνων. Ο Καποδίστριας και ο Υψηλάντης, όμως, δεν είχαν κάτι τέτοιο υπόψη όταν νόμιζαν πως μας είχαν ελευθερώσει. Η Ανατολή (Ρωσία-Κίνα), που τόσο μας θέλουν οι Αγγλο-Αμερικάνοι να την εχθρευόμαστε δεν μας έχει κάνει κακό. Τουναντίον. Ούτε η Ινδία αλλά ούτε και η Ινδονησία της Ανατολής μας έκαναν κακό. Ούτε ο Νότος (Νότιος Αφρική, Βραζιλία) μας έκανε κακό. Γι’ αυτό, δεν υπήρχε λόγος να απελάσουμε Ρώσσους διπλωμάτες γιατί απλά το ζήτησε η Αμερική. Συχνά εκλιπαρούμε την ρωσική διπλωματία να σώσει την Κύπρο κάθε φορά που οι Εγγλέζοι φέρνουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας πονηρά και θανάσιμα για τον Ελληνισμό της Κύπρου ψηφίσματα. Σκεφτήκαμε τι θα απογίνει η Κύπρος που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής;
Σε ότι αφορά τις κυρώσεις εμείς θα έπρεπε να τις δεχθούμε επιλεκτικά όπως έκαναν και άλλες χώρες. Η απόφαση μας κάνει κακό στους Έλληνες και στην Ελλάδα που έχει καταστεί αποικία χρέους. Με τις κυρώσεις οι Έλληνες σπρώχνονται σε βαθύτερη φτώχια και μετανάστευση, το εξωτερικό μας χρέος αυξάνεται και ο πληθωρισμός κτυπά ανελέητα όλους. Εάν ευσταθεί η δικαιολογία πως αυτά που κάνουμε αποτελούν ‘θέμα αρχής’ (όπως λέχθηκε και το 1919!) θα πρέπει να θυμόμαστε πως οι πραγματικές αρχές είναι αδιαίρετες και εφαρμόζονται με συνέπεια σε κάθε περίπτωση. Οπόταν για ‘λόγους αρχής’ ας διαλέξει η Ελλάδα πια πλευρά θα στήριξη στην Υεμένη που βρίσκεται σε πόλεμο για να εμπλακεί και εκεί. Για ‘λόγους αρχής’ ας εμπλακούμε και στους πολέμους στο Κογκό και την Σομαλία.
Πέραν των γερακιών υπάρχουν και ειρηνοποιοί σε Δύση, Ανατολή και Νότο. Θα έπρεπε να ενώναμε την φωνή μας με τους τελευταίους. Με το αίγλη της Αρχαίας Ελλάδος που έπρεπε να συνοδεύει τις αποφάσεις μας μπορούσαμε να ηγηθούμε προσπάθειας για κατάπαυση του πυρός και ειρήνευση ώστε να παύσουν τα φρυάγματα των εμπολέμων. Ως απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων θα έπρεπε να είμασταν η περιστερά που κλάδον ελαίας θα έχει επί του στόματος της για να δωρίζει την ελπίδα, την ομόνοια και την αναφαίρετον ειρήνην. Αντί όπλον ειρήνης η Ελλάδα του δίκαιου Αριστείδη προσέφερε στους εμπόλεμους αδελφούς μας σκουριασμένα Kalashnikov ‘για λόγους αρχής’!
Πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ζήτησε την επαγγελματική μου γνώμη σχετικά με το πως θα έπρεπε να αξιολογεί την ποιότητα των αποφάσεων του Υπουργικού του Συμβουλίου. Του απάντησα πως: «Εάν ΣΕ ΒΑΘΟΣ χρόνου αποδειχτεί πως οι αποφάσεις διαθέτουν τα ακόλουθα δύο στοιχεία τότε αυτές ήταν ορθές: α.) ωφέλιμες και ευεργετικές προς την πατρίδα μας και β.) ανέπτυξαν την αρετή. Κρίνοντας την ποιότητα της απόφασης για αποστολή οπλισμού να μην ξεχνούμε πως πολλοί από αυτούς που εμείς οπλίσαμε με απαρχαιωμένα Kalashnikov θα είναι οι επόμενοι νεκροί. Οι άνεργοι Έλληνες, θύματα των αδιάκριτων κυρώσεων, θα είναι οι επόμενοι φτωχοί και οι επόμενοι μετανάστες από μια Ελλάδα που το δημογραφικό αποτελεί απειλή ίση με την απειλή από την Νατοϊκή Τουρκία. Τέλος: ο Περικλής και ο Κίμωνας θα καλούσαν στην Πνύκα τον ‘Έλληνα’ Μιχαήλ από την Ουκρανία για να ‘ρητορεύσει’ [διαδικτυακά] στο λίκνο της δημοκρατίας, την Ελληνική Βουλή, πράγμα που ανάγκασε τον καλλιεργημένο σε χαρακτήρα Αντώνη Σαμαρά να πει, «μεγάλο λάθος αυτό που έγινε σήμερα στην ελληνική Βουλή»;
*συγγραφέας του βιβλίου, Leadership Triumphs & Failures. (βρίσκεται στο Amazon.de)
Σχόλια