Αν χάνει η Ρωσία τον πόλεμο, τότε γιατί το ΝΑΤΟ συζητά στα σοβαρά την αποστολή «ειρηνευτικής δύναμής» του στην Ουκρανία;
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΚΑΙ Η ΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
Επιστρέφοντας σήμερα Τετάρτη 23/3 για το σπίτι, άκουγα στο ραδιόφωνο εμβριθείς αναλύσεις για τους λόγους που η Ρωσία έχει ηττηθεί όχι μόνο «στρατηγικά» (ό,τι και αν σημαίνει αυτό), αλλά και στο επιχειρησιακό πεδίο της μάχης. Βέβαια, οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί αναλυτές έχουν επανειλημμένα αποφασίσει ότι αυτό ήδη έχει συμβεί ξεκινώντας από την πρώτη βδομάδα των επιχειρήσεων κιόλας. Απλά η εκάστοτε αφήγηση αλλάζει για να επιβεβαιώσει το ίδιο συμπέρασμα, ειδικά κάθε φορά που ο χάρτης δείχνει προέλαση των ρωσικών δυνάμεων και στα τρία μέτωπα.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι στο A΄ Μέρος του να εξετάσει την
πραγματική κατάσταση στο πεδίο και να εκτιμήσει την τροπή που παίρνουν
οι επιχειρήσεις στο έδαφος. Στο Β΄ Μέρος θα εξετάσουμε τη
γεω-στρατιωτική ΝΑΤΟϊκή αντίδραση στην κατάσταση που διερευνάμε στο Α΄
Μέρος, η οποία, όπως φαίνεται, ετοιμάζεται να ανοίξει νέους, εξαιρετικά
επικίνδυνους δρόμους. Για όσα θα δούμε στο Β΄ Μέρος, η ΝΑΤΟική σύναξη
στις Βρυξέλλες, με την παρουσία του Μπάιντεν, ενδεχομένως θα είναι
καθοριστική ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Α. ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
A.1. H ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΝΤΟΝΜΠΑΣ
Η Ουκρανική κυβέρνηση έχει τα τελευταία χρόνια σαφώς αποστασιοποιηθεί από τις συμφωνίες του Μινσκ, τις οποίες δεν τηρούσε παρά την επικύρωσή τους από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Είναι εντελώς χαρακτηριστικό το άρθρο που προπαγανδίζει τη θεωρία της «Ειρήνης δια της Ισχύος» του ΥΠΕΞ της Ουκρανίας Νμίτρο Κούλεμπα στο έγκριτο περιοδικό “Foreign Affairs”[1], δημοσιευμένο στις 21/12/2021, από όπου σαφώς συναγόταν ότι το πρόβλημα του Ντονμπάς θα λυνόταν με τη χρήση βίας, δηλαδή με εισβολή του Ουκρανικού στρατού στις δύο Λαϊκές Δημοκρατίες. Η επιλογή της ειρήνευσης «δια της ισχύος», δηλαδή της επίλυσης των εθνικών διαφορών στην Ουκρανία μέσω χρήσης βίας, φαίνεται άλλωστε και από την απαγόρευση της χρήσης της ρωσικής γλώσσας στους ρωσόφωνους πληθυσμούς.
Στα πλαίσια αυτά η Ουκρανική κυβέρνηση μετακίνησε τον κύριο όγκο των δυνάμεων του Ουκρανικού στρατού στο Ντονμπάς—πληροφορίες αναφέρουν ότι έως και το 70% των Ουκρανικών δυνάμεων βρίσκονται εκεί—προκειμένου να προετοιμάσει την «τελική λύση» του ζητήματος των αυτόνομων ΛΔ. Έγγραφα του Ουκρανικού στρατού που κατασχέθηκαν από τις δυνάμεις της ΛΔ Ντονμπάς και τις υποστηρίζουσες ρωσικές δυνάμεις και έχουν αναρτηθεί από το Ρωσικό υπουργείο εξωτερικών επιβεβαιώνουν ότι σχεδιαζόταν επίθεση μέσα στον Μάρτιο[2] αν και Ουκρανοί fact checkers (οι αντίστοιχοι των Ellinika Hoaxes της Ουκρανίας) αποφάσισαν ότι τα έγγραφα είναι fake ΟΧΙ επειδή δεν είναι αυθεντικά, αλλά επειδή, σύμφωνα με απάντηση που έλαβαν από την Ουκρανική Εθνοφρουρά, στα έγγραφα δεν αναφέρεται ο στρατηγικός στόχος της επίθεσης και τελικά αφορούν επιχειρήσεις στην περιοχή του…Λβοβ[3]. Η ίδια Ουκρανική «ανεξάρτητη» ελεγκτική υπηρεσία, παραπέμπει σε άλλον έλεγχο που διενεργήθηκε από τον οργανισμό sciencefeedback.co σύμφωνα με τον οποίο—πάντα κατά την Ουκρανική πηγή–«το ντοκουμέντο περιλαμβάνει διαταγές για την έναρξη γυμνασίων από συντάγματα προκειμένου να εκπληρωθούν καθήκοντα στις περιοχές Ντονέτσκ και Λουκάνσκ [αλλά] δεν περιλαμβάνει πρόσθετες πληροφορίες για το χρόνο, τον χώρο και το είδος των επιχειρήσεων, και επομένως δεν αποδεικνύεται από αυτό ότι κ.λπ., κ.λπ.»[4]. Σύμφωνα με άλλη ελεγκτική υπηρεσία, την Lead Stories, στην οποία παραπέμπει το Facebook προκειμένου να παρεμποδίζει την ανάρτηση των πληροφοριών για τα έγγραφα που αποκάλυψε το Ρωσικό υπουργείο εξωτερικών, κάποια έγγραφα αφορούν επιχειρήσεις του 2018 και κάποια άλλα, αν και όντως δίνουν οδηγίες μετακίνησης σε τακτική ομάδα της 4ης Ουκρανικής ταξιαρχίας, δεν δίνουν οδηγίες προς άλλες μονάδες, έτσι ώστε να συνάγεται προετοιμασία μαζικής επίθεσης. Σημειώνεται ότι οι Lead Stories αναφέρουν ότι απευθύνθηκαν με σχετική ερώτηση προς την Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας, η οποία τους απάντησε ότι «δεν μπορούν να πουν αν τα δημοσιευμένα έγγραφα είναι αυθεντικά»[5].
Αλλά όλα αυτά είναι βυζαντινολογίες. Το γεγονός ότι οι Ουκρανοί είχαν συγκεντρώσει τον κύριο όγκο των δυνάμεών τους στο Ντονμπάς είναι φανερό πρώτον, από τον περίπατο που κυριολεκτικά έκαναν οι Ρώσοι κινούμενοι προς Κίεβο στον Βορρά και προς Χερσώνα στον Νότο, δεύτερον, από τις σκληρότατες μάχες που δίνονται στην περιοχή του Ντονέτσκ, και τρίτον, από τους χάρτες της κατάστασης επί του πεδίου που δίνουν όλες οι μη άμεσα εμπλεκόμενες στη σύγκρουση πηγές που ασχολούνται με τη χαρτογράφηση των μαχών (π.χ. οι χάρτες του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων). Οι Ουκρανοί αιφνιδιάστηκαν έχοντας μετακινήσει στρατεύματα στο Ντονέτσκ και στα ανατολικά σύνορα με τη Ρωσία, πιθανότατα υπολογίζοντας ότι οι Ρώσοι θα αντιδράσουν τοπικά και τελικά θα βρεθούν προ τετελεσμένων μετά την Ουκρανική επίθεση και γρήγορη κατάληψη του Ντονμπάς από τακτικά Ουκρανικά στρατεύματα. Θα δούμε στη συνέχεια ότι η τοποθέτηση του κύριου όγκου των Ουκρανικών στρατευμάτων είναι σημαντική για την πιθανή εξέλιξη του πολέμου.
Α.2. ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
Οι πληροφορίες που παίρνουμε είναι αντιφατικές. Όλες οι Δυτικές πηγές (κυρίως βέβαια οι αγγλοσαξονικές καθώς, φυσικά, και των πρώην ανατολικών χωρών που πλέον είδαν «το φως το αληθινό»), πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι επιχειρήσει αποφάνθηκαν ότι αυτές έχουν αποτελματωθεί, ότι οι Ρώσοι έχουν συντριπτικές απώλειες, ότι αποδεκατίστηκαν από κρυοπαγήματα, ότι, ότι, ότι… Το μόνο που έχει απομείνει στους Ρώσους είναι—λένε—να βομβαρδίζουν αμάχους για να βγάλουν το άχτι τους, να ισοπεδώσουν τις Ουκρανικές πόλεις αφού δεν μπορούν να τις καταλάβουν.
Από την άλλη οι Ρώσοι (αλλά ποιος τους ακούει;) επιμένουν ότι οι βομβαρδισμοί τους είναι ακριβείας και ότι δεν ενδιαφέρονται ειδικά να καταλάβουν πόλεις, αν και δεν το αποκλείουν. Κατηγορούν με τη σειρά τους τους Ουκρανούς για βομβαρδισμούς αμάχων και φυσικά, τα νέο-ναζιστικά τάγματα ότι χρησιμοποιούν τους αμάχους σαν ανθρώπινη ασπίδα. Αλλά κυρίως, αναφέρουν τακτικά ότι τα πάντα κινούνται μέσα στα πλαίσια του σχεδίου τους και του χρονοδιαγράμματός τους.
A.2.1. ΟΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΣΕ ΑΜΑΧΟΥΣ
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και αν δεχτούμε τη μέτρηση των ίδιων των Ουκρανών για τις απώλειες σε αμάχους, η οποία υποθέτω ότι αφορά και τους Ουκρανούς πολίτες (όπως το Κίεβο τους θεωρεί) του Ντονμπάς, που η Ουκρανική Εθνοφρουρά βομβαρδίζει τακτικά και αδιάκριτα, ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τους 900 μέσα σε ένα μήνα πολέμου. Είναι προφανές ότι αν οι Ρώσοι είχαν στοχοποιήσει τις πόλεις αδιάκριτα, ο αριθμός θα ήταν συντριπτικά μεγαλύτερος.
Προς σύγκριση, ο αριθμός των νεκρών αμάχων κατά τα «χειρουργικά πλήγματα ακριβείας» στη διάρκεια των 78 ημερών βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ εκτιμάται από την Σερβική κυβέρνηση μεταξύ 1,200 και 5,000 (με τις επικρατέστερες εκτιμήσεις να τους ανεβάζουν σε 2,500) ενώ και ο δυτικός (κατά βάση φιλο-ΝΑΤΟικός) οργανισμός Human Rights Watch έχει ανεξάρτητα επιβεβαιώσει 500 περίπου. Σύμφωνα με τον ίδιο οργανισμό, έχουν επίσης επιβεβαιωθεί 9 επιδρομές σε μη στρατιωτικούς στόχους και 33 επιδρομές σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Επίσης, επιβεβαιώνεται η χρήση βομβών διασποράς κατά πολιτών σε τρεις περιπτώσεις στην Νις (συνολικά στη Γιουγκοσλαβία έχουν επιβεβαιωθεί 7 περιπτώσεις—με πιθανές επιπλέον 5—χρήσεως βομβών διασποράς κατά αμάχων που είχαν σαν αποτέλεσμα τον θάνατο 90-150 πολιτών, κατά τον ίδιο οργανισμό)[6].
Επίσης, προς σύγκριση, στο Ιράκ από το 2003, χρονιά της εισβολής των ΗΠΑ και των «εταίρων» τους κάτω από την αποδεδειγμένα πλέον κατασκευασμένη κατηγορία για «όπλα μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ Χουσεΐν, μέχρι το 2019 ο αριθμός των επιβεβαιωμένων θανάτων αμάχων δίνεται μεταξύ 184,382 και 207,156, αν και—όπως τονίζεται—ο πραγματικός αριθμός παραμένει άγνωστος[7]. Πάντως, κατά τον πρώτο χρόνο, που συνεχιζόταν οι επιχειρήσεις, οι απώλειες σε αμάχους ήταν 12,133 τουλάχιστον άνθρωποι—αυτοί είναι θάνατοι επιβεβαιωμένοι από τους Δυτικούς[8]. Χαρακτηριστικό παράδειγμα δυτικής υποκρισίας παραμένει το χτύπημα καταφυγίου αμάχων κατά των πρώτο πόλεμο του Κόλπου, το 1991, όπου Αμερικανική «έξυπνη βόμβα» κατάφερε να κάψει ζωντανούς 408 αμάχους από τους οποίους 261 γυναίκες και 52 παιδιά με ένα μόνο χτύπημα.[9] Κατά τον Αμερικανό στρατηγό Merrill McPeak: «Απώλειες αμάχων συνέβησαν, αυτό [το καταφύγιο] ήταν νόμιμος στρατιωτικός στόχος, χτυπήθηκε με ακρίβεια, καταστράφηκε και τέθηκε εκτός λειτουργίας—και υπήρξε πολύ μικρός αριθμός παράπλευρων απωλειών»[10]. Το σχετικό ρεπορτάζ του Al Jazeera επιγράφεται «30 χρόνια μετά κανείς δεν θυμάται τον βομβαρδισμό της Al-Amiriyah». Και γιατί να τον θυμούνται οι «εταίροι»; Σάμπως τα θύματα ήταν ξανθοί και γαλανομάτες;[11]
Αφού όμως οι «εταίροι» επιδεικνύουν την ευαισθησία τους για τους αμάχους της Ουκρανίας, γιατί άραγε δεν λένε κάτι για τα 14,000 θύματα στον ακήρυχτο πόλεμο στο Ντονμπάς κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια; Θα παραπέμψω σε ένα κείμενο ακαδημαϊκών, μιας Αγγλίδας καθηγήτριας, ενός Αμερικανού και μίας Ουκρανής, οι οποίοι, αν και φιλοδυτικοί, σε μία έρευνα που έκαναν με χρηματοδότηση ΜΚΟ του Κιέβου, κατέληξαν σε ένα πολύ απαισιόδοξο άρθρο για τη ζωή στις ΛΔ, εξ αιτίας ακριβώς των πολεμικών συνθηκών υπό τις οποίες ήταν υποχρεωμένοι να ζουν εκεί οι κάτοικοι. Το κείμενό τους επιγράφεται: «Η ελπίδα έχει σβήσει: Η ζωή στις Ουκρανικές αποσχιστικές περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουκάνσκ», αλλά, όποιος το διαβάσει με κριτικό πνεύμα μπορεί εύκολα να διακρίνει ποιος έχει κάνει μαύρη τη ζωή των κατοίκων αυτών των περιοχών.[12]
Α.2.2. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ
Ας επιστρέψουμε όμως στις κινήσεις του ρωσικού στρατού κατά τον πρώτο μήνα των επιχειρήσεων. Πρώτα, σταθερά και συστηματικά προχώρησε στην καταστροφή μεγάλου μέρους των υποδομών του Ουκρανικού στρατού, έθεσε εκτός μάχης τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας και την αεροπορία της Ουκρανίας. Δεύτερο, σταθεροποίησε την κατάσταση στο Ντονμπάς αποκλείοντας, τουλάχιστον προς το παρόν, την προετοιμαζόμενη επίθεση του Ουκρανικού στρατού εκεί. Τρίτον, με μεγάλη ταχύτητα κατέλαβε τη Χερσώνα και τη Μελιτόπολη, πόλεις ιδιαίτερης στρατιωτικής και πολιτικής σημασίας για τη Ν. Ουκρανία και τις ρωσόφωνες περιοχές. Τέταρτον, προχώρησε σε ουσιαστική περικύκλωση του Κιέβου, αφήνοντας μία δίοδο προς νοτιοδυτικά. Και πέμπτον, απέκλεισε τα παράλια της Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα εμποδίζοντας κάθε ανεφοδιασμό δια θαλάσσης.
Σύμφωνα με τα δυτικά ΜΜΕ, η επιχείρηση έχει αποτύχει επειδή δεν κατέλαβαν το Κίεβο; Αλλά, καταρχήν, να καταλάβουν το Κίεβο για ποιο λόγο; Τι να το κάνουν; Δεν πρόκειται εδώ για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ώστε να ερμηνεύονται οι κινήσεις των στρατευμάτων υπό την ίδια οπτική γωνία με τότε ούτε πρόκειται για πόλεμο ανασύστασης της Σοβιετικής Ένωσης. Ομοίως εσφαλμένα, τα ίδια λένε οι δυτικοί αναλυτές και για τις στρατιωτικές εξελίξεις στο Νικολάγιεβ. Όταν ο ρωσικός στρατός έφτασε έξω από την πόλη, με έκπληξη αυτοί διαπίστωσαν ότι αντί να στραφεί προς τα δυτικά και να ασχοληθεί με την κατάληψή του, η προέλαση συνεχίστηκε προς βορειοανατολικά—ξεπερνώντας δηλαδή το Νικολάγιεβ και έχοντας, υποθέτω, εξασφαλίσει ότι δεν θα δεχτούν αντεπίθεση από εκεί στο πλευρό τους.
Αν δούμε τον χάρτη, οι κύριες συγκρούσεις εξακολουθούν να γίνονται στο κέντρο της επαρχίας Ντονέτσκ (πράγμα αναμενόμενο) καθώς και στα βόρεια του Ντονέτσκ. Έχει αρχίσει να ξεχωρίζει μία λαβίδα που, αν δεν αντιμετωπιστεί από του Ουκρανούς θα κλείσει από τα δυτικά προς το Κρύβιι Ρι και το Ντνιεπροπετρόφσκ, οδηγώντας σε περικύκλωση τον κύριο όγκο των Ουκρανικών στρατευμάτων ξηράς. Οι δύο καθυστερήσεις των ρωσικών δυνάμεων είναι στην κατάληψη των Χαρκόβου και Μαριούπολης. Η δυσκολία στο Χάρκοβο είναι αναμενόμενη, αφού σε αυτό το σημείο περίμεναν οι Ουκρανοί ότι θα οργανωθεί η ρωσική αντεπίθεση, όταν οι ίδιοι θα ξεκινούσαν την επίθεση στο Ντονμπάς, και επομένως το είχαν οχυρώσει. Ο Ρωσικός στρατός πλέον έχει περικυκλώσει και παρακάμψει το Χάρκοβο, αν και η κατάληψή του έχει σημασία για την απελευθέρωση των διόδων ανεφοδιασμού του Ρωσικού στρατού. Η δυσκολία στη Μαριούπολη οφείλεται στην εγκατάσταση εκεί του βασικού όγκου των νέο-ναζί του Αζόφ, οι οποίοι αφενός δεν είναι ντόπιοι (και άρα δεν έχουν ενδοιασμούς να προκαλούν αιματοχυσία) και αφετέρου μάχονται για την ιδεολογία τους.
Το βασικό επομένως ερώτημα που θέτουν αυτές οι εξελίξεις είναι: Τι θα συμβεί αν οι Ρώσοι περικυκλώσουν και εκμηδενίσουν τελικά τον κύριο όγκο του Ουκρανικού στρατού ξηράς, σε συνέχεια της καταστροφής που ήδη έχει επέλθει της Ουκρανικής αεροπορίας και της Ουκρανικής αντιαεροπορικής άμυνας;
Θα με ρωτήσετε: Από πότε έγινες στρατιωτικός αναλυτής και αμφισβητείς τις αυθεντίες που παρελαύνουν σε ραδιόφωνο και τηλεόραση; ΟΚ, ας δούμε λοιπόν τι γράφουν δύο αναλυτές του ενδεχομένως καλύτερου και σίγουρα αρχαιότερου think tank του Ηνωμένου Βασιλείου πάνω σε θέματα «άμυνας και ασφάλειας», του Royal United Services Institute (RUSI), οι Sam Cranny-Evans and Dr Sidharth Kaushal σε ανάλυση που δημοσίευσαν στις 14 Μαρτίου[13] η οποία έχει σαν στόχο να προειδοποιήσει και να διασώσει τους Ουκρανούς από τη διαφαινόμενη καταστροφή.
Β. Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
Τα ευρήματα της παραπάνω ανάλυσης συνοψίζονται στην αρχή, όπως συνηθίζεται και σε επιστημονικά άρθρα, ως εξής: «Μια εκτίμηση των Ρωσικών κινήσεων στην Ουκρανία υποδεικνύει ότι οι Ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν και ακόμη μπορεί να επιτύχουν τους στόχους τους. Προκειμένου να επιβιώσουν κατά τις αμέσως επόμενες βδομάδες, οι Ουκρανικές δυνάμεις θα χρειαστεί να υιοθετήσουν ένα επιχειρησιακό σχέδιο που θα στηρίζεται στην αξιοποίηση των εσωτερικών τους γραμμών.» Θα δούμε στη συνέχεια (αν και δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα) τι εννοούν με «εσωτερικές γραμμές» οι συγγραφείς της μελέτης.
Ο πρόλογος της μελέτης είναι κάπως δηκτικός: «Ο πόλεμος στην Ουκρανία», γράφουν, «έχει κυριαρχηθεί από μια αποτελεσματική και εκτεταμένη εκστρατεία πληροφόρησης που καθοδηγείται από το Ουκρανικό κράτος. Η Ουκρανική αφήγηση αυτή τη στιγμή έχει επιβληθεί τόσο στις ειδήσεις όσο και στους κύκλους των social media, που σήμερα συμμετέχουν εξίσου στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Η αφήγηση είναι πασπαλισμένη με κατεστραμμένες ρωσικές φάλαγγες, χωρικούς που ρυμουλκούν θριαμβευτικά ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα «του κουτιού» από τα σημεία απόκρυψής τους, και καθηλωτικά βίντεο ρωσικών σχηματισμών τανκ οι οποίοι καταστρέφονται. Και όμως, αναλύοντας τρεις χάρτες που απεικονίζουν την επιχειρησιακή κατάσταση, συμπεριλαμβανομένου ενός που εκδίδει το Υπουργείο Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου και δύο προσεκτικά φτιαγμένους από ερευνητές ανοικτών πηγών….. καθίσταται εμφανές ότι οι Ρωσικές δυνάμεις πραγματοποιούν πρόοδο.»
Οι συγγραφείς θεωρούν ότι αν και οι Ρωσικές δυνάμεις αρχικά είχαν θέσει σαν στόχο το Κίεβο ώστε να αξιοποιήσουν το γεγονός ότι ο Ουκρανικός στρατός βρισκόταν στο Ντονμπάς, εν τούτοις πλέον δεν μοιάζει αυτό να συμβαίνει. «Όμως, η αποκλειστική εστίαση στις πόλεις—αν και κατανοητή—μπορεί να αποκρύψει περισσότερα από όσα αποκαλύπτει», γράφουν. Πρέπει να εξετάσουμε μια δεύτερη εκδοχή, εισηγούνται, αυτήν της εκμηδένισης του τακτικού Ουκρανικού στρατού, ο οποίος παραμένει συγκεντρωμένος κοντά στο Ντονέτσκ και Λουκάνσκ υπό την αιγίδα της Joint Forces Operation (JFO). Κάτι τέτοιο, γράφουν, επίσης θα εκπληρώσει το αίτημα του Πούτιν για αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας. Η κατάσταση αυτής της δύναμης (του τακτικού Ουκρανικού στρατού) μοιάζει όλο και πιο επισφαλής, προσθέτουν, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν για να την περικυκλώσουν σε τρεις άξονες. Αφού περιγράψουν αναλυτικά αυτές τις κυκλωτικές κινήσεις, οι συγγραφείς της μελέτης συμπεραίνουν ότι ο κίνδυνος περικύκλωσης είναι ορατός και η εικόνα προβληματική. Επισημαίνουν ότι: «Εάν όντως αυτός είναι ο στόχος της Ρωσικής στρατηγικής, τότε η έμφαση στην ικανότητα των Ρώσων να καταλάβουν τις μεγάλες πόλεις ως μέτρο της επιτυχίας τους θα αποτελέσει λάθος των αναλύσεων, καθώς η Ρωσία εμφανίζεται περισσότερο διατεθειμένη να κλείσει τις Ουκρανικές δυνάμεις μέσα σε πόλεις όπως το Χάρκοβο καθώς τις προσπερνά.» Ακόμη και οι δήθεν ετοιμασίες των Ρώσων για αμφίβιες επιχειρήσεις στην Οδησσό πρέπει να ήταν «θέατρο» δεδομένου ότι οι δυνάμεις στην ξηρά με τις οποίες υποτίθεται ότι οι προερχόμενες από τη θάλασσα θα ενώνονταν, τελικά στράφηκαν προς βορρά.
Η Ουκρανία βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη κατάσταση, εκτιμούν. Διότι η περικύκλωση και καταστροφή ενός μεγάλου μέρους του τακτικού Ουκρανικού στρατού θα δημιουργήσει συνθήκες νίκης για τη Ρωσία κατά δύο τρόπους: Αφενός κατά την έννοια που στο παρελθόν οι Jomini και Clausewitz είχαν διατυπώσει: Ότι οι στρατοί και όχι οι πόλεις είναι το κέντρο βάρους ενός έθνους. Η καταστροφή ενός στρατού τείνει να οδηγήσει σε ευρύτερη κατάρρευση της θέλησης, που κάνει τις πολιορκίες όχι αναγκαίες (οι συγγραφείς φέρνουν σαν παράδειγμα την κατάρρευση της Γαλλίας στον Β’ Παγκόσμιο). Το να κρατηθεί το Κίεβο και οι άλλες πόλεις με αντίτιμο την συντριβή της JFO, ακόμη και αν δεν προκαλέσει την κατάρρευση της διάθεσης για πόλεμο των Ουκρανών, θα οδηγήσει τον Πούτιν να ισχυριστεί ότι επιτεύχθηκε ο στόχος της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας και κατ’ ελάχιστον—λένε—θα έχει σαν αποτέλεσμα την προσάρτηση των Ντονέτσκ και Λουκάνσκ. Αφετέρου, εάν η αντίσταση των Ουκρανών σε ένα μακροχρόνιο πόλεμο είναι να έχει νόημα, τότε αυτοί θα πρέπει να συγκρατήσουν ένα αξιόλογο μέρος των τακτικών τους δυνάμεων. Το αντάρτικο από μόνο του δεν μπορεί να δώσει ικανά αποτελέσματα, σε αντίθεση με τον συνδυασμό αντάρτικου με τακτικές επιχειρήσεις που έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να νικήσει υπέρτερες δυνάμεις (αναφέρονται παραδείγματα).
Οι αναλυτές εισηγούνται στον Ουκρανικό στρατό άμεση τακτική υποχώρηση από το Ντονμπάς προς δυσμάς προκειμένου να κρατηθούν ανοικτές οι οδοί επικοινωνίας. Αυτές οι εσωτερικοί οδοί, λένε, είναι το κύριο στρατηγικό πλεονέκτημα των Ουκρανών, επειδή, όντας σύντομες, διασφαλίζουν την εύκολη, με μικρό κόστος και αποτελεσματική μετακίνηση δυνάμεων έτσι ώστε να μπορεί ο Ουκρανικός στρατός να επιτίθεται σε τοπικά κατώτερες Ρωσικές δυνάμεις σε ένα εκτεταμένο πεδίο συγκρούσεων και να τις θέτει εκτός μάχης. Σε αντίθεση, οι Ρωσικές δυνάμεις κινούνται σε εξωτερικές οδούς για τον ανεφοδιασμό τους και την μεταφορά στρατευμάτων, οι οποίες είναι κοστοβόρες και απαιτούν μετακινήσεις μεγάλων αποστάσεων.
Οι αναλυτές περιγράφουν στη συνέχεια διεξοδικά μία στρατηγική Ουκρανικής απάντησης και καταλήγουν ότι εάν, παρόλ’ αυτά, οι Ουκρανοί επιμείνουν στην αγκίστρωση των τακτικών τους δυνάμεων στο Ντονμπάς, τότε το αποτέλεσμα της σύγκρουσης (που ήδη έχουν περιγράψει) θα είναι πολύ σημαντικό για τους δυτικούς στρατιωτικούς αναλυτές, επειδή θα τους υποδείξει σημαντικά λάθη στον τρόπο που αναλύουν τις επιχειρήσεις. Αλλά η συζήτηση αυτής της πλευράς του άρθρου τους δεν μας ενδιαφέρει εδώ.
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2021-12-10/dont-sell-out-ukraine Για εκτενή σχολιασμό αυτού του σημαντικού για την κατανόηση των εξελίξεων άρθρου, βλ. https://thepressproject.gr/eirini-dia-tis-ischyos
[2] Βλ. https://t.me/MFARussia/11951
[3] https://www.politifact.com/factchecks/2022/mar/14/tweets/no-document-doesnt-show-secret-ukrainian-military-/?fbclid=IwAR2mbdk8DWfBI6XruQratGqqx8Sa3E7IpOyeDdg_YPDb9oRJeS8iXr356MI
[4] βλ. ο.π.
[5] https://leadstories.com/hoax-alert/2022/03/fact-check-documents-do-not-confirm-kiev-planned-invasion-of-donbas.html?fbclid=IwAR3okWfZVL52FPN6TjnkDacgTXNn0eMQW0UxByuXTklnO4iDWAA3ZvFlcjE
[6] https://www.hrw.org/sites/default/files/reports/natbm002.pdf
[7] https://watson.brown.edu/costsofwar/costs/human/civilians/iraqi
[8] https://www.statista.com/statistics/269729/documented-civilian-deaths-in-iraq-war-since-2003/
[9] https://www.aljazeera.com/opinions/2018/2/13/al-amiriyya-once-upon-a-bombing-in-iraq
[10] https://www.aljazeera.com/features/2021/2/13/amiriyah-bombing-30-years-on-no-one-remembers-the-victims
[11] https://www.facebook.com/costis.melolidakis/posts/10222081331126534
[12] https://theconversation.com/the-hope-is-finished-life-in-the-ukrainian-separatist-regions-of-donetsk-and-luhansk-177685
[13] https://rusi.org/explore-our-research/publications/commentary/not-out-woods-yet-assessing-operational-situation-ukraine
=======================
Σχόλια