Ρωσία – Γιατί τόσο μίσος εναντίον της;

Του Ηλία Παπαναστασίου

Δεκαεννέα μέρες συμπληρώθηκαν σήμερα από την έναρξη των επιχειρήσεων στην Ουκρανία και αυτό που παρατηρούμε είναι ένας ορυμαγδός απίστευτης προπαγάνδας υπέρ της αμερικανοποιημένης “Δύσης” (και όχι της “Δύσης” γενικά) με οχετούς ψεμάτων εναντίον της Ρωσίας, ηρωοποίηση των Ουκρανών σε βαθμό γελοιότητας και εξύψωσης “στα ουράνια” του λεγομένου Δυτικού παράγοντα με κάθε τρόπο, κάθε μέσο, κάθε ώρα. Πρόκειται για ένα αληθινό τσουνάμι απίστευτης και πρωτοφανούς γκεμπελικής προπαγάνδας με καθαρή “επιτομή μίσους” στοχευμένη στην ίδια την ύπαρξη της Ρωσίας, της Ρωσίας σαν χώρα, σαν ύπαρξη, σαν έθνος!

Αναρωτιέται κανείς για την ερμηνεία του φαινομένου, για την αιτιολογία μιας μαζικής αντι–ρωσικής ψύχωσης και υστερίας εναντίον των Ρώσων που έχει πάρει πλέον ανεξέλεγκτα χαρακτηριστικά και θυμίζει συλλογική ψύχωση, επαναλαμβανομένη τακτικά στην ιστορία. Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε – συνοπτικά– επτά βασικούς πυλώνες ερμηνείας της αντι–ρωσικής υστερίας:

(α) Η Ρωσία αποτελεί έναν τεράστιο – τον μεγαλύτερο παγκοσμίως– γεωγραφικό χώρο έθνους-κράτους που δεν θεωρείται [b]“αφομοιωμένος” και “ενταγμένος” στη Δυτική – ουσιαστικά αμερικανική– Γεωστρατηγική διάταξη οικονομικών συμφερόντων. Ναι μεν ακολούθησε την “οικονομία της αγοράς” δηλαδή τους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ναι μεν μετατράπηκε σε “κράτος–παρία” κατά την περίοδο του μεθύστακα Γιέλτσιν – 1991 έως 1999– όμως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Βλαδίμηρο Πούτιν (1999) και της Προεδρίας από τον ίδιο (2000), φάνηκε από την πρώτη στιγμή πως η περίοδος των εξευτελισμών, υποτιμήσεων, γελοιοποιήσεων της αμερικανοτραφούς Δύσης σε βάρος της Ρωσίας άρχισε να παίρνει τέλος. Η περίοδος Πούτιν χαρακτηρίζεται σαν περίοδος μιας γενικής ανασυγκρότησης, οικονομικής μεγέθυνσης, ιδεολογικής και ψυχολογικής ανάκαμψης σε τεράστιο βαθμό, όλα δε τα προαναφερθέντα κρίθηκαν σαν “λίαν επικίνδυνα” και “ανατριχιαστικά”“ για την παντοδυναμία των ΗΠΑ δηλαδή της “αμερικανοπλασμένης Δύσης” και όχι της “Δύσης γενικά” όπως βαυκαλίζονται οι “Δυτικοί” να την αποκαλούν! Στα 22 χρόνια του 21ου αιώνα η Ρωσική Ομοσπονδία δυνάμωσε εξαιρετικά και αυτό σήμανε όχι απλώς “καμπανάκι συναγερμού” αλλά – κυριολεκτικά– την “Καμπάνα του Αγίου Βαρθολομαίου”, ειδικότερα για τις ΗΠΑ και την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. “Κάποιος”, “κάπως”, “κάποτε” θα έπρεπε να “κόψει την φόρα” στην αναγεννημένη Ρωσία που λειτουργεί πλέον σαν αντίπαλος – και ισοδύναμος– πόλος, σαν “αντίπαλο δέος” στην Αμερικανική Ηγεμονία που βρίσκεται ήδη σε παρακμή. Η πλήρης ενδυνάμωση της Ρωσίας με τον Πούτιν θυμίζει την πλέον ακμαία φάση της τότε παντοδύναμης Σοβιετικής Ένωσης (1945–1955). Οι ΗΠΑ δεν χρειαζόντουσαν “αντίπαλο δέος” αλλά απόλυτη ηγεμονία στον πλανήτη και υπακοή στα κελεύσματά τους ! Τόσο, μα τόσο απλά ! (Γεωστρατηγικός λόγος)

(β) Η Ρωσία, όχι μόνο κατέχει τον μεγαλύτερο πλούτο πρώτων υλών– ειδικότερα φυσικού αεριού και πετρελαίου – στον κόσμο αλλά διαθέτει στρατιωτική και βιομηχανική τεχνολογία πρώτης γραμμής, εξαίρετο επιστημονικό δυναμικό εκπαιδευμένο ήδη από τα χρόνια του σοβιετικού σοσιαλισμού, άριστο εκπαιδευτικό σύστημα και ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό. Αν προσθέσουμε και το εξαιρετικής ποιότητας πολιτιστικό και καλλιτεχνικό background της Ρωσίας, αυτόματα έχουμε μπροστά μας έναν γίγαντα όχι με “πήλινα” αλλά με χαλύβδινα πόδια, ικανό να ανταγωνιστεί την “αμερικανοποίηση των συνειδήσεων και των ψυχών”, αντιστεκόμενο στην επιρροή της “Δύσης της παρακμής” (Η “Δύση της Ακμής” έχει εξαφανιστεί από τον χάρτη εδώ και δεκαετίες). Όμως το βασικότερο όλων, είναι η “εθνικοποίηση” του πλούτου της Ρωσίας, ανήκει δηλαδή στο ρωσικό εθνικό κράτος με την κεντρική του κυβέρνηση και δεν είναι άθυρμα των ορέξεων του Αμερικανικού – κατά πρώτο λόγο – κεφαλαίου και των Ευρωπαίων συμμάχων του! Το “μπάτε σκύλοι αλέστε” των Αμερικανών και Ευρωπαίων εδώ και αιώνες, με πρώτο και καλύτερο παράδειγμα την περίοδο της αποικιοκρατίας, έχει “απαγορευτικό σήμα” στο χώρο της Ρωσίας. Όμως το Παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο με το Αμερικανικό κεφάλαιο επικεφαλής δεν “αισθάνεται και πολύ άνετα” με τον Ρωσικό περιορισμό. Περίπου το 1/6 της Υδρογείου –Ρωσία– βρίσκεται εκτός επιρροής και άκρατης εκμετάλλευσης από μεριάς του Δυτικού κεφαλαίου που μανιωδώς ψάχνει για νέες πηγές πρώτων υλών, πολιτικής κυριαρχίας και εκμετάλλευσης ανθρώπινου δυναμικού. Η Ρωσία και παραδίπλα της η Κίνα, έχουν βάλει “απαγορευτικό” απόλυτης κυριαρχίας, ηγεμονίας και οικονομικής εκμετάλλευσης των χωρών τους από το Δυτικό κεφάλαιο και το οποίο Δυτικό κεφάλαιο “ασφυκτιά επικίνδυνα”, παρουσιάζοντας συμπτώματα ασφυξίας. Άλλωστε, μόνο όταν το Αμερικανοποιημένο Δυτικό κεφάλαιο κατακτήσει και την τελευταία γωνιά του πλανήτη θα “θεωρήσει τον εαυτό του νικητή”. Το θεωρείτε ασήμαντο; (Οικονομικός λόγος επέκτασης)

(γ) Από στρατιωτική άποψη η Ρωσία έχει τεράστια ισχύ και διαθέτει μια παράδοση νικηφόρων πολέμων – μόνο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία διεξήγαγε 17 πολέμους– και στον Α’ και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συντρίβοντας τους Γερμανούς Ναζί και χάνοντας 25 εκατομμύρια νεκρούς, η πρώην ΕΣΣΔ και νυν Ρωσία έβαλαν τις βάσεις για μια “στρατιωτική κατοχύρωση υπεροχής” στις συνειδήσεις των λαών και των ηγετών. Δεν είναι εύκολος αντίπαλος, δεν ηττάται εύκολα και δεν “σηκώνει μύγα στο σπαθί της” όταν απειλείται. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι Αμερικανοί εδώ και 77 χρόνια γι’ αυτό και είναι “μετρημένοι, μετριοπαθείς και καλά παιδιά” όταν τα πράγματα φτάνουν στο χείλος του γκρεμού. (Στρατιωτικός λόγος).



ΥΓ. Εάν είχε στοιχειώδη “ιστορική συνείδηση αξιοπρέπειας” η Αμερικανική Δύση θα φερόταν διαφορετικά στους Ρώσους, ενθυμουμένη τα λόγια του μεγάλου Αμερικανού, του John Steinbeck “Όσοι αγαπούν την ελευθερία χρωστάν τόσα πολλά στον Κόκκινο Στρατό που δεν θα μπορέσουν να τα ξεπληρώσουν σε όλη τους τη ζωή”

(δ) Οι ρωσικές ιστορικές παραδόσεις της Κοινότητας – του Μιρ– που είναι συγγενείς με τις παραδόσεις της κοινότητας της Zadrouga των Νοτιοσλάβων και οι οποίες ενσωματώθηκαν ομαλά ή βίαια στον “πρώιμο σοσιαλισμό” των Σοβιέτ, έχουν ένα πνευματικό/θρησκευτικό άρωμα που είναι η Ορθοδοξία δηλαδή ο Κοινοβιακός Χριστιανισμός των Ορθοδόξων, η μόνη εκδοχή του Χριστιανισμού που δεν έγινε “καθαρόαιμος καπιταλισμός” (Προτεσταντισμός) ή “θρησκεία της Φεουδαρχίας” (Καθολικισμός). Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί ο “υπαρκτός σοσιαλισμός” κυριάρχησε “πιο βαθιά” στις ορθόδοξες χώρες –Ρωσία, Σερβία, Βουλγαρία – παρά στις καθολικές (Πολωνία, Ουγγαρία, Δυτική Ουκρανία (Ουνίτες), βαλτικές χώρες). Αντίθετα, οι Καθολικοί Σλάβοι με “επαναστατική πρωτοπορία” τους Ουκρανούς Ουνίτες συνεργάστηκαν αδελφικά με τους Γερμανούς Ναζί κατά την εισβολή τους στην ΕΣΣΔ και φυσικά τιμωρήθηκαν δεόντως από τον Στάλιν με την Σύνοδο του Λβοφ (1946) και την υποχρεωτική ενσωμάτωση της Ουνίας στην Ορθοδοξία.

Οι Ρώσοι έχουν μια βαθιά θρησκευτική και πνευματική συγγένεια με τους Βυζαντινούς Έλληνες στους οποίους χρωστάνε το αλφάβητό τους (Κύριλλος και Μεθόδιος, εξ ου και “Κυριλλικό Αλφάβητο”) αλλά και τον εκχριστιανισμό τους με την βάπτιση ως Χριστιανού του Ηγεμόνα τους Βλαδίμηρου το 989 μ.Χ. Οι Αμερικανο/ευρωπαίοι Προτεστάντες και Καθολικοί που “επαίρονται” για την Δημοκρατία τους “ξεχνάνε” πως την Ιερά Εξέταση την καθιέρωσε στην Σύνοδο του Λατεράνου (1215) ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ όπως και την θέσπιση των βασανιστηρίων από την Ιερά Εξέταση (1253). Όμως το “κυνήγι μαγισσών” δεν αφορούσε μόνο την Ιερά Εξέταση των Καθολικών που έκαψε ζωντανούς χιλιάδες ανθρώπους αλλά και τους Προτεστάντες που είτε με τις “Μάγισσες του Σάλεμ” είτε με το “Νόμο του Λιντς” αποδεικνύει την ασυνείδητη, ζωωδώς φρικώδη διάσταση πρωτογονισμού του Δυτικού Χριστιανισμού. Θέλουν διαρκώς έναν “εχθρό”, έναν “κτηνώδη αντίπαλο” για να αυτοπροσδιορίζονται και να αυτοεξυψώνονται. Συνήθως, τον εφευρίσκουν μόνοι τους ή τον φαντασιώνονται, όπως οι γνήσιοι ψυχοπαθείς. Αποκτούν δε ανθρώπινα χαρακτηριστικά μόνο μισώντας τον Άλλο, τον Αντίπαλο, είτε καίγοντάς τον ζωντανό (Ιερά Εξέταση), είτε λυντσάροντάς τον (Πολιτείες του Νότου στις ΗΠΑ), είτε καταδιώκοντάς τον παντού (Εποχή Μακάρθυ, 1947–1954), είτε αποδίδοντάς του ιδιότητες Διαβόλου (“Αυτοκρατορία του Κακού” για την ΕΣΣΔ από τον Ρ. Ρήγκαν). Το “αγαπάτε αλλήλους” των Ορθοδόξων Χριστιανών έγινε “Μισείτε και διώκετε τους πάντες” των Δυτικών Χριστιανών, το “ο έχων δυο χιτώνας” των χριστιανοκομμουνιστών της Ορθόδοξης Ανατολής έγινε “Πνεύμα του Καπιταλισμού και του Χρηματιστηρίου” από τους Προτεστάντες και “Σε καίω ζωντανό γιατί με αμφισβητείς” των Καθολικών Ιησουιτών της Ιεράς Εξέτασης. Αντίθετα, η Ορθοδοξία δεν είχε ποτέ Ιερά Εξέταση και Νόμο του Λιντς. Σωστά

Αλλά και όταν καταλήφθηκε η Ρώμη από τους Οστρογότθους του Οδόακρου και διαλύθηκε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (476), έμεινε ελεύθερη μόνο η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δηλαδή το Βυζάντιο για άλλα χίλια περίπου χρόνια, έως το 1453 όταν κατελήφθη η Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς. Όμως πού ήταν η “Δύση” για 800 περίπου χρόνια έως τις αρχές/μέσα περίπου του 13ου αιώνα; Απλά, δεν υπήρχε πάρα σαν Φεουδαρχία και σαν συνομοταξία πρωτόγονων και βάρβαρων φυλών και εθνοτήτων. Βάνδαλοι, Έρουλοι, Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Βίκινγκς, Αλαμάνοι, δηλαδή όλη η “βαρεία κουλτούρα της οικουμένης” ζούσε σε πρωτόγονες συνθήκες, καταστρέφοντας και λεηλατώντας διαρκώς. Μόνο όταν ερχόντουσαν σε επαφή με την Πολιτισμένη Ανατολή δηλαδή το Βυζάντιο και τους Άραβες της “Ακμής” (800–1000 μ.Χ.), το ευρωπαϊκό “βαρβαριάτο” αποκτούσε ανθρώπινη διάσταση, στοιχειώδη επαφή με τον πολιτισμό, μένοντας έκθαμβο από την Πολιτιστική υπεροχή και λαμπρότητα της Ανατολής. Αλλά και πριν το Βυζάντιο, στην Ρωμαϊκή, Ελληνική, Αιγυπτιακή, Περσική, Βαβυλωνιακή περίοδο οι Ευρωπαϊκοί λαοί ζούσαν κυριολεκτικά σε ζωώδη κατάσταση και μόνο η Ανατολή αντιπροσώπευε το φως του πολιτισμού (Ας το έχουν υπόψη τους οι “Δυτικοί”). Ορθά οι σοφοί Λατίνοι έλεγαν “Ex oriente Lux” (“Εξ Ανατολής το Φως”). Εάν οι Οθωμανοί δεν σταματούσαν βίαια την Αναγέννηση του Βυζαντίου (“Παλαιολόγεια Αναγέννηση”) όλες οι διαδικασίες Διαφωτισμού, Ουμανισμού, Αναγέννησης θα ξεκινούσαν από την Ανατολή που είχε πολύ μεγαλύτερη ιστορία και παράδοση πολιτισμού και επιστήμης από τους βάρβαρους Τεύτονες της Δύσης. Και φυσικά οι Ρώσοι εκτιμούν ιδιαίτερα την ελληνική, βυζαντινή και ανατολική κουλτούρα γιατί είναι σε μεγάλο βαθμό οι συνεχιστές της και οι ίδιοι είναι πνευματικά παιδιά των Βυζαντινών Ελλήνων. Άλλωστε, η βοήθεια που έδωσαν οι Ρώσοι στον αγώνα των Ελλήνων για Ανεξαρτησία –από την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί (1774) έως τα απίστευτα προνόμια των Ελλήνων Χριστιανών στην Ρωσία, από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό (1814) έως τον Α. Υψηλάντη, αξιωματικό του Τσάρου και από τον Ι. Καποδίστρια, υπουργό εξωτερικών του Ρώσου Αυτοκράτορα και Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας έως την συμμετοχή του Ρωσικού Στόλου στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, από τον Ρωσο–Τουρκικό Πόλεμο του 1828–29 εξαιτίας του οποίου υποχώρησε νικημένη η Τουρκία και αναγνώρισε την Ελληνική Ανεξαρτησία έως την υποστήριξη της Ελλάδας στην Ρωσία κατά την Διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου, οι δεσμοί Ρωσίας και Ελλάδας είναι ακατάλυτοι, ιεροί και αδελφικοί. Και καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε την τεράστια συνεισφορά του Ρωσικού λαού στον Παγκόσμιο Πολιτισμό. Δεν φταίει σε τίποτε ο Τσαϊκόφσκι, ο Τολστόι και ο Ντοστογιέφσκι να “πληρώνουν” τις αμαρτίες “Αμερικανο–υστερικών” που δυστυχώς έχουν πληθύνει και στην Ελλάδα. Ας μην το ξεχνούν οι Έλληνες ή τουλάχιστον ένα σημαντικό ποσοστό τους, εξαιτίας μιας “νόθας, κίβδηλης ψευδο–δυτικοποίησης/αμερικανοποίησης”! Και λέμε “νόθα” γιατί δεν είσαι “Δυτικός” όπως νομίζουν μερικοί μιμητές της κακιάς ώρας, όταν δεν έχεις περάσει “Βιομηχανική Επανάσταση και Διαφωτισμό” όπως η Ελλάδα. Δεν γίνεσαι “Δυτικός” γιατί έχεις “ακριβό κινητό και Porsche” (Πολιτιστικός/Θρησκευτικός/Ιστορικός λόγος).

(ε) Ο πατριάρχης Ρωσίας σε συνέντευξή του ανέφερε πως ο πόλεμος γίνεται και για το Gay Pride, o δε Αλεξάντερ Ντούγκιν μίλησε για την “Δύση της Παρακμής” η οποία δεν αντιπροσωπεύει την αληθινή Δύση όπως τουλάχιστον την παρατηρεί στον αρχαίο ελληνικό, βυζαντινό, μεσογειακό και δημοκρατικό πολιτισμό αλλά και στην διατήρηση της παράδοσης και της Ιστορίας την οποία η “Δύση της Παρακμής” θέλει να εξαλείψει κάνοντας delete. Ο όρος “Δύση της παρακμής” – σωστός κατά τη γνώμη μας– αντιπροσωπεύει την σημερινή Δύση ενώ η “Δύση της Ακμής” είναι η Δύση της περιόδου μετά το 1400–1500. Αλλά και στην Αρχαία περίοδο της Ελλάδας είναι πολύ δύσκολο να ταυτιστεί η Δύση με τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό στον οποίο οφείλει σχεδόν τα πάντα, όμως δεν της ανήκει αποκλειστικά. Οι αρχαίοι όπως και οι Βυζαντινοί αποτελούν ένα κράμα με κυρίαρχο αφήγημα την ενσωμάτωση στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό στοιχείων και πολιτισμών της Ανατολής – Αιγύπτου, Μεσοποτάμιας– που ήταν αρχαιότεροι και εξαιρετικά προηγμένο.

Εάν σήμερα με τον όρο “Δύση” εννοούμε την παντοδυναμία της εικόνας και ειδικότερα την “αναπαράσταση της πραγματικότητας” μέσω της εικόνας, μπορούμε να υποστηρίξουμε πως η Δύση μετά μια περίοδο αναζητήσεων εισήλθε στο στάδιο της εσωστρεφούς παρακμής, ταυτοτικής “κατεύθυνσης” και αποδόμησης ταυτοτήτων όλων των κατηγοριών. Πλέον βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα των Gender studies και της σχιζοφρενικής αποδόμησης οτιδήποτε σχετίζεται με τον “λευκό άνθρωπο” και ειδικότερα τον “λευκό άνδρα”. Οτιδήποτε αφορά ή αφορούσε την “βάση της ανθρωπότητας που ήταν οι σχέσεις του άνδρα με την γυναίκα” σύμφωνα με τον Μαρξ, θεωρείται σήμερα “ξεπερασμένο”, “δυστοπικό” και “κατακριτέο”. Φτάσαμε στο σημείο να “μετράμε” 60 είδη φύλων (!), να θεωρούμε “ξεπερασμένη” την σχέση άνδρα/γυναίκα ή γονέα/παιδιού, να θεωρούμε την έννοια του πατέρα και της πατρότητας εξοβελιστέα (!) και τη γυναίκα “ύπαρξη που πρέπει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη”. Εάν προσθέσουμε την καταστροφή αγαλμάτων στο χώρο των Πανεπιστημίων – ιδιαίτερα των αγγλοσαξονικών– αλλά και την κατάργηση σπουδών των Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών, τότε δεν μιλάμε απλώς για “Δύση της Παρακμής” αλλά για πλήρη “αποδόμηση και εξαΰλωση της “Ιστορικής Δύσης” όπως την γνωρίζαμε. Πρόκειται για την πλήρη αντικατάσταση της “Δύσης της Ακμής” από την “Δύση της Παρακμής” δηλαδή την “Μη–Δύση”. Οπισθοχωρούμε σε έναν “Πολιτιστικό άνθρωπο του Νεάντερνταλ”, έναν “άνθρωπο των σπηλαίων” που θα εξαλείψει όλη την πολιτιστική του κληρονομιά!

Εάν λοιπόν οι σημερινοί νέοι κάτω των 25 ετών με την πλύση εγκεφάλου που δέχονται καθημερινά επιζητούν να κάνουν delete σε όλη την παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά, εξαφανίζοντας όλο τον Πολιτισμό πριν το 2.000 μ.Χ. γιατί θεωρούν “ρατσιστή” τον Όμηρο, “μισογύνη” τον Ευριπίδη και “αντισημίτη” τον Σαίξπηρ, τότε δεν μιλάμε για “Δύση” αλλά για πλήρη κατεδάφιση όλου του Πολιτισμού σύμφωνα με τον μαέστρο της Πολιτικής Ορθότητας που είναι ο πλέον επικίνδυνος φασισμός της εποχής μας ! Δεν μιλάμε για “Δύση” ούτε για “Ανατολή” αλλά για Προ–Πολιτισμού στάδια δηλαδή για πλήρη πρωτογονισμό που προχωρά ακάθεκτος, έχοντας σαν Ναυαρχίδα τους ΛΟΑΤ και τον Νεοφιλελεύθερο Φεμινισμό. Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την πλήρη κυριαρχία της εικόνας – Κινηματογράφος, Τηλεόρασης, Ιντερνέτ, Κινητά κλπ.– και η οποία εικόνα είναι πάντα “προπαγανδιστική” είτε “αθώα” σαν διαφήμιση είτε σαν κινηματογραφική ταινία – αμερικανική κατά 98% – τότε μιλάμε για πλήρη κατάληψη εγκεφάλου από το σημερινό αφήγημα της παρηκμασμένης Δύσης, αυτό της Πολιτικής Ορθότητας που θυμίζει το “Mein Kampf” του Αδόλφου Χίτλερ. Άλλωστε, η απόλυτη κυριαρχία της εικόνας φαίνεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία όπου το “Αμερικανικό αφήγημα” είναι κυρίαρχο σε ποσοστό 99%. Όλος ο πλανήτης ακούει την Αμερικανική άποψη και τίποτε παραπάνω, έχοντας γύρω–γύρω τους κλακαδόρους δημοσιογράφους της Αμερικάνικης Πολιτικής Ορθότητας να χοροπηδούν σαν πιθηκάκια πουλώντας “ανθρωπισμό” με το κιλό για τους Ουκρανούς, ψυχοπαθολογικό αντι–ρωσισμό παρανοϊκού τύπου και σιγοντάροντας ανοιχτά νέο κυνήγι μαγισσών όπως ακριβώς συνηθίζουν σχεδόν 500 χρόνια οι ψυχωτικοί Προτεστάντες αλλά και οι συγγενείς τους, Καθολικοί.

Με όλα τα προαναφερθέντα, ποιος αντιπροσωπεύει την “Δύση της παρακμής και κατεδάφισης” και ποιος την αληθινή κληρονομιά της Δύσης αλλά και της Ανατολής; (Ψυχολογικός/Πολιτιστικός λόγος)

(στ) Τα πράγματα σοβαρεύουν όταν σκεφτούμε τον βαθμό εξάρτησης του ανθρώπινου εγκεφάλου και της ανθρώπινης συνείδησης από την εικόνα και μάλιστα όχι οποιαδήποτε “εικόνα” αλλά την προπαγανδιστική εικόνα της (δήθεν) ειδησεογραφίας. Πώς θα κρίνει ο πολίτης τι ακριβώς συμβαίνει, πώς θα αναζητήσει τα αίτια και πώς θα καταλήξει στα ανάλογα συμπεράσματα όταν η ενημέρωσή του δεν είναι απλά “ελλιπής” αλλά 100% μονομερής; Ουσιαστικά, Αμερικανο/Ευρωπαίοι και Ρώσοι “προτείνουν” δυο διαφορετικούς τύπους ανθρώπων–πολιτών με ιδιαίτερη “έφεση” των Αμερικανών στο να εξαφανίσουν κάθε τι ρωσικό, εάν είναι δυνατό ακόμη και την ίδια την ρωσική εθνότητα. Ποια πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική συνείδηση διαμορφώνεται σε τεράστια στρώματα σε διαπλανητικό επίπεδο και ιδιαίτερα στις τάξεις των νέων ανθρώπων κάτω των 30 ετών που και ελλιπή μόρφωση Ιστορίας έχουν και σφυροκόπημα προπαγάνδας δέχονται; Και ποιος τύπος ανθρώπου προβλέπεται για τις επόμενες δεκαετίες όταν η “Τηλεοπτικοποίηση του Πολέμου” μόνο την ανεύρεση της αλήθειας δεν βοηθά, ιδιαίτερα μετά τα τερατώδη “μαθήματα ψευδολογιών” των Αμερικανών στον Πόλεμο του Ιράκ– που είναι τα χημικά του Χουσεΐν;– αλλά και της Γιουγκοσλαβίας (Η αθώωση του Μιλόσεβιτς μετά θάνατο για την Σρεμπρένιτσα πέρασε “απαρατήρητη”); Ο άνθρωπος του μέλλοντος ή θα είναι ενημερωμένος, αληθινά μορφωμένος και συνειδητοποιημένος ή δεν θα υπάρξει καθόλου πάρα μόνο σαν ελεγχόμενο και άβουλο πλάσμα, ένας περιφερόμενος ηλίθιος που έχει αποσυνδεθεί και από τις απλούστερες νοητικές λειτουργίες. Πρόκειται για έναν πόλεμο που αφορά τα βάθρα του ανθρώπινου γένους και θα μπορούσε να τιτλοδοτηθεί σαν “Πόλεμος Μεταξύ Ανθρώπων και Ανθρωποειδών” (Ανθρωπολογικός λόγος).

(ζ) Μερικές επισημάνσεις για τη χώρα μας και την Ελληνική Αριστερά. Καταρχάς είναι τεράστιο λάθος, εγκληματικό από πολιτική άποψη η αποστολή στρατιωτικού υλικού από την Ελλάδα στην Ουκρανία. Δεν διδάσκεται τίποτε από την μεσολαβητική στάση του Ισραήλ αλλά και της Τουρκίας (Δεν θα μπορούσε και η Ελλάδα να αναλάβει παρόμοια αποστολή;) και ήταν τόσο αναγκαία η “υπερταύτιση” της Ελλάδας με την Αμερικανική Πολιτική, αποδεικνύοντας πως είναι “βασιλικότερη του βασιλέως”; Πότε μας συμπαραστάθηκε η Ουκρανία – π.χ. Κυπριακό– στα τελευταία 31 χρόνια της ύπαρξής της σαν ανεξάρτητο κράτος; Και ήταν αναγκαία η ρήξη – που ξεκίνησε από την γελοία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όταν απέλασε Ρώσους διπλωμάτες– με την Ρωσία και με την οποία έχουμε αδελφικούς δεσμούς εδώ και πάνω από χίλια χρόνια; Ας πούμε και δυο λόγια για την Ελληνική Αριστερά (συνολικά).

Από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχαμε ιδιαίτερες απαιτήσεις! Λούμπεν εκπροσωπεί, “λούμπεν αναλύσεις” θα κάνει, άσχετα με τις αντιδράσεις που έχει στο εσωτερικό του από υποστηρικτές του που έχουν σοβαρές αμφιβολίες για την στάση του. Το ΚΚΕ, στα γεράματα μάλλον παρουσιάζει συμπτώματα Alzheimer και δεν έχει απλώς “χάσει την μπάλα” αλλά μάλλον δεν κατάλαβε για ποιο λόγο ο ελληνικός λαός, δεξιός και αριστερός, παραδοσιακός και προοδευτικός έχει ισχυρές “βάσεις συμπάθειας” προς την Ρωσία είτε την σημερινή είτε την παλαιότερη, σαν Σοβιετική Ένωση. Από το Βυζάντιο μέχρι την Επανάσταση του 1821, το Ρωσικό Κόμμα (Κολοκοτρώνης) που αντιπροσώπευε τα πλέον λαϊκά στρώματα μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Έλληνες αγαπούν και συμπαθούν τους Ρώσους σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνο για την μεγαλύτερη επανάσταση του 20ου αιώνα – κυρίως οι ανήκοντες στην αριστερά– αλλά και για την θρησκευτική ταύτιση λόγω Ορθοδοξίας, πολιτιστικών –ιστορικών δεσμών κλπ. Ο ελληνικός λαός αγαπούσε τους Ρώσους και σαν “Ρώσους” και σαν “Σοβιετικούς”, έχοντας και δεξιούς πολίτες σαν υποστηρικτές που έβλεπαν την Ρωσία ή Σοβιετική Ένωση σαν αντίβαρο στα σχέδια των Αμερικανών. Όπως και πραγματικά είναι. Σκεφθήκατε ποτέ τι θα γίνει εάν “φύγει το αντίβαρο από τη μέση”; ΠΗΓΗ