Hδήλωση του Ουκρανού επιτετραμμένου στην Αθήνα, ότι δηλαδή «η Ουκρανία συνεργάζεται στενά με την Τουρκία στην αμυντική βιομηχανία», έρχεται να προστεθεί στη συσσωρευμένη απαξίωση με την οποία αντιμετωπίζεται η Ελλάδα διεθνώς.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Η ελληνική ανικανότητα σε συνδυασμό με την καταστροφή της οικονομίας είναι υπεύθυνη για την εδραίωση της επιρροής της Τουρκίας όχι μόνο στις γειτονικές χώρες, αλλά και στις μακράν κείμενες, όπως το Πακιστάν και το Αζερμπαϊτζάν, o πρόεδρος του οποίου, κατά την επίδοση των διαπιστευτηρίων του Ελληνα πρεσβευτή, τον ρώτησε τι ήλθε να κάνει στη χώρα του.
Και
ενώ οι Ελληνες πολιτικοί ομιλούν για ανύπαρκτες συμμαχίες, με χώρες τις
οποίες δύσκολα μπορούν να εντοπίσουν στον χάρτη, ο πρόεδρος της
Τουρκίας επέστρεψε στην πατρίδα του από επίσκεψη σε «συμμαχική» της
Ελλάδας χώρα, ανακοινώνοντας εμπορικές συμφωνίες ύψους 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αιφνιδιάζοντας αυτούς που γνωρίζουν να ομιλούν πολύ και να πράττουν ελάχιστα. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Παρά το γεγονός ότι, το 1974, το Πακιστάν συνέδραμε τεχνολογικά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και το 1988 δημιούργησε κοινή στρατιωτική συμβουλευτική επιτροπή με την Τουρκία, με στόχο την ενίσχυση των στρατιωτικών και αμυντικών σχέσεων, η ελληνική πολιτική ανικανότητα, εκουσίως ή ακουσίως, άρχισε να εποικίζει την Ελλάδα με τους κατοίκους αυτής της χώρας από εκείνη την εποχή.
Μάλιστα, προσφάτως ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής μετέβη στο Πακιστάν, υπογράφοντας συμφωνία ώστε να έλθουν ακόμα περισσότεροι μετανάστες στη χώρα μας. Ακολούθως, καθώς η συνεργασία μεταξύ των δύο ισλαμικών χωρών ενισχύθηκε, η συμβουλευτική επιτροπή εξελίχθηκε σε μόνιμο Συμβούλιο Στρατηγικής Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου (HLSCC), με αποτέλεσμα στις αρχές του 2020 ο πρόεδρος Ερντογάν και ο πρωθυπουργός του Πακιστάν να προεδρεύσουν από κοινού στην 6η Σύνοδο του HLSCC και να υπογράψουν 13 μνημόνια αμοιβαίας κατανόησης, πέντε από τα οποία σχετίζονται με την αμυντική βιομηχανία.
Η Τουρκία, μεταξύ άλλων, θα κατασκευάσει τέσσερις κορβέτες πολλαπλών χρήσεων για το πακιστανικό ναυτικό, ενώ είναι βέβαιο ότι τα πλοία αυτά κάποια στιγμή θα εμφανιστούν και στο Αιγαίο. Νωρίτερα, το 2018, η Τουρκική Αεροπορική Βιομηχανία (TAI) υπέγραψε σύμβαση 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την πώληση στο Πακιστάν 30 επιθετικών ελικοπτέρων T129 και, επίσης, το προσκάλεσε να συμμετέχει στην κατασκευή του εθνικού αεροσκάφους της Τουρκίας TF-X. Έτσι, μεταξύ των ετών 2016-2019, η Τουρκία αποτέλεσε τον τέταρτο μεγαλύτερο προμηθευτή όπλων του Πακιστάν, υπερκεράζοντας ακόμη και τις ΗΠΑ, ενώ το Πακιστάν είναι ο τρίτος μεγαλύτερος πελάτης της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και, επίσης, μεταφορέας πυρηνικής τεχνολογίας στην Τουρκία.
Αυτό, λοιπόν, που δεν αντιλαμβάνεται ο ελληνικός πολιτικός ερασιτεχνισμός είναι ότι οι σχέσεις των δύο χωρών είναι τόσο ισχυρές, ώστε, όταν τον Δεκέμβριο του 2020 το Πακιστάν απέτυχε να πείσει τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), που εδρεύει στη Σαουδική Αραβία, να καταδικάσει την Ινδία για την προσάρτηση του Κασμίρ, η Τουρκία πρωτοστάτησε στην οργάνωση μιας «εναλλακτικής» συνόδου κορυφής του OIC στη Μαλαισία. Για αυτή την τουρκική ενέργεια ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας απολύθηκε από τον βασιλιά, όταν η Σαουδική Αραβία ζήτησε να επιστραφεί και το τελευταίο δολάριο που είχε δανείσει στη Μαλαισία.
Αυτό το πλαίσιο των ισχυρών στρατηγικών συμμαχιών καλείται να αντιμετωπίσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα και, παράλληλα, να δημιουργήσει ισχυρές συμμαχίες, επειδή κάθε χώρα χρειάζεται ισχυρούς και πραγματικούς υποστηρικτές και συμμάχους για να επιβιώσει. Τι είδους συμμαχίες, όμως, είναι σε θέση να δημιουργήσει το εγχώριο πολιτικό σύστημα, όταν διαρκώς ομιλεί, χωρίς να αντιλαμβάνεται τι είναι αυτό για το οποίο ομιλεί, ούτε τις συνέπειες των λεχθέντων του; Πράγματι, ο ένας δηλώνει τη σθεναρή του βούληση να επιβάλει η Ε.Ε. κυρώσεις στη Συρία και τη Ρωσία, εκφράζοντας έτσι τη συμπαράστασή του στην Ουκρανία.
Το αποτέλεσμα των δηλώσεών του είναι γνωστό. Τα μεν ελληνικά αγροτικά προϊόντα πετάχτηκαν εκτός της ρωσικής αγοράς, η δε Ουκρανία έκτοτε ενισχύει διαρκώς τη στρατιωτική της συμμαχία με την Τουρκία. Εταίρος μοιρολογούσε όταν εκλέχτηκε ο Τραμπ πρόεδρος των ΗΠΑ, δηλώνοντας, σχεδόν με λυγμούς, «τι κακό μάς βρήκε!». Ενας τρίτος μάς προέτρεπε να καίμε την ελληνική σημαία, επειδή η καύση είναι το δημοκρατικό μας δικαίωμα.
Ο τέταρτος δήλωσε με αυτοπεποίθηση ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα» και ότι «η εθνική άμυνα δεν αποτελεί αυτοσκοπό», ενώ ο πέμπτος επιθυμεί να αντιμετωπίσει τον νατιβισμό και, επίσης, κατά δήλωσή του, είναι υπερήφανος που η Ελλάδα μετατρέπεται αργά σε πολυπολιτισμική κοινωνία. Ποιος, άραγε, πιστεύει ότι με αυτή την πολιτική ποιότητα είναι δυνατόν η Ελλάδα να αντιμετωπίσει την Τουρκία και τους ισχυρούς συμμάχους της;
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Σχόλια