Θανάσης Κ.
Οι "κυρώσεις" της Δύσης κατά του Πούτιν δεν έφτασαν στο αληθινά δραστικό μέτρο, να βγάλουν τη Ρωσία συνολικά από το παγκόσμιο σύστημα τραπεζικών συναλλαγών, SWIFT!
Κάτι τέτοιο θα ήταν όντως πολύ οδυνηρό για τη Ρωσία! Αλλά δεν το αποφάσισαν, γιατί:
-- Πρώτο μέσα στην Ευρώπη υπήρξε κατηγορηματική αντίδραση. Από την ίδια τη Γερμανία, μεταξύ άλλων. (Η Ιταλία και η Αυστρία είχαν εκφράσει την απόλυτη αντίθεσή τους και για τις πολύ μικρότερες κυρώσεις του πρώτου κύματος). -- Ο άλλος λόγος που δεν προχώρησαν σε τέτοιο μέτρο οικονομικής ασφυξίας κατά της Ρωσίας ήταν το γεγονός ότι πέντε μεγάλες χώρες διεθνώς εξέφρασαν την αντίθεσή τους να καταδικάσουν τη Ρωσία:
Η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία, η Νότιος Αφρική και η Βραζιλία.
Ακόμα και η Ινδία (που είναι πολύτιμος σύμμαχος των ΗΠΑ έναντι της Κίνας) ακόμα και η Νότιος Αφρική, η χώρα του Μαντέλα...
Οι χώρες αυτές - και άλλες ασφαλώς, όπως το Πακιστάν, για παράδειγμα - δεν δέχθηκαν ούτε να καταδικάσουν την εισβολή του Πούτιν! Πολύ περισσότερο να πάρουν μέτρα εναντίον του...
Πράγμα που σημαίνει ότι αν επιχειρήσουν να του προκαλέσουν "διεθνή απομόνωση" και "οικονομική ασφυξία", έχουν ήδη χάσει. Θα τον ενοχλήσουν, προσωρινά, αλλά όχι στο σημείο που απαιτείται για να τον "τιμωρήσουν σκληρά".
Άλλωστε, "κυρώσεις" κατά της Ρωσίας έχουν επιβληθεί και ήδη ισχύουν από το 2014. Αυτό δεν "πόνεσε" τη Ρωσία μέχρι τώρα. (Ούτε εμπόδισε το εμπόριο ΗΠΑ-Ρωσίας να... αυξάνεται στα χρόνια που ακολούθησαν).
Υπάρχει όμως κι ένας λόγος ακόμα: Η Ρωσία πουλάει ενεργειακές πρώτες ύλες (πετρέλαιο και αέριο) σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα και οι ΗΠΑ αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο (γύρω στις 600 χιλιάδες βαρέλια ημερησίως!) είτε απευθείας, είτε (κυρίως πλέον) μέσω "τριγωνικών συναλλαγών" με τη μεσολάβηση τρίτων χωρών.
Οπότε "τιμωρώντας" τη Ρωσία τιμωρούν και τους εαυτούς τους (όπως ομολόγησε ο απρόσμενα ειλικρινής μέχρις ωμότητας Αμερικανός Πρόεδρος Μπάϊντεν.
Κι αυτό που ισχύει για τους Αμερικανούς μια φορά, ισχύει για τους Ευρωπαίους πολύ περισσότερο.
Να καταδικάσουμε τον Πούτιν λοιπόν. Καμία αντίρρηση...
Εισβολή έκανε σε γειτονική χώρα. Αναθεωρητική πολιτική εφαρμόζει.
Τον καταδικάζουμε λοιπόν!
Και για μια χώρα σαν την Ελλάδα, ίσως είναι και αναγκαστική επιλογή.
Αυτό όμως, είναι πλέον το "εύκολο".
Πάμε στα δύσκολα, τώρα:
Αν η Κίνα επιχειρήσει να καταλάβει αύριο την Ταϊβάν, τι θα κάνουμε - ως δυτικός κόσμος συνολικά;
Θα αντιδράσουμε ακριβώς το ίδιο;
Βέβαια, από στενά "νομική" άποψη δεν είναι το ίδιο με την Ουκρανία (από τη στιγμή που έχει επιβληθεί η θεωρία της "μίας Κίνας". Άρα η Ταϊβάν δεν θεωρείται "ξεχωριστή χώρα". Αν και ουσιαστικά, είναι...)
Αλλά η Αμερική (και σε μικρότερο βαθμό η Ιαπωνία) έχουν δεσμευτεί να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία της Ταϊβάν.
Είμαστε έτοιμοι, λοιπόν, ως Δύση, να εμπλακούμε σε Πόλεμο με την Κίνα αυτή τη φορά (αλλά και με τη Ρωσία, αφού έχουμε σπρώξει την Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας), λόγω Ταϊβάν;
Το δύσκολο λοιπόν, είναι όχι να καταδικάσουμε ένα ηγέτη που κάνει εισβολή σε άλλη χώρα, αλλά να καταλάβουμε δύο πράγματα:
--Πρώτον τι ευθύνες έχουμε εμείς ως Δύση, για ό,τι έγινε ως τώρα...
--Και δεύτερον που πάνε τα πράγματα για τον κόσμο ολόκληρο από δω και μπρός...
* Πρώτα μια παρατήρηση:
Αν η κρίση της Γιουγκοσλαβίας (1991-1995) σηματοδότησε την αρχή της Αμερικανικής παντοκρατορίας διεθνώς, η κρίση της Ουκρανίας, τώρα, το 2022, σηματοδοτεί και επίσημα το τέλος αυτής της εποχής: την πλήρη ανατροπή των παγκόσμιων συσχετισμών και μια νέα εποχή πολυ-κεντρισμού διεθνώς.
Και τότε είχαμε μια στρατιωτική σύρραξη, πολύ πιο "μέσα στην Ευρώπη", που κόστισε ασύγκριτα περισσότερο σε ανθρώπινες ζωές και κράτησε πολύ περισσότερο απ' ό,τι η σημερινή κρίση στην Ουκρανία.
Τότε ενοχοποιήθηκαν για τα πάντα οι Σέρβοι: για όσα προηγήθηκαν της διάλυσης και για τα εγκλήματα που έγιναν στους εθνοτικούς πολέμους που ξέσπασαν μετά τη διάλυση. Ενώ όλοι ξέρουμε ότι ευθύνες υπάρχουν - και πολύ σοβαρές μάλιστα - όχι μόνο στους Σέρβους, αλλά και σε πολλούς άλλους.
(Παρεμπιπτόντως, σήμερα "φιλορωσική" στάση για το Ουκρανικό κρατάνε και οι δύο τότε μεγάλοι αντίπαλοι του Γιουγκοσλαβικού "εμφυλίου": και οι Σέρβοι αλλά και οι Κροάτες...!)
Και κυρίως όλοι ξέρουμε ότι η "λύση" που επικράτησε μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας αρχικά, αλλά και μετά τον διαμελισμό της ίδιας της Σερβίας στη συνέχεια, ούτε σχέση με το Δίκαιο είχε, ούτε τη "διεθνή σταθερότητα" προωθούσε μακροχρόνια...
-- Τον Αλβανικό αναθεωρητισμό στο Κόσσοβο οι δυτικοί τον δημιούργησαν και τον ενεθάρρυναν τότε! Και ακόμα το κάνουν...
(Υπόψιν: η απόσχιση μιας επαρχίας της Σερβίας - του Κοσσυφοπεδίου - το 1999, δεν θεωρήθηκε "επικίνδυνη ανατροπή συνόρων"! Ενώ η απόσχιση δύο επαρχιών της Ουκρανίας σήμερα θεωρείται "άκρως επικίνδυνη αλλαγή συνόρων!)
-- Τον ψευτομακεδονικό αλυτρωτισμό των Σκοπίων (όπου ακόμα κυκλοφορούν επίσημοι σχολικοί χάρτες, όπου εμφανίζεται ολόκληρη η βόρειος Ελλάδα ως μέρος της "Μεγάλης Μακεδονίας") ακόμα τον ανέχονται και τον επιβραβεύουν...
-- Κανείς δεν αποθάρρυνε τις επίσημες αλυτρωτικές επιδιώξεις της Αλβανίας κατά της Ελλάδας για την... Θεσπρωτία ("Τσαμουριά")
Τον βίαιο διαμελισμό χωρών τον ανέχθηκε η Δύση! Και κάποιες φορές τον επέβαλε κι όλα (στο Κόσσοβο).
* Τον αναθεωρητισμό, επίσης τον ανέχθηκε η Δύση! Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Τουρκίας, η οποία - για να μη ξεχνιόμαστε - έχει εισβάλλει παράνομα και κατέχει μεγάλο μέρος της Κύπρου,
έχει εισβάλλει παράνομα και κατέχει λωρίδα γης στο Βόρειο Ιράκ και στη Συρία,
έχει παραβιάσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας με το Τουρκολυβικό Μνημόνιο,
αμφισβητεί συνεχώς και παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο,
αμφισβητεί συνεχώς και παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο,
αμφισβητεί συνεχώς και την ίδια την κυριαρχία της Ελλάδας πάνω στα νησιά της στο Αιγαίο!
Χώρια που προωθεί στη Δυτική Θράκη αντίστοιχες "επιδιώξεις" με εκείνες που προώθησε και ο Πούτιν στο Ντομπάς.
Όλα αυτά η Δύση τα ανέχθηκε από την πλευρά της Τουρκίας.
Και τώρα ξαφνικά "ανακάλυψε" με φρίκη - και καταγγέλλει "μετά βδελυγμίας" - τον αναθεωρητισμό του Πούτιν στην Ουκρανία...
Όταν στέλνεις συνεχώς το μήνυμα ότι ανέχεσαι τον αναθεωρητισμό μικρότερων χωρών, μη σου φανεί περίεργο, αν βρεθεί μια χώρα πολύ μεγαλύτερη να εκδηλώσει αναθεωρητισμό...
Και τότε είναι μάλλον πολύ αργά για... καταγγελίες!
* Μια δεύτερη ιστορική παρατήρηση είναι ότι η Δύση αποφάσισε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου - και την κατάρρευση του εχθρού της, της ΕΣΣΔ - να... επεκτείνει το ΝΑΤΟ, το οποίο είχε δημιουργηθεί για να συγκρατήσει την επιθετικότητα της ΕΣΣΔ. Που ποια δεν υπήρχε!
Η Ρωσία απάντησε με το να επεκτείνει κι εκείνη την εξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό φυσικό αέριο!
Όσο επεκτεινόταν το ΝΑΤΟ ανατολικότερα, τόσο επεκτείνονταν οι Ρωσικοί αγωγοί δυτικότερα...
--Αν είχε στοιχειώδη ανακλαστικά η Ευρώπη, έπρεπε να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Δεν το έκανε...
Κι έπρεπε να αναπτύξει τους δικούς της φυσικούς πόρους. Κι όχι να βαυκαλίζεται ότι θα μπορέσει με ΑΠΕ να υποκαταστήσει σε λίγα χρόνια τους υδρογονάνθρακες.
--Αν είχε στοιχειώδη ανακλαστικά η Ευρώπη έπρεπε να αναζητήσει τη δική της παραγωγή φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2010 άρχισαν να ανακαλύπτονται σημαντικά κοιτάσματα, από το Ισραήλ στην αρχή, από την Κύπρο στη συνέχεια και από την Αίγυπτο μετά...
Δεν ασχολήθηκαν σοβαρά...
-- Αν είχε στοιχειώδη ανακλαστικά επιβίωσης η Ευρώπη, θα έπρεπε να ενθαρρύνει τα κράτη μέλη της στην περιοχή - την Ελλάδα και την Κύπρο - να ψάξουν και να βρουν κοιτάσματα ενεργειακών πόρων στην περιοχή. Δεν ασχολήθηκαν.
Η Ρωσία από την πλευρά της, επειδή δεν ήθελε να βρεθεί εναλλακτική πηγή ενεργειακού εφοδιασμού - και μάλιστα από "ίδιους πόρους" - για την ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο, "συμμάχησε" κατά κάποιον τρόπο με την Τουρκία, που αμφισβητούσε και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην περιοχή.
Για τη Ρωσία αυτή η "λυκο-συμμαχία" με την Τουρκία είχε διπλή αξία: πρώτον να παροξύνει τις τριβές ανάμεσα σε δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ (της Ελλάδας και της Τουρκίας) και δεύτερον, να ματαιώσει προς το παρόν την εξόρυξη υδρογονανθράκων από δύο κράτη-μέλη της Ένωσης (της Ελλάδας και της Κύπρου).
- Κι έτσι, ενώ Ρωσία και Τουρκία "συγκρούονταν" και στη Συρία και στη Λιβύη, οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας πέρασαν για κάποιο διάστημα... "μήνα του μέλιτος"!
- Κι όσοι περιμένουν από την Ρωσία να βοηθήσει ουσιαστικά την Ελλάδα, μάλλον πλανώνται πλάνην...
Από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι δεν συμπαραστάθηκαν στα δύο κράτη- μέλη τους, την Ελλάδα και την Κύπρο. Η Γαλλία συμπαραστάθηκε (γιατί έχει δικά της προβλήματα με την Τουρκία), αλλά η Γερμανία κράτησε "ίσες αποστάσεις". Ευνοώντας ουσιαστικά την Τουρκία...
Κι όσοι περιμένουν ότι θα λύσουμε τα προβλήματά μας με την Τουρκία, από την Ευρωπαϊκή στήριξη, επίσης πλανώνται πλάνην...
Τελικά η ΕΕ είναι ένα απίστευτο κουβάρι αφόρητης και ανούσιας φλυαρίας, σύγκρουσης αντιμαχομένων συμφερόντων και απίστευτων αντιφάσεων...
--Ψήφισαν το φυσικό αέριο ως "καύσιμο μετάβασης" για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
--Αλλά ταυτόχρονα ψηφίζουν τώρα την... απαγόρευση χρηματοδότησης έργων φυσικού αερίου (που είναι, ωστόσο, το βασικό καύσιμο μετάβασης)!
Στήνουν παντού επιδοτούμενες ΑΠΕ (αιολικά και φωτοβολταϊκά), αλλά καταλαβαίνουν στην συνέχεια ότι χρειάζονταν, παράλληλα, εφεδρικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, για τις ώρες που δεν φυσάει και δεν έχει ήλιο.
- Στη Γερμανία καταργούν τα πυρηνικά τους εργοστάσια, αλλά στη συνέχεια αγοράζουν ηλεκτρικό ρεύμα από τη γειτονική Γαλλία που παράγεται από... πυρηνικά εργοστάσια!
Και στην Ελλάδα πήγαμε να κλείσουμε τις - σύγχρονης τεχνολογίας - λιγνιτικές μονάδες, για να αγοράσουμε στη συνέχεια το ρεύμα που μας έλειπε από τα Σκόπια όπου παράγεται από... λιγνίτη!
Φαίνεται ότι το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται στην Ελλάδα "βλάπτει" τη γη! Αντίθετα το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται έξω από τα σύνορα της Ελλάδας δεν έχει πρόβλημα...
-- Οι ίδιοι οι Γερμανοί συμφώνησαν το 2015 να φτιαχτεί ο NorthStream-2 που θα φέρνει φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία παρακάμπτοντας την δίοδο της Ουκρανίας. Και ύστερα μόλις ολοκληρώθηκε (πέρσι τον Σεπτέμβριο) δεν τον εγκρίνουν! Κι ύστερα ανακοινώνουν ότι δεν θέλουν πια καθόλου υδρογονάνθρακες! Κι ύστερα παγώνουν τον NorthStream-2 για... γραφειοκρατικούς λόγους. Κι ύστερα τον.. ξανά-παγώνουν (μετά την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία), ενώ ήδη έχουν ενεργοποιήσει και τα λιγνιτικά τους εργοστάσια (που παράγουν περισσότερα διοξείδιο του άνθρακα, απ' ό,τι το φυσικό αέριο).
-- Κι ύστερα κυνηγάνε και την Πολωνία που επεκτείνει κι εκείνη τις λιγνιτικές της μονάδες...!
-- Καταγγέλλουν την Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά δεν θέλουν δραστικά μέτρα εναντίον της, αφού είναι εξαρτημένοι από τη Ρωσία.
-- Ενθαρρύνουν την Ουκρανία να "τα σπάσει" με τη Ρωσία, αλλά όταν η Ρωσία ετοιμάζεται να επέμβει και τελικά επεμβαίνει, οι Ευρωπαίοι διακηρύσσουν ότι δεν μπορούν να τη βοηθήσουν εμπράκτως (και της στέλνουν μερικές χιλιάδες... κράνη!)
Τελικά το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι στέλνει στρατιωτικό εφοδιασμό στην Ουκρανία, μόλις την Παρασκευή, όταν οι ρώσοι βρίσκονται στα προάστια του Κιέβου - και διαπραγματεύονται την παράδοση της χώρας...
Οι Ευρωπαίοι είναι βαθιά διχασμένοι μεταξύ τους, αφού οι χώρες της οριογραμμής με τη Ρωσία είναι έντονα αντί-ρωσικές (κι έχουν τα δίκια τους κι αυτές), ενώ οι χώρες πιο μέσα δεν δίνουν δεκάρα.
Γενικότερα, αγνοούν ότι υπάρχουν δύο τουλάχιστον χώρες της Ευρώπης που έχουν πρόβλημα με την Ουκρανία - όχι με τη Ρωσία - για την μεταχείρισή των μειονοτήτων τους από την Ουκρανία (η Ουγγαρία και κυρίως η Ρουμανία).
- Και τη στιγμή που κινδυνεύει άμεσα η Ουκρανία, το ΝΑΤΟ ορκίζεται ότι θα προασπιστεί κάθε σπιθαμή εδάφους των....Βαλτικών!
* Γενικότερα υπάρχει κι ένα βαθύτερο "πολιτιστικό" πρόβλημα, καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ασχολούνται πολύ περισσότερο με την γενικότερη ατζέντα του "δικαιωματισμού" (και ειδικότερα με τους ΛΟΑΤΚΙ) με τις διαφορετικές σεξουαλικές "ταυτότητες", με τα κηρύγματα της Gretta και με το woke culture ή cancel culture (δηλαδή με την.,.. αυτο-αποδόμηση του Δυτικού Πολιτισμού), παρά με την ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής παραγωγικής μηχανής ή με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, ή με την γεωπολιτική ασφάλεια της Ευρώπης ή με τα κύματα της "εργαλειοποιημένης" παράνομης μετανάστευσης, ή με την ακεραιότητα των κρατών μελών της από επιβουλές τρίτων χωρών...
Από την μια πλευρά, οι λαοί της Ουκρανίας σκοτώνονται διεκδικώντας το δικαίωμα να είναι Ουκρανοί ή Ρώσοι. Από την άλλη η κοινή γνώμη της ΕΕ ασχολείται αν θα διδάσκεται η ομοφυλοφιλία στα δημοτικά σχολεία και αν υπάρχουν 62 διαφορετικά "φύλλα"!
Δεν είναι σαφές ποιός θα κερδίσει απ' όλα αυτά.
Αλλά είναι μάλλον προδιαγεγραμμένο ποιός έχει ήδη χάσει...
Το δράμα της Ουκρανίας είναι ίσως η τελευταία προειδοποίηση για όλους μας.
Όχι απλώς πολιτική και γεωπολιτική προειδοποίηση...
Υπαρξιακή προειδοποίηση, κυριολεκτικά!
Πρέπει, επειγόντως να ξυπνήσουμε.
Δεν λέω "να σοβαρευτούμε", γιατί δεν είμαι τόσο αιθεροβάμων...
Τουλάχιστον να αφυπνιστούμε...
---------------------
Πυροβολούν όλοι τα πόδια τους (κι εμείς, τα δικά μας...)
Θανάσης Κ.
Πριν λίγες μέρες είχα υποστηρίξει ότι η κατάσταση στην Ουκρανία ΔΕΝ πρόκειται να οδηγήσει σε... Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν πρόκειται καν να οδηγήσει σε μακροχρόνιο Ψυχρό Πόλεμο Δύσης - Ρωσίας.
Η Δύση ειδικά έχει ήδη αναδείξει μείζονα ανταγωνιστή της διεθνώς την Κίνα!
Κι αυτό της επιβάλλει να βρει ένα συμβιβασμό με τη Ρωσία (ή τουλάχιστον της επιβάλει να κρατήσει την Ρωσία σε "ουδέτερη στάση")
Μια "σύγκρουση" Δύσης - Ρωσίας στην Ουκρανία ή μια μακροχρόνια αντιπαράθεσή τους εκεί, ουσιαστικά στέλνει τη Ρωσία στην "αγκαλιά" της Κίνας. Δηλαδή είναι "αυτοκτονία" για τη δυτική στρατηγική.
Άρα στην Ουκρανία δεν ετοιμάζεται ο επόμενος παγκόσμιος Πόλεμος. Αλλά, πιθανότατα, ο επόμενος μεγάλος συμβιβασμός Δύσης - Ρωσίας, με ή χωρίς να μεσολαβήσει κάποια τοπική "σύγκρουση" (στην οποία δεν θα εμπλακούν οι Νατοϊκές δυνάμεις, όπως πολύ αποφασιστικά έχει ξεκαθαρίσει ο Αμερικανός Πρόεδρος).
Κι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια τοπική σύγκρουση! Όχι το πρώτο βήμα ενός παγκοσμίου πολέμου...
Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώθηκε ήδη από τις δηλώσεις Μπάϊντεν προ δεκαημέρου, ότι οι ΗΠΑ θα αντιδράσουν με κυρώσεις, οι οποίες "δεν θα είναι πολύ σοβαρές", αν η Ρωσία δεν επιχειρήσει μεγάλη εισβολή στην Ουκρανία!
Δηλαδή το επιχείρημα για την κατάργηση κυριαρχίας της Ουκρανίας αρχίζει να... "σχετικοποιείται": Λίγο παραβίαση δεν είναι "σοβαρή υπόθεση". Πολύ παραβίαση είναι πιο σοβαρή. Σαν να λέμε σε ένα "βιαστή", αν τη βιάσεις λίγο, δεν θα τιμωρηθείς πολύ!
Αυτό είναι μάλλον πρόσκληση στον Πούτιν να προχωρήσει - παρά προειδοποίηση να μην το τολμήσει...
Βέβαια στην Ουάσιγκτον έσπευσαν στην συνέχεια να ανακαλέσουν αυτή τη φράση του Προέδρου τους.
Αλλά τώρα που τα ρωσικά στρατεύματα μπήκαν μέσα στις αυτονομημένες επαρχίες του Ντομπάς στην Ουκρανία, οι "κυρώσεις" κατά της Ρωσίας που ανακοινώθηκαν σε πρώτη φάση, επιβεβαιώνουν όσα είχε πει ο Μπάϊντεν αρχικά. Πρόκειται για "συμβολικές" μόνο οικονομικές κυρώσεις...
-- Η Αμερική ανακοίνωσε, μεταξύ άλλων, ότι βγάζει τη Ρωσία από την παγκόσμια αγορά δημοσίου χρέους. Παρέλειψε βέβαια να αναφέρει ότι η Ρωσία έχει ιδιαίτερα χαμηλό Εξωτερικό Δημόσιο Χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ της (από τις χαμηλότερες σχέσεις Κρατικού Χρέους προς ΑΕΠ διεθνώς!).
Υπολογίζεται ότι το χρέος της είναι γύρω στα 350 δισεκατομμύρια δολάρια ενώ το ΑΕΠ της είναι γύρω στα 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια! Μ' άλλα λόγια έχει χρέος κάτω από 22% του ΑΕΠ - όταν η Ελλάδα έχει περίπου το... δεκαπλάσιο! Και τα ρευστά διαθέσιμά της υπερκαλύπτουν το συνολικό της Χρέος...
Η Γερμανία από την άλλη ανακοίνωσε ότι θα παγώσει την έγκριση του αγωγού North Stream-2. Ο οποίος έχει ολοκληρωθεί ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά δεν λειτουργεί γιατί η Γερμανία τον είχε "παγώσει"! Και τώρα ανακοίνωσαν ότι θα παγώσουν τον ήδη... "παγωμένο" ρωσικό αγωγό.
Και παρέλειψαν να πουν από πού θα καλύψουν το κενό στον ενεργειακό τους εφοδιασμό. Γιατί όλοι περίμεναν ότι με την "εκτόνωση" της κρίσης στην Ουκρανία, και την λειτουργία του NorthStream-2 θα υποχωρούσαν οι τιμές της ενέργειας στην Ευρώπη. Αλλά τώρα η κρίση στην Ουκρανία κορυφώνεται και ο αγωγός παγώνει επ' άπειρον. Μπορεί η Ευρώπη γενικά - και η Γερμανία ειδικότερα - να αντέξει άνοδο των τιμών ενεργείας επ' άπειρον;
Αυτό παρέλειψαν να μας το πουν...
Όπως ξέχασαν να πουν, αν τέτοιες κυρώσεις μπορούν να πλήξουν την Ρωσία, τώρα που ο Πούτιν συσφίγγει τις σχέσεις του με την Κίνα, η οποία έχει και ανάγκη για ρωσικούς ενεργειακούς πόρους και cash για να πληρώσει...
Συνεπώς στην καλύτερη, οι δυτικές "κυρώσεις" κατά της Ρωσίας είναι συμβολικές, στη χειρότερη θα τις πληρώσουν περισσότερο οι δυτικοί παρά οι ίδιοι οι Ρώσοι - και σε κάθε περίπτωση, μπαίνουν προσωρινά για να βγουν σε λίγο, χωρίς να δημιουργήσουν μόνιμο χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Ένα άλλο στοιχείο που δείχνει ότι και οι δύο πλευρές προσπαθούν να κρατήσουν υπό έλεγχο την κλιμάκωση της σύγκρουσης, είναι ο προσχηματικός χαρακτήρας των διαγγελμάτων που έγιναν εκατέρωθεν.
--Ο Πούτιν από την πλευρά του επικαλέστηκε προσχηματικά την Ιστορία.
--Και ο Μπάϊντεν (όπως και ο Τζόνσον στη Βρετανία όπως και ο Σόλτς στη Γερμανία) επικαλέστηκαν, επίσης προσχηματικά το Διεθνές Δίκαιο (και την βίαιη ανατροπή κυριαρχίας των κρατών).
Και οι δύο πλευρές είπαν αλήθειες. Και οι δύο πλευρές είπαν μισές αλήθειες:
* Όταν ο Πούτιν ανέφερε ότι η Ουκρανία είναι απολύτως συνυφασμένη (κομμάτι) της Ρωσικής Ιστορίας δεν έλεγε ψέματα.
Αλλά η πλήρης αλήθεια είναι ότι το δυτικό και βορειοδυτικό τμήμα της Ουκρανίας είναι εξ ίσους συνυφασμένο με την Ιστορία της Πολωνίας και της Λιθουανίας.
Υπάρχει ένα σοβαρό τμήμα του πληθυσμού στην ανατολική Ουκρανία που νοιώθουν Ρώσοι. Αλλά υπάρχει ένα μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού στην υπόλοιπη Ουκρανία που μισεί τους Ρώσους. Μόνο στην εποχή του Στάλιν, μεταξύ 1937-38 ο λιμός που τους επέβαλε ο σοβιετικός τύραννος κόστισε τη ζωή σε πάνω από 4 εκατομμύρια Ουκρανούς, ιδιαίτερα στις δυτικές και βορειοδυτικές επαρχίες της χώρας...
-- Ο Πούτιν ανέφερε ακόμα ότι τα σημερινά σύνορα της Ουκρανίας τα δημιούργησε ο Λένιν μετά την πλήρη επιβολή της Μπολσεβίκικης επανάστασης το 1921. Και ο Χρουστώφ (Ουκρανικής καταγωγής ο ίδιος) που προσάρτησε την Κριμαία στην Ουκρανία, μόλις το 1954.
Η διατήρηση των ίδιων συνόρων που υπήρχαν ως "εσωτερικές υποδιαιρέσεις" της Σοβιετικής Ένωσης έγιναν... "εξωτερικά σύνορα" το 1992 μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης! Και αποτελούν κατάλοιπα του Κομμουνισμού, όπως είπε.
Γι' αυτό και μίλησε για "απο-κομμουνιστικοποίηση"!
Ο Πούτιν...
Δηλαδή υποστήριξε εμμέσως ότι δεν αμφισβητεί γενικώς τα σύνορα άλλων χωρών. Αλλά αμφισβητεί τα αυθαίρετα σύνορα που επέβαλε ο Κομμουνισμός ως εσωτερικές υποδιαιρέσεις μέσα στην ΕΣΣΔ και ύστερα έγιναν σεβαστά ως "διεθνή σύνορα" από τους δυτικούς.
Ουσιαστικά κατήγγειλε τους δυτικούς που επιμένουν να σέβονται τα "κομμουνιστικά κατάλοιπα".
Βέβαια ό,τι ισχύει για τα σύνορα της Ουκρανίας μέσα στην Κομμουνιστική ΕΣΣΔ, ακριβώς το ίδιο ισχύει για τα σύνορα της Σερβίας μέσα στην Κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία. Να το θυμάστε αυτό...
* Από την άλλη πλευρά οι δυτικοί ηγέτες που κατήγγειλαν την κίνηση του Πούτιν τόνισαν ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε χώρας να συμμαχεί με όποιαν άλλη χώρα θέλει. Πράγμα που είναι σωστό ασφαλώς.
Σωστό, αλλά προσχηματικό κι αυτό - από την πλευρά τους!
Γιατί με την κρίση των πυραύλων του 1962 ήταν η Κούβα που επικαλούνταν το δικαίωμά της να συμμαχήσει με την - τότε - Σοβιετική Ρωσία. Και οι Αμερικανοί, δικαίως, αντιτάχθηκαν και το ματαίωσαν! Διότι έθιγε άμεσα το δικαίωμα ασφαλείας της χώρας τους.
Κι αν ο κόσμος ολόκληρος έπρεπε να δείξει κατανόηση στην επιμονή των ΗΠΑ τότε, να μη συμμαχήσει η Κούβα με τη Ρωσία, με ακριβώς την ίδια λογική έχει νόημα και η απαίτηση της Ρωσίας τώρα, να μην συμμαχήσει η Ουκρανία με το ΝΑΤΟ, και πάντως να μην εγκατασταθούν εκεί αμερικανικοί πύραυλοι.
Ό,τι ισχύει στην μία περίπτωση και έχει λογική, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, πρέπει να ισχύει σε κάθε περίπτωση.
Τέλος, τι ακριβώς δουλειά έχει το ΝΑΤΟ μέσα στην Ουκρανία; Το 2008, όταν είχε ξανατεθεί ζήτημα για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (στο Βουκουρέστι) η Γαλλία και άλλες χώρες είχαν αντιταχθεί. Και σήμερα υπάρχουν ΝΑΤΟϊκές χώρες που θα αντιτάσσονταν!
Και τι ακριβώς έχουν να κερδίσουν οι Ευρωπαίοι με το να εντάξουν την Ουκρανία στη "συλλογική τους ασφάλεια" και να διακινδυνεύσουν σύγκρουση με τη Ρωσία, όταν δεν μπορούν να προστατέψουν δύο χώρες μέλη της Ένωσης - την Ελλάδα και την Κύπρο - που απειλούνται από μια την Τουρκία (που είναι πολύ μικρότερη από τη Ρωσία);
Θα τρελαθούμε εντελώς;
Προς τι λοιπόν, η ένταση και η αντιπαράθεση, για κάτι που δεν είναι στις προτεραιότητες ασφαλείας της Δύσης συνολικά (είναι η Κίνα, μάλλον),
δεν βρίσκεται καν στις προτεραιότητες της Ευρώπης (είναι η Δυτική Μεσόγειος και η ενεργειακή της ασφάλειας)
και οδηγεί με βεβαιότητα σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία, από την οποία εξαρτάται ενεργειακά η Ευρώπη κατά ποσοστό άνω του 40%;
Όντως τρελαθήκαμε εντελώς!
* Κάποιοι βιάστηκαν να πουν, ότι η περίπτωση της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αντίστοιχη με την περίπτωση της Τουρκίας στην Κύπρο. Και οι δύο χώρες έχουν καταλάβει εδάφη γειτονικών χωρών, με πρόσχημα την προστασία ομοεθνών τους. Επομένως η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να στραφεί κατά της Ρωσίας στην Κριμαία...
Το επιχείρημα αυτό, έχει μια βάση, αλλά αυτό μπορεί να διαβαστεί και με τον ακριβώς αντίστροφο τρόπο:
Αν η Δύση σπεύδει να υπερασπιστεί την Ουκρανία, της οποίας περιοχές καταλαμβάνει η Ρωσία -και να τιμωρήσει τη Ρωσία γι' αυτό- γιατί άραγε απέναντι στην Τουρκία δεν έκανε τα ίδια, εδώ και 48 χρόνια;
Γιατί άραγε έμεινε ατιμώρητο το "έγκλημα" που έκανε η Τουρκία και συνεχίζεται εδώ και μισόν αιώνα, ενώ τιμωρείται σήμερα το "έγκλημα" που τώρα κάνει η Ρωσία;
Και κάτι ακόμα σχετικό: Η Δύση επικαλείται σήμερα ότι η Ρωσία παραβιάζει τις συμφωνίες του Μίνσκ, του 2014.
Αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές: Είναι η Ουκρανία που είχε αρνηθεί ρητά να εφαρμόσει τις συνθήκες του Μίνσκ! Και η Ρωσία επικαλείται ως πρόσχημα για να επέμβει το γεγονός ότι δεν τηρούνται από την Ουκρανία όσα προβλέπει η Συμφωνία του Μινσκ για τους ρωσοφώνους του Ντομπάς.
Είναι απολύτως αληθές ότι ενώ η συμφωνία εκείνη προέβλεπε "αυτονομία" των περιοχών αυτών στα πλαίσια της Ουκρανίας, η Ουκρανία το αρνήθηκε πεισματικά.
Είναι επίσης αληθές ότι ενώ η συμφωνία εκείνη προέβλεπε ότι η ρωσική γλώσσα θα γίνει απολύτως σεβαστή σε όλη την Ουκρανία, σήμερα δεν γίνεται σεβαστή πουθενά στην Ουκρανία - εκτός από τις περιοχές που ελέγχουν οι "αυτονομιστές" και την Κριμαία (που έχει προσαρτήσει η Ρωσία).
Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνοκύπριοι έχουν ήδη δώσει στους Τουρκοκυπρίους πολύ περισσότερα απ' όσα οι Ουκρανοί αρνούνται να δώσουν στους ρωσόφωνους! Και που αν τα είχαν δώσει, πιθανότατα δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ. Ή τουλάχιστον η Ρωσία δεν θα είχε πρόσχημα σήμερα να επέμβει.
Μη συγκρίνουμε λοιπόν, εντελώς ανόμοια πράγματα.
Κάποιοι άλλοι μας είπαν ότι τώρα που η Δύση πρόκειται να συγκρουστεί με τη Ρωσία, η Τουρκία γίνεται αυτόματα πιο "πολύτιμη" για τη Δύση (ως μοχλός πίεσης σε βάρος της Τουρκίας).
Μη βιάζονται!
--Αν η κρίση στην Ουκρανία οδηγούσε σε ένα νέο παρατεταμένο Ψυχρό Πόλεμο, αυτό θα μπορούσε πράγματι να αληθεύει. Εν μέρει τουλάχιστον...
Αλλά μόνο προσωρινά - και μόνο "μερικά" - αφού υπάρχουν και αρκετές άλλες χώρες της περιοχής, τις οποίες η Δύση θα τις ήθελε κοντά της, αλλά έχουν "ανταγωνιστικά" συμφέροντα προς την Τουρκία.
Επί Ψυχρού Πολέμου μόνο η Ελλάδα είχε ανταγωνιστικά συμφέροντα με την Τουρκία στην περιοχή. Τώρα όλοι έχουν προβλήματα μαζί της...
Ακόμα και σε περίπτωση που θα ακολουθήσει παρατεταμένος νέος Ψυχρός Πόλεμος Ρωσίας - Δύσης, η Ρωσία θα μπορούσε να καταφέρει συντριπτικά πλήγματα όχι στην ίδια την Τουρκία, αλλά στην υπερεπέκταση της Τουρκία σε όλη την περιοχή. Γιατί οι συνθήκες τώρα δεν είναι ίδιες με τον προηγούμενο Ψυχρό Πόλεμο...
--Υπάρχει όμως και η άλλη - πολύ πιθανότερη - περίπτωση: η Δύση να επιλέξει να εκτονώσει την κρίση με τη Ρωσία στην Ουκρανία. Ώστε να μείνει απερίσπαστη έναντι της Κίνας.
Σε αυτή την περίπτωση η "υπεραξία" της Τουρκίας για τη Δύση θα μειωθεί. Αλλά η εκδικητικότητα της Ρωσίας - που θα έχει έλθει σε συμβιβασμό με τη Δύση, αλλά δεν θα έχει ξεχάσει τις παρασπονδίες της Τουρκίας - θα έχει ενταθεί.
Σε κάθε περίπτωση, οξύτητα στις σχέσεις Δύσης - Ρωσίας αναβαθμίζει προσωρινά την Τουρκία στα μάτια της Δύσης, αν και όχι τόσο όσο νομίζουν κάποιοι.
Αλλά ένας "ιστορικός συμβιβασμός" μεταξύ Δύσης - Ρωσίας (πράγμα απαραίτητο πλέον, για την ίδια την Δύση) δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στην Τουρκία.
Για την Ελλάδα - και για όλους τους άλλους - το σημαντικότερο είναι μετά την κρίση να υπάρξει μια "νέα Γιάλτα" Δύσης - Ρωσίας.
Αυτό αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουν όλοι! Και θα γίνει! Γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...
Οι δύο πυρηνικές υπερδυνάμεις δεν πολέμησαν μεταξύ τους όταν τους χώριζαν "ιδεολογικά τείχη" και η παγκόσμια ηγεμονία - και θα πολεμήσουν σήμερα; Που η Ρωσία δεν φιλοδοξεί παγκόσμια πρωτοκαθεδρία - και οι ΗΠΑ απειλούνται πια κυρίως από την Κίνα, που μακροχρόνια αποτελεί απειλή και για την ίδια τη Ρωσία;
ΥΓ. Η Ελλάδα ήδη βρίσκεται στο επίκεντρο των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Και θεωρείται πολύ πιο "αξιόπιστο" έρεισμα για τη Δύση συνολικά - και για τις ΗΠΑ και για τη Γαλλία, αλλά και για το Ισραήλ και για την Αίγυπτο - απ' ό,τι η Τουρκία.
Και αν η Ευρώπη αποφασίσει να "απογαλακτιστεί" από το ρωσικό αέριο, η Ανατολική Μεσόγειος κι ό,τι υπάρχει εκεί είναι μια πολύ καλή εναλλακτική λύση. Γιατί εκεί βρίσκεται η ΑΟΖ δύο χωρών μελών της Ένωσης - της Ελλάδας και της Κύπρου - και δύο χωρών που έτσι κι αλλιώς η Δύση τις θέλει στο πλευρό της: της Αιγύπτου και του Ισραήλ.
Φτάνει βέβαια, να αφήσουμε κι εμείς τις ανοησίες ότι είμαστε με την "πράσινη μετάβαση", μας ενδιαφέρουν μόνον οι ΑΠΕ και δεν μας ενδιαφέρει καθόλου το "φυσικό αέριο"!
Όσο λέμε τέτοιες σαχλαμάρες, υπονομεύουμε τον εαυτό μας! Γιατί δεν μπορεί να διεκδικούμε ΑΟΖ που έχει φυσικό αέριο, σε μια εποχή που όλοι σκοτώνονται για το φυσικό αέριο και ταυτόχρονα να δηλώνουμε πως κι αν το βρούμε ...δεν μας νοιάζει!
Τελικά δεν πυροβολούν μόνον οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι τα πόδια τους.
Πυροβολούμε κι εμείς τα δικά μας...
===================
Σχόλια